การพบเจอเหล่าพรีโม่

แกร๊บ อยู่ๆพวกเขาก็ได้ยินเสียงคนเหยียบกิ่งไม้ใกล้ๆกับพวกเขาเข้าก่อนที่จะมีเสียงตะโกนโหวกแหวกโวยวายเกิดขึ้น

"ตามจับเด็กนั้นให้เจอ!!! อย่าให้หายไปได้ล่ะ!!! นั้นสิ้นค้าขั้นดีเลยนะ!!!"พวกเขาที่ไม่เข้าใจคำว่าเด็กนั้นแต่ที่ตรงนี้มีเด็กน้อยอยู่กลุ่มเดียวซึ้งก็คือพวกเขาพวกเขาก็รู้ได้ในทันทีเลยว่าพวกนั้นกำลังตามหาพวกเขาอยู่

พวกเขาจึงต้องหลบหน้านี้แทบจะติดพื้นหญ้าอยู่แล้วก่อนที่พวกมันคนหนึ่งจะตะโกนขึ้น

"ผมได้ยินเสียงแถวๆนี้ครับ"หนึ่งในชายพวกนั้นชี้มาทางพุ้มไม้ที่พวกเขาใช้ซ่อนตัวอยู่และพวกมันก็เดินเข้ามาใกล้ๆพวกเขาเรื่อยๆพวกเขาไม่มีอาวุธติดตัวเลยสักอย่างเดียวนั้นทำให้พวกเขารู้สึกหน้าเสียมากสมิงสั่งการว่าให้วิ่งแต่ขาดันก้าวไม่ออก

ซึ่งในที่สุดเมื่อพวกมันเข้ามาในระยะแทบจะประชิดแล้วสมองก็สั่งการแทนขาทันทีว่าวิ่งพวกเขาวิ่งไปข้างหน้าผ่านคนเหล่านั้นอย่างสุดความสามารถที่มีทั้งหมดทันทีเรียวแรงทั้งหมดถูกส่งไปยังขา

พวกเขาได้ยินเสียงตะโกนบอกให้หยุดอยู่ไกลๆแต่พวกเขาไม่หยุดสมองสั่งการว่าถ้าหยุดจะโดนจับไป

ซึ้งในตอนนี้เป็นโกคุเดระที่ทนไม่ไหวกับการวิ่งที่เหน็ดเหนื่อยนี้ทำให้เขานึกภาพระเบิดอยู่ในใจก่อนที่ร่างกายจะรู้สึกบางอย่างเขาเอามือจับทั่วร่างกายร็อคเก็ตบอมไดนาไมท์ตอนเด็กอยู่ทั่วร่างกายเขาแล้วเขาแสยะยิ้มขึ้นมาทันทีก่อนที่จะพูด

"รุ่นที่ 10 วิ่งไปครับ..ดับไปซะ!!!บอม 2 เท่า!!!"โกคุเดระตะโกนก่อนจะปาไดนาไมท์ไปทางพวกมันที่วิ่งตามมาจึงเกิดเป็นเสียง ตู้ม!! ตู้ม!! ตู้ม!! ขึ้น

ในขณะที่โกคุเดระปาไดนาไมท์ใส่พวกมันพวกเขาก็ยังไม่หยุดวิ่งจนสุดท้ายก็มาถึงถนนใหญ่พวกเขารีบวิ่งตามทางถนนทันทีก่อนจะเห็นรถคันสีดำดูหรูหราขับอยู่

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้

"คุยธุระเสร็จแล้วหรอพรีโม่"จีผู้พิทักษ์วายุว่องโกเล่พรีโม่เอ่ยได้ถามพรีโม่ที่เดินมาขึ้นรถด้วยใบหน้านิ่งสงบดุจดั่งนภา

"อืม..จีจากนี้มีงานอะไรอีกมั้ย"พรีโม่เอ่ยถามจีผู้เป็นลูกน้องด้วยใบหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลงไปสักนิด

"ไม่มีแล้ว..จากคุยงานธุรกิจก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว..ก็น่าจะว่างนะ"จีตอบพรีโม่ด้วยท่าทางเหนื่อยหนายอย่างถึงที่สุด

"งั้นก็ไปกันเถอะขอรับ..ออกรถได้เลยขอรับ"อุเก็ตสึที่เห็นดั่งนั้นก็หันไปสั่งคนขับรถให้ออกรถได้เลย

รถขับไปตามทางเรื่อยๆจนใกล้จะถึงปราสาทว่องโกเล่ก็เห็นเด็กน้อย 18 คนวิ่งด้วยสีหน้าตื่นๆจนคนขับรถต้องจอดรถกะทันหัน

"จอดรถทำไมหรือขอรับ"อุเก็ตสึถามคนขับรถที่จู่ก็จอดรถกะทันหันเหล่าผู้พิทักษ์เองก็สงสัยเช่นกันก่อนที่คนขับรถจะหันกลับมาตอบพวกเขา

"เด็กครับ"เมื่อเหล่าผู้พิทักษ์ได้ยินเช่นนั้นก็ะโงกหน้าออกจากรถไปดูเหล่าเด็กน้อยทันทีก่อนที่พวกเขาจะต้องเบิกตากว้างขึ้นรวถึงผู้เป็นบอสด้วยเด็ก 6 คนหน้าเหมือนพวกเขาอย่างกับแกะรวมถึงพันธมิตรอย่างชิม่อนที่มี โคชาร์ต เป็นบอสอยู่รวมถึง ริคาโด้ ลูกศิษของพรีโม่อีกต่างหาก

พวกเขารีบลงจากรถทันทีที่เห็นแบบนั้นรีบลงมาดูหน้าเด็กๆให้ชัดๆก่อนที่จะเห็นเด็กคนหนึ่งวิ่งตามมาสบทบเด็กคนนั้นหน้าเหมือนจีมากอย่างกับฝาแฝดตอนนี้มีเด็ก 7 คนหน้าเหมือนพวกเขา 1 คนหน้าเหมือน โคชาร์ต และอีก 1 คนหน้าเหมือน ริคาโด้

ก่อนที่พวกเขาจะสังเกตุเห็นคนพวกหนึ่งที่วิ่งตามเด็กไปมาก่อนที่เด็กที่หน้าเหมือนจีจะตะโกนขึ้นมาอย่างหัวเสีย

"โว้ยยย ตามไม่เลิกสักทีนะพวกแก"โกคุเดระตะโกนอย่างอดไม่ได้ก่อนจะหยิบไดนาไมท์ขึ้นมาจุดแล้วปาใส่พวกมัน

ตู้ม!! ตู้ม!! ตู้ม!! เสียงคล้ายๆระเบิดที่มีแรงอัดมหาสารอยู่ในรูปทรงแบบทรงกระบอกทำให้จีถึงกับอ้าปากค้างทั้งการปาที่โดนจุดตายทันทีและแม่นยำราวกับไม่ใช่เด็กยังไงยังงั้น

คนขับรถที่เห็นแบบนั้นหันไปหาว่องโกเล่พรีโม่แล้วถาว่า"พวกคุณคงไม่ได้ไปมีลูกกันก่อนแต่งงานใช่มั้ย"และแน่นอนว่าพวกเขาส่ายหัวกันแทบพันวัล

พวกเขามองเหล่าเด็กน้อยที่วิ่งเหนื่อยหอบกันมาอย่างรู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างก่อนจะหันไปหาพวกที่ไล่ตามเด็กๆมาว่าพวกเขาเป็นใคร

"พวกคุณเป็นใครทำไมถึงได้ตามเด็กน้อยที่ไม่รู้อะไรแบบนี้"เป็นพรีโม่ที่เอ่ยถามก่อนที่พวกคนที่ไล่ตามจะตอบแบบประชดประชันว่า

"พวกมันคิดหนีนะสิทั้งไปที่ถูกขายให้กับผับของเราแล้วแท้ๆ"หนึ่งในพวกที่ไล่ตามเด็กไปพูดขึ้นอย่างเหนื่อยหอบ

"ไม่ใช่นะครับ..พวกเราถูกบังคับต่างหาก"สึนะพูดเพื่อแก้ไขสถานการณ์ที่ตอนนี้ไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่เลย

"พี่โกคุเดระไม่เป็นอะไรนะครับ"แล้วก็รีบเข้าไปดูเจ้าเด็กที่หน้าเหมือนจีทันทีแต่เพราะใช้พลังเยอะบวกกับต้องมีความแม่นยำมากทำให้โกคุเดระทรุดตัวลงไปนั่งบนพื้นแล้ว

จากคำพูดของสึนะก็พอเดาได้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเด็กๆเป็นยังไง

"งั้นฉันขอซื้อเด็กพวกนี้ต่อ"อยู่พรีโม่ก็เดินเข้าไปหาชายคนนั้นที่ตกใจไม่หายที่พรีโม่จะซื้อเด็กพวกนี้ต่อ

"แน่ใจแล้วหรอคุณเด็กพวกนี้รวมกันก็หลายพันล้านเลยนะ"หนึ่งในคนพวกนั้นพูดพรีโม่เหลือบตามองเหล่าเด็กๆเพียงแวบเดียวก่อนจะตอบเสียงดังฟังชัด

"อืม..ฉันจะซื้อเด็กพวกนี้ต่อ"หลังพรีโม่พูดจบเหล่าเด็กๆก็เบิกตากว้างขึ้นมาทันทีโกคุเดระพูดขึ้นมาอย่างไม่ยอมรับเด็ดขาดกับการซื้อต่อครั้งนี้

"จะบ้าเรอะ!!!..งั้นตั้งหลายพันล้านเอาไปปลูกบ้านสร้างธุรกิจยังดีกว่าเลยนะ"พูดจบก็ก้มหน้าลงสลบลงไปทำให้สึนะตกใจมากบวกกับความเครียดของลางสังหรณ์ที่บอกกับเขาว่าหนีไปพวกเราไม่ควรอยู่ที่นี้หนีไปทำให้สลบลงไปเช่นกัน

...----------------...

เอาจริงๆปะครับผมถูกขอร้องให้ทำนิยายเรื่องรีบอร์นครับเอาจริงผมกะจะมาระบายให้ทุกคนฟังสักหน่อยผมชอบไอ้โลลิมันไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่แต่รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปซะแล้วอาจจะเป็นเพราะว่าอยู่ด้วยกันมานานทำให้ไม่รู้สึกถึงบางอย่างที่เปลี่ยนไปด้วยล่ะมั้งครับแต่ไอ้โลลิมันก็มีอดีตที่เจ็บปวดหัวใจเหมือนกันทำให้มันไม่สามารถรักใครได้อีกแต่ได้แค่ชอบเท่านั้นซึ้งแฟน(เชา)มันเองไอ้โลลิมันก็ชอบแต่ไม่ได้รักเพราะมันไม่อยากรักใครมันปิดกั้นหัวใจตัวเองทำให้มีหลายโรคเกิดขึ้นในตัวมันเองซึ้งพอผมไปเยี่ยมมันที่โรงพยาบาลจิตมันก็ดูซีดเซียวไร้เรียวแรงสุดๆไปเลยล่ะครับและมันก็ขอร้องให้ผมทำนิยายเรื่องนี้ให้มันถือว่าเป็นของขวัญวันเจอกันครั้งแรกให้มันมันบอกว่าอยากเอาตัวละครนี้มาตัวละครนี้ไปนู้นมานี้มานั้นอยู่นั้นเวลามันพูดถึงนิยายทีไรดวงตาของมันจะเปล่งประกายถึงแม้ว่าจะเล็กนิดเดียวเพราะว่ามันเป็นโรคไร้ชีวิตที่ถึงจะมีชีวิตแต่ก็ยังคงไร้ชีวิตอยู่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***