[2]

ก็เพราะรู้ว่าย่าอยากให้เรียนหมอกับพยาบาลนี่แหละ ถึงได้เลือกแต่สายอาชีพล้วนๆ ยกเว้นที่เก่าที่ลงโควต้าเอาไว้แค่นั้นแหละ....

"หนูรู้ตัวเองดีว่าไม่ได้อยากจะอยู่สายงานนี้ ไม่ใช่แค่อยากเรียนไปงั้น แต่เราต้องมีใจรักด้วยสิ หนูว่าไม่มีใครอยากเจอหมอหรือพยาบาลที่รักษาคนไข้ไปวันๆ แบบไม่ใส่ใจหรอก"

"แต่....."

"ไม่มีแต่ค่ะ หนูไม่อยากอยู่เวรจนเหนื่อยแล้วควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยได้แบบหมอ พยาบาลที่นิสัยแย่ ๆ หลาย ๆ คนค่ะ ปู่กับย่าแล้วก็ป๊า จะบังคับหนูอีกแล้วเหรอ? อยากเห็นหนูในสภาพเหมือนที่ผ่านมาเหรอ? อยากให้หนูกลับไปเป็นสภาพเหมือนคนไร้ชีวิตชีวาอีกเหรอ รับหนูที่เหมือนซอมบี้ได้หรือเปล่า? เกิดหนูอดนอนจนหน้ามืดหัวฟาดพื้นอยู่ข้างทางก่อนเรียนจบจะทำยังไง? ถ้าทนเห็นหนูเป็นแบบนั้นไม่ได้ย่าอย่าให้หนูไปในทางนั้นเลย หนูอยากจะเลือกตามใจตัวเองบ้าง หนูขอแค่นี้ไม่ได้เลยเหรอ" ฉันแสร้งบีบน้ำตาให้คลอเบ้าขึ้นมาไม่เปิดโอกาสให้ย่าได้พูดอะไรออกมาอีก

เหตุผลที่ฉันยกเรื่องสภาพซอมบี้ของฉันมาก็เพราะว่าย่าต้องการให้ฉันเป็นพยาบาลเหมือนอาดา แฟนคนใหม่ของป๊า หรือไม่ก็เป็นหมอไปเลย ทำให้ท่านบังคับกดดันให้ฉันเรียนสายวิทย์-คณิต การเรียนของฉันไม่ได้แย่ อยู่ในระดับดี ค่อนไปทางดีเยี่ยมเลยด้วยซ้ำ เกรดของฉันไม่เคยต่ำกว่าสามจุดเจ็ดห้าเลยสักครั้ง

แต่ก็ยังไม่สามารถตอบแทนความหวังที่ย่าตั้งเอาไว้ได้ เพราะสิ่งที่ท่านต้องการคือเกรดสี่เท่านั้น ทำให้ฉันต้องเรียนพิเศษจนถึงสามทุ่มทุกวัน วันหยุดของใครหลายๆ คนอาจจะไปเที่ยวบ้าง นอนเล่นเกม อ่านหนังสือการ์ตูน แต่ไม่ใช่ฉัน วันหยุดของฉันก็ยังต้องทุ่มเทให้กับการเรียนพิเศษเหมือนเดิม เป็นอย่างนั้นมาตลอดตั้งแต่มอหนึ่งเทมอสองจนถึงมอสองเทอมสอง ทั้งร่างกายและสภาพจิตใจของฉันไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ฉันอาละวาดบ้านเกือบแตก จนทำให้ย่ายอมไม่ส่งฉันเรียนพิเศษและบังคับเรื่องเกรดฉันอีกต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

[1]

บทต่อไป

[3]

