กล้าที่จะเชื่อไหม?

ทำไมไม่บอกของคุณซันกับเพื่อนใหม่(ตอนที่1)

สวัสดี ผมชื่อซันเป็นเด็กต่างจังหวัดเข้ากรุงผมมาอยู่กับพ่อเเม่ได้2-3วันเเล้วไม่ชินกับเมืองศรีวิลัยนี้สักทีผมพยายามทั้งหาเพื่อนใหม่ในหมู่บ้านเล่นก็ยังไม่หายอาการไม่ชินของผมสักทีบางคนอาจสงสัยหาเพื่อนใหม่เเล้วยังไม่ชินอีกหรอจะเล่าอย่างงี้นะครับคนในระเเวกผมเป็นเด็กที่เรียนนานาชาติหรือหญิงล้วนประจำกรุงจึงไม่ค่อยมีใครอยากออกมาเล่นทุกวันเพราะเค้ามีเรียนพิเศษกันเเต่ผมไม่มีเเถมผมยังมาจากต่างจังหวัดอีกใครจะกล้าเล่นกับผมอีกไม่กี่วันก็เปิดเทอมเเล้วผมยังไม่ชินกับสังคมใหม่นี้เลยมันทำให้ผมวิตกกังวลกลัวนั้นกลัวนี้เเถมยังกลัวเพื่อนจะไม่คบเพราะโดยปกติผมตอนอยู่ต่างจังหวัดมักมีเพื่อนเยอะเเถมยังมีเเต่คนคุยด้วยเป็นที่รักของใครหลายๆคนในหมู่บ้านเเต่พอมาอยู่ที่นี้เเม้กระทั่งพ่อเเม่ผมยังไม่มีเวลามาคุยมากินข้าวกับผมได้เลยตอนเเรกๆผมก็น้อยใจเเต่หลังๆกลับเบื่อเเทนเเต่มาไม่ชินตรงไม่มีเพื่อนผมเลยพยายามหาเล่นเกมที่สามารถเชื่อมต่อกับคนสัญญาณเกมใกล้เคียงกันจึงจะสามารถเล่นด้วยกันได้ผมจึงโหลดมาเล่นจึงได้เป็นจุดเริ่มต้นของผมกับเพื่อนใหม่"ซันได้เล่นเกมไปสักพัก"จู่ๆผมก็กดเจอเพื่อนใกล้เคียงผมจึงทักไปชวนเล่น

"ในบทสนทนาของทั้งคู่"

"สวัสดีนายเล่นด้วยกันป่าว"

"เล่นสิๆ"

พอผมเชิญเค้าเเล้วเล่นกันไปคุยกับไปจนถึงตี4เป็นเวลาที่ใกล้รุ่งเช้ามากเเต่ผมกลับไม่เบื่อเเละยังเล่นต่อได้ตลอดเเบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจึงทำให้ผมกลับมารู้สึกดีเหมือนตอนอยู่ต่างจังหวัดเพื่อนใหม่คนนี้ทั้งเล่นทั้งชวนผมคุยในเเชทโดยไม่เปิดไมค์ผมได้อยู่กับเค้าเเล้วรู้สึกสบายใจ

"นายจะนอนยัง"

"ผมว่าจะยังครับ"

"เอ่อ..ว่าเเต่นายชื่ออะไรอ่ะเล่นด้วยกันมา6-7ชม.ละยังไม่ได้ถามเลย"

"ผมชื่อมาสครับ"

"อ๋อ เราซันนะยินดีได้รู้จักนายเอ่อว่าเเต่เราเเมตท์กันได้ไงอ่ะบ้านนายอยู่เเถวนี้หรอ?"

"คงงั้นผมอยู่ซอย9"

"เหมือนกันๆซันอยู่สุดซอยเลย"

"งั้นดีเลยซันมาเล่นบ้านมาสไหมละพรุ่งนี้"

"ได้ๆเดะตอนเช้าซันจะรีบไป"

"บ้านรั้วสีขาวนะบ้านเลขที่96"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***

