ทัศนศึกษา #3

เช้าวันใหม่วันนี้เป็นวันที่ต้องเดินทางกลับจากทัศนศึกษา เด็กๆขึ้นรสบัสเดินทางกลับระหว่างการเดินทางก็ได้มีการแวะตลาดให้นักเรียนและเหล่าอาจารย์ได้ลงไปซื้อของฝากต่างๆนาๆ ภูริกับไอยูเดินเลือกซื้อของก็ได้ไปเจอร้านขายเสื้อผ้าร้านหนึ่ง ไอยูเดินเข้าไปเลือกชมเสื้อผ้าละก็ไปเจอชุดกระโปรงเอี๊ยมราคา550 เมื่อเธอเห็นราคาแล้วเปิดดูเงินในกระเป๋าที่มีอยู่แทบจะแห้ง ไอยูรู้สึกเสียดายแต่ก็ต้องเก็บความเสียดายไว้ในใจเพราะเงินมีไม่ถึง เธอจึงแขวนเสื้อกลับเข้าที่เดิมก่อนจะเดินออกไป ภูริที่เห็นไอยูไม่ซื้อชุดนั้นที่เธอหยิบมาลองพร้อมกับสีหน้าที่ดูเศร้าของเธอ เขาจึงนำชุดตัวนั้นที่เธอหยิบไว้ไปให้พ่อค้าแล้วจ่ายเงินซื้อให้เธอ หมดเวลาของการเดินดูตลาดทุกคนก็ขึ้นรสบัสมาเตรียมตัวจะเดินทางต่อ ภูริที่ขึ้นรถมาแล้วก็เห็นไอยูนั่งรอเขาอยู่ริมหน้าต่าง เขาเดินเข้าไปนั่งข้างเธอก่อนจะยื่นถุงเสื้อผ้าที่เขาซื้อไว้ให้เธอวางบนตัก

'อะไรเนี่ย'

"เห็นเธอหยิบไว้ไม่ซื้อ ก็เลยซื้อให้"

'หะ' เธอรีบเปิดถุงดูหยิบของขึ้นมาก็คือชุดที่เธออยากได้ เธอตกใจอึ้งไม่คิดว่าภูริจะซื้อให้เธอ

'เอ่อ...'

"ไม่ดีใจหรอ"

'ไม่ใช่นะ...นายให้ชั้นเยอะเกิน'

"ไม่เป็นไร ผมอยากให้" เขายิ้มให้เธอหญิงสาวรู้สึกขอบคุณเขาเป็นอย่างมาก ไม่ว่าเธออยากจะได้อะไรเขาก็มักจะเอามาให้เธอตลอดช่างเป็นคนใจดีอะไรขนาดนี้

'ขอบคุณนะ'

การเดินทางดำเนินต่อไปเวลาผ่านไปแล้วห้าหกชั่วโมงจนมาถึงที่แล้ว นี่ก็เป็นเวลาค่ำท้องฟ้ามืดนักเรียนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง

"นี่ยู" หญิงสาวหันไปตามเสียงเรียกของชายหนุ่ม

"กลับบ้านยังไงหรอ"

'อาาา ว่าจะนั่งรถโดยสารกลับหนะ'

"มันมืดแล้วให้ผมไปส่งไหม"

'ไม่เป็นไรๆ ชั้นรบกวนนายมากแล้ว'

"นะให้ผมไปส่งเถอะ กลับบ้านคนเดียวอันตราย"

เอ่อ...รู้สึกเกรงใจจังแฮะ

"ไปขึ้นรถผมปะ" เขาจับมือของไอยูแล้วจูงไปขึ้นรถเขาทันที หลังจากที่ไอยูได้กลับมาถึงบ้านก็ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่ากินข้าวกินปลาแล้วก็กลับเข้ามานั่งพักอยู่บนเตียง เธอหยิบชุดที่ภูริซื้อให้ออกมาจากถุงขึ้นมามองดู ก่อนจะนำมาลองใส่แล้วไปส่องกระจก เธอยืนมองดูตัวเองในกระจกพร้อมกับหมุนไปหมุนมา ชุดนี้มันดูเข้ากับสรีระของเธอเป็นชุดที่รู้สึกถูกใจและชื่นชอบมาก หญิงสาวล้มตัวลงนอนบนที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาด้วยความดีใจ ต้องขอบคุณภูริที่ซื้อให้เธอไม่งั้นเธอคงรู้สึกเสียดายไม่น้อย ตอนนี้ภูริจะทำไรอยู่นะ......เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดจอกดเข้าแชทของภูริลังเลใจว่าจะทักไปหาเขาดีหรือไม่ สักพักนึงเธอก็ตัดสินใจที่จะทักไปหาเขา ทางฝั่งของภูริที่พึ่งเข้าห้องนอนตัวเองมาหลังตากไปทานข้าวกับพ่อแม่ก็ได้ยินเสียงข้อความเด้งเข้า เขาจึงเปิดโทรศัพท์เข้าไปดูข้อความนั้นก่อนจะพิมพ์ตอบกลับข้อความ ในบทสนทนาทั้งสองก็ถามเรื่องสารทุกข์สุกดิบคุยกันอยู่พักนึงก่อนที่ไอยูจะขอตัวไปนอนเพราะเพลียจากการเดินทางหลายชั่วโมง ภูรินั่งมองหน้าจอโทรศัพท์อยู่ครู่นึงแล้วล้มตัวลงนอนเขานึกถึงทัศนศึกษาที่ได้ไป เป็นทัศนศึกษาที่ดีที่สุดเพราะมันทำให้เขาและไอยูได้ใช้เวลาร่วมกันแถมได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น นึกแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้เขาเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาดูรูปที่ถ่ายคู่กับไอยูแล้วก็อมยิ้มตลอดเวลาที่มองดู

"เวลายิ้มก็น่ารักเหมือนกันนะ" เขาเลื่อนดูภาพไปมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลงใหลในรอยยิ้มของหญิงสาวอยู่อย่างนั้นแล้วเขาก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว การมาเรียนปกติของวันต่อมา เด็กๆที่ไปเที่ยวทัศนศึกษาก็มานั่งคุยนั่งเล่าถึงตอนนั้นต่อ ไอยูที่นั่งฟังเพลงอยู่ตรงโต๊ะม้าหินอ่อนภูริก็เดินเข้ามานั่งลงข้างๆเธอ

"คาบนี้ไม่เรียนหรอ"

'ชิว คาบนี้จารย์ไม่อยู่'

"อ่อออ ก็เลยลงมานั่งฟังเพลงว่างั้น"

'อืม'

"อรืมม~"

'แล้วคาบนี้นายไม่เข้าเรียนหรอ'

"คาบนี้ว่างหนะ อาจารย์ติดธุระ"

'อ่อ' หลังจากนั้นหญิงสาวก็ฟังเพลงต่อ

"ฟังอะไรอยู่อะฟังมั้งสิ" เขาดึงสายหูฟังของเธอออกข้างหนึ่ง

'เห้ ไม่ต้องเลย' เธอดึงสายหูฟังของเธอกลับคืน

"อินโทเวิลด์จังน้า"

'จ้ะ ชั้นมันอินโทเวิลด์'

"ขอฟังด้วยคนสิ"

'ไม่' เธอปฏิเสธเสียงแข็ง แต่เมื่อได้เห็นในหน้าที่เศร้าพร้อมกับดวงตาที่ออดอ้อนเธอทำให้ไอยูอดที่จะใจอ่อนไม่ได้ เธอถอนหายในออกมาดังเห้อ ก่อนจะยืนหูฟังให้เขา

'ก็ได้'

"เย้~" ทั้งสองฟังเพลงด้วยกันเพลงที่ไอยูเปิดเป็นเพลงแนวอังกฤษเกี่ยวกับเพลงรักการแอบชอบ ฟังไปใจก็เต้นไปเบาๆตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เวลาเธออยู่กับภูริทีไรใจเธอจะเต้นขึ้นมาทุกทีเวลาผ่านไปสักพักหนึ่งภูรินึกเรื่องที่อยากจะพูดกับไอยูได้จึงหันไปเอ่ยปากชวนเธอ

"นี่ ไปงานคอนเสิร์ตกันไหม"

'วันไหนหรอ'

"วันเสาร์"

'อืมม เป็นคอนเสิร์ตอะไรหรอ'

"คอนเสิร์ตวงอะไรสักอย่างนี่แหละจำชื่อไม่ได้"

'เอ้า'

"ก็มีลืมบ้าง สรุปจะไปไหม"

'ไปได้ก็ไป'

"งั้นวันเสาร์ผมจะไปรับนะ"

'โอเค'

"งั้นเจอกันวันเสาร์นะ ผมไปเรียนก่อนละ"

'อื้อ'