ใจเต้นทำไม

วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ในห้องนอนสี่เหลี่ยม ไอยูนอนนิ่งอยู่บนที่นอนเธอรู้สึกเบื่อๆไม่รู้ว่าจะทำอะไรดีนอกจากนอนไถโทรศัพท์ไปเรื่อย เวลาผ่านไปสักพักก็มีเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าเมื่อถือโทรศัพท์เปิดดูก็เห็นภูริส่งข้อความมาหา

'ทักมาทำไมกันไอหมอนี่' เธอมองการแจ้งเตือนที่ขึ้นอยู่โทรศัพท์ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ได้ส่งข้อความหรือกดเข้าไปอ่านแต่อย่างใด ถึงอย่างนั้นภูริก็ยังส่งข้อความมาต่อเนื่องจนไอยูต้องกดเข้าไปอ่าน

Wiwatthanachai

"ทักคับคุณแฟนน"

"ทำไรอยู่น้าาา"

"วันนี้ว่างไหม"

^^^Pantani^^^

^^^'ทักมาทำไมยะ'^^^

^^^'ไม่ว่าง'^^^

^^^อ่านแล้ว.^^^

Wiwatthanachai

"เธอมีธุระหรอถึงไม่ว่าง"

^^^Pantani^^^

^^^'ป่าว'^^^

^^^'ฉันแค่ตอบว่าไม่ไว้ก่อน'^^^

Wiwatthanachai

"โถ้"

"ผมจะชวนคุณไปข้างนอก"

"ไปด้วยกันไหม"

^^^Pantani^^^

^^^'ไม่ไป'^^^

Wiwatthanachai

"เห้ คิดก่อนสิยังไม่ทันคิดก็ตอบสะแล้ว"

^^^Pantani^^^

^^^'ก็ไม่ไป ชั้นไม่อยากไปข้างนอกนินอนอยู่ยังบ้านดีกว่าอีก'^^^

^^^อ่านแล้ว.^^^

Wiwatthanachai

"งั้นหรอคับ"

"น่าเสียดายจังเลย"

"ผมว่าจะชวนคุณไปเที่ยวสวนสนุก"

"เสร็จตอนเย็นก็มาดูหนัง"

"กะว่าจะเลี้ยงคุณสะหน่อย"

"เสียดายจังคุณไม่อยากไป"

^^^Pantani^^^

^^^'ไป'^^^

^^^อ่านแล้ว.^^^

Wiwatthanachai

"หืม5555"

"ไหนบอกอยากนอนอยู่บ้าน"

^^^Pantani^^^

^^^'แหมมมม'^^^

^^^'ก็อยู่บ้านมันน่าเบื่อนี่นาาา'^^^

^^^'นายเลี้ยงใช่ไหมละ ไปกี่โมงดี'^^^

Wiwatthanachai

"อืม5555"

^^^Pantani^^^

^^^'ขำอะไร'^^^

Wiwatthanachai

"ป่าว"

^^^Pantani^^^

^^^'อะไรของนาย'^^^

Wiwatthanachai

"งั้นก็เตรียมตัวเลยนะ"

"เดี่ยวผมจะออกไปรับเลย"

^^^Pantani^^^

^^^'โอเคร~'^^^

จริงๆเลย น่ารักสะไม่มี.... หลังจากนั้นสักพักภูริก็ถึงไอยูออกมาหา เขาจ้องมองเธอแบบไม่ละสายตาจนไอยูรู้สึกทำตัวไม่ถูก

'อะไร'

"....."

'ทำไม มีอะไรหรอ' เขามองเธอก่อนจะยิ้มให้ทำไอยูนั้นรู้สึกแปลกใจ

"ป่าว"

"ก็แค่.... น่ารักดี"

'....' ไอยูตกใจในสิ่งที่เขาพูดหลังจากนั้นเธอก็รู้สึกใจเต้นขึ้นมา หูเริ่มร้อนขึ้นเหมือนว่าเธอจะเขิน บ้าจริงทำไมเราถึงใจเต้นอย่างนี้นะ..

'น...นายก็..'

"อะไรหรอ"

'น..นายก็ว่าไป555' เขายังคงมองเธออยู่เหมือนเดิมจนทำให้ไอยูเริ่มไปไม่ถูก

'ด..ได้เวลาแล้วเราไปกันได้แล้วเถอะ'

"โอเคร" หลังจากนั้นเธอก็ก้าวขึ้นซ้อนรถของภูริแล้วทั้งคู่ก็พากันขี่รถไปยังจุดมุ่งหมายที่สวนสนุกนั้นมีเครื่องเล่นมากมายต่างๆนานๆหลายเครื่องเล่น ไอยูที่เดินเห็นก็ทำตาโต นานๆทีเธอจะได้มาสวนสนุกเพราะปกติแล้วเธอแทบไม่ได้ออกจากบ้านหรือไปไหนเลย ทำให้เธอนั้นรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

'โห้ อลังการมากก ไปเล่นอะไรดีน้าาา'เธอกวาดสายตามองไปยันเครื่องเล่นต่างๆ ทุกอย่างนั้นดูน่าเล่นน่าลองไปหมด

"รถไฟเหาะไหม"

'เอาสิ ไปเล่นกัน!...' ตอนนี้ทั้งคู่กำลังนั่งอยู่บนรถไฟเตรียมตัวรอเครื่องเล่นเคลื่อนที่ออก ไอยูตื่นเต้นมากการเล่นรถไฟเหาะเป็นอะไรที่เธอนั้นอยากมานานแล้ว เธอหันไปมองภูริที่นั่งอยู่ข้างๆ เชานิ่งผิดปกติแถมเหงื่อก็ออกค่อนข้างเยอะ ไอยูจึงสะกิดถามเพื่อว่าเขานั้นจะไม่สบาย แต่ภูริก็ยืนยันว่าสบายดี ไม่ได้เป็นอะไร

'นาย ไม่สบายหรอเป็นไรไหม'

"......."

'เหงื่อออกเยอะเชียว ไม่สบายป่าว'

"ป...ป่าว..ส..สบายดี"

'แน่นะ'

"อ..อืม"

รถไฟเริ่มเคลื่อนตัวออกตอนนี้กำลังชะลอขึ้นลาฃสูงไอยูยิ่งตื่นเต้นมากกว่าเดิม ใกล้ได้เวลาสนุกแล้วสิ.... หลังจากนั้นก็จากที่รถไฟชะลออย่างช้าๆก็เคลื่อนที่เร็วขึ้นทันใดไอยูนั้นสนุกเป็นอย่างมากเธอกรี๊ดร้องออกมาด้วยความมันส์ เมื่อรถไฟหยุดตัวลงไอยูก็เดินออกมาจากตัวรถไฟด้วยอาการสนุกสนานแต่ดูเหมือนคนข้างๆเธอนั้นจะไม่สนุกด้วย ภูริเขานั้นตัวสั่นไปทั้งหมดแถมเหงื่อก็ออกเยอะกว่าเดิมอาการเหล่านี้พอจะเดาได้ไม่ยากว่าภูรินั้นกลัวรถไฟเหาะ

'โถ้ ไอเราก็นึกว่าเป็นอะไรที่ไหนได้กลัวรถไฟเหาะนี่เอง'

"........" เขามองหน้าไอยูด้วยสีหน้าที่บึ้ง

'อะๆกินน้ำจะได้ดีขึ้น'

"ขอบคุณนะ"

'ไม่เป็นไร' หลังจากนั้นไอยูก็เดินไปตามทางจนไปเจอเข้ากับร้านปาโป่ง จึงลงเล่นเพื่อที่จะชิงของรางวัลมาให้ได้แต่ไม่ว่าเธอจะปาดอกออกไปสักกี่รอบก็ปาไม่โดนเลยสักรอบจนเธอนั้นท้อ ภูริจึงอาสาที่จะปาโป่งให้แต่ไอยูทำสีหน้าเย้ยเขาเพราะคิดว่าเขานั้นคงปาโป่งไม่ได้หรอกขนาดเธอเองยังปาไม่โดนสักดอก แต่ก็ผิดคาดที่ภูรินั้นปาลูกดอกโดนลูกโป่งทุกลูกที่ปาทำให้เธออึ้งในความเก่งของเขา และแล้วภูริก็ได้ชิงรางวัลมาได้เป็นตุ๊กตาแมวสีขาวตัวขนาดกลาง ตุ๊กตานั้นน่ารักมากทำให้ไอยูหยุดมองดูไม่ได้ภูริยืนตุ๊กตาให้ เธอมองหน้าเขาด้วยความเกรงใจ

"รับไปเถอะหนา"

'จะดีหรอ นายอุตส่าห์ปาโป่งมาได้นะ'

"เอาไปเถอะ ผมให้"

'ไม่ดีมั้ง' เธอยังคงปฎิเสธด้วยความเกรงใจแม้ลึกๆในใจเธอก็อยากได้ตุ๊กตา

"รับไว้เถอะ ผมให้ ผมไม่ชอบตุ๊กตา" เขาจับแขนเธอก่อนจะเอาตุ๊กตายื่นให้กอด ไอยูรู้สึกดีใจที่ได้ตุ๊กตามา มันช่างเป็นตุ๊กตาอะไรที่น่ารักแถมยังรู้สึกดีที่ได้มันมาทำให้หัวใจเต้นขึ้นมาอีกแล้ว

'ขอบคุณนะ' เธอกล่าวขอบคุณเขาก่อนจะนำมันมากอดไว้ในอก รู้สึกดีจนบอกไม่ถูกนี่เป็นครั้งแรกเลยที่มีคนมาให้ตุ๊กตากับเธอ

"เป็นอะไรไปหรอทำไมหูแดง"

'ป..ป่าวนะ'

"จริงหรออ"

'(บ้าจริง) ป..ไปเดินเล่นตรงอื่นต่อกันเถอะ' เธอเดินนำภูริด้วยความเร็วด้วยสีหน้าที่เคอะเขิน

"นี่ รอผมด้วยสิ" เขาเดินตามไอยูไปอย่างไม่รอช้า วันนี้ทั้งคู่พากันเที่ยวเล่นอย่างสนุกสนานพากันเล่นเครื่องเล่นพากันกินของอร่อยๆ วันนี้เหมือนจะเป็นวันที่ไอยูนั้นมีความสุขเป็นอย่างมากเพราะนานๆทีเธอจะได้ออกจากบ้านมาเที่ยวเล่นอะไรแบบนี้ ละแล้วก็เป็นเวลาเย็นไอยูเดินมานั่งลงบนเก้าอี้นั่งเล่นเพื่อผ่อนคลายจากการเดินไปนู้นไปนี่

'วันนี้สนุกจังเลยน้าา ถึงจะปวดขาหน่อยก็เถอะ'

"ก็เดินแทบตลอดเลยนิเดินไม่พักเลย"

'นายก็'

"หยอกเล่น" เขาหัวเราะออกมาเล็กน้อย

'แล้วนี่จะพาชั้นไปส่งบ้านเลยไหม'

"ยัง"

'??'

"ลืมแล้วหรอ ดูหนังไง"

'อ่อ จริงสิ'

"ใกล้ได้เวลาที่หนังจะฉ่ายแล้ว ไปกันเถอะ"

'อืม' แล้วทั้งคู่ก็พากันไปที่ห้างสรรพสินค้าก่อนจะขึ้นไปชั้นโรงภาพยนตร์ เหลืออีก20นาทีก่อนที่หนังจะฉายทั้งคู่จึงพากันมานั่งเก้าอี้ที่หน้าโรง

'อยากไปคีบตุ๊กตาจังเลย'

"ไปคีบไหมละ"

'ไม่เอา พูดเล่น'

"เธออยากคีบรึป่าว"

'โอ๊ยแพง กว่าจะคีบได้เสียเงินตั้งเท่าไหร่ไม่รู้ที่คีบก็มีแรงสะเหลือเกินเหมือนไม่ได้กินข้าว'

"ถ้าไม่อยากคีบ ผมให้เขาเปิดตู้ให้ก็ได้นะเดี่ยวซื้อให้"

'ไม่เป็นไร ชั้นได้มาแล้วตัวนึงก็พอแล้วเอามาอีกตัวก็รกห้องป่าวๆ'

"ถ้าว่าอย่างงั้นก็โอเค"

'หนังฉายแล้วเข้าไปดูกันเถอะ' หนังที่ทั้งคู่ดูเป็นหนังแนวตลกเฮฮา สนุกมากไอยูหลุดหัวเราะออกมาหลายครั้งภูริที่เห็นท่าทางเธอมีความสุขก็พลอยมีความสุขตามไปด้วย เขาจ้องมองที่เธออยู่สักพักจนรู้สึกอยากจะจับมือของเธอแต่ก็ลังเลว่าจะจับดีไหมเพราะไอยูอาจจะปฎิเสธเขาแต่สุดท้ายก็เลือกที่จะจับมือของเธอไอยูที่รู้สึกว่าภูรินั้นมาจับมือของเธอหัวใจก็เต้นขึ้นมาไม่เป็นจังหวะ ตอนนี้หน้าเธอแดงฉ่าขึ้นจนจะเป็นมะเขือเทศ

'น..นี่' ภูริหันมายิ้มให้ไอยูประมาณนึงว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถึงแม้ว่าอยากจะปฎิเสธแต่ในใจกลับรู้สึกดีไม่อยากจะปฎิเสธท้ายที่สุดเธอก็ยอมที่จะให้เขานั้นจับมือเธอไว้

จะยอมให้แค่ครั้งนี้แล้วกัน....หนังก็ได้จบลงแล้วถึงเวลากลับบ้านภูริขับรถมาส่งไอยูก่อนที่เธอจะเข้าบ้านไปก็ได้พูดคุยกับเขาอยู่สักพักหนึ่ง

'ขอบคุณนะ...วันนี้สนุกมากเลย'

"อืม ไม่เป็นไร"

'แล้วก็สำหรับตุ๊กตานี่ จะเก็บไว้อย่างดีเลยนะ' เขาพยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้เธอ

'กลับบ้านดีๆนะ' ไอยูหันหลังจะเดินเข้าบ้านแต่ภูริก็เรียกเธอไว้ก่อน

"ฝันดีนะ"

'....อืม ฝันดีนะ' แล้วทั้งคู่ก็ต่างแยกย้ายกันเข้าบ้านของตัวเอง...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***