ตอนที่ 5 บทลงโทษสุดโหด

ซินคุยกับเคน

  "นี่ก็21:30แล้วไม่นึกว่าจะฝึกนานถึงขนาดนี้เลยนะเนี่ย เอาเป็นว่าพรุ่งนี้หลังเที่ยงไว้มาฝึกกันต่อนะ ห้ามไปไหนเด็ดขาดล่ะ!"

เคน

  "ค้าบๆ"

เคนใส่แหวนวงที่2และทั้งคู่ก็แยกย้ายกลับหอพักของตนเอง

เคนเหนื่อยกับการฝึกอย่างมากระหว่างที่เดินทางกลับหอพักเขาก็ซื้อน้ำดื่มที่หน้าหอชาย

  'ฟู่ว...แค่วันแรกก็ได้แหวนถึง2วง ถ้าชั้นได้ครบ5วงล่ะก็ความทรงจำ50%คงกลับมาสินะ...หรือไม่ก็จะมีเนตะอีกข้าง'

  "เอาล่ะชั้นจะฝึกให้หนักขึ้นกว่านี้!"

เคนพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูดุดันมีพลังงานมากกว่าปกติ

เคนรู้สึกเหมือนมีคนเดินมาหา

  "ใครน่ะ!"

???

  "เอ่อ...ผมแค่มาซื้อน้ำดื่มเฉยๆ"

  "ผมทำให้ตกใจงั้นหรอ"

เคน

  "เปล่าหรอก เอ่อ...ยินดีที่ได้รู้จักนะ...

ชั้นชื่อเคน ฟามิอัส แล้วนายชื่ออะไรล่ะ?"

พีแนะนำตัวให้เคนฟัง

  "...นั้นนายก็คือรูมเมทของผมสินะ......

ผมชื่อ พี ฟาริม ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ นายเป็นนักเรียนใหม่สินะ"

พีตกใจแหวน2วงของเคน

  "เอ๊ะ!...นี่มาวันแรกก็ใส่2วงแล้วงั้นหรอ...สุดยอดไปเลยนะ"

เคนมองไปที่มือของพีและเห็นแหวน4วงของพี

  "...นายเป็นนักเรียนเก่างั้นหรอ แหวน4วงนั่น...นายคงจะเก่งเอาเรื่องเลยนะ"

พีตอบกลับเคน

  "ผมเป็นนักเรียนที่นี่ตั้งแต่ม.1น่ะ นี่ก็ผ่านมา4ปีแล้ว ยังเหลืออีก1วง.....เอางี้ไหมล่ะ พรุ่งนี้ไปฝึกกับผมแค่2คนไหม"

เคนกำลังจะตอบตกลงเพราะพึ่งจะมีเพื่อนครั้งแรกแต่นึกดูอีกทีเขาได้นัดการฝึกไว้กับน้องสาวของเขาแล้ว

  "เอ่อ....โทดทีนะพอดีพรุ่งชั้นมีนัดฝึกน่ะ...ถ้าชั้นไม่ไปชั้นตายแน่เลย....เอาเป็นว่าไว้วันหลังชั้นจะชวนไปนะ...ชั้นกลับห้องพักเลยไหม"

ทั้งคู่กับเข้าห้องพักด้วยกัน

  "โห!..ไม่นึกว่าห้องพักจะมีแอร์ด้วยนะเนี่ย..เย็นสบายจัง"

เคนไปอาบน้ำและกินข้าวตามปกติ

เคนกลับขึ้นเตียงของตน

  "นี่พี่...ที่นายบอกจะไปฝึกกับชั้นทำไมต้องไปแค่2คนด้วยล่ะ"

พีหันมาและตอบกลับเคนด้วยสีหน้าจริงจัง

  "ที่เราต้องไปแค่2คนเพราะว่า...มันเป็นการฝึกที่ต้องห้ามน่ะ...แต่ผลลัพธ์ดีเกินคาดเลยนะ มีแค่ไม่กี่คนจะรู้เรื่องการฝึกนี้ เราเรียกกันว่า การฝึกสุดอันตราย ที่ต้องห้ามเพราะว่ามันอันตรายมาก แต่ถ้าทำได้ล่ะก็อาจจะได้แหวน5วงภายในอาทิตย์เดียวเลยนะ"

เคนสงสัยว่าการฝึกเป็นอย่างไรจึงได้ถามพีไป

  "แล้วที่ว่าอันตรายนี่....มันอันตรายยังไงหรอ"

พีตอบกลับเคน

  "นายยังไม่ตอบตกลงไปฝึกกับชั้น...ชั้นก็ไม่บอกหรอกนะ เอาเป็นว่าวันไหนนายอยากลองไปก็บอกได้นะ นี่ก็ดึกมากแล้ว ราตรีสวัสดิ์"

เคนบอกราตรีสวัสดิ์กลับไปและนอนหลับ

  'ถ้าชั้นฝันถึงเรดอีกรอบจะต้องถามเรื่องที่ชั้นยังฟังไม่จบ"

ณ ฝันของเคน

  "....เรด...เรด...เรดดดดด!"

เรดตกใจลืมตาขึ้น

  "...มีอะไรงั้นหรอเคน"

เคนถามเรดเกี่ยวกับความทรงจำอีก50%

  "เรื่องที่ชั้นถามนายรอบที่แล้วน่ะ...เรื่องความทรงจำอีก50%...ตอนนี้ชั้นตื่นก่อนก็เลยยังไม่รู้ว่าอีก50%จะได้มาจากไหน"

เรด

  "ความทรงจำอีก50%งั้นหรอ....อ่ออีก50%ของนายก็คือเนตะอีก1สีที่ชั้นก็ไม่รู้ว่าสีอะไรพลังเป็นอย่างไร เอาเป็นว่าเมื่อนายได้50%แรกกลับมาแล้วนายก็จะรู้ว่าเนตะอีกข้างนายสีอะไรพลังเป็นอย่างไร"

เคน

  "งั้นหรอ...เนตะอีกข้างนึง...ขอให้มันไม่ใช่สีแดงเถอะนะไม่อยากเป็นยมทูตเต็มตัวหรอกนะ"

เรดเล่าความทรงจำ10%ให้เคนฟัง

  "เอิ่มม...ลืมบอกไปอีกอย่าง นายน่ะพลังแข็งแกร่งขึ้นไวมากเลยนะตอนนี้ชั้นมีความทรงจำ10%เล่าให้นายฟังด้วยนะ เรื่องเนตะสีแดงของนายน่ะ...คนทั่วไปจะไม่สามารถมองเห็นได้ คนที่จะเห็นได้จะเป็นแค่ศัตรูของนาย เมื่อนายเอาชนะได้แล้วความทรงจำของศัตรูของนายจะหายไปว่านายนั้น

ใช้เนตะอะไร และคนที่จะเห็นได้อีกก็คือ คนที่ใช้เนตะลึกลับเหมือนกัน เนตะลึกลับคือเนตะที่มนุษย์ทั่วไปไม่สามารถครอบครองมันได้ 10%ก็มีแค่นี้แหละนะ"

เคนดีใจมากที่รู้ว่าความทรงจำจะกลับมาได้เป็นเรื่องจริง

  "ความทรงจำเริ่มได้คืนมาแล้วสินะ...แต่เดี่ยวนะเรื่องนี้มันเกี่ยวกับความทรงจำของขั้นตอนเด็กยังไง"

เรดตอบกลับเคน

  "....นี่แค่10%เองนะมันเป็นความทรงจำเกี่ยวกับความรู้วัยเด็กของนายน่ะ ถ้าครบ50%เดี่ยวนายก็รู้เองแหละ"

เคนตื่นขึ้นเวลา06:50 โรงเรียนนี้เข้าเรียนแถวตอนเช้าเวลา07:30-08:00 และเริ่มเรียนเวลา08:40

เคนมองไปที่เตียงของพี

  "เป็นคนที่ตื่นไวจังแฮะ...ยังไงก็ออกรีบออกไปฝึกต่อดีกว่า"

เคนเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำแต่ประตูก็ไม่ได้ล็อคและเคนก็เปิดเข้าไป ตกใจกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้า

พีที่กำลังถอดเสื้อเผ้าชั้นนอกเพื่ออาบน้ำ

  "....ออกไปน้า!...."

เคนรีบออกตากห้องน้ำทันที

  "ขอโทษค้าบ...."

  'นี่ฉันตาฝาดไปรึเปล่า....เขาใส่ชุด...ชั้น..ในด้วยล่ะ....สงสัยคงเป็นรสนิยมของเขาแหละนะ แต่ทำไมไม่ล็อกประตูล่ะ'

  'แถมเสียงก็ยังไม่เหมือนพีอีกด้วย...นี่มันเสียงผู้หญิงชัดๆ'

  "นี่เธอเป็นใครน่ะมาเข้าห้องของชั้นได้ยังไง"

พีตอบกลับเคน

  "ก็พีไง...ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ"

เคยตอบกลับพี

  "อย่ามาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้นะ...พีเป็นผู้ชายแล้วที่ชั้นเห็นนั่นมันอะไรกัน"

พีตอบกลับเคน

  ".....เดี่ยวชั้นค่อยอธิบายให้นายฟังน่า"

พีอาบน้ำเสร็จเพื่อที่จะมาอธิบายกับเคนฟัง

  "เอ่อเรื่องเมื่อครู่น่ะ..."

เคน

  "ขอโทษนะ.....นั่นคงเป็นรสนิยมของนายสินะ....เอาเป็นว่าชั้นจะเก็บเป็นความลับและไม่บอกใครแล้วกันนะชั้นสัญญา"

พีบอกความจริงให้เคนฟัง

  "...ที่จริงแล้ว...ชั้นเป็น...ผู้หญิงน่ะ"

เคนตกใจอย่างมาก

  "เอ๊!!!!!!!!!!....รรรร.เรื่องจริงหรอเนี่ย...แค่เดี่ยวสิ..โรงเรียนนี้ก็แยกหอหญิงกับชายหนิแล้วทำไมนาย..ไม่สิทำไมเธอถึง...."

พีเล่าเหตุผลทั้งหมดให้เคนฟัง

  "ในเมื่อนายเห็นแล้วว่าชั้นเป็นผู้หญิง คงต้องเล่าสาเหตุให้ฟังสินะ....แต่ก็นายต้องเก็บเป็นความลับและห้ามบอกใครเด็ดขาดนะ งั้นชั้นขอแนะนำตัวเองอีกครั้ง ชั้นชื่อ มิน ฟาริม.....เมื่อตอนชั้นยังเด็กครอบครัวพวกเราอาศัยอยู่ตามชนบทเหมือนนายนั่นแหละ....พ่อของพวกเรานั้นเป็นทหารของเมือง โครม ท่านเป็นเสาหลักครอบครัวเราเลยล่ะ ท่านคอยส่งเงินมาเลี้ยงดูเราอยู่เสมอ แต่อยู่มาวันนึงท่านก็เสียชีวิตจากการที่ต่อสู้กับ เมือง ซ้าท ทำให้เราไม่มีเงินจะกินกัน ทั้งชนบทก็มีพอกินแค่ครอบครัวของตนไม่สามารถแบ่งให้ใครได้ ครอบครัวเราเหลือกันแค่ 3คนเท่านั้น มี ชั้น แม่ และน้องชายของชั้น ในชนบทนั้นจะมีการคัดเลือกแค่พวกผู้ชายเท่านั้น เพื่อไปเรียนที่โรงเรียน แต่ชั้นเป็นผู้หญิงนี่นา จึงต้องปลอมตัวเป็นน้องชายของชั้น ที่ชื่อว่า พี ฟาริม และก็มายังโรงเรียนแห่งนี้ล่ะนะ ชั้นก็เรียนไปหางานในเมืองทำไป แล้วส่งเงินมาให้ครอบครัวชั้นล่ะนะ"

เคนถามมิน

  "แล้วทำไมต้องเป็นแค่ผู้ชายเท่านั่นล่ะ โรงเรียนนี้ ก็มีทั้งผู้ชายผู้หญิงนี่"

มินตอบกลับเคน

  "นี่นายยังไม่รู้สินะ....ตั้งแต่โรงเรียนคิริมนั้นก่อตั้งขึ้นมา...โรงเรียนนี้ก็เป็นโรงเรียนชายล้วนยังไงล่ะ...แต่เมื่อชั้นเข้ามาแค่ม.1เท่านั้นแหละกับเปลี่ยนจากชายล้วนเป็นโรงเรียนผสมซะงั้น และที่ชั้นปลอมตัวมา ก็ต้องอยู่อย่างนี้มาตลอด4ปีล่ะนะ ถ้าชั้นเปิดเผยตัวล่ะก็ไม่คงพ้นจากการไล่ออกล่ะนะ...เฮ้อ...มันน่าขำใช่ไหมล่ะ เชิญนายหัวเราะเยาะตามสบายเลย"

มินเริ่มน้ำตาคลอนิดหน่อย

เคนนำมือลูบหัวมินและปลอมมิน

  "ชั้นไม่หัวเราะเยาะหรอกน่า....เธอก็ทำเพื่อสิ่งสำคัญของเธอนี่นา พร้อมที่จะทำทุกอย่างไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตามใช่ไหมล่ะ"

มินมองไปที่เคนและทำให้เธอนึงถึงพ่อของเธออีกครั้ง เธอพุ่งไปกอดเคนอย่างแน่นสุดๆ

  'นายนี่พูดเหมือนกับที่พ่อของชั้นเลย'

และมินก็หลับลงไป

เคนมองไปที่มิน

  "....หลับไปแล้วซะงั้น..."

เคนดูเวลา

  ".....08:50ไม่น้า!....สายแล้วๆ..ทำไมเวลามันถึงได้ไปไวขนาดนี้เนี่ย"

เคนรีบปลุกมินขึ้นมา เคนแต่งตัวอย่างรวดเร็วและทั้งคู่ก็รีบไปห้องเรียน

ณ ห้องเรียนเวลา09:00

ครูเคียวดูน่ากลัวสุดๆอย่างกับปีศาจ

  "นี่พวกเธอทั้ง2น่ะไปทำอะไรกันมาถึงได้สายถึงขนาดนี้เนี่ย เดี่ยวพักเที่ยงนี้มาหาครูที่ห้องพักครูหน่อยนะ เพื่อลงโทษคนที่มาสายล่ะนะ"

(เสริมนิดหน่อยครูผู้หญิงจะเรียกนักเรียกชายว่าเธอก็ไม่แปลก)

เคนและพีถึงกับทำอะไรไม่ถูกได้แต่ตอบครูไป (ยังคงเรียกมินว่าพีอยู่เพราะเรื่องนี้ยังเป็นความลับอยู่)

 "ครับ!"

นักเรียนในแห้งกระซิบกัน

  "ชั้นเห็นแล้วสงสารพวกเขาแทนเลย...เพราะมีคนนึงเคยมาสาย แล้วหลังจากลงโทษเสร็จดูเหมือนคนไร้วิญญาณเลยล่ะ"

เมื่อถึงพักเที่ยงเคนและพีก็ได้ไปหาครู

  "มากันแล้วสินะ"

ครูเคียวยิ้มหน่อยๆ

  "...บทลงโทษนั้นก็คือ...ทำความสะอาดทุกห้องน้ำในโรงเรียนนี้ซะยกเว้นห้องน้ำในหอพักนะมีทั้งหมด60จุด ...มีระยะเวลาให้ทำตั้งแต่ตอนนี้จนถึงเที่ยงพรุ่งนี้..และก็จะใช้เนตะช่วยก็ได้นะแต่ห้ามให้คนอื่นช่วยเด็ดขาด พวกเธอมีกัน2คนนี่นาคงจะเสร็จไวกว่าเดิมล่ะนะ"

เคนและพีทั้งคู่ไม่มีทางเลือกก็เลยทำความสะอาดห้องน้ำตามที่ครูบอก

  "นี่มิน...ไม่สิพี...เอิ่ม...จะให้ชั้นเรียกเธอว่ายังไงล่ะ"

พีตอบกลับเคน

 "ตราบใดที่ยังเก็บเป็นความลับอยู่ก็ต้องเรียกว่าพีเหมือนเดิมล่ะนะ"

เคนถามเนตะของพี

 "งั้นนายน่ะใช้เนตะสีอะไรพลังอะไรงั้นหรอ"

พีบอกเนตะของตนเองให้เคนฟัง

 "เนตะของชั้นสีฟ้า ลาวา น่ะ"

เคนเริ่มรู้สึกไร้เรี่ยวแรง

  "แล้วเราจะใช้เนตะทำความสะอาดยังไงล่ะเนี่ย ถ้าที่จะช่วยได้คงเป็นน้ำกับลมล่ะนะ"

เคนเปิดมือถือและส่งข้อความหาซินว่า

  'วันนี้คงต้องงดฝึกก่อนนะ เรื่องเมื่อเช้าคงเห็นแล้วสินะ'

ซินตอบแชทกลับทันที

  'โอเค...งั้นไว้ฝึกกันหลังเที่ยงของพรุ่งนี้นะ พยายามเข้าล่ะ'

ซินส่งสติกเกอร์สู้ๆมาให้เคน เคนรู้สึกมีแรงขึ้นมาเต็มเปี่ยมเป็นผลจากพลังแห่งครอบครัว!

เคนบอกแผนการทำความสะอาดให้พีฟัง

  "เอางี้ห้องน้ำที่เราต้องทำความสะอาดมีทั้งหมด60ห้องแต่ละห้องก็ไม่ได้สกปรกมาก งั้นเราแยกกันทำคนละ30ห้องนะโอเคมั้ย"

พีตอบตกลงแต่กลัวนิดหน่อย

  "อืม...โอเค"

ทั้งคู่แยกย้ายไปทำคนละโซน

เคนคิดหาวิธีที่จะทำให้ยังไงให้เสร็จให้ทันเวลาเพราะว่าจะเสร็จให้หมดใช้พลังงานไปเยอะเหมือนกัน

  'เนตะที่ชั้นมีก็ใช้ทำความสะอาดไม่ได้ แล้วจะทำยังไงดีล่ะ'

เคนทำความสะอาดได้15ห้อง ก็เหนื่อยมากๆจนขยับตัวแทบไม่ได้แล้ว ตอนนี้ก็เป็นเวลา 18:55แล้ว เคนแชทไปถามพี

  'ทางนั้นเป็นยังไงบ้างเสร็จกี่ห้องแล้วล่ะ

พีตอบแชทกลับ

  '15ห้องแล้วน่ะ ตอนนี้ชั้นไม่เหลือแรงแล้วล่ะ แค่ลุกก็ยังแทบไม่ไหวเลย แถมตอนนี้เริ่มมืดแล้วสิ เคนชั้นเริ่มกลัวแล้วนะ'

เคนถามที่อยู่ของพี

  'แล้วเธออยู่ที่ไหนล่ะ'

พีกำลังจะบอกที่อยู่แต่ทว่าแบตดันหมด เพราะเมื่อคืนลืมชาร์จแบต

เคนตกใจที่พีไม่ตอบกลับสักที

  'พี    พี    พี.....'

เคนกำลังจะลุกเพื่อออกไปตามหาพีแต่แรงเขาก็แทบไม่เหลือแล้ว

ตอนนี้เวลา19:00แล้ว ห้องน้ำที่นั่นถึงจะมีไฟแต่ก็ไม่มีคนอยู่แถวนั้นพีเริ่มกลัวและเริ่มแพนิคขึ้นมา

เคนพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ลุกไม่ไหวเขาจึงตั้งสติและคิดหาวิธี

  'ครูบอกว่าเราสามารถใช้เนตะได้สินะ...นั่นครูอาจจะบอกใบ้ถึงพลังที่เนตะสามารถทำได้ก็ได้

เคนหลับตาลงและนึกถึงเรด

เรด

  "มีอะไรหรอเคน"

เคนถามเรด

  "ความสามารถของเนตะน่ะมีมากกว่านี้รึเปล่า"

เรดตอบกลับเคน

  "มันก็มีอยู่หลายแบบอยู่นะแต่ตอนนี้สิ่งที่นายต้องการตอนนี้ก็คือนำเนตะเสริมพลังกายสินะ เพื่อที่จะหายจากการเหน็ดเหนื่อย"

เคนเริ่มมีหวังขึ้นมา

  "ใช่แล้วล่ะแบบนั้นเลยต้องทำยังไงล่ะ"

               ####To be continued####

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***