สวาทร้าย เจ้าชายทรราช

   ท่านพี่...ถึงท่านจะเหนือจะเหนือกว่าข้าไปเสียทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะชนะข้าไปเสียทุกเรื่อง !

   เนินเขาสูงชัน บุรุษพึ่งผายบนหลังอาชาพร้อมสมัครพรรคพวกอีกครึ่งร้อย ในชุดคลุมดำเผยให้เห็นเพียงดวงตาคมยาวดุจเหยี่ยว ทอดสายตามองขบวน้ดินเท้าของท่านหญิงซานีอา บินติอัลไซมาล แห่งแคว้นอาบูลัค ท่ามกลางเหล่านางกำนัลและข้าราชองครักษ์ที่คอยคุ้มกันภัย ร่างสมส่วนในแพรพรรณชั้นดีที่ปกปิดใบหน้าเผยให้เห็นเพียงดวงตากลมโตดำขลับ สวมใส่เครื่องประดับพราวระยับประทับนั่งบนเสลี่ยงอูฐ ดึงดูดสายตาบุรุษผู้นำกลุ่มที่จ้องมองอยู่เนินเขา นี่นะหรือ...บรรณาการที่ถวายแด่องคฺอัลจาดีร์เพื่อเจริญสัมพันธไมตรีระหว่างแคว้นอาบูลัคกับแคว้นทัชซาลามัลค์

   โอ้ว...ซานีอา เจ้าช่างงดงามคู่ควรแก่การช่วงชิงยิ่งนัก !

   "ลงมือ !"

   เสียงกร้าวประกาศก้อง พร้อมทั้งกระชากดาบออกจากฝักและชักอาชาคู่ใจเข้าโรมรันกับพรรคพวก เมื่อขบวนเดินเท้าของท่านหญิงซานีอาผ่านเข้าไปในช่องแคบของหุบเขา ท่ามกลางความโกลาหลในสมรภูมิรบ ร่างบุรุษล้มตายเกลื่อนกลาด                                  เสียงกรีดร้องของนางกำนัลดังเซ็งแซ่ สลับกันไปมากับเสียงร้องผู้บาดเจ็บ ทำให้สตรีสูงศักดิ์ที่นั่งอยู่บนเสลี่ยงหน้าซีดตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก ด้วยไม่เคยต้องเผชิญกับเหตุการณ์ร้ายดังกล่าว

   "ท่านหญิงซานีอาทางนี้พระเจ้าค่ะ !" ร่างสมส่วนที่ลงจากหลังอูฐก้าวตามบุรุษร่างยักษ์หนึ่งในราชองครักษ์คอยคุ้มกันภัยที่พยายามจะตีฝ่าวงล้อมเพื่อเปิดทางให้หลบหนี แต่น้ำน้อยหรือจะสู้ไฟที่โหมกระพือเข้ามารอบด้านได้ อาหมัดปกป้องร่างผู้เป็นนายได้ไม่นานนัก ร่างใหญ่โตของเขาก็ชุ่มโชกไปด้วยเลือดก่อนจะทรุดลงไปนอนกับพื้น เมื่อถูกคมดาบจากทุกสารทิศฝาดฟันมุ่งหมายจะเอาชีวิต

   "อ๊าก !"

   "กรี๊ด...อาหมัด ! ไม่นะพระเจ้า ! เจ้าต้องไม่เป็นอะไรนะ" ซานีอากรีดร้องเสียงหลง สองขาอ่อนแรงทรุดลงนั่งข้างร่างผู้คอยรับใช้ติดตามมาตลอดหลายปี หยาดน้ำใสไหลจากดวงตาที่เต้นระริก ขณะที่มือสั่นเทาเอื้อมไปแตะร่างใหญ่ที่อาบไปด้วยเลือดของข้าช่วงใช้อย่างไม่ถือศักดินา

   "ไม่ต้องห่วงกระหม่อมพระเจ้าค่ะ หนี..ไป! หนีไปพระเจ้า..ค่ะ อย่าให้ไอ้...โจรชั่วมันจับตัวได้!"     ลมหายใจติดขัดคล้ายจะขาดห้วงนั้นบ่งบอกให้รู้ว่าเขาคงไม่อาจรักษาชีวิตเอาไว้ได้ อาหมัดจึงกัดฟันผลักร่างหญิงสูงศักดิ์ให้ไกลห่างพร้อมทั้งร้องสั่ง ด้วยหวังจะอารักขานายสาวตามหน้าที่จนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต

   "อาหมัด!"

   "หนี!...หนีไป..พระเจ้าค่ะ..."

   ซานีอาปาดน้ำตาแล้วออกวิ่งเต็มกำลัง เมื่อคำสั่งลาสุดท้ายก่อนที่ร่างใหญ่ตรงหน้าจะแน่นิ่งนั้นย้ำเตือนสติว่ากำลังเผชิญอยู่กับภัยร้าย แต่ทว่าร่างสมส่วนในแพรพรรณชั้นดีวิ่งหนีออกไปได้ไม่ไกลนัก ร่างทั้งร่างก็ลอยละลิ่วขึ้นไปอยู่บนหลังอาชา เมื่อลำแขนแกร่งของผู้มีดวงตาประดุจเหยี่ยวเกี่ยวกวัดรัดเอวบาง ก่อนจะรั้งร่างนุ่มนิ่มเข้าแนบกับแผงอกแล้วชักอาชาหายลับไปกับเส้นขอบฟ้า ท่ามกลางเสียงประดาบที่ยังมีอยู่อย่างต่อเนื่อง...

   แสงแห่งวันที่เลือนหายไปกับเส้นขอบฟ้าถูกทดแทนด้วยความมืดสลัวของราตรีกาล ไอร้อนระอุทั่วทั้งบริเวณคลายตัวลงเใอความ้เหน็บหนาวเข้าแทรกไปทุกพื้นที่ เสียงฝีเท้าม้าชั้นดีที่ห้อตะบึงมาแต่ไกลเชื่องช้าก่อนจะหยุดนิ่งหน้ากระโจมกว้างที่ตั้งอยู่ท่ามกลางกระโจมน้อยใหญ่ที่ตั้งอยู่หลังเนินเขาสูงชัน อันเป็นที่พักแรมเร้นลับของกองกำลังที่ดักซุ่มโจมตีขบวนเดินเท้าของท่านหญิงซานีอา บุรุษผึ่งผายในชุดคลุมดำลงจากหลังอาชา ก่อนจะกระชากร่างบางที่ดิ้นรนขัดขืนขึ้นพาดบ่าแล้วหายเข้าไปในกระโจมกว้าง ท่ามกลางเสียงเป่าปากโห่ร้องของกลุ่มชายฉกรรจ์ที่นั่งเวรยามเฝ้าระวังเหตุร้ายรอบกองไฟบนลานกว้างหน้ากระโจม

   "เจ้าโจรชั่ว! ถ้าเจ้าแตะต้องข้าแม้แต่ปลายเล็บ องค์อัลจาดีร์จะส่งเจ้าลงนรก!" ภายในกระโจมกว้าง ร่างสมส่วนถูกเหวี่ยงลงบนพรมขนแกะผืนหนา น้ำเสียงที่ติดจะสั่นเล็กน้อยตวาดกร้าวพร้อมทั้งถอยร่น เมื่อนัยน์ตาดำขลับที่แฝงแววตื่นตระหนกปะทะกับสายตาหื่นกระหายที่โลมเลียตลอดเรือนร่าง

   "คนอย่างข้าไม่เคยกลัวใคร ข้ายินดีที่จะลงนรก หากคืนนี้ได้ขึ้นสวรรค์กับเจ้า!" เขาไม่พูดเปล่า แต่หากเขายังย่างสามขุมเข้าหา

   "อย่าเข้ามานะ! พรหมจรรย์ข้าไม่ได้มีไว้สำหรับเจ้า ข้าไม่ใช่ผู้หญิงดาษดื่นพวกนั้น"

   ร่างบางถอยร่นไปจนสุดผืนพรมผลุนผลันลึกขึ้น ด้วยหมายจะวิ่งหนีไปอีกฟากหนึ่งของกระโจม แต่ทว่ากลับถูกมือใหญ่รั้งร่างเอาไว้ ก่อนจะเหวี่ยงกลับไปบนพรมหนาแล้วทิ้งน้ำหนักตัวกดทับจนสิ้นอิสระ

   "ไม่ว่าเจ้าจะเป็นราชนิกุลผู้สูงศักดิ์หรือนางไพร่ ยามที่ตกอยู่ในห้วงเสน่หา ก็หาได้แตกต่างจากสตรีผู้ทอดกายใต้ร่างบุรุษ !"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***