หยดเลือดหวานละมุน Ep 6 ตอน ต้นกำเนิดเวทมนตร์ของเมจิ

วิล : ได้ เจอกันที่หลังภูเขาหน้าโรงนาร้างทางภาคใต้ ( หายตัวไป )

เลียม : รีบไปไหน

เมจิ : ( สะกิดเรจิ )

เรจิ : ( ฟื้น ) ขอบคุณนะครับพี่ที่รักษาผม

เมจิ : นายกลับบ้านได้แล้ว อย่าดื้อกับน้าเฟรย์ล่ะ ( สร้างประตูมิติ )

เรจิ : ลาก่อนนะครับพี่ ไว้เจอกันวันหลัง ( เดินเข้าประตูมิติ )

ตอนเย็นที่หลังเขา

เลียม : ฉันมาตามนัดแล้ว ออกมาได้แล้ววิล

วิล : ดีที่นายมาตามนัด แต่ฉันขอบอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่ได้มาคนเดียว

เลียม : หา ?

วิล : ทหารจัดการ !

เมจิ : ( ปามีดใส่ทหารแวมไพร์ ) นายไม่ได้มาคนเดียวสักหน่อย

วิล : แม่สาวโง่เง่าคนนั้นนี่นา โดนแทงมันก็เจ็บเอาเรื่อง ทหารกำจัดเธอด้วย

ทหาร : ครับ ( พุ่งเข้าไปหาเมจิ )

เมจิ : ( แทงทหารแวมไพร์ ) ฉันยังไม่ให้อภัยเจ้านายของพวกแกที่ทำร้ายน้องฉันเลย ( ดึงมีดออก ) ในถานะที่ฉันเป็นนักล่าแวมไพร์ตำแหน่งแม่มดขาว ฉันไม่ไว้ชีวิตพวกแกแน่

ย้อนไปตอนที่เมจิกับเรจิยังเด็ก

เฟรย์ : ความจริงหนูมีเวทมนตร์ แต่เเม่ของหนูขอให้น้าซ่อนเวทมนตร์ของหนูไว้เพราะคนที่มีเวทมนตร์จะได้รับตำแหน่งแม่มดขาว ( เอาเวทมนตร์ที่ซ่อนไว้ออกมา )

เมจิ : เรจิอยากได้เวทมนตร์มั๊ยเดี๋ยวพี่แบ่งให้

เฟรย์ : ไม่ได้นะจ๊ะ น้าแบ่งเวทมนตร์ให้ดีกว่า ( แบ่งพลังให้เรจิ ) นี่เป็นเวทมนตร์รักษา น้าได้ข่าวว่าเรจิเป็นโรคหัวใจใช่มั๊ยเอาไว้รักษาตัวเองนะ

เรจิ : ครับ

ปัจจุบัน

เมจิ : ฉันจะทำให้รู้เกี่ยวกับศักยภาพของฉันเอา เข้ามา !

ทหาร 1 : ( วิ่งเข้ามาหาเมจิ )

เมจิ : ( แทง + ดึงมีดออก )

วิล : แฟนนายเป็นแม่มดขาวของกลุ่มนักล่าแวมไพร์เหรอ

เลียม : นายพูดอะไร ยัยนั่นไม่ใช่แม่มดขาวและก็ไม่ใช่แฟนฉันด้วย

เมจิ : กำจัดนายนั่นเถอะ ฉันกำจัดของนายนั่นหมดเเล้ว คิวต่อไปก็คือนาย