ไม่ยอมถอย

.

.

“พี่ลิน....เป็นใครกันแน่ครับ? ^^”

.

.

“นักแสดงหนุ่มน้อยอย่างนายไม่ควรอยากรู้เรื่องที่ไม่ควรอยากรู้นะ”

“ผมอยากรู้จักพี่ลินมากกว่านี้ครับ”

“อย่าเลย”

“ทำไมล่ะครับ?”

“อยู่ในที่ของนายไป”

“พี่ลินตัวเล็กกว่าผมอีกนะครับเนี่ย”

มิวสิคก้มลงมองลินก่อนจะยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ ลินได้แต่ยืนนิ่งพร้อมถอนหายใจกับหนุ่มน้อยคนนี้ที่ยังทำตัวเหมือนเด็กๆ เพราะเขาเด็กจริงๆ นั่นแหละ ลินหันมาประจันหน้ากับเขา ก่อนจะผายมือข้างหนึ่งออกจากที่ไขว้หลังไว้เป็นการเชิญให้เขากลับ มิวสิคโน้มหน้าเข้ามาใกล้ลินพร้อมกับยิ้มให้อย่างน่ารักตามประสาเด็กหนุ่ม เพราะความใกล้ขนาดนั้นทำให้ลินเห็นใบหน้าของเด็กหนุ่มที่กำลังโตชัดขึ้น เธอยอมรับว่าเขาหล่อมากพอสมควร ถ้าโตไปคงจะทวีความหล่อของเขาอย่างโดดเด่นแน่ๆ อนาคต การเข้าทำงานในวงการบันเทิงของเด็กคนนี้ไม่ใช่เรื่องยากเลย และต่างจากเธอโดยสิ้นเชิง

“ผมกลับก่อนนะครับพรุ่งนี้จะมาใหม่^^”

“งานจบแล้ว..มาทำไม?”

“มาสมัครงานพาร์ทไทม์ช่วงปิดเทอมครับ^^”

“ไม่รับ ไปทำงานของนายสิ-_-+”

“อยากทำที่นี่ จะได้เจอพี่ทุกวันเลยไง”

“บอกไปแล้วว่า ไม่รับ”

“งั้นมาเป็นลูกค้าแล้วจะตื๊อจนกว่าพี่จะรับ”

“เด็กเอาแต่ใจหรือ?”

“ครับ! ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะครับ^^”

มิวสิคพูดจบก็เดินไปขึ้นรถตู้ที่ไม้เอกยืนรออยู่ เขาหันกลับมาโบกไม้โบกมือให้เธอ แต่ลินก็ยังยืนนิ่งมองไม่ได้ตอบรับเขาแต่อย่างใด

“ไปก่อนนะครับที่รัก^^”

“..........”

ลินถอนหายใจกับเด็กหนุ่มที่พึ่งนั่งรถออกไป ไคมองลินด้วยสายตาหวงแหน แต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้อะไรเลย ไคเดินมาหาลินแต่ไม่ได้พูดอะไรจนลินหันไปมองเขาที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอนิ่ง

“พูดมา”

“นายหญิงครับ ผมว่าอย่าอยู่ใกล้เด็กคนนั้นมากจะดีกว่านะครับ มันจะไม่เป็นผลดีต่อแก๊งเรา....”

“ท่าทางฉันเหมือนอยู่ใกล้เขาหรือไง?”

“เปล่าครับ...ถึงนายหญิงจะไม่ใกล้ แต่เด็กคนนั้น....”

“ฉันรู้แล้ว”

“.......”

ไคไม่กล้าที่จะพูดต่อ เพราะลินไม่ชอบให้คนเซ้าซี้ ถ้าเธอพูดคำไหนคือคำนั้น ถึงเธอจะเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่เธอก็เก่งกาจกว่าพวกเขานัก ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้สามารถทำให้คนในแก๊งที่มีแต่ผู้ชายล้วนยอมรับได้ขนาดนี้ถือว่าไม่ธรรมดา และเป็นที่น่าเกรงขามของแก๊งอื่นๆ ในไทย ไม่มีใครอยากจะยุ่งด้วยกับแก๊งของพวกเขา ลลิน ฉายา พระจันทร์คลั่ง แห่งแก๊งจิ้งจอก เพราะเธอคือจุดศูนย์กลางของแก๊งนี้

.........เมื่อไหร่ที่พระจันทร์คลั่งจิ้งจอกที่อยู่ใต้แสงจันทร์ก็จะคลั่งเหมือนได้รับพลัง.....

“ปิดร้านกันเถอะ มีงานต้องไปสะสางต่อ”

ลินพูดก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน ที่เธอสร้างร้านขึ้นมาเพียงเพื่อปิดบังตัวตนของเธอ ถึงมันเสี่ยงไปหน่อยที่ต้องโฆษณาแต่มันเป็นผลดีมากกว่าสำหรับรายรับจากร้านอาหารนี้เพื่อเป็นการหมุนเวียนเงินภายในแก๊ง อีกอย่างเธอคิดว่า ลูกน้องของเธอในอนาคตก็ต้องวางมือจากวงการนี้แล้วทำอาชีพสุจริตต่อไปนั่นเอง ลินเองไม่สามารถลงจากหลังเสือแล้วใช้ชีวิตที่แสนธรรมดาแบบนั้นได้ ในอนาคตเธอต้องตายเหมือนบรรพบุรุษของเธอเอง ไม่อาจหลีกเลี่ยงโชคชะตาที่น่าเศร้านี้ไปได้

ไคเดินตามลินเข้าร้านพร้อมด้วยลูกน้องร่วมยี่สิบคน ไม่ใช่ว่าเด็กๆ ภายในร้านจะไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร เพียงแค่พวกเธออยากทำงานเท่านั้น จึงไม่ได้สนใจที่จะรู้ประวัติที่ไม่ควรรู้ของนายหญิงของร้าน

"คืนนี้ประชุม"

ลินพูดสั้นๆ บอกไค เพื่อจะได้เตรียมตัวไปพวกลูกน้องของเธอนั่นเอง ส่วนลินก็เดินได้เดินขึ้นห้องไปก่อน  ไคโค้งตามหลังเธอก่อนจะรีบไปบอกลูกน้องของเขาทันที

.

.

ห้องประชุมด้านในสุดของตัวบ้านสไตล์ญี่ปุ่น ประตูเลื่อนได้ค่อยๆ ถูกเปิดออก ห้องที่มีรูปวาดจิ้งจอกตรงกลางห้อง ที่นั่งแบบญี่ปุ่นโบราณเพิ่มความเข้มขลัง ลินเปิดประตูเข้าไปก็เห็นลูกน้องของเขานั่งเรียงกันเป็นระเบียบนิ่ง ลินเดินเข้าไปนั่งที่หัวโต๊ะด้านหน้ารูปวาดจิ้งจอกน้ำสีน้ำเงิน เมื่อเธอนั่งลงลูกน้องก็โค้งพร้อมกล่าวทักทายด้วยความเคารพ

"เริ่มเลย"

"ครับ แก๊งพยัคฆ์มันได้ลักลอบขโมยสินค้านำเข้าของเราในโกดังท่าเรือตะวันออกไปเรียบร้อยครับ และยังกวาดลูกค้ารายใหญ่ในบ่อนกาสิโนของเราไป ผมคิดว่าน่าจะมีหนอนในแก๊งเราครับ"

"อาฮะ...."

"......."

ลินหันไปมองไคด้วยสายตาเย็นชา เธอนิ่งจนน่ากลัวนี่คือสัญญาณไม่ดีสำหรับไคและลูกน้อง การที่เธอนิ่งไปไม่แสดงอารมณ์แบบนี้เหมือนคลื่นใต้น้ำที่กำลังจะโหมสู่ชายฝั่ง

"แล้วทำไม....ไม่จัดการ หา!!!!!"

"...เอ่อ...ขอโทษครับนาย"

"ต้องให้เรื่องถึงฉัน? ลุกขึ้น!!!"

"ครับนายหญิง!!"

ผลัวะ!!!!

ลินต่อยเข้าที่หน้าของไคเต็มแรง หมัดของเธอหนักพอที่จะทำให้เขาหน้าหันไปตามแรงหมัด เลือดค่อยๆ ออกมาจากมุมปากที่แดงช้ำเพราะแรงต่อย ไคเช็ดมุมปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะหันกลับมาก้มหน้าให้เธอเช่นเดิม

"ไปจัดการให้เรียบร้อย ก่อนที่ฉันจะตัดนิ้วนายทีละนิ้ว"

ลินลุกเดินออกไปจากห้องพร้อมด้วยลูกน้องที่ทำความเคารพอย่างพร้อมเพรียงกัน ไคเดินตามลินออกไปด้วยเช่นกัน ไคหยุดที่หน้าห้องของลินอย่างเงียบๆ

"เข้ามาสิ"

ลินรู้ตัวทันทีจึงเรียกคนที่ยืนตรงหน้าห้องเข้าไป ไคเปิดประตูเข้าไปเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร เขาเดินเข้าไปกอดลินจากข้างหลังทันที พร้อมกับซุกไซร้ซอกคอขาวนั้นอย่างโหยหา

.

.

.

.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***