เซลล์ 7 ปี
ทุกคนเคยได้ยินเกี่ยวกันทฤษฎี 7 ปี ไหมครับ ที่เขาว่ากันว่า เมื่อวันเวลาผ่านไป 7 ปี มนุษย์จะมีเซลล์ที่ทำให้ลืมหรือมีความทรงจำตกหล่นเมื่อเวลาผ่านไป ผมตอนเจอแล้วได้ลองอ่านก็ไม่เชื่อหรอกนะครับ เพราะมนุษย์คงไม่มีคำว่าลืม แต่ให้เรียกว่า " นึกไม่ออก " น่าจะดีกว่า และผมมองว่าความทรงจำของมนุษย์ไม่มีทางเท่ากันอยู่แล้วครับ ยกตัวอย่างก็เช่น ตอนเด็กคุณอาจจะเคยมีเพื่อนวัยเด็กที่เล่นด้วยกันประจำ แต่พอโตขึ้นคุณหรือเพื่อนของคุณฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอาจจะจำกันไม่ได้แล้ว แถมถ้าทุกคนเคยเห็นในpันnิป มันก็ยังมีการขอคำปรึกษาเกี่ยวกันการลืมใครซักคนไม่ได้มา 7+ ปีแล้วอะไรแบบนั้น เพราะแบบนั้นผมเลยไม่เคยคิดที่จะเชื่อในเรื่องกาลเวลา 7 ปี ที่จะทำให้มนุษย์ลืมสิ่งบางสิ่งได้ครับ เหมือนกับเรื่องราวของผม
ในเวลายามเย็น ลมอ่อนๆพัดโชยมาตามกระแสลม
ผมเดินไปออกกำลังการพร้อมกับคุณแม่และได้พบกับ "เด็กผู้ชายคนหนึ่ง" ที่กำลังนั่งเล่นระหว่างรอคนที่ผมคาดว่าน่าจะเป็นแม่ของเขาที่กำลังออกกำลังกาย
แม่ของผมเข้าไปทักผู้หญิงคนนั้น สาววัยราวๆ 30-40 ปีคุยกันอย่างสนุกสนานขณะออกกำลังกาย ทิ้งไว้เพียงเด็กทั้ง2
เมื่อทั้งสองคิดว่าคงต้องรออีกนานจึงไปหาอะไรเล่นแทน แต่ด้วยความเป็นเด็ก จึงไม่ค่อยกล้าแสดงออกกับคนแปลกหน้า ทำเพียงนั่งนิ่งๆไร้ซึ่งคำพูดคุย
" นี่ เรามาเล่นด้วยกันเถอะ "
เด็กชายคนนั้นได้เข้ามาชวนเขาเล่น และนั่นคือ จุดเริ่มต้น ของการตกหลุมรัก
" เอ่อ... อื้อ " ผมเพลอตอบตกลงไปเมื่อเห็นรอยยิ้มแสนสดใส และฝ่ามือเล็กๆที่เข้ามาหาผม
และเราก็ได้เล่นกันอย่างสนุกสนาน จนพลบค่ำเป็นเวลาที่ทั้งสองต้องแยกย้ายกันกลับ
ขณะที่กำลังบอกลากัน เด็กผู้ชายคนนั้นก็พูดขึ้น
"จริงสิ เราชื่อ ฟีนิกซ์ นะ"
"เราชื่อ เขตฝัน ยินดีที่ได้รู้จัก" ผมตอบกลับไปด้วยร้อยยิ้ม ก่อนที่เรื่องราวของเราทั้งคู่จะได้เริ่มต้นขึ้น
─────────ೋღ 🔱 ღೋ─────────
tbc.
เปิดมาแค่เกริ่นๆกันนิดหน่อยนะครับ5555
ส่วนตัวเรื่องนี้จะมีการสลับมุมมองไปสลับมุมมองมา ไม่ว่าจะบุคคลที่ 1 หรือ 3 อาจจะทำให้หลายๆคนงงหน่อยๆนะฮะ ૮꒰ྀི⸝⸝> . <⸝⸝꒱ྀིэ
*ยังไม่ได้แก้คำผิด*
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments