วาเรียจะกลับมาอาละวาด

หลังจากพวกเด็กๆกินข้าวเสร็จ(ที่แทบจะไม่ได้กินเลยก็เถอะ)ก็มารวมตัวกันที่ห้องโถงหนึ่งซึ่งเป็นห้องโถงชั่วคราวที่ให้โครมมาม่อนและฟรานสร้างมันขึ้นมาซึ่งมันก็คือภาพมายาที่สมบูรณ์แบบแต่มันก็อยู่ได้ไม่นานนักเพราะร่างกายกลายเป็นเด็กทำให้พลังมายาที่มีก็เหลือน้อยเต็มทน

ซึ้งการทำแบบนี้มีประเด็นอยู่ 2 ข้อ 1 กันมีคนแอบฟังและ 2 กันการทะเลาะกันของพวกเขาเองเพราะพวกเขาทะเลาะกันจนปราสาทหายไปเกือบครึ่งก็ไม่แปลกถ้าจะสร้างห้องโถงสายหมอกกันการทะเลาะกันขึ้นมา

ซึ้งพวกเขาก็มานั่งลงตรงจุดศูนย์กลางด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเป็นอย่างมากเพราะพวกเขามาอยู่ที่นี้ได้ 2 วันแล้วแถมความทรงจำที่มีก็เริ่มเลือนลางลงไปทุกทีทำให้พวกเขาต้องมาประชุมกัน

"อาวุธในตอนนี้ใครมีอะไรบ้างหรอ"สึนะเปิดประเด็ดถามด้วยความเคร่งเครียด

"ผมมีระเบิดครับรุ่นที่ 10"โกคุเดระตอบตามความจริงเพราะนับตั้งแต่เขาได้ระเบิดมาก็ไม่มีอาวุธอย่างอื่นอีกเลย

"ส่วนฉันมีไม้เบสบอลนะสึนะ"ยามาโมโตะเปิดตามโกคุเดระไปอีกคนเพราะนับตั้งแต่ได้ไม้เบสบอลมาตัวเขาก็ไม่มีอาวุธอย่างอื่นตามมาอีกเลย

"หึ..ฉันมีปืนไอ้สวะ"ซันซัสตอบตามความจริงเพราะว่าเขาไม่ได้อะไรเลยนอกจากปืน X ของเขาเองแถมยังไม่เคยได้ลองยิงดูด้วย

"โว้ยยยยย..แล้วอาวุธของฉันล่ะโว้ยยยยย"สคอลโล่ตอนนี้กำลังเดือดได้ที่เพราะเขาไม่มีอาวุธประจำตัวเลยสักนิดก่อนที่จะต้องหุบปากไปฉับพลันเมื่อมีเสียงของของหล่นตุ๊บลงมา

เขาหันไปมองทางด้านหลังก่อนจะเห็นกระเป๋าเหมือนใส่อะไรที่ยาวๆเหมือนไม้เบสบอลเอาไว้เขาค่อยๆเปิดกระเป๋าด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างมากก่อนที่จะต้องตาวาวเมื่อเห็นของข้างในมันก็คือดาบของเขานั้นเอง

สคอลโล่จับดาบขึ้นมาด้วยมือที่สั่นเทาขั้นสุดๆเพราะเป็นเวลา 2 วันเลยนะที่สคอลโล่ไม่ได้อาละวาดจับดาบไล่ฆ่าฟันคนอื่นแบบนี้น่ะแต่พอดาบแสนรักสุดโปรดมาอยู่ตรงหน้าก็ต้องมีอาการมือไม้สั้นเป็นธรรมดา

อ๋อตอนนี้ผมที่เคยยาวถึงกลางหลังของสคอลโล่ถูกตัดทำให้สั้นลงจนเหลืออยู่ประมาณต้นคอเท่านั้นเพราะร่างกายกลับถูกทำให้กลายเป็นเด็กอายุราว 15 ปียังไงล่ะ

และพอวาเรียคนอื่นๆเห็นก็แสดงอาการไม่พอใจทันทีโดยเฉพาะเลวี่ที่ทำทุกอย่างเพื่อบอส

"ชิชิชิ ผ.บ.ได้อาวุธก่อนเจ้าชายได้ไงเจ้าชายก็คิดถึงมีดของเจ้าชายเหมือนกันน่ะ"ก่อนที่เบลจะไม่ทันได้สาธยายถึงความคิดถึงในตัวมีดที่แสนล่ำค่านั้นอาวุธของเบลเฟกอลก็ได้ตกลงมาเกือลเสียบเบลเฟกอลทำให้เบลเฟกอลหุบปากฉับพลัน

"บอส..ผมทำทุกอย่างเพื่อบอส"เลวี่พูดออกมาอย่างหนักแน่นก่อนที่ร่ม 8 คันจะหล่นลงมาทับร่างของเลวี่ทำให้เลวี่เงียบปากไปได้

"เดี้ยนขอเกราะหุ้มเขาและกรงเล็บคืนได้มั้ยฮ้า"ลูซซูเรียเอ่ยแก้ขอร้องก่อนที่เกราะหุ้มเขาและกรงเล็บที่ว่ามาจะมาตกอยู่ข้างลูซซูเรียลูซซูเรียที่เห็นแบบนั้นก็กระโดดดีใจใหญ่อย่างน้อยอาวุธของเธอก็มาอยู่ตรงนี้ได้

"me อยากได้พลังสายหมอก me คืนเอาพลังมาคืน me นะครับรวมถึงหมวกของ me ด้วย"ฟรานร้องขออีกคนก่อนที่หมวกกบจะหล่นลงมาสวมหัวฟรานอย่างพอดีเป๊ะราวกับนัดกันมา(ไม่ใช่อะไรหรอกอยากให้ฟรานของเรามีบทที่ไม่ใช่บทตอแหลบ้างเท่านั้นเองและ)

"อยากได้พลังสายหมอกคืนและเอาเงินที่ฉันมีมาคืนฉันด้วย"มาม่อนพูดขอร้องอีกคนก่อนที่จะมีกองเงินจำนวนมหาศาลตกลงมาทับทุกคน ณ ที่แห่งนี้

ก่อนที่จะถูกมาม่อนเก็บเงินกลับคืนไปใส่ในตู้เซฟด้วยพลังสายหมอกที่แข็งแกร่งขึ้นมาอีกหน่อยเท่านั้น

"หึพวกสวะ"ซันซัสที่เห็นแบบนั้นก็กล่าวออกมาด้วยสีหน้ายิ้มเหี้ยมที่ตอนนี้กำลังจะได้ทดลองอาวุธของเขาซะทีเพราะว่าพวกมันได้อาวุธกลับมาหมดแล้ว

ซันซัสหยิบปืนแล้วชี้ปืนไปทางเลวี่ที่ตอนนี้เงียบปากราวกับป่าช้าหลังจากโดนร่ม 8 คันของตัวเองทับใส่ก่อนที่สัญชาตญาณของเลวที่จะตื่นขึ้นเขาเป็นตัวยิงปืนให้ซันซัสมาตลอดทำไมเขาจะจับจิตสังหารของบอสตัวเองไม่ได้กันล่ะ

ก่อนจะกลายเป็นเป้ายิงให้ซันซัสโดยสมบูรณ์โดยการให้มาม่อนสร้างเป้ายิงขึ้นมาแบบที่แขวนได้ซึ้งมาม่อนก็ไม่รู้หรอกแต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดีแล้วเลวี่ก็ได้ทำการเอาเป้ายิงที่แขวนได้มาแขวนคอตัวเองและกลายเป็นเป้ายิงให้ซันซัส

"ยิงมาเลยครับบอส"เลวที่ได้ตะโกนขึ้นทามกลางความหลงใหลของวาเรียที่มีต่ออาวุธของตัวเองเหล่าวาเรียต่างพากันสดุ้งทันทีก่อนจะหันไปมองซันซัสที่เตรียมจะยิงเพลิงพิโรธให้โดนเป้า

"ตายซะไอ้สวะ"ซันซัสตอนนี้ไม่สนอะไรแล้วยิงเพลิงพิโรธไปทางเลวี่ซึ้งมันก็โดนเต็มๆแต่เลวี่ก็รอดมาได้ด้วยพลังรักษาของลูซซูเรียที่ตอนนี้เปล่งประกายสุดๆราวกับแสงอาทิตย์และได้จับไปที่เลวี่และแผลของเลวี่ก็หายไปรางกับมีพลังวิเศษยังไงยังงั้นแต่มันไม่ใช่เลยมันคือคุณสมบัติไฟธาตุอรุณซึ้งนั้นก็คือการกระตุ้นก่อนที่เลวี่จะฟื้นขึ้นมาในเวลาไม่นาน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***