เมื่อฉันดูดาบพิฆาตอสูรมากเกินไป จนเข้ามาอยู่ในเรื่องดาบพิฆาตอสูร
ตอนที่4
อิโนะสุเกะ
ฮ่าๆ ฉันเจออสูรแล้ว
อิโนะสุเกะ
นี้นมันมนุษย์นิ
ผ่อง
ได้โปรดปล่อยคุณยามะไปได้ไหมค่ะ
ยามะ
นี้เธอคิอจะทำอะไรเนี่ย//กระซิบ
ผ่อง
หน่อยดาบพิฆาตอสูรเขาไม่ฆ่าคนหรอกนะ//กระซิบ
ผ่อง
เดียวเธอวิ่งหนีไป เดียวฉันจะกันไว้เอง โอเคไหม//กระซิบ
อิโนะสุเกะ
เฮ้ย! กลับมานี้นะเจ้าอสูร//กำลังจะวิ่ง
แล้วผ่องก็ได้มาขวางทางอิโนะสุเกะ
อิโนะสุเกะ
นิ้ไอคนผิวเผือกหลบไปเดียวนี้นะ!
ผ่อง
ผ่านศพฉันไปก่อนเถอะค่ะ!
ผ่อง
โชคดีนะเพราะชาติก่อนฉันเรียนการต่อสู้มา//ในใจ
ผ่อง
จะได้นำมาใช่แล้วสินะ//ในใจ
แล้วอิโนะสุเกะก็ได้ว่างดาบลง
และพุ่งเข้าไปหาผ่องอย่างรวดเร็ว
อิโนะสุเกะ
//ต่อยไปที่ท้อง
ผ่อง
//หลบไม่ทัน กลิ้งไปชนต้นไม้อย่างแรง
ผ่อง
ลุกไม่ขึ้นอะ//พยายามลุก
อิโนะสุเกะ
ฉันออกแรกนิดเดียวเองนะ
ผ่อง
เจ็บอะ//จับไปที่ท้องตัวเอง
อิโนะสุเกะ
อสูรตนนั้นไปไหนแล้วเนี้ย ปราณสัตว์เขี้ยวที่ 7 เปิดประสาทสัมผัส
แล้วอิโนะสุเกะก็สัมผัสและเห็นยามะ
อิโนะสุเกะ
อยู่นี้นิ่เอง//หันไปทางที่ยามะอยู่
อิโนะสุเกะ
//เตรียมตัววิ่ง
แล้วผ่องก็เกาะขาอิโนะสุเกะ
ผ่อง
ไม่ให้ไปหรอกค่ะ//เกาะขาอิโนะสุเกะ
อิโนะสุเกะ
เปล่านะเว้ย//สะบัดขา
อิโนะสุเกะ
นี้แกอยากตายจริงๆใช่ไหม//โมโห
ผ่อง
นายฆ่าฉันไม่ได้หรอก//พูดด้วยความมั่นใจ
แล้วก็ได้มีบางอย่างออกมาทางด้านหลังอิโนะสุเกะ
Comments