ต่อจากนี้เธอคง..มีความสุข

``พบเจอ``

"ในคืนที่ฝนตกกระหน่ำ"

ฉัตรชนกลูกสาวคนสุดท้องของตระกูลประทีปทิพย์มณี ฝันถึงเด็กชายอายุประมาณรุ่นราวคราวเดียวกับตน "เจ้ามาเล่นกับข้าสิ" "เจ้าเป็นใคร" "ทำไมเจ้าถึงพูดอย่างนั้นหล่ะฉัตรชนกข้าคือคนที่เจ้ารอมิใช่หรือ" "ข้ายังมิรู้แม้เเต่ชื่อของเจ้า" "นคินทร์ไงคนที่เจ้าผูกพันธ์จนปล่อยวางมิได้ กลับมาเถอะกลับมาหาข้า" "ไม่"

น้ำตาและเหงื่อได้ไหลท่วมตัวของเด็กสาว

"กลับมาหาข้าเถอะ กลับมาหาข้าเถอะ"

เด็กสาวกระวนกระวาย**และได้ร้องไห้ออกมาแต่ยังคงหลับตาและฝันอยู่

"เจ้ามิรักข้าแล้วรือฉัตรชนก เจ้าลืมข้าไปแล้วหรือข้ากลับมาหาเจ้าแล้วนี่ไงฉัตรชนก" "ข้า ข้า"

แสงอรุณได้ส่องมาทางหน้าต่าง เด็กสาวลืมตาขึ้น

"มันเป็นแค่ฝันสินะ"

เอามือปาดเหงื่อที่หน้าของตน**เด็กสาวรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว เด็กหญิงรีบวิ่งไปหาแม่ของเธอ

"ท่านแม่คะ" หันมองตามเสียง "ว่าไงจ๊ะฉัตรชนก"

"ลูกมีเรื่องจะเล่าให้ฟังค่ะ" ``ชุดอยู่ช่วงสมัยร.6``"แม่ก็เหมือนกันจ่ะ อ๋อนี่คุณอาธนดลจ่ะแล้วนี่ก็ลูกของอาชื่อนคินทร์จ่ะรุ่นเดียวกับเราน่ะ" เธอตกใจเมื่อได้ยินชื่อนั้น "สวัสดีค่ะคุณอา"

เธอมองไปที่เด็กชายเธอรู้สึกตกใจที่ทั้งชื่อทั้งหน้าตาของเขาเหมือนกับในฝัน แต่ก็ทำได้แค่ยิ้มให้ เด็กชายก็ยิ้มให้เธอเหมือนกัน เธอก็บอกกับท่านแม่ว่า

"ลูกค่อยเล่าก็ได้ค่ะท่านแม่เล่าก่อนก็ได้ค่ะ" "จ่ะคือแม่จะให้ลูกหมั้นกับนคินทร์จ่ะ" เธอถึงกับทำตาโตแล้วมองไปที่เด็ชาย "น..นคินทร์หรอคะ" "จ่ะ เขาก็ยินยอมดีนะมีแต่ลูกหนะจะยอมรึเปล่าที่หมั้นกันหนะเพราะเป็นสัญญาของพ่อเรากับอาเขาหนะ" "เเหมถ้าเป็นท่านพ่อใครจะกล้าขัดคำสั่ง" (ในใจ) "ได้ไหมจ้ะหนูฉัตรชนกนคินทร์เขารอคำตอบจากหนูอยู่นะ"

เธอคิดถึงเรื่องฝันของเมื่อคืน ถ้าเธอกลับมาจริงอย่างที่พูดในฝันฉันจะลองเชื่อเธอสักครั้ง(ในใจ)

"ค่ะ หนูตกลงค่ะ" "ดีมากจ่ะลูกแม่ งั้นลองไปคุยๆกันดูนะจ้ะ"

เธอและเขาได้เดินไปที่สวนดอกไม้และได้พูดคุยกัน

"เธอคิดที่จะหมั้นกับพี่เพราะอะไร" เธอได้มองหน้าชายหนุ่ม "ก..ก็เพราะคำสัญญาไงหล่ะ" "เราไม่เชื่อ" "ถ้าเธอไม่เชื่อแล้วเธอจะถามทำไม" เดินหนี

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

``รู้จัก``

