ทัศนศึกษา #2

หญิงสาวเดินมุ่งหน้าไปอย่างไม่มีจุดหมายเธอเดินตามหาภูรินานสองนานก็ไม่มีวี่แววที่จะพบเขาเลยแม้แต่นิดเดียว ไอยูตามหาเขาแล้วตามหาเล่าจนหญิงสาวก้มลงนั่งยอง หายใจออกแฮก แฮกด้วยความเหนื่อยล้าความกังวลเริ่มก่อขึ้นในจิตใจของหญิงสาวนายหายไปอยู่ไหนกันนะ....ภูริ เธอฟุ่บหัวลงกอดเขาของตัวเองแล้วก็มีมือหนึ่งมาวางไว้ที่หัวเมื่อของเธอหญิงสาวชายตามองขึ้นไปเห็นชายหนุ่มร่างที่เธอตามหายืนอยู่ตรงหน้าเธอก็พุ่งเข้ากอดเขาในทันที

'นายหายไปไหนมา!' เธอพูดเสียงดังใส่เขาด้วยสีหน้าที่ดูโกรธแต่นัยตานั้นดูเศร้า

'นายรู้ไหมว่าชั้นเป็นห่วงมากแค่ไหน!' หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอน เมื่อชายหนุ่มได้ยินแบบนั้นเขาก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่รู้ว่าเธอเป็นห่วงเขาก่อนที่เอาจะดึงเธอเข้ามาโอบกอดแล้วเอามือลูบหัวของเธอ

"ขอโทษนะ ผมอยู่ตรงนี้แล้วโอ๋ๆ" หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เดินชมงานกันต่อแต่ไอยูเหมือนจะคอยระวังเฝ้าดูภูริตลอดการเดินชมเพื่อเป็นการไม่ให้เขานั้นคลาดสายตาเธอไปอีก ภูริที่เห็นแบบนั้นก็ยื่นมือไปให้หญิงสาวเป็นการบอกโดยนัยว่าให้เธอจับมือแต่เหมือนไอยูจะไม่เข้าใจท่าทีที่เขาจะสื่อ

'อะไร'

"จับมือไง"

'บ้าหรอ ทำไมต้องจับด้วย' หญิงสาวปฏิเสธด้วยท่าทีที่เขิน

"ก็เธอกลัวผมหายไม่ใช่หรอ จับมือผมไว้สิ"

'รู้มาก' หญิงสาวลังเลใจที่จะจับมือเขา เธอยื่นมือไปจะจับแต่แล้วก็หยุดชะงักลง

'จะดีหรอ'

"จับเถอะหนา คุณก็แฟนผมจะกลัวอะไร" เขาจับมือหญิงสาวทันทีหลังจากที่พูดจบแล้วก็จูงมือเธอเดินต่อ ไอยูหัวใจเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง รู้สึกดีที่ได้จับมือของชายหนุ่ม

"มือเล็กจัง"

'อ...อย่าพูดมาก'

หลังจากชมพิพิธภัณฑ์แล้วก็ได้เวลามุ่งหน้าไปยังที่พักโรงแรมที่ทางโรงเรียนจัดเตรียมไว้ให้เหล่านักเรียน การเดินทางก็ใช้เวลาอีกสามสี่ชั่วโมงก่อนที่จะถึงจุดหมาย นักเรียนก็ต่างแยกย้ายเข้าห้องพักของตัวเองไปในห้องพักของไอยูจะมีเพื่อนอีกสองคนที่นอนกับเธอ ไอยูขอตัวไปอาบน้ำก่อนคนแรกระหว่างที่อาบน้ำในหัวก็ดันคิดเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งกอดทั้งสัมผัสการจับมือที่เธอกับภูริทำกันหัวใจมันก็เต้นแรงขึ้นมาสัมผัสจากมือของเขายังรู้สึกอยู่อยู่เลยคิดแล้วก็อดรู้สึกดีไม่ได้ เมื่อเธออาบน้ำเสร็จก็มาล้มตัวลงนอนที่เตียงเสียงข้อความโทรศัพท์ดังเข้า เมื่อเปิดดูพบข้อความที่ภูริทักมาถามว่าเธอเป็นอย่างไรบ้างทั้งคู่พิมพ์สนทนากันนานหลายชม.ก่อนที่ภูริจะขอตัวไปอาบน้ำ ไอยูที่รู้สึกเพลียจากการนั่งรถหลายชั่วโมงเธอก็ได้หลับไปในที่สุด

กลางดึกหญิงสาวตื่นขึ้นมาเพื่อนทั้งสองที่นอนด้วยกับเธอก็หลับไปแล้ว ไอยูรู้สึกเบื่อจึงเดินออกไปรับลมข้างนอกห้องบรรยากาศเงียบสงัดกับสายลมที่พัดผ่านมาให้ความรู้สึกเย็นพร้อมกับวิวต่างๆ ช่างดีอะไรอย่างนี้ เธอชื่นชมมองวิวข้างนอกอย่างนั้นก็จะหันไปเห็นร่างหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงระเบียงกำลังมองเธออยู่ จะเป็นใครไปไม่ได้เลยร่างนั้นก็คือภูริ เมื่อเขาเห็นไอยูรู้ตัวแล้วเขายิ้มก่อนจะโบกมือทักทายเธอ แล้วทั้งคู่ก็พูดคุยสนทนากัน

'ออกมาทำไรหรอ'

"มาดูพระจันทร์"

'อ่ออ' เธอชายตามองท้องฟ้าวันนี้พระจันทร์ช่างสว่างไสว่ สวยงามแถมยังเต็มดวง

'พระจันทร์สวยดีนะ'

"พระจันทร์สวยมานานแล้วนะ" ใจเต้นขึ้นมาอย่างแรงเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมาดูเหมือนว่าเธอจะรู้ความหมายพระจันทร์สวย หญิงสาวไม่สามารถที่จะหุบยิ้มได้เลยความรู้สึกที่เหมือนถูกจีบอยู่ตลอดเวลา

"เขินหรอ"

'ป่าวสักหน่อย' เธอปฏิเสธ ทั้งคู่ผลัดกันพูดคุยผลัดกันถามคำถามที่ตัวเองอยากรู้ไปมา

'นายเคยมีแฟนมาก่อนรึป่าวเนี่ย'

"ไม่เคยหรอก"

'ขี้โม้แล้ว'

"เอ้า ทำไมคิดแบบนั้นละ"

'หน้าตาแบบนายนี่นะ จะไม่เคยมีแฟนไม่จริงหรอก'

"หน้าตาแบบนี้ก็ไม่จำเป็นว่าเคยมีแฟนหรอกนะ"

'ขี้โม้ๆๆ'

"ไม่เชื่อก็แล้วแต่" 

'แบร่ๆๆ' เธอทำแลบลิ้นทำท่าทางล้อเลียนเขา ภูริหลุดหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดู

"แล้ว..."

'???'

"อาจจะดูล่วงเกินแต่ผมอยากรู้ว่าทำไมคุณถึงเลิกกับแฟนเก่าหรอ"

'เอ่อ...'

"ขอโทษด้วยถ้ายังไม่พร้อมบอกก็ไม่เป็นไรนะผมแค่อยากรู้เฉยๆ"

'ขอโทษน้าา แต่ว่าไว้ถึงตอนที่ชั้นอยากจะบอกเดี่ยวชั้นเล่าให้ฟังนะ'

"ได้"

'ได้เวลานอนแล้ว ชั้นไปนอนก่อนนะ'

"อืม"

'ฝันดีนะ'

"ฝันดี" แล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไปเข้านอน วันต่อมาสถานที่จะไปต่อก็คือตลาดคนเดินกันให้วุ่น ไอยูกับภูริก็เดินหาของกินเดินดูสิ่งของต่างๆด้วยกันตามเคย จนมาถึงร้านเช่าจักรยานที่เขาให้เช่าปั่นชมรอบตลาดภูริจึงเช่ามาคันนึงเพื่อไปปั่นโดยภูริจะเป็นคนขี่ส่วนไอยูเป็นคนนั่งซ้อน ทั้งคู่ขี่จักรยานชมวิวรอบๆระหว่างทางก็มีซื้อของกินแวะนู้นแวะนี่บ้าง ช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขดีจริง จุดหมายต่อไปคือการไปไหว้พระที่วัดดังแห่งหนึ่ง ทั้งสองคนเข้าไปในโบสถ์ซื้อของไหว้สักการะแล้วก็ขอพร ไอยูที่ตั้งจิตอธิษฐานอะไรสักอย่างเสร็จ ภูริก็เอ่ยถามด้วยความอยากรู้

"เธออธิษฐานอะไรอยู่หรอ"

'อยากรู้หรอ' เขาพยักหน้าหงึกหงึก หญิงสาวอมยิ้มก่อนจะหันมาตอบ

'ไม่บอก' พูดจบเธอก็ก้มลงกราบพระแล้วก็เดินออกไป

"เอ้า บอกกันก่อนเส้" เขารีบตามเธอไปในทันที

ทุกคนกลับมาที่โรงแรมอีกครั้งเป็นคืนสุดท้ายของการพักค้าง พรุ่งนี้เป็นวันที่จะต้องเดินทางกลับไอยูที่พึ่งอาบน้ำเสร็จกำลังจะเข้านอนสายโทรศัพท์ก็เรียกเข้า ภูริโทรมาชวนไอยูคุยเพราะเขานอนไม่หลับไอยูจึงอยู่เป็นเพื่อนเขา ทั้งสองคนคุยกันจนดึกดื่นก่อนที่ทั้งคู่จะเริ่มง่วงนอนจึงแยกย้ายบอกลากันก่อนที่จะเข้านอน.....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***