เริ่มเลย

ตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงไอยูเดินเข้ามาในโรงเรียนเห็นเพื่อนของเธอกอหญ้าและใบเฟรินนั่งอยู่ตรงไม้หินอ่อนบริเวณใกล้ๅกับโรงยิม เธอจึงเดินเข้าไปนั่งกับเพื่อนๆทั้งสอง ใบเฟรินและกอหญ้าหันมามองไอยูพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่มไอยูที่เห็นแบบนั้นก็สงสัยว่ามีเรื่องอะไร

'อะไร'

"แหมมมมมมมม ดูสิว่าใครมา"

'แฟนภูรินี่เองงงงง' ทั้งคู่แซวไอยูด้วยความสนุกสนาน แต่เหมือนไอยูจะไม่รู้สึกสนุกด้วย

"อิจฉาจังเลยยยย เพื่อนได้แฟนเป็นถึงคนฮอตของโรงเรียนเลยน้าาา"

"ใช่ๆ แกรู้ปะไอยูคนเขาพูดถึงแกกันให้ทั่วว่าแกอะโชคดีมากได้เป็นแฟนภูริเชียว"

"นั้นสิๆอิจฉาจังเลยยย" สองสาวเหมือนจะสนุกที่ได้แซวไอยู แต่ไอยูเริ่มรู้สึกไปไม่ถูกเมื่อรู้ว่าตอนนี้เธอได้กลายเป็นคนดังที่ใครๆต่างก็พูดถึงเธอในถานะแฟนของภูริ คนฮอตของโรงเรียน

"ว่าแต่แกจีบยังไงให้ได้แฟนแบบนี้บ้างว้าาบอกหน่อยๆ" สองสาวเริ่มหันมาถามถึงเคล็ดลับที่จะทำให้ได้แฟนเป็นหนุ่ม ไอยูเริ่มเครียดไม่รู้ว่าจะตอบออกไปยังไงดีว่าทุกอย่างที่ทุกคนเห็นเป็นเพียงแค่การแสดงเท่านั้น เธอกับเขานั้นไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆแต่ถึงจะคิดอย่างนั้นเธอก็พูดออกไปไม่ได้ไอยูจึงตีเนียนเล่าไปว่าเธอก็จีบแบบธรรมดาทั่วไปที่เขาจีบกัน

'ก็จีบแบบปกติที่คนอื่นเขาจีบกันไง ถ้าเขาจะชอบเราเขาก็ชอบเองแหละไม่ต้องไปพยายามไรมากมาย'

"คนจีบติดก็พูดได้อะเนอะ"

"จริงๆ"

'อารายยยยย ขยันแซวกันแท้พวกแกเนี่ย'

"ก็อิจฉาไง"

'แหมมม ถึงชั้นจะมีแฟนแต่ชั้นก็รักพวกแกแบบเดิมนะเว้ยยย'ไอยูเข้าไปกอดคอของเพื่อนๆเธอทั้งสอง

"พูดงี้ตลอดจ้าาา เดี่ยวก็ติดแฟน"

'ไม่หรอกหนาาา'..... ไม่ทันไรอยู่ดีๆใบเฟรินกับกอหญ้าก็หันมากระซิบกระซาบหัวเราะคิกคักกันพรางชี้ไปข้างหลังของไอยู ไอยูหันไปมองเห็นภูริที่ยืนอยู่หลังเธอ ไอยูตกใจที่เขามายืนอยู่ตรงนี้และพอจะรู้แล้วว่าเพื่อนของเธอกระซิบกระซาบเรื่องไรกัน เธอหันไปมองหน้าภูริ ภูริหันมองลงมาที่หาไอยูที่กำลังนั่งพร้อมส่งรอยยิ้มหวานๆให้กับเธอ ไอยูมองหน้าด้วยความหมั้นไส้ เหมือนว่าชีวิตฉันเริ่มจะอยู่ไม่สุขแล้วสิ...

"ตายแล้ววกอหญ้า ดูซิว่าใครมาาา"

'.... (ไอหมอนี่มาทำอะไรเนี่ย)' ไอยูคิดในใจ

"ผมซื้อไอนี่มาให้ ทานด้วยนะคับแฟน" เขายืนขนมครัวซ็องให้กับไอยู

"แล้วแฟนทานข้าวมารึยังคับเอ่ย"

'กินแล้วค่ะ'

"คับผม^^"

"หวานกันจังเรยยยย ตรงนี้เริ่มไม่เหมาะกับเราแล้วเราไปกันเถอะกอหญ้า" ทั้งสองคนลุกออกจากที่นั่งปล่อยไอยูทิ้งไว้ให้อยู่กับภูริสองคน

'...........'

"^^"

'ยิ้มอะไร'

'ชอบใหญ่ สนุกมากมั้งเนี่ย'

"ก็สนุกอยู่นะ"

'ฉันไม่สนุก...ต้องมารับบทเป็นแฟนปลอมๆอะไรของนายเนี่ยเหนื่อนชะมัดเลย'ไอยูบ่น

"อย่าพึ่งท้อสิคับคุณแฟน เรายังต้องอยู่กันอีกยาวเลยนะ" ไอยูมองหน้าภูริด้วยสีหน้าที่บึ้งใส่

"อ่อ แล้วก็...ต่อหน้าคนอื่นช่วยเก็บสีหน้าให้เนียนหน่อย... เดี่ยวมีคนรู้ว่าเราไม่ใช่แฟนกัน"

'หึ้ย!!!ทำอะไรของนายเนี่ยยย'ไอยูสะดุ้งโหยงที่ภูริมากระซิบข้างหูเธอโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

"ชู่ววว แกล้งเล่นนิดหน่อยเองหนาทำเป็นกระตายขี้ตกใจไปได้"

'นี่นาย!!' ไอยูถลึงตาใส่ภูริ ภูริที่เห็นแบบนั้นกลั้นยิ้มไว้ไม่ได้เพราะการกระทำที่ไอยูทำนั้นมันน่าเอ็นดูน่าแกล้งสะใหม่อีกรอบ

"ว่าแต่แฟนผมชื่อไรน้าาา"

'.............'ไอยูไม่ตอบสีหน้าของเธอบึ้งตึงขมวดคิ้ว ภูริยิ้มให้เธอพร้อมส่งสายตาที่คาดหวังคำตอบของเธอสุดท้ายแล้วไอยูก็ยอมตอบ

'ไอยู'

"ชื่อน่ารักจังเลยน้าาาแฟนผมเนี่ย"

'อย่ามาพูดงี้นะ ขนลุกตูด'

"ดูสิขนาดโกรธยังน่ารักเลย"ภูริยังคงไม่เลิกที่จะหยอกล้อไอยู

'นี่นายกวนประสาทชั้นหรอ' ไอยูเริ่มจะโกรธภูริขึ้นแล้ว

"ป่าวนะ...คิดไปเองป่าว"

'เดี่ยวเถอะ....'

การกระทำที่ทั้งคู่ทำต่อกันนั้นไม่อาจเล็ดรอดสายตาของเพื่อนๆไอยูไปได้ ทุกคนต่างมองภูริละไอยูที่กำลังมีโมเมนหวานด้วยกันต่างพาอิจฉาไปตามๆกัน

'หยุดเลยนะนาย!!'ไอยูเริ่มจะโมโหขึ้นแล้ว

"โอเคโอเค หยุดแล้ว55555"เขาขำออกมาด้วยความชอบใจที่ได้แกล้งไอยูแต่ไอยูไม่ขำด้วยเธอมองหน้าเขาด้วยความโกรธกริ้ว

"ได้เวลาไปเรียนแล้วสิ...แล้วเจอกันตอนเที่ยงนะคับ แฟนของผม "

'.....(ไอหมอนี่นิ..)' ทั้งคู่ก็ได้แยกย้ายไปเข้าเรียนตามปกติ...

ได้เวลาพักเที่ยงแล้วไอยูกำลังเดินมุ่งตรงไปโรงอาหารเธอครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัว

'กินอะไรดีนะ'

"นั้นสิ กินไรดีนะ"เมื่อไอยูได้ยินเสียงนั้นเธอก็หันขวัับไปตามต้นเสียงที่มาแต่บังเอิญหน้าเธอเกือบจะไปชนกับภูริที่ยืนเข้ามาใกล้เธอจากข้างหลัง ดูเหมือนทั้งคู่จะตกใจกันเล็กน้อย

'นี่นาย!'

"ภูริ...เรียกภูเฉยๆก็ได้นะ"

'ใครถาม'

"ผมนี่แหละถามเอง"ไอยูมองหน้าภูริด้วยสายตาที่เบื่อขี้หน้าเขา

"นี่ เราช่วยมีโมนที่แบบว่าไม่ตีกันบ้างได้ไหมมีแบบคู่รักหวานๆแบบนี้มั้งสิ"

'รู้ไรไหม ชั้นว่าชั้นอยากจะถอนตัวออกแล้วสิ'

"เสียใจนะเพราะเธอถอนตัวออกไม่ได้แล้ว"

'...........จ่ะ........'

"แล้วสรุปเที่ยงนี้กินไรดี"

'ยุ่ง'

"เอ้า.......แฟนงอนผมหรอออ"ภูริเริ่มหยอกไอยู

'ใครแฟนนาย'ไอยูสวนกลับทันควัน

"ก็เธอไง"

'แฟนปลอมละสิไม่ว่า'

"ชู่วๆๆๆๆ อย่าเสียงดังดิเดี่ยวคนอื่นรู้"

'.....'

"เธอนี่ชอบหลุดจริงๆเลยนะเล่นบทให้มันเนียนๆหน่อย" ไอยูมองบนเอือมระอากับเขา

'แล้วนายจะเดินตามฉันมาทำไม'ไอยูถามเพราะเห็นเขานั้นเดินตามเธอมาสักพักไม่ยอมไปไหน

"ก็ไปกินข้าวด้วยกันไง"

'ไม่ได้ถาม'

"เอ้า"

'ไม่ต้องย๊ะ'

"ก็ผมจะไป"

'ฉันไม่ได้อยากกินข้าวกับนาย'

"มันแค่การเล่นละครหนา เป็นแผนการไงมีโมนหวานๆร่วมกันทุกคนจะได้เห็นละก็เชื่อ"

'หรอจ๊ะๆ ความคิดนายคนเดียวป่าว'

"มันจริงน...."

"ขอโทษนะคะ" ในขณะที่ทั้งสองกำลังถกเถียงกันอยู่นั้นก็มีหญิงสาวตัวเล็กๆ ผมยาวเดินเข้ามาสะกิดภูริ ทั้งคู่หันมองหญิงสาวตัวเล็กแล้วเธอก็ยืนขนมช็อคโกแลตที่ค่อนข้างจะราคาแพงระดับนึงให้กับภูริต่อหน้าไอยู ไอยูที่เห็นแบบนั้นเธอก็ไม่ได้มีทีท่าอะไร

"เอ่อ.....คือ..."เหมือนหญิงสาวร่างเล็กจะลนลาน ภูริว่าเธอนั้นต้องการอะไรจากเขา

"หนูชอบพี่นะคะ" เธอสารภาพออกไปกับเขา

"นี่เป็นของที่อยากจะให้พี่อะค่ะ...รับไว้ด้วยนะคะ" ถือยืนของในมือมาให้ตรงหน้าของเขา ภูริไม่อยากจะรับของนั้นไว้แต่ก็ไม่รู้จะปฎิเสธยังไงดีเขาไม่อยากทำร้ายน้ำใจที่เธอให้ ภูริหันมองไอยูพร้อมส่งซิกสื่อว่าจะให้เธอนั้นช่วยหน่อยไอยูมองเขาเบะปากแล้วส่ายหัวว่าเธอนั้นจะไม่ช่วยตอนนี้ภูริกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ

"ขอโทษคับ คือ..พี่อาจจะรับไว้ไม่ได้"

"ทำไมละคะ หนูตั้งใจซื้อมาให้เลยนะ รับไว้หน่อยได้ไหมคะ นะคะ"หญิงสาวยืนมาให้ในมือเหมือนจะยัดเยียดให้เขารับไว้พร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอน ตอนนี้ภูริรู้สึกลำบากใจ...จนแล้วไอยูดึงภูริออกมาจากหญิงสาวตัวเล็ก

'น้องคะ'

"คะ..."

'น้องเก็บของนี้ไปเถอะค่ะ พอดีว่า..'เธอดึงภูริเข้ามากอดคอทำให้เขาอึ้งเล็กน้อย

'แฟนพี่มันไม่เอาอะค่ะ ทีนี้รู้ยังทำไมเขาถึงปฎิเสธ'

"ทั้งสองคนเป็นแฟนกันหรอคะ..."

'ค่ะ'

"คับผม"

"เสียดายจัง..... งั้นขอตัวก่อนนะคะ ขอโทษด้วยค่ะ.." หญิงสาวทำหน้าเศร้าก่อนที่จะเดินออกไป

"หึงผมหรอ"ภูริถามไอยูด้วยสีหน้าที่ยิ้มแป้นแล้น

'อย่ามั่น'ไอยูตอบกลับเพื่อดับความมั่นของภูริ

"แบบนี้หึงผมแน่นอนน"

'ไร้สาระ เสียเวลาชะมัดเลยไปกินข้าวดีกว่า'ไอยูพูดจบก็เดินไปเลย