เคลียร์ใจ

ผ่านไปหลายวันหลายสัปดาห์ทั้งสองคนไม่ได้คุยและอยู่ด้วยกันจนคนรอบข้างเริ่มมีข่าวลือว่าทั้งคู่เหมือนจะเลิกกัน เฟิร์นเริ่มเป็นห่วงไอยูพักหลังมานี่ไอยูทำหน้าเศร้าสร้อยแล้วก็เหม่อบ้างพอเธอทักไอยูก็จะแสดงสีหน้าที่ยิ้มแย้มออกมาเหมือนว่าไม่เป็นอะไร เป็นห่วงจัง...เกิดอะไรขึ้นกับทั้งคู่กันนะ

ทั้งสองคนกำลังเดินเพื่อที่จะไปนั่งเล่นกันที่ที่พวกเธอชอบมานั่งอยู่ประจำ เห็นภูริกับเอิร์นกำลังเดินผ่านมาทางพวกเธอเมื่อไอยูกับภูริเห็นหน้ากันทั้งคู่ไม่แม้แต่จะเอ่ยปากพูดอะไรกันแถมภูริก็แทบจะไม่มองไอยูเลยด้วยซ้ำ เฟิร์นที่เห็นก็รู็สึกหงุดหงิดที่ภูริทำตัวเหมือนกับคนเก่าของไอยูไม่มีผิด หลังจากที่ทั้งคู่นั่งลงตรงโต๊ะหินอ่อนเฟิร์นก็เอ่ยถามไอยูขึ้นมาทันที

'นี่มันอะไรกันไอยู มันเกิดอะไรขึ้นทำไมแกไม่บอกอะไรชั้นเลย!' ไร้คำตอบใดๆจากเพื่อนสาวเธอไอยูไม่แม้แต่จะพูดอะไรออกมาได้แต่ทำหน้านิ่งๆ

'แกกับภูริมีเรื่องอะไรกัน แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร อย่าบอกนะว่า..'

'ไม่ใช่นะเฟิร์น...'

'แล้วมันอะไรกัน แกเล่าให้ชั้นฟังสิ'

'.....' ไอยูกลืนไม่เข้าคายไม่ออกไม่รู้จะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เฟิร์นฟังอย่างไร ว่าเธอกับภูริแค่เป็นแฟนกันแบบปลอมๆเพื่อผลประโยชน์ของทั้งคู่ ไอยูจึงบอกออกไปแค่ว่าขอเวลาให้เธอก่อนตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะเล่าอะไรให้เฟิร์นฟัง เฟิร์นที่เห็นสีหน้าที่อึดอัดใจของไอยูด้วยความรักเพื่อนเธอจึงไม่เค้นอะไรต่อจากนั้นแม้ว่าในใจเธอจะอยากรู้มากเพียงใดก็ตาม ต้องไปคุยกับยัยคนนั้นแล้วสิ...

เอิร์นที่กำลังเดินตามหาภูริอยู่ก็ได้มาหยุดชะงักตรงหน้าเฟิร์น เพราะเฟิร์นมายืนขวางทางไม่ให้เธอไป ทั้งคู๋ยืนประจันหน้ากันสองต่อสอง

'มีอะไรรึป่าวคะ'

'มี'

'?'

'ชั้นไม่รู้หรอกนะ ว่าหล่อนเป็นอะไรกับภูริ แต่ขอบอกว่าเลิกยุ่งกับภูริสะ' หญิงสาวทำหน้าสับสน

'ภูริ เขา มี แฟน แล้ว ฉะนั้นหล่อนควรเลิกยุ่งกับเขานะรู้ไหม อย่าหาว่าสอนเลยนะหน้าตาก็สวยแต่ทำไมต้องเอาของคนอื่นด้วย อย่าทำให้คนอื่่นเขาแตกแยกกันเถอะระวังเวรกรรมจะตามทันนะ' หญิงสาวที่ได้ยินเฟิร์นพูดออกมาแบบนั้นเธอก็หัวเราะออกมาดังลั่น ทำให้เฟิร์นงงว่าทำไมเธอถึงหัวเราะก่อนที่หญิงสาวจะเดินเข้ามาพูดอะไรบางอย่างกับเฟิร์น

'ขอโทษนะ แต่ว่า...ชั้นก็แค่มาทวงคืนในของที่มันเป็นของชั้นมาก่อน เพื่อนของเธอนั้นแหละที่ควรจะเลิกยุ่งรู้ไว้สะด้วย' เธอเดินชนไหล่ของเฟิร์นไปในทันทีทิ้งเฟิร์นที่อึ้งกับในสิ่งที่ได้ยิน หลังจากนั้นเฟิร์นก็ได้นำไปบอกเล่าให้กับไอยูแล้วเค้นถามเธอจนเธอรู้สึกอึดอัด

'นี่มันเรื่องอะไรกันไอยู แกบอกชั้นมาเดี่ยวนี้นะ' ไอยูไม่มีทางเลือกจึงยอมเล่าให้ฟังว่าเอิร์นเคยเป็นคู่หมั้นกับภูริตามที่หญิงสาวเคยเล่าให้ไอยูฟัง

'ก็แค่ของเก่า จะมารังควานอะไรกัน ไอยูแกอย่าไปยอมนะแกต้องเอาภูริคืนมา'

'เขาเคยรักกันจะกลับไปหากันก็ปล่อยเขาสิ'

'ปล่อยได้ไง ภูริเป็นของแกนะแกจะยอมจริงๆหรอ แกต้องเอาเขาคืนมาให้นางนั้นรู้ว่าเขาเป็นของแก' ไอยูพูดไม่ออกในทันทีถ้าเฟิร์นรู้ว่าไอยูกับภูริเป็นแค่แฟนปลอมๆกันจะเป็นยังไงกัน ตกเย็นมานี่ระหว่างที่ไอยูกำลังเดินไปหน้าโรงเรียนเพื่อรอจะไปขึ้นรถกลับบ้าน เธอก็ครุ่นคิดที่เรื่องราวที่ผ่านมา ถึงเขากับเธอจะคบกันเพื่อสัญญาเฉยๆแต่ไอยูก็รู้เสียใจเล็กน้อยที่ภูริเปลี่ยนไปในทันที ระหว่างที่ครุ่นคิดอยู่นั้นเธอก็เดินไปชนใครคนหนึ่งเข้า เมื่อเธอมองไปก็เห็นเป็นภูริที่อยู่ตรงหน้าเธอ วันนี้ภูริไม่ได้อยู่กับเอิร์น ทั้งคู๋ยืนมองหน้ากันสักพัก บรรยากาศที่เงียบครึมทำให้รู้สึกอึดอัด ภูริที่กำลังจะเดินผ่านไปก็ถูกไอยูจับมือไว้ก่อน

"....."

'คุยกัน...ก่อนได้ไหม..'

"ขอโทษนะ แต่ผมยังไม่ว่าง.."

'ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย'

"...."

'เรื่องระหว่างเรา'

ทั้งคู่พากันไปที่สะพานแห่งหนึ่ง ตะวันใกล้ตกดินแสงอาทิตย์ก็เริ่มลาลับขอบฟ้าไป ท้องฟ้าก็ค่อยๆจะมืดลงทั้งคู่เงียบใส่กันอยู่พักหนึ่งก่อนที่ฝ่ายหญิงจะเป็นคนเปิดประเด็น

'ชั้นรู้แล้วนะ เรื่องนายกับเอิร์นอะ' ภูริทำหน้าตกใจเมื่อไอยูได้รู้ความจริง

"เอิร์นบอกหรอ"

'อืม' บรรยากาศความเงียบเข้ามาอีกแล้วทั้งคู่นิ่งไปชั่วขณะ

'นายเปลี่ยนไปเลยเนอะ..'

"....ผม.."

'สัญญาจะจบลงเลยใช่ไหม..'

"ไม่ใช่"

'แล้วอะไร ทำไมนายเปลี่ยนไปอย่างงี้หน้าก็หลบกัน ทักก็ไม่ทักหากันเลย ไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ แล้วต้องการอะไรจากชั้นกันแน่' ไอยูถามด้วยความสับสนพร้อมกับอารมณ์ที่โกรธเคืองเขา เธอรู้สึกเหมือนถูกหลอกยังไงไม่รู้น้ำตาที่เริ่มคลอออกมาอยู่ตรงตาเธอ ทำให้ภูรินิ่งไปสักพักก่อนจะเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาที่แก้ม

"ผมขอโทษนะ ที่ไม่ได้บอกอะไรเธอเลย" น้ำเสียงที่ออกมาอย่างจริงใจของเขาทำให้ไอยูรู้สึกหวั่นไหวในใจ หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เปิดอกคุยกัน เรื่องที่ภูริไม่เข้าหาไอยูเพราะเป็นแผนทำให้เอิร์นตายใจ ภูริกำลังสืบหาเรื่องเงินโกงทางบริษัทที่เหมือนทางบ้านเอิร์นจะทำไว้แล้วเข้าหาบ้านภูริเพื่อที่จะทำให้ตกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดแล้วให้บ้านภูริชดใช้ให้เพราะยังไงบ้านภูริก็รวยมหาศาลมาก เลยทำให้ภูริต้องเข้าหาเอิร์นเพื่อไปหาหลักฐานมาเป็นประกันเพื่อที่จะได้ตัดขาดกับทางบ้านของเอิร์น

'อ่อ อย่างนี้นี่เองทำไมนายถึงไม่บอกชั้น'

"ก็ไม่มีเวลาได้ไปบอกเลบเอิร์นเอาแต่ตามติดผมไปด้วยทุกที่ ผมกะว่าทำสำเร็จแล้วจะบอกเธอ" ไอยูโล่งใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ทำไมเธอต้องรู้สึกดีใจด้วยที่รู้ว่าภูริไม่ได้เข้าหาเอิร์นเพราะยังรักอยู่ เธอหลุดยิ้มออกมาเล็กน้อย

"คุณหึงผมใช่ไหมล้า"

'อะไร'

"ใช่ไหมๆ หึงผมก็บอกที่ร้องไห้เพราะคิดว่าผมจะกลับไปหาเอิร์นเลยคิดว่าผมนอกใจใช่ไหม"

'....' ไอยูไม่รู้จะพูดอะไรกับความมั่นของภูริดี

"ต้องใช่แน่ๆ คุณนี่มันหึงได้น่ารักจริงๆ"

'นายอย่าปัญญาอ่อนสิ'

"ผมไม่ได้ปัญญาอ่อนนะ ไม่งั้นคุณจะร้องไห้ทำไม"

'ชั้นไม่ได้ร้อง'

"โกหก ผมยังเอามือเช็ดน้ำตาคุณอยู่เลย"

'เพ้อเจ้อ'

"ผมไม่ได้เพ้อเจ้อนะ"

'มืดแล้วชั้นจะกลับบ้าน'