last love ตอนที่3 ใยถุงเท้าเย็น

หลังจากวันนั้นมาเมย์ก็คอยประคบประหงมดูแลเอาใจใส่ในตัวอคินณ์ค่อนข้างบ่อยจึงทำให้ทั้งคู่ต่างติดกัน

"เย็นนี้อยากกินไร"อคินณ์เอ่ยถามคนตัวเล็ก

"แล้วแต่คุณอคินณ์เลยเรากินได้หมด" อคินณ์พยักหน้าตอบเป็นการว่าเข้าใจ

(เสียงโทรศัพท์เข้า)

"แป๊ปน่ะแคลร์โทรมา"อคินณ์บอกเมย์ไป

"มึงอยู่ไหน" แคลร์พูดเสียงจริงจังทำเอาคนปลายสายถึงกับขมวดคิ้วตามเพราะนี่ครั้งแรกเลยที่พี่สาวกล้าที่จะพูดแบบนี้ใส่ตน

"กำลังจะกลับมีไร" อคินณ์ตอบกลับเสียงเรียบเชย

"เชี่ยคินณ์มึงรีบกลับด่วนเว้ยพ่อมึงมาค๊าา" แคลร์พูดด้วยน้ำเสียงรีบร้อน

"ห๊ะ อะไรน่ะใครมา" อคินณ์งงอยู่พักนึงประมวลผลและได้ข้อสรุป

"อืมกำลังจะกลับ" พูดจบอคินณ์ก็วางทันทีล่ะหันไปทางเมย์ก่อนจะพูดว่า

"ชั้นต้องไปแล้วกลับเองน่ะ" อคินณ์พูดด้วยเสียงเรียบเชยแล้วทิ้งให้หนูน้อยอย่างเมย์ยืนคนเดียวท่ามกลางผู้คนสัญจรที่เดินไปมาอยู่อย่างลำพัง

"อืม..กลับคนเดียวก็ได้ว้า" เมย์คิดเพียงว่าอคินณ์คงแค่มีปัญหารีบร้อนต้องกลับไปเคลียเพราะอคินณ์คงรวยมากเป็นแน่

"เหนื่อยจัง" เมื่อถึงห้องเธอล้มตัวนอนบนเตียงอย่างนึกคิดตอนนี้เธอรู้สึกว่าอคินณ์นั้นค่อนข้างสนิทกับเธอแล้วรึป่าวหลายครั้งต่อหลายครั้งที่อคินณ์ชอบมาดูแลเธอกลับเช่นพาไปหาของกินเที่ยวเล่นต่างๆนาๆทำเอาเธออดคิดไม่ได้ว่าอคินณ์นั้นมีความรู้สึกดีๆต่อเธอหรือไม่

"ไม่คิดแล้วๆๆหนักหมองงง" หลังพูดจบเธอเดินไปเปลี่ยนผ้าอาบน้ำเตรียมเข้านอนทันที

ตัดไปทางด้านอคินณ์แล้วแคลร์กันบ้าง ทันทีที่อคินณ์เดินเข้าบ้านไปต่างชะงักเล็กน้อยเมื่อมีผู้หลักผู้ใหญ่ที่ดูร่ำรวยอยู่ในบ้านของตนพร้อมมองมาด้วยสายตาชื่นชมเพราะความหล่อของเขาแต่จู่ๆกลับมีเสียงนึงผุดขึ้นมา

"ให้ผู้หลักผู้ใหญ่มารอไม่ได้เรื่อง" หลังสิ้นสุดคำพูดนี้คนในบ้านให้ไปมองคนพูดคนนั้นคือพ่อของอคินณ์เองเขาเป็นคนเข้มงวดเอามากๆบังคับให้อคินณ์ทำตามความคิดของตนอยู่เสมอและนี่อาจเป็นอีกเหตุผลของการที่อคินณ์เป็นหนุ่มหล่อเย็นชาไร้หัวใจ

"ช่างเถอะๆยังไงก็มาแล้วนิเนอะ" ป้าของอคินณ์หรือแม่ของแคลร์พูดขึ้นเธอนั้นเป็นคนดีล่ะยังรักอคินณ์มากๆด้วย

ตระกูลวัชชระเดชชานุกูลนั้นทายาทสืบสกุลค่อนข้างน้อยเอามากๆเพราะทุกคนมักโฟกัสกับงานมากซ่ะส่วนใหญ่ธุรกิจสำคัญมาเป็นที่หนึ่งและอีกอย่างทายาทที่ออกมามีแต่ผู้หญิงอคินณ์โชคดีที่เกิดมาเป็นบุตรชายจึงทำให้คนในตระกูลค่อนข้างรักและหวงแหน

อคินณ์นั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างอยู่ตอนนี้ทุกคนกำลังทานข้าวกันอย่างพร้อมหน้าอคินณ์มองบรรยากาศโดยรอบพบว่ามีอีกครอบครัวนึงที่กำลังนั่งทานอาหารซึ่งรู้ได้ทันทีว่าเป็นแขกแน่นอนพอจบความคิดนั้นพ่อของอคินณ์ก็พูดขึ้นเลยทันทีว่า

"ไหนๆก็อยู่พร้อมหน้ากันแล้วพ่อจะพูดถึงเรื่องในวันนี้เลยล่ะกัน อคินณ์พอแกจบม.6แกต้องหมั้นหมายกับคุณหนูมิรา" พ่อพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและหันมองไปทางอคินณ์

"ห๊ะ ใครคือมิรา" อคินณ์ตอบอย่าง งงๆ และมีน้ำเสียงไม่พอใจนิดหน่อยปะปน

"หนูเองค่ะ สวัสดีค่ะพี่คินณ์หนูชื่อมิราน่ะคะเราเคยเจอกันตอนเด็กไปพี่จำได้มั้ย" หญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งตรงข้ามได้ลุกขึ้นพูดอย่างเขินอาย

"อืม คุ้นๆ แต่..ต่อไปนี้เรียกชื่อเต็มอย่าเรียกคินณ์ไม่ชอบ" อคินณ์พูดอย่างเย็นชาพลางนึกว่าเธอก็คุ้นหูเหละแต่ก็จำไม่ได้จังหวะนั้นอคินณ์รู้สึกถึงความไม่พอใจของคนที่นั่งข้างๆตนคนนั้นคือเจ๊แคลร์พี่สาวของตนเองมองอีกฝ่ายอย่างอาฆาตเพราะไม่ถูกชะตา

เมื่อจบมื้อค่ำทุกคนต่างพากันกลับบ้านและพ่อแม่อคินณ์ไปร่ำลาญาติแต่ล่ะคนที่พากันมาอคินณ์กำลังจะเดินขึ้นห้องแต่จู่ๆมีผู้หญิงคนนึงมาขวางซึ่งเขาก็จำได้ว่าเธอคือผู้หญิงคู่หมั้นของตน

"เอ่อ..พี่คิน-...เอ้ย!!พี่อคินณ์ พี่จำหนูได้มั้ยพี่ดูยังจำไม่ค่อยได้น่ะไม่ค่อยมองหน้าหนูเลยเอาแต่ก้มหน้าก้มตากินข้าว" มิราพูดอย่างเคืองใจว่าทำไมผู้ชายสุดหล่อในวัยเด็กที่เล่นกับเธออย่างร่าเริงในตอนนี้ทำไมถึงเย็นชาขนาดนี้ตอนนั้นพวกเขา2คนยังผูกพันธ์กันแท้ๆ

"หิว" อคินณ์ตอบกลับไปสั้นๆ

"ว้ายยยย คินณ์ ทำไมถึงมายืนตรงบรรไดหื้ออขึ้นห้องเถอะพรุ่งนี้ยังต้องรีบไปโรงเรียนน้าาา" แคลร์พูดอย่างกวนบาทาและหนักแน่นตรงคำว่าคินณ์เพราะคินณ์อนุญาตให้เธอพูดทำเอาผู้หญิงอีกคนต้องกัดปากล่ะมองหน้าอคินณ์อย่างช่วยไม่ได้ล่ะเดินหนีไป

"ส่วนมึง..มานี้" แคลร์ชี้หน้าอคินณ์ก่อนจะดึงเสื้ิอลากขึ้นชั้นบน

"ทำไมมึงไม่ปฏิเสธ" แคลร์พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเมื่อกี้ตอนอยู่บนโต๊ะกินข้าวพอรู้ถึงการหมั้นหมายแถบจะคว่ำโต๊ะทิ้งไม่ใช่อะไรหรอกแต่เป็นเพียงเพราะว่าตอนนี้เธอคิดว่าอคินณ์กำลังคุยๆกับเพื่อนสนิทของตนอย่างเมษาอยู่ไม่ใช่หรอทำไมถึงยอมหมั้นหมายซ่ะง่ายๆแล้วเมษาหล่ะจะทำไง

"ก็พ่อสั่ง" อคินณ์ตอบพร้อมมองดูดวงจันทร์ตอนนี้ทั้ง2อยู่นอกระเบียงห้องของอคินณ์

"เอ้าแล้วเมย์หล่ะ???"แคลร์พูดอย่างอัดอั้นมานานเพราะนั้นคือเพื่อนสนิทของเธอ

"หือ เกี่ยวไรกับเมย์" เมื่อได้ยินชื่อหญิงสาวก็หันไปทำหน้างงใส่แคลร์

"เอ้าไม่ได้คุยๆกับเมย์อยู่หรอ" แคลร์ถามออกไป

"หึไม่อ่ะ น่ารักน่ะกลิ่นตัวก็หอมแต่...จืดชืด" อคินณ์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ

แคลร์อ้าปากพะงาบๆพร้อมไม่พอใจที่มาว่าเพื่อนรักตนว่าจืดชืดแต่ตอนนั้นเธอก็ยังคงสับสนอยู่เพราะก่อนหน้านั้นอคินณ์กับเมย์ดูสนิทกันมากจริงๆใครไม่รู้จักรก็คงมองว่าพวกเขา2คนคบกันอยู่แน่ๆ

"อ่าๆๆแล้ว ใยถุงเท้าเย็นนั้นเอาไง" แคลร์พูดออกไปอย่างไม่ใยดีเพราะเธอไม่ชอบไม่ถูกชะตาอย่างยิ่ง

"ห๊ะ อะไรคือถุงเท้าเย็น"ก่อนจะใช้ความคิดแล้วขำออกมาเบาๆกับความหัวไวของพี่สาวเพราะมิราชื่อนี้คล้ายกับมิรากรณ์แบรนด์ถุงเท้าเย็นของเพื่อนเขาอย่างบอสตั้น

"ก็....คงปล่อยไปตามนั้นมิราก็น่ารักดีตัวเล็กๆแต่ดูร้ายเงียบ"อคินณ์พูดออกมา

"เออๆมีอะไรที่เจ้ช่วยได้ก็บอกพร้อมมาก"แคลร์พูดพร้อมตบไปที่ไหล่ของน้องชาย"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***