เมจิ : ปลอดภัยดี ตอนนี้ฟื้นแล้วล่ะ
เลียม : ดีแล้วล่ะ ถ้าน้องเธอเป็นอะไรขึ้นมามันคงเป็นตราบาปของฉัน
พ่อบ้าน : น้องชายคุณเมมาหาอีกแล้วครับ
เมจิ : " ซวยแล้ว โกหกเรจิไว้ซะด้วยสิ "
เลียม : น้องเธอมาเยี่ยมทำไมไม่ไปหาล่ะ
เมจิ : นายช่วยบอกเรจิว่าฉันมาทำรายงานนะ ฉันโกหกเรจิไปว่านายปล่อยฉันไปแล้ว
เลียม : อืม
เมจิ : ( วิ่งลงไปข้างล่าง )
ที่ห้องรับแขก
เรจิ : พี่มาทำอะไรที่นี่เหรอครับ
เมจิ : ทำรายงานน่ะ
เรจิ : ( ลุก + เดินมากระซิบข้างหู ) ผมสัมผัสได้ว่าพี่โกหกผมอยู่
เมจิ : ( สะดุ้ง ) ใครโกหกกัน ( จิตสังหารนี่มันอะไรกัน )
เลียม : เอ่อ เรจิฉันขอโทษนะที่ทำให้นายตกอยู่ในอันตราย
เรจิ : ไม่เป็นไรครับ
เลียม : เมจิไปตัดชุดที่เมืองกัน สัปดาห์หน้ามีงานเลี้ยงเต้นรำไม่ใช่เหรอ
เมจิ : นั่นสินะ ฉันพาเรจิไปด้วยนะ ฉันจะให้น้องช่วยเลือกน่ะ
เลียม : ได้
ที่เมืองหลวง
เรจิ : ( หน้าซีด ) " หน้ากลัวชะมัด "
เมจิ : เรจิเป็นอะไรหน้าซีดเชียว กลัวเหรอ?
เรจิ : ไม่ได้กลัวสักหน่อย
เลียม : ไปกาอะไรทานกันก่อนดีมั๊ย เดี๋ยวค่อยไปตัดชุดกัน
เมจิ : อืม น่าสนตอนนี้เริ่มหิวแล้วล่ะ
ในร้านอาหาร
พนักงาน : รับอะไรดีคะ
เลียม : อยากทานอะไรสั่งเลยเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง
เมจิ : นายสั่งเลย ฉันเป็นคนง่ายๆทานอะไรก็ได้
เรจิ : ผมก็เป็นคนง่ายๆ
เลียม : งั้นเหรอ เดี๋ยวฉันสั่งให้ก็เเล้วกัน
หลังสั่งอาหารเสร็จด้านนอกร้าน
วิล : ที่นี่สินะที่ เลียม คริสตัน อยู่ในร้าน ( ใช้พลังพุ่งเข้าใส่ร้าน ) คราวนี้เเหละตระกูล บลีชตัน จะได้มีอำนาจสักที
ก่อนพลังจะพุ่งใส่ร้าน
เลียม : " ทำไมรู้สึกถึงพลังบางอย่าง " ( มองไปที่หน้าต่าง + สร้างโล่วายุ )
พลังพุ่งชนโล่วายุ
เมจิ : เกิดอะไรขึ้น ( มองไปนอกหน้าต่าง )
วิล : ว่าไงเลียม และยัยแม่สาวโง่เง่า
เรจิ : ( ปลดอาวุธ + ปาใส่วิล )
วิล : ( หลบ + คว้าไว้แล้วปากลับ )
เรจิ : ( โดนแทง + ล้มลง )
เมจิ : เรจิ ( ใช้เวทมนตร์รักษาเรจิ + ลุกขึ้น ) นายต้องชดใช้ ( เสกมีดอาบน้ำมนตร์พุ่งใส่วิล )
วิล : ( โดนแทง ) " นางเป็นมนุษย์จริงเหรอเนี่ย ทำไมถึงใช้เวทมนตร์ได้ "
เมจิ : ทุกคนหนีไป
หลังจากที่ทุกคนไป
เลียม : หยุดก่อน ถ้าเราจะสู้กันไปสู้ที่อื่นดีกว่า
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 36
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
อิ๊กคิวนันท์
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ
2024-04-18
0