Ouran Host Club chapter 4

หลังจากที่หลับไปนาน

ผมก็ได้ตื่นขึ้นมาในห้องที่มีกลิ่นของยารักษาเต็มไปหมด

เคนเซ บาคาโอะ

อึก...ผมอยู่ที่ไหน...

เคนเซ บาคาโอะ

//มองไปรอบๆห้อง

เคนเซ บาคาโอะ

โรงพยาบาล...

ผมรู้สึกปวดหัวและกำลังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ก่อนที่เสียงของบุคคลภายนอกที่คุ้นเคยจะเรียกความสนใจของผมได้สำเร็จ

แม่

บาคาโอะ ลูกชายของฉันเป็นยังไงบ้าง

แม่

ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...

หมอ

อ๋อ ลูกชายของคุณ

หมอ

เขาสบายดี เขาต้องการแค่พักสักหน่อย

แม่

อย่างนี้นี่เอง..

หมอ

ผมขอทราบได้มั้ยว่าลูกชายของคุณตอนอยู่ที่บ้านอารมณ์ของเขาเป็นยังไง

หมอ

และครั้งสุดท้ายเขากินอะไร

แม่

.....

แม่

พ่อของเขา......เสียชีวิตไปเมื่อหลายวันก่อน

แม่

นี่อาจมีอิทธิพลต่อเขาอย่างหนัก

แม่

เขาเป็นเพียงเด็กเปราะบางวัย 6 ขวบเท่านั้น

แม่

เขาไม่ได้กินอะไรแปลกๆ ฉันแค่ให้วิตามินเขาไป

"ในความคิดของบาคาโอะ"

อะไร?!

คุณแม่โกหกรึป่าว...เธอให้อะไรมาแต่ไม่ได้บอกคุณหมอ...

บางทีคุณแม่อาจจะแค่เป็นห่วงผม...

ผมควรยกโทษให้เธอนะ อาจจะเป็นเพราะผมเครียดและเหนื่อยเกินไป...

เคนเซ บาคาโอะ

ผมคงจะคิดมากไปเอง...

แม่

บาคาโอะกลับบ้านกันเถอะลูก

แม่

วันนี้ลูกเหนื่อยมากแล้ว//ยิ้ม

เคนเซ บาคาโอะ

...//กังวล

หมอ

บาคาโอะ หมอรู้ว่าเธอเสียใจเรื่องพ่อของเธอ

หมอ

แต่แม่ของเธออยู่ที่นี่เพื่อเธอ อย่ากลัวที่จะบอกเธอ

เคนเซ บาคาโอะ

...//พยักหน้ารับรู้

แม่

พรุ่งนี้เริ่มเรียนที่บ้าน อย่าไปโรงเรียนนะ...

แม่

แม่กังวลว่าลูกจะเจ็บตัวหรือโดนรังแกอีก

เคนเซ บาคาโอะ

//ตกใจ

เคนเซ บาคาโอะ

แต่...ผมยังไม่พร้อม

เคนเซ บาคาโอะ

ทำไมผมต้องอยู่บ้านเพราะว่าผมร่างกายอ่อนแอ

เคนเซ บาคาโอะ

ผมหวังเสมอว่าผมจะได้ไปโรงเรียนเมื่อผมอายุ 6 ขวบ

แม่

แม่ก็ไม่อยากทำอย่างนี้เหมือนกัน..

แม่

แต่แม่กังวลว่าลูกจะถูกรังแก โดดเดี่ยวหรือเจ็บปวด...

แม่

แม่อยากให้ลูกเข้าใจ พ่อเพิ่งจากไป

แม่

แม่ก็เหนื่อยเหมือนกัน..

เคนเซ บาคาโอะ

...

เคนเซ บาคาโอะ

ครับคุณแม่...ผมเข้าใจแล้ว

เคนเซ บาคาโอะ

ผมขอโทษ...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ