แสงสว่างและความรัก

ตั้งแต่วันนั้นก็ผ่านมา 1 สัปดาห์แล้ว ที่ฉันได้ขาดเรียน ได้แต่ขังตัวเองอยู่ในห้องทั้งวันทั้งคืน ในใจก็คิดไปเรื่อยๆ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว

พ่อกับแม่ที่เห็นอย่างนั้น ก็เป็นห่วงกันอย่างมาก ค่อยถามฉันตลอดว่ามีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า

"นี่มีอะไรก็บอกแม่ได้นะ แม่อยู่ตรงนี้ อย่าเก็บอะไรไว้คนเดียวเลย มิ้นมีแม่อยู่ หยุดร้องไห้ได้แล้ว มากินข้าวด้วยกันมา" แม่ถามฉันด้วยความเป็นห่วง แต่ฉันก็ได้แต่เงียบตอบไป และไม่ได้ขยับไปไหนเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา

เมื่อเห็นดังนั้น พ่อกับแม่ถึงทยอยออกจากห้องฉันไป ด้วยอยู่หน้าเศร้าซ้อย

ในตอนนั้น คำพูดมากมายของแม่ ความเป็นห่วง ฉันไม่ได้รับรู้มันเลย ความรู้สึกที่ฉันรับรู้มีเพียงความโดดเดี่ยว ความเศร้า ความเสียใจ

จนกระทั่ง ในคืนเดียวกันนั่นเอง ก็มีความคิดหนึ่งพุดขึ้นมา

ื 'ไม่มีใครรักฉันเลย ฉันเสียใจ ฉันโดดเดี่ยว ถ้าฉันหายไปทุกอย่างจะดีกว่านี้ไหมนะ'

ฉันคิดแบบนั้น พร้อมกับเดินออกจากไป หวังจะไปเอาเชือกเพื่อมาฆ่าตัวตาย

ระหว่างทางฉันผ่านห้องพ่อกับแม่ ก็ได้ยินเสียงแม่ร้องไห้ เศร้า เสียใจ โทษแต่ตัวเองโดยมีพ่อคอยปลอบ

"ฮื่อ ฮื้อฮือฮือ ทุกอย่างมันเป็นเพราะฉัน ถ้าฉันให้ความรักกับแกมากกว่านี้ เอาใจใส่แกมากกว่านี่ ทุกอย่างมันจะไม่เป็นแบบนี้"

"ไม่คุณไม่ผิด ถ้าผิดเราก็ผิดด้วยกันทั้งคู่ที่ไม่ใส่ใจเขามากพอ"

ฉันได้ยินแค่นั้น แล้วฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องมาทันที ไม่คิดจะฆ่าตัวตายอีก เพราะตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า ถึงไม่มีใครรักฉัน ก็ยังมีคนคนหนึ่งที่รักฉันเสมอ ฉันไม่ได้โดดเดี่ยวอย่างที่คิด

เมื่อคิดได้แบบนั้น ฉันจึงตัดสินใจที่จะกลับไปเรียนอีกครั้ง และทำไห้พวกท่านภูมิใจ

แต่ก่อนหน้านั้น ฉันต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองก่อน เพื่อแก้แค้น ในสิ่งที่ทุกคนทำกับฉัน ฉันจะทำให้ทุกคนเสียใจไปตลอดชีวิตที่มาแกร่งคนอย่างฉัน

และแทน ฉันจะทำให้นายมาหลงรักฉัน มองเพียงแต่ฉัน คิดถึงแต่ฉัน และมาขอความรักจากฉัน...คอยดู

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

จุดเริ่มต้น2

บทต่อไป

ความช่วยเหลือ

