ลำธาราหวนคืนเจ้า
ท่ามกลางคลื่นทะเลที่โหมกระหน่ำ เสียงหวีดร้องของผู้คนยังคงชัดเจน นัยน์ตาคู่สวยเหม่อมองมหาสมุทรที่กำลังพิโรธด้วยความเฉยชา ในตอนนี้มีเพียงเขาเท่านั้น
เขาไม่อยากทนทรมานอีกแล้ว พอเสียทีกับโลกใบนี้ พอเสียทีกับสงครามและความเจ็บปวด
มือคู่สวยค่อย ๆ ปลดอาภรณ์ชั้นนอกออก เผยให้เห็นร่างกายผอมบาง ผิวพรรณเปล่งปลั่งท่ามกลางแสงจันทร์ เจ้าของร่างนั้นค่อย ๆ ร่ายเวทย์ออกมาอย่างใจเย็น ไอสีขาวลอยออกมาจากกายเล็ก มันกระจายตัวออกเป็นวงกว้างรอบตัวอย่างรวดเร็ว แล้วสลายไป
“ท่านโคลด์... ท่านพ่อ ท่านพี่ ตัวข้าขอทูลลา” เขายิ้มทั้งน้ำตา “หน้าที่ของข้า ข้าก็ทำไปหมดแล้ว หวังว่าพวกท่านจะให้อภัยกับสิ่งที่ข้าทำ”
ผู้พูดโค้งลงต่ำ พร้อมกับเรียวขาสวยที่ก้าวถอยหลัง
เขาเงยหน้ามองบ้านเมืองที่ลุกไปด้วยเตโชสงครามครั้งสุดท้ายก่อนจะตัดสินใจ ทิ้งตัวลงไปในห้วงน้ำที่พิโรธ
เปลือกตาบางปิดลง พร้อมร่างกายที่ตกสู่มหาสมุทรช้า ๆ ความทรงจำที่ทั้งสุขและทุกข์ตลอดชีวิตโผล่เข้ามาในหัว
“ท่านโคลด์ ปากเล็กพึมพำ ข้ารักท่านนะ...”
ซู้ม..
ราวกับหมื่นเข็มทิ่มแทง ซัมเมอร์เจ็บไปทั่วทั้งกาย สองมือเริ่มปัดป่ายไปทั่ว สองตาเบิกโพลงตกใจสุดขีด แต่แปลกนัก แม้เขาจะตะเกียกตะกายเพียงใดก็ไม่สามารถลอยขึ้นไปได้ หนำซ้ำยังดำดิ่งมากกว่าเดิมอีก!
ซัมเมอร์ดำดิ่งลงไปเรื่อย ๆ พร้อมกับอากาศที่ใกล้หมด ในขณะที่สติจวนเจียนจะขาดผึงนั้นเอง เขาก็เห็น เขาเห็นชายหนุ่มผู้หนึ่ง ร่างกายกำยำว่ายเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว เส้นผมสีน้ำเงินทอประกายใต้ผิวน้ำ ฝ่ามือที่อบอุ่นประคองหลังและใต้เข่าของเขาอย่างเบามือ
อบอุ่นเหลือเกิน.. ซัมเมอร์คิด ก่อนที่จะหมดสติไป
“ซัมเมอร์! ซัมเมอร์”
“อือ...” เสียงเรียกชื่อเขาดังขึ้นข้างหู “อะ..ไร” ซัมเมอร์ลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก ยกมือขึ้นกันแสงที่ส่องตามสัญชาตญาณ นอกเหนือจากแสงอาทิตย์ยามสายแล้ว เขาก็พบว่ามีผู้คนรายล้อมเต็มไปหมด
ชนินทร์ มาแชล..อาจารย์ ทุกคน
“นายเป็นไงบ้าง! พวกเราเป็นห่วงแทบแย่” มาแชลเอ่ยถามเขาด้วยความตระหนก
เขาโบกมือเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นอะไร ซัมเมอร์มองพวกเขาทีละคน คิดแล้วเชียว..สิ่งที่ช่วยเขาไว้ ไม่ใช่คนจริงด้วย
เมื่อรู้เช่นนี้ เขาก็บังเกิดความกลัวขึ้นมาเสียอย่างนั้น
ชนินทร์มองหน้าเขาเงียบ ๆ พร้อมเอามือมาทาบหน้าผาก “ตัวนายเย็นมาก ไปพักเถอะ”
แน่นอนว่าซัมเมอร์ก็ไม่ขัด ปล่อยให้เพื่อนทั้งสองพยุงไปที่รถตู้
“เกิดไรขึ้นกับฉัน” เขาถามอย่างอดไม่อยู่
มาแชลถอนหายใจ “นี่ก็ไม่เข้าใจนายเหมือนกัน นายคิดอะไรอยู่นะซัมเมอร์”
ชนินทร์เป็นฝ่ายเริ่มอธิบาย “เมื่อคืนตอนงานเลี้ยงฉลองปิดโปรเจกต์ นายลุกหายไปเข้าห้องน้ำนานมาก อาจารย์เริ่มเป็นห่วงเลยให้พวกเราไปตาม..”
“จริง ๆ คนที่ห่วงกว่าใครก็เขานั่นแหละ” มาแชลยิ้มกริ่ม
“แต่ฉันหานายเท่าไหร่ก็ไม่เจอ จนฝนเริ่มตั้งเค้าเข้ามา ตอนนั้นลมพัดแรงมาก อาจารย์เลยให้พวกเรารีบเข้าไปในบ้าน แต่ตอนนั้นก็มีคนเห็นนาย ซัมเมอร์เขาเห็นนายกำลังเดินไปที่ริมหน้าผา”
ทั้งสามหันไปมองหน้าผาอย่างพร้อมเพรียง
“แต่นั่นมันเขตหวงห้าม” ร่างเล็กตกใจ “ฉันจะเข้าไปได้ไง?”
ชนินทร์ได้เพียงส่ายหน้า “พวกเราเรียกนายเท่าไรก็ไม่หัน แล้วตอนนั้นเองก็มีสายฟ้าฟาดลงมากลางทะล พวกเราตกใจมากรีบหาที่หลบกันใหญ่ ในขณะที่นายเดินเข้าใกล้เรื่อย ๆ แล้วนายก็กระโดดลงไปเอง ต่อหน้าพวกเราทุกคนตรงนั้น แล้วจังหวะที่นายตกลงไปสายฟ้าสายที่สองก็ฟาดลงมาอีก แต่แปลกที่หลังจากนั้นพายุก็สงบลง เหมือนไม่เคยมีมาก่อน พวกเราเลยรีบออกตามหานายกันทั้งคืน”
มาแชลลูบแขนตน “ขนลุกไม่หาย พวกเรานึกว่านายไม่อยู่แล้วซะอีก หาทั้งคืนก็หาไม่เจอ จนมาเจอนอนอยู่ริมหมู่บ้านนั่นแหละ”
ผู้ฟังนิ่งอึ้ง “มีพายุด้วยหรอ?” เขาถามออกไป
“ตอนที่ฉันอยู่ในน้ำจำได้ว่าน้ำใสมากเลยนะ”
มาแชล “ฉันว่านายสติไม่ค่อยครบรึเปล่า”
“คงงั้นมั้ง” เขายักไหล่ ไม่ติดใจอะไรนัก ตอนนี้พักได้พักเถอะ
“งั้นพวกเราไปขนของก่อน อยู่นิ่ง ๆ ห้ามไปซนที่ไหนละกัน” ชนินทร์ปรามเสียงดุ
“อืม ๆ ไม่ซนหรอก”
หลังจากที่เด็กทั้งคณะกลับไปถึงมหาลัย อาจารย์ก็ได้เรียกพวกเขาสามคนรวมทั้งเพื่อนที่เห็นเขาเดินไปที่หน้าผามาสอบถาม แต่ก็ไม่ได้อะไรเท่าไหร่นัก เพราะตัวซัมเมอร์เองก็จำอะไรไม่ได้เช่นกัน
“เฮ้อ เอาเถอะ งั้นพวกคุณก็กลับไปพักกันก่อน เรื่องนี้ค่อยหาสาเหตุทีหลัง”
“ครับอาจารย์”
ตอนที่พวกเขาเดินกลับหอก็มีมือคู่หนึ่งมาฉุดข้อมือซัมเมอร์ไว้
“นายเอง”
คนตรงหน้ามองเขานิ่ง สายตาที่แสนเย็นชาคู่นั้นทำให้นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน
“ไปคุยกันหน่อยได้มั้ย”
ซัมเมอร์คิดอยู่สักพัก แต่ก็พยักหน้าตกลง
ชายคนนั้นฉุดเขาไปที่สวนด้านหลังของหอ
“นายมีอะไรรึเปล่า..” หลังเงียบอยู่นานซัมเมอร์ก็เป็นคนเริ่มบทสนทนาขึ้น
อีกฝ่ายมองเขาอย่างไม่แน่ใจนัก แต่สุดท้ายก็ยอมเปิดปากพูด
“ตอนตกน้ำ นายเห็นอะไรที่แปลกไปบ้างมั้ย?”
“ของแปลกที่ว่าหมายถึงอะไรล่ะ” ซัมเมอร์เลือกที่จะไม่ตอบ แต่ถามกลับแทน
“อย่างเช่น คน เงือก อะไรแบบนี้น่ะ” เขาหันไปมองซัมเมอร์ “คือฉันก็ไม่ได้จะอะไรหรอก! แต่ว่าที่นั่นมีตำนานเกี่ยวกับภูติพรายอยู่”
“ผีหรอ”
“ไม่ใช่ ๆ เผ่าภูติต่างหาก”
“ที่หูยาว ๆ อ่ะนะ ถ้าเป็นภูติฉันไม่แน่ใจหรอกแต่ถ้าเป็นคนอ่ะก็เห็นอยู่”
“บอกลักษณะให้ฉันฟังได้มั้ย”
ซัมเมอร์พยักหน้าหงึกหงัก “เป็นผู้ชายตัวใหญ่ ๆ ผมยาวสีน้ำเงิน”
“ใส่เครื่องประดับมั้ย?”
“ใส่เครื่องหัวสีเงินยาวลงมา แล้วก็สร้อยคอมั้งถ้าจำไม่ผิด”
คู่สนทนายิ้มบาง เขามองซัมเมอร์ตาไม่กะพริบ
“...”
“ในที่สุดก็เจอเสียทีนะ”
“ห้ะ?”
“ท่านผู้นั้นตามหานายมานานมากแล้วซัมเมอร์ ”
“...”
ซัมเมอร์เดินกลับห้องด้วยจิตใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวนัก
“ใครกันนะ ท่านผู้นั้น” เขานึกอย่างไรก็นึกไม่ออกเสียที จนกระทั่งผล็อยหลับไป
ในห้วงฝันของเขาปรากฏเป็นทิวทัศน์ทุ่งกว้างสุดลูกหูลูกตา สายลมเย็นพัดผ่านเป็นระยะ พร้อมกลีบดอกไม้ที่ปลิวมาตามลม เสียงหัวเราะของเด็กน้อยดังขึ้นด้านหลัง เมื่อหันไปก็พบเด็กสี่คนกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน เสื้อผ้าของเด็กกลุ่มนั้นเรียกได้ว่าวิจิตรงดงาม แม้จะเป็นเสื้อผ้าของเด็กชายก็ยังหรูหรามาก ๆ เครื่องประดับทั้งทองและอัญมณีทอประกายท่ามกลางแสงอาทิตย์ หากอิงจากการแต่งกายพวกเขาคงจะเป็นราชวงศ์ในยุคกลาง
เด็ก ๆ พากันวิ่งไปนั่งพักอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ซัมเมอร์เห็นสาวใช้เอาอาหารไปให้เด็ก ๆ ทีละคน เด็กผมน้ำเงินในชุดที่หรูหราที่สุดได้รับอาหารก่อน ต่อจากนั้นคือเด็กสาวใบหน้าพริ้มเพรา และเด็กอีกสองคนตามลำดับ
ซัมเมอร์เดินเข้าไปใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เมื่อจะแตะตัวเด็กน้อย ภาพเหล่านั้นกลับหายไป ถูกแทนที่ด้วยเตโชสงคราม เสียงหวีดร้องดังระงมจนเขาต้องยกมือปิดหู ภาพของศพที่เรียงรายและความเสียหายทำเอาน้ำตาไหลออกมา ทหารที่รบจนตัวตาย พ่อประคองลูกที่หมดลมหายใจ คนชราและเด็กที่ถูกจับไปเป็นเชลย สตรีทั้งหลายที่ถูกจับไปเป็นนางบำเรอ ความเจ็บปวดไม่มีที่สิ้นสุด ความสูญเสียที่ไม่อาจห้าม ในที่สุดความสิ้นหวังของชาวเมืองแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธแค้น
โกรธศัตรู โกรธทหาร แค้นกษัตริย์
ซัมเมอร์มองดูภาพเหล่านั้นพร้อมน้ำตาที่ไหลพราก สองขาก้าวไม่ออก ในเวลานั้นเองทหารนายหนึ่งก็เดินเข้ามาหาเขา พร้อมเงื้อดาบฟันลงมาอย่างรวดเร็ว
“ช่วยด้วย”
เฮือก!!
เด็กหนุ่มสะดุ้งตื่นพร้อมเหงื่อและน้ำตา เขาหอบหายใจพลางมองไปรอบ ๆ ด้วยความหวาดกลัว
ฝันหรอกหรอ..
เขาขดตัวกอดเข่าท่ามกลางความมืด ภาพฝันเหล่านั้นยังไม่จางไป หนำซ้ำยังชัดขึ้นเรื่อย ๆ อยู่ภายในหัว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments