หึง

เวลายามเที่ยงช่วงพักกลางวันไอยูที่กำลังนั่งกินข้าวที่โต๊ะตัวหนึ่งในโรงอาหารท่าทางที่เพลิดเพลินใส่หูฟังฟังเพลงไปไอยูไม่ทันสังเกตสิ่งรอบข้างไม่รู้ตัวว่าภูริมายืนอยู่ข้างหลังเธอสักพักหนึ่งแล้วแถมยังไม่ได้ยินที่เขานั้นเรียกชื่อเธอตั้งหลายหน ภูรินั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆพร้อมกับเอามือไปดึงสายหูฟังข้างนึงเธอออกไอยูสะดุ้งกับตกใจเล็กน้อย

'เห้..'

"มัวแต่ฟังเพลง เรียกเธอตั้งหลายครั้งแล้วนะไม่ได้ยินหรอ"

'ไม่' เธอตอบเขาออกไปอย่างกวนๆ ภูริส่ายหน้าแล้วถอนหายใจออกมาดังเห้อ ก่อนจะวางสายหูฟังคืนให้เธอ

"แล้ว...หายไข้รึยังดีขึ้นไหม"

'ดีแล้ว แค่มีน้ำมูกหน่อยๆแต่เดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้วแหละ'

"ดีแล้ว.....นี่"

'?'

"เย็นนี้ว่างไหม"

'ทำไมหรอ'

"จะชวนไปเดินห้าง"

'ไม่อะ ไม่มีตังค์' ไอยูปฏิเสธทันทีที่ได้ยินคำถาม

"เดี๋ยวเลี้ยง"

'ok ไป' เธอตอบตกลงทันทีเมื่อภูริพูดว่าเลี้ยง ภูริหัวเราะออกมาเล็กน้อยด้วยความเอ็นดู

"แหม555"

'อะไรเล่าาา'

"ป่าว ไม่มีอะไรหรอก" เขายิ้มไม่หุบหลังจากที่ได้ยินคำตอบที่พอใจ

"เย็นนี้ก็ออกมารอนะเดี่ยวมารับ"

'เคๆ' หลังจากนั้นภูริก็ลุกจากเก้าอี้ละก็เดินแยกออกไปจากโรงอาหาร เสียงกรี๊งดังขึ้นเป็นสัญญาณการสิ้นสุดเลิกเรียนตอนนี้ก็เป็นเวลาเย็นไอยูกำลังเดินออกมายืนรอภูริอยู่ที่หน้าของโรงเรียนแต่เมื่อมาถึงประตูหน้าโรงเรียนก็เห็นกลุ่มของสาวๆกลุ่มหนึ่งกำลังรุมล้อมใครคนนึงเมื่อเผ็งเล็งสายตามองไปคนที่ถูกสาวๆพวกนั้นล้อมอยู่ก็คือภูรินั้นเอง ไอยูที่เห็นแบบนั้นก็ยืนนิ่งตอนนี้ความรู้สึกหงุดหงิดใจก็เกิดขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ ความคิดที่ไม่ชอบและไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้ภูริก็ผุดขึ้นมาทันที ภูริที่ถูกเหล่าผู้หญิงร้ายล้อมอยู่เมื่อเห็นไอยูเขาก็ได้รีบปลีตัวออกมาจากวงสาวๆแล้วเดินมุ่งตรงมาหาไอยูทันที พวกสาวๆที่เห็นแบบนั้นก็ต่างทำสีหน้าผิดหวังกันไปตามๆกัน

"เป็นอะไรทำไมทำหน้าบึ้งแบบนั้นละ คิ้วจะติดกันอยู่แล้วนะ"

'.....' ไอยูไม่ทันรู้ตัวว่าเธอนั้นได้แสดงสีหน้าที่ไม่พอใจออกมา

'ป..ป่าว'

"หืม" เขามองหน้าไอยูด้วยความสงสัย

'จะไปได้ยัง' ไอยูรีบเปลี่ยนเรื่องคุยในทันที

"โอเคโอเค ไปกัน" แล้วทั้งคู่ก็พากันขึ้นรถโดยที่ภูริเป็นคนขับส่วนไอยูนั้นเป็นคนซ้อนก่อนจะออกตัวเดินทางไปห้างต่อ... ตอนนี้ก็ถึงที่หมายเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่พากันเดินเล่นภายในห้างชวนกันคุยตลอดตามทางที่เดินไปด้วยกันแวะดูของต่างๆด้วยความเพลิดเพลิน ไอยูหลุดหัวเราะออกมาโดยไม่รู้ตัวหลายหนนี่เป็นครั้งแรกเธอได้มีช่วงเวลาที่สนุกอย่างนี้กับใครสักคน ภูริที่เห็นไอยูนั้นมีความสุขก็อดยิ้มตามทุกครั้งเขามองในตอนที่ไอยูนั้นเผลออยู่บ่อยๆ ไม่เคยเห็นรอยยิ้มของใครที่สวยได้ขนาดนี้มาก่อน ดวงตาที่ยิ้มเป็นสระอิมันทำให้เธอนั้นดูน่ารักทุกๆอย่างทุกการกระทำของเธอมันช่างหลงใหลและดึงดูดสายตาของเขาทุกคราราวกับต้องมนต์สะกดไว้ไม่ให้มองที่ใดอื่น... ทั้งคู่เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านสเวนเซ่น จึงพากันเข้าไปสั่งเมนูมานั่งกินที่โต๊ะ

'อ้ามมมม' ไอยูตักเข้าปากแสดงสีหน้าที่พึงพอใจในเมนูที่สั่ง

"อร่อยหรอ"

'อร่อยสิ' เธอตอบพร้อมทั้งตักเข้าปากอย่างไม่พัก ภูริยิ้มออกมาเมื่อเห็นท่าทีที่น่ารักของไอยู

"ไหนขอชิมหน่อยได้ไหม" ไอยูหยุดชะงักไปครู่หนึ่งลังเลใจว่าจะให้หรือไม่ดีแต่ท้ายสุดแล้วเธอก็ยอมให้โดยดี เธอยื่นให้เขาตักแต่ว่าภูรินั้นกลับมองหน้าพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้เธอแทน

"ป้อนหน่อยสิ" เขาส่งสายตาที่ออดอ้อนให้ เธอที่เห็นแบบนั้นก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธแล้วเธอก็ยอมทำตามตักป้อนของเธอให้ภูริที่ถูกไอยูนป้อนก็รู้สึกอิ่มเอมใจอย่างมาก

"อืมมมม"

'เป็นไง'

"หวาน"

'ไอติมอะหรอ'

"ไอติมก็หวานนะ แต่เธอป้อนละมันหวานกว่า" เขาตอบพร้อมทั้งส่งรอยยิ้มหวานๆให้เธอไปหนึ่งกรุบ ไอยูที่โดนรุกก็ไปไม่ถูกตอนนี้อาการร้อนชาที่หูก็เกิดขึ้นมาทันใด คนบ้าอะไรเนี่ยยยย... ทั้งคู่ทานสเวนเซ่นเสร็จแล้วก็พากันมาเดินดูของโซนกิ๊ฟช็อป ภูริขอตัวไปซื้อน้ำปั่นก่อนแล้วจะกลับมาไอยูจึงเดินดูของต่อ เธอเหลือบไปเห็นพวงกุญแจน้องหมีน่ารักๆอันหนึ่งอยู่ดีๆเธอก็นึกถึงภูริขึ้นมา เกิดความลังเลจะซื้อดีไหมแต่ความอยากก็ชนะทุกสิ่งสุดท้ายเธอก็ได้มาอยู่ในมือ ไอยูจะเอาไปมอบให้กับเขาแต่พอหันไปเห็นภูริที่ยืนคุยกับผู้หญิงตัวเล็ก ขาวๆผมหน้าม้าน่ารักถักเปียสองข้างกำลังตื้อภูริอยู่ ภูริพยายามปฏิเสธหญิงสาวไปแล้วและจะเดินไปหาไอยูแต่หญิงสาวก็ยืนขวางทางไม่ยอมปล่อยเขาไปสักที ทำให้เขานั้นรู้สึกอึดอัดขึ้นมา ตอนนี้ไอยูหงุดหงิดและไม่พอใจขึ้นมาจนไม่รู้ตัวเธอเดินเข้าไปหาภูริพร้อมกับควงแขนของเขามากอดไว้แล้วสายตามองแรงใส่หญิงสาวตัวเล็กตรงหน้าเธอ

'มีธุระไรกับแฟนพี่รึป่าวคะ'

"อ..เอ่อ..ไม่มีค่ะ"

'งั้นพี่ขอตัวแฟนพี่ไปก่อนนะคะ' สิ้นสุดคำพูดเธอก็จับมือภูริแล้วพาเดินออกมาจากหญิงตัวเล็กอย่างไว เธอแสดงอาการฟึดฟัดออกมาอย่างไม่รู้ตัว ภูริที่เดินตามไม่ทันก็จับมือไอยูให้หยุดเดินก่อน ตอนนี้สีหน้าของไอยูดูโกรธมากเหมือนกับใครไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจ

"โกรธหรอ"

'ก็มันน่าโกรธไหมละ อยู่ดีๆก็มาตื้อผู้ชายของคนอื่-' ไอยูเริ่มรู้สึกตัวได้แล้วว่าเธอนั้นกำลังแสดงอาการแปลกๆออกมา ภูริที่ได้ยินบวกกับอาการของไอยูที่แสดงออกเขาก็ยิ้มขึ้นมาทันที

"นี่...หึงผมหรอ"

'.......'

"ใช่แน่เลย เธอหึงผม"

'อย่ามั่น ชั้นไม่ได้หึง' เธอปฏิเสธเสียงแข็ง

"จริงรึป่าวววว"

'ก็ใช่สิโว้ยยยย'

"ใช่ป่าว"

'เลิกกวนสักทีได้ไหม ไม่เล่นนะ' ภูริที่เห็นสีหน้าที่จริงจังของไอยูเขาก็หยุดแหย่เธอทันที ไอยูก็ยังรู้สึกหงุดหงิดใจอยู่ดีไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนี้ แล้วเธอก็พึ่งนึกของที่ซื้อมาให้ภูริขึ้นได้เธอจึงยื่นพวงกุญแจที่ซื้อมาให้เขา เขามองหน้าเธอด้วยท่าทีที่ประหลาดใจ

"อะไรหรอ"

'ให้'

"ให้ผม?"

'อืม' เขารับของจากมือของเธอมา ชื่นชมในความน่ารักของสิ่งของ

"ขอบคุณนะ...น่ารักจัง"

'พวงกุญแจหรอ'

"คนให้อะ" ไอยูรู้สึกร้อนชาขึ้นมาที่หูอีกแล้วเธอไปไม่ถูกเลยจึงเดินหนีภูริไปด้วยความเขิน บ้าจริง...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***