((เจ้านั่น!!!))เมมโมรี่ชะงัก
((อีตาโรคจิต!!))เมมโมรี่ยังคงชะงัก
''ลูกรีบๆมานั่งทุกคนรอนานแล้วนะลูก''ราชินีสั่ง
''ค่ะ''เมมโมรี่เดินไปนั่ง
''ขอขอบคุณทุกท่านที่มารวมงานในวันนี้''องค์ราชากล่าว
''และในช่วงต่อไปขอให้ทุกท่านที่มางานนี้ได้รวมลงสมัครการเลือคู่ขององค์หญิงขอเรา''องค์ราชานั่งลงพร้อมหยิบแก้วไวน์ชูขึ้นและทุกคนก็ชูตาม
''ชน'' แกร็ง เสียงแก้วกระทบกัน
((น่าเบื่อจัง))เมมโมรี่คิดแล้วลุกขึ้น
''จะไปไหน''องค์ราชินีถาม
''หาแขกค่ะ''เมมโมรี่ตอบแล้วเดินออกไป
ผมที่พลิวสวยของเธอกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่เธอฉีด...
ผู้คนที่เมมโมรี่เดินผ่านนั่นไม่มีใครไม่หันมามองเธอ
แม้แต่ผู้หญิงด้วยกันก็หันมา...
ไม่มีใครรู้หรอกว่าที่แท้จริงแล้วเมมโมรี่นั้นไม่ได้อยู่ชาตินี้แต่เธอได้ย้อนเวลากลับมาด้วยเหตุใดข้าก็มิรู้ได้
แต่ก่อนเธอก็แค่นักเรียนหญิงธรรมดาคนหนึ่งไม่มีอะไรดี..
เธอแค่เรียนเก่งชอบช่วยเหลือผู้อื่นไปวันๆ
เธอชอบทำเหมือนชีวิตไร้ค่าเมื่ออยู่คนเดียว แต่พอเธออยู่กับคนอื่นเธอกลับมีรอยยิ้มที่สวยงาม....
แต่ชั้นคิดว่าชั้นพอจะรู้ว่าตนเองกลับมายังชาตินี้ทำไมเพราะเหตุใดข้าจึงกลับมาในชาติที่ข้าไม่รู้จัก ไม่คุ้นเคยเลยด้วยซ้ำ
พอนางเดินมาถึงหน้าของอีตาโรคจิตที่นางได้เรียกไว้
นางจะทำเป็นจำไม่ได้และไม่เห็นเค้า เหมือนว่าเค้าเป็นแค่อากาศสำหรับเธอ
แต่เค้ากลับคว้าแขนของเธอไว้
''ท่าน''เมมโมรี่ร้องด้วยความตกใจ
ทุกคนหันมามองทุกสายตาจับจองมาที่เธอและอีตาโรคจิต
''ข้าทำไม''อีตาโรคจิตถาม
''อีตาโรคจิต!!''เมมโมรี่ตะโกนเสียงดัง
''ข้าไม่ได้ชื่ออีตาโรคจิต แล้วทำไมเจ้าจึงเรียกข้าว่าอีตาโรคจิตล่ะ'' ''เราเคยเจอกันด้วยเหรอ''อีตาโรคจิตพูดพร้อมเดินวนรอบๆตัวเธอ
''เอาล่ะข้าชื่อว่าเฮนรารี่ไม่ใช่อีต่โรคจิร''เฮนรารี่บอก
''ห่ะว่าไงนะ เห็นขี้''เมมโมรี่ตั้งใช่ตะโกนเสียงดังให้ผู้คนได้ยิน
ทุกคนในงานรวมถึงองค์ราชาราชินีต่างพยายามกลั้นขำไว้
''ข้าว่าเจ้ามีปัญหาทางด้านหูเหมือนกันนะเนี่ย''เฮนรารี่พูดพร้อมกับชี้ไปที่เมมโมรี่
''เออ..ทึกท่านขณะนี้เราได้มาถึงช่วงที่สนึกที่สุดของงานแล้วล่ะ'' ''จับฉลากเลือกคู่''องค์ราชาพูดไปยิ้มไป
''นี่กล่องจับฉลากเพคะ''โซเวียนำกล่องจับฉลากมาให้
''ผู้ที่จะได้เป็นชายาขององค์หญิงเมมโมรี่ของเราคือ.....''
\-จบ\-
แอดมีเรื่องอยากขอร้องนะคะ กดไลค์ให้กันบ้างงงงงง
ขอขอบคุณค่ะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments