ความรู้สึก/ค่าย

สวัดดีผมจอน สมิธ...ไม่น่าใช่นะ...สวัดดีผมริกตอนนี้ผมกำลังอยู่ในช่วงเวลาที่น่าจะแย่เกือบสุดในชีวิตเพราะคนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าผมก็คือครูฝึกสตีฟแต่ผมว่าย้อนไปหน่อยดีกว่านะเมื่อ5ชม.ก่อน

ผมกำลังเปลี่ยนชุดและครูคาเรนก็เดินเข้ามาตอนผมกำลังถอดเสื้อพร้อมพูดว่า"นายนี่ยังหล่อเหมือนเคยเลยนะ"ผมก็แอบอายและพูดว่า"ครูออกไปก่อนได้มั้ยผมอาย"แต่ครูก็ทำสิ่งที่ผมคิดไม่ถึงนั้นก็คือครูถอดเสื้อออกและพูดว่า"ตอนนี้เราก็เปลือยกันทั้งคู่แล้วเลิกอายได้แล้วนะ"ผมก็รีบใส่เสื้อและเดินออกมาแต่ครูก็ดึงแขนผมไว้และเริ่มร้องไห้และพูดว่า"ฉันคิดถึงนายนะริก"ผมก็หยุดเดินและหันหลังกลับมาและกอดครูไว้แน่นๆและพูดว่า"ผมก็เหมือนกันครับ"และผมก็จูบไปที่ริมฝีปากของครูและผมก็ถามไปว่า"ครูอยากจะทำต่อรึป่าว"ครูก็ยิ้มและเอาหน้าซุบอกของผมและพูดว่า"ฉันต้องการนายนะริก"แต่คนที่เข้ามาแทรกก็คือโคที่เปิดประตูเข้ามาหยิบเสื้อคลุมและก็พูดว่า"ฉันขอโทษ!!!พวกนายต่อเลย!"และก็เดินออกไปและนั้นเองที่ทำให้ผมกับครูรีบแต่งตัวและเดินออกไปแต่คนต่อมาที่มาถามก็คือคิมที่รีบวิ่งมาถามครูว่า"ครู!เครื่องมันมีเสียงแปลกๆ"ครูก็เดินไปที่ดัยเครื่องและเปิดกระโปงรถดูและพบว่านาฟิกาที่ใช้ข้ามเวลาอยู่ในเครื่องและครูก็หยิบขยะไปใส่ในตัวย้อและพูดว่า"สงสัยพลังงานหมดแต่ไม่เป็นไรเติมได้"และพวกเราก็มาถึงมาเกรฟรัฐจอเจียและผมกับทุกคนก็มาถึงค่ายทหารกำลังสำรองและก็...พวกคุณตามทันแล้วนะและในตอนนี้ผมก็กำลังโดนครูฝึกถามด้วยคำถามสำคัญเลยว่า"หุ่นแกนี่แน่นดีนะยังซิงอยู่มั้ย"ผมก็ตอบไปว่า"ซิงครับ"และครูฝึกก็ยิ้มและเช็ดน้ำลายและพูดว่า"เยี่ยมเลยฮี่ๆๆ"และครูฝึกก็พูดว่า"ต่อไปนี้พวกแกจะมีครูเสริมเขาจะมาคุมเรื่องการกระทำของพวกแกและในอีกไม่นานพวกแกจะต้องเปลี่ยนไปประตำแหน่งที่สนามรบกับนายพลและฉันขอแนะนำครูฝึกคาเรน เรสรี่"และคนที่เดินออกมาก็คือครูคาเรนนั้นเองและพวกเราก็อึ้งไปซักพักและคำสั่งแรกของครูฝึกสตีฟก็คือ"หยิบปืนขึ้นมาซะ"

....โปรดติดตามตอนต่อไป....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

เปิดเรื่องครั้งที่2

บทต่อไป

ฝึกในค่าย

