แม่นางเอก

หลังจากได้บทที่อยากได้เเล้วก็ถึงเวลาที่ต้องกลับบ้านจึงเอยคำลาเพื่อนพอไม่ให้มันด่าทอฉันว่ายัยโรบอต "**ฉันกลับนะ**" หลังจากได้ฟังคำที่มันพึงพอใจก็เชิดหน้าทำจริตจะก้านตอบ "**อืม ขับรถดีๆหละ**" เพราะขี้เกียจพูดจึงได้เเตยิ้มให้เพื่อน แบ้วขึ้นรถขับออกมา

เมื่อถึงที่หมายคอนโดพออาศัยอยู่ได้แถวบางเขนฉันก็ลงจากรถขึ้นไปยังห้องของตนเองที่ขึ้นจนเคยชินพลางนึกว่าจะกินอะไรระหว่างสลัดผักหรือสลัดผลไม้ เพราะอาชีพของฉันต้องรักษารูปร่างหน้าตาตลอดจึงจำเป็นต้องเลือกกินนิดหน่อยพอจะได้เป็นนักแสดงแล้วจำต้องเลือกกินของที่มีประโยชน์และดูแลสุขภาพขึ้นมาอีก

หลังจากทำกิจวัตรประจำวันเสร็จก็พึ่งรู้ว่าตะวันได้คล้อยลงลับขอบฟ้าไปแล้ว เพราะไม่มีอะไรให้ทำจึงเข้านอนเอาเเรงเเละไม่นอนดึกให้หน้าโทรมผิวเสีย แต่กลับพบว่าฉันทำมันไม่ได้ ฉันไม่สามารถข่มตาหลับลงได้เลยเมื่อสมองของฉันว่างเปล่าเเละคิดแต่เรื่องเดิมๆจึงต้องพึ่งยายนอนหลับที่ได้ไปปรึกษาเเพทยมาอย่างถูกวิธี เวบาผ่านไปสักพักฉันก็สามารถหลับลงได้เเล้ว

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

วันนี้เป็นวันที่ฉันมาเข้าร่วมพิธีบวงสรวงละครเรื่องเเรกของฉัน เรื่อง บ่วงรัก ที่ฉันได้รับบทนางร้ายของเรื่อง ศศินา หรือ จันทร์ ฉันได้พบนักแสดงที่ได้มาเล่นละครเรื่องนี้ด้วยมีหลายคนที่ฉันรู้จักเพราะได้ดูละครของเค้า และได้พบนางเอกของเรื่องนี้ นางเอกชื่อดังอย่าง วิว วรรณวิสา

"**ยัยโรบอต**" หลังจากเสร็จพิธีฉักก็มานั่งพักในเต็นท์ดื่มน้ำให้สะใจหลังตากแดดแสนร้อนของเมืองไทย เพื่อนก็มากฝสกิเเรียกเหมือนจะมีอะไรจึงหันหน้าไปหาเเล้วขานรับเพื่อนไป "**มีอะไรรึเปล่า" "ไปกินข้าวกันส้มตำ ไก่ทอดรสเด็ดของฉัน แล้วก็ก๋วยเตี๋ยวไก่มะระของเเก**" เมื่อไดยินดังนั้นฉันก็ยิ้มเเก้มปริ เพื่อนยังไงก็คือเพื่อน ย่อมรู้ใจเราเสมอ "**ไป่**" ได้ยินคำตอบของฉันเพื่อนก็เบะปากทันที "**เร็วเชียวนะ**" ฉันหละกลัวความแอ๊บแมนของมันเเตกจริงๆ "**พออยู่กับฉันหลุดบ่อยนะย่ะ**" แกล้งเพื่อนได้ฉันก็หัวเราะร่า พอมันเห็นอย่างนั้นก็ทำใา่ฉันทันที "**อะไรกันครับอย่าว่าผมอย่างนั้นสิครับผมเสียหายนะ" "ฮ่าๆๆๆ**" ฉันอดไม่ไหวขำลั่นออกไปโดยลืมคนรอบข้างไปเสียสนิทเเต่พอกันมองดูเเล้วะวกเขาก็ยิ้มตามๆกันคงสงสัยว่าฉันหัวเราะอะำรหละมั้ง

"**คุยอะไรกันหรอคะท่าทางดูสนิทกันจัง**" ฉันหันไปมองเจ้าของเสียงนุ่มหวานแล้วพบว่าคือเธอแม่นางเอกของละครเรื่องนี้ "**กำลังคุยสัพเพเหระทั่วไปหนะครับคุณ วิว**" เธอคือเจ้าของเสียงที่เพื่อนของฉันคุยด้วยไปเมื่อครู่นี้ "**น่าสนุกจังนะคะทั้งสิงเป็นเพื่อนกันหรอคะ" "ครับ**" ทุกคำถามของเจ้าหล่อนนนท์มักจะเป็นคนตอบกลับไป จะให้ฉันตอบยังไงได้หละในเมื่อฉันไม่ได้สนิทกับเธอ เจ้าหล่อนยิ้มตอบนนท์ได้สักพักก็หันมาถามฉันบ้าง "**คุณเป็นนักแสดงใหม่หรอคะ**" เมื่อคำถามที่เธอถามเป็นคำถามที่ควรตอบฉันจึงยิ้มตาหยีตอบไปอย่างสุภาพ "**ค่ะฉันเป็นนักแสดงใหม่รับบทศศินาค่ะ" "ออ..ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ**" เธอยื่นมือมาให้ฉันฉันจึงยื่นมือไปจับตอบแต่เเรงที่ตัวเธอจับนั้นเเรงจนฉันนิ่วหน้า คล้ายไปตัวเธอจะบอกว่าต่อให้เป็นนางร้ายก็อย่าได้เเย่งซีนเธอ ฮึ.. ตั้งแต่ครั้งเเรกที่เจอก็รู้แบ้วว่าเธอทันแอ๊บ ทำไงได้ก็ฉันสวยหนิ เรื่องแบบนี้มันเเล้วแต่ท่านผู้ชม "**เช่นกันค่ะ**"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***