บทที่หนึ่ง

...เธอเป็นใคร ?...

...ทำไมฉันถึงได้ยินเสียงของเธอล่ะ...

...เอลซ่า...

ค่ายยุวชนทหาร ประเทศฟรอนเทียร์

ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเข้าฤดูหนาวแล้วส่งผลให้การฝึกยุวชนทหารจำต้องหยุดซะงัก สืบเนื่องจากอากาศหนาวและหิมะตกหนักมาก เมื่อไม่มีการฝึกอีกต่อไปบรรดาเด็ก ๆ ต่างพากันวิ่งออกมาด้านนอกเพื่อที่จะเล่นหิมะกัน แจ็คสัน ฟาร์มส์เวิร์ธ คือหนึ่งในกลุ่มเด็กที่วิ่งออกมาเล่น โดยกลุ่มเด็กผู้ชายจะเล่นปาก้อนหิมะใส่กันเล่นเป็นสงครามขนาดย่อม ส่วนกลุ่มเด็กผู้หญิงจะออกมาเล่นไม่กี่คนเพราะจะเลือกอยู่ในหอนอนมากกว่า แจ็คสันหันมาทางเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ทางเข้า-ออกของหอนอน เขาจึงตะโกนเสียงดังว่า "เฮ้ จอร์จ ลงมาเล่นด้วยกันสิ จะยืนงงอยู่ตรงนั้นทำไมเล่า" พูดจบเขาก็เดินมาจูงมือ จอร์จ ฟาร์มส์เวิร์ธ แฝดน้องของเขามายังสนามหญ้าที่ปกคลุมด้วยหิมะ สองพี่น้องเข้าทีมฝั่งขวาและช่วยกันปั้นบอลหิมะขนาดใหญ่เท่าฝ่ามือ พร้อมกับขว้างใส่ทีมฝั่งตรงข้ามสุดแรงจากนั้นก็รีบก้มลงปั้นบอลหิมะลูกใหม่ทันที ระหว่างที่เด็ก ๆ กำลังสนุกสนานกันอยู่นั้นบนอาคารหอนอนซึ่งอยู่ติด ๆ กับหอนอนของยุวชนทหารเด็ก ที่ชั้นสองมีทหารหนุ่มวัยฉกรรจ์คนหนึ่งกำลังมองไปที่สนามหญ้าที่พวกเด็ก ๆ กำลังเล่นกันอยู่

พันเอกคริสโตเฟอร์ ยืนมองตรงริมระเบียงทางเดินของหอนอนชั้นสองที่เขาพักอยู่ สำหรับบรรดายุวชนทหารแล้วเขาคือ "ครูฝึกจอมโหด" ที่ไม่มีใครกล้าต่อล่อต่อเถียงด้วย แม้จะไม่ได้ถึงขั้นเป็น เทพแห่งสงคราม เหมือนทหารคนอื่น แต่พันเอกคริสโตเฟอร์ก็ถือว่าเป็นทหารจอมเวทที่เก่งมาก ๆ คนหนึ่ง แจ็คสันกับจอร์จก็เป็นหนึ่งในยุวชนทหารที่พันเอกคริสโตเฟอร์รับผิดชอบอีกด้วย "บางทีหิมะตกแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ให้พวกเด็ก ๆ ได้พักด้วย" ทหารหนุ่มหันไปทางต้นเสียงซึ่งอยู่ซ้ายมือ เจ้าของเสียงเป็นทหารหนุ่มฉกรรจ์เหมือนกับตนเพียงแต่ส่วนสูงเตี้ยกว่าหน่อยหนึ่ง พันเอกโจนาธาน ที่มาพร้อมกับถ้วยกาแฟหอมกรุ่นและหันไปทางหน้าต่างด้วยเช่นกัน ด้านพันเอกคริสโตเฟอร์ก็ไม่พูดอะไรได้แต่มองเกร็ตหิมะที่โรยลงมาอยู่ตรงหลังฝ่ามือของเขา

"นานแล้วนะที่นายไม่ได้เยือนที่นั้นเลย" พันเอกโจนาธานพูดหลังจากดื่มกาแฟในถ้วยแล้ว "ใจแข็งใช้ได้นี่ ว่าแต่มันรวมไปถึงการห้ามใจไม่ให้คิดถึง "เธอ" คนนั่นด้วยหรือเปล่า"

"หุบปากของนายซะ โจ" พันเอกคริสโตเฟอร์พูดเสียงเรียบ "ไม่งั้นฉันต่อยปากฉีกแน่" 

พันเอกโจนาธานแค่ยักไหล่และเดินจากไปปล่อยให้เขาอยู่ตามลำพัง พร้อมกับเสียงหัวเราะสนุกสนานที่ดึงความสนใจของพันเอกคริสโตเฟอร์แทน แจ็คสันร้องลั่นด้วยความสะใจที่เขาสามารถขว้างบอลหิมะใส่หน้า คาร์นี่ แม็คไกวร์ ได้สำเร็จหลังจากที่ขว้างไม่โดนหลายครั้ง แน่นอนว่าอีกฝ่ายไม่ยอมก็รีบปาบอลหิมะมาทางเขา ทว่าแจ็คสันก้มหลบทันเป็นเหตุให้บอลหิมะของคาร์นี่โดนหน้าของ ลี เลย์เดน เพื่อนสนิทของแจ็คสันแทน "โอ๊ย !" ลีร้องเพราะดันหงายหลังกระแทกพื้น "ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะแก้แค้นให้นายเอง" สิ้นคำแจ็คสันรีบทำการปั้นบอลหิมะเพื่อชำระแค้นให้เพื่อน ทันใดนั้นเองในเสี้ยววินาทีที่เด็กชายก้มลงเพื่อปั้นบอลหิมะ ฉับพลันเขาได้ยินเสียงจี้ดลากยาวจนต้องรีบเอามือปิดหูทั้งสองข้าง ผ่านไปได้สิบนาทีเสียงดังกล่าวก็เงียบไปและแจ็คสันพบว่า เหมือนกาลเวลามันหยุดเดินไปพร้อมกับเสียงที่รบกวนโสตประสาทหูของเขาด้วย นาทีนั้นเองที่มีเสียงปรากฏขึ้นท่ามกลางความเงียบงัน แจ็คสันนั่งนิ่งเพื่อฟังเสียงให้ชัดเจนมันทำให้รู้ว่าเสียงปริศนานั้นเป็นเสียงของเด็กผู้หญิง ความรู้สึกแรกของเด็กชายคือเจ้าของเสียงนี้คือใครกัน

"นั่นใครนะ..." แจ็คสันตัดสินใจยิงคำถามออกไป หากแต่คำตอบที่ได้กลับมาคือความเงียบงันและเมื่อแจ็คสันเพ่งสายตามองไปข้างหน้า ภาพเบื้องหน้าที่ควรจะเป็นกลุ่มเพื่อนที่กำลังทำสงครามปาบอลหิมะกัน ได้แทนที่ด้วยภาพอันเลือนลางของเงาใครคนหนึ่งที่ดูเหมือนกำลังกระทำอะไรบางอย่าง และยิ่งแจ็คสันเพ่งสมาธิมองเงานั้นมากแค่ไหนก็ยิ่งได้ยินเสียงนั้นชัดเจนมากขึ้น ทว่าเขาก็ยังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายหน้าตาเป็นอย่างไร

เขาสูดลมหายใจเข้าออกและพูดเสียงอันดังว่า "นั่นใคร ! ได้ยินเสียงฉันไหม" เหมือนเดิมอย่างรอบแรกคือเจ้าตัวไม่ขานรับต่อเสียงของเด็กชาย เมื่ออีกฝ่ายไม่ตอบรับก็เล่นเอาแจ็คสันหัวเสียอยู่ไม่น้อย จนกระทั่งมีบางอย่างดึงดูดความสนใจของแจ็คสัน แม้จะไม่เห็นว่าร่างปริศนาเป็นใครแต่มันก็ทำให้แจ็คสันรู้ว่าเด็กหญิงคนนี้มีพลังพิเศษ แถมพลังที่ว่านั้นก็คือการสร้างน้ำแข็งเหมือนกับพลังของเขาไม่มีผิด "จอมเวท... เหรอ" เขาบ่นพึมพำเล็กน้อยและตัดสินใจดูว่าเธอคนนี้ทำอะไรได้บ้าง ทว่าก็ไม่ได้ดูอะไรมากเพราะเด็กหญิงปริศนาคนนั่นหันไปทางอื่น คล้ายกับว่าเห็นใครบางคนซึ่งแจ็คสันไม่เห็นใครเลยเมื่อมองไปทางเดียวกัน

"อันนา มาเล่นสเก็ตน้ำแข็งกัน" เด็กหญิงคนนั่นกล่าวและวิ่งตรงไปทางฝั่งโน้นทันที

แจ็คสันที่เห็นแบบนั้นก็ตกใจและรีบลุกขึ้นอย่างลืมตัว "เดี๋ยว ! เธอจะไปไหน" เขารีบวิ่งตรงไปหาร่างเด็กหญิงปริศนาทันที และกำลังจะคว้าข้อมือของเธอได้แล้ว แต่ทว่าสิ่งที่แจ็คสันคว้ากลับมาได้คือความว่างเปล่าตามด้วยเสียงของลีที่ตะโกนจากด้านหลัง "แจ็คสัน ระวัง !" ช้าไปเสียแล้วในวินาทีหลังจากที่ลีตะโกนบอก บอลหิมะลูกใหญ่มากก็พุ่งตรงเข้ากระทบเข้าแก้มซ้ายแจ็คสันเต็ม ๆ เด็กชายเซล้มไปนอนตะแคงข้างทันที แจ็คสันเงยหน้ามองไปรอบตัว พบว่าตอนนี้เขาอยู่ท่ามกลางกลุ่มเพื่อน ๆ หลายคนที่ร้องเฮฮาที่ได้รับชัยชนะ แต่ไร้วี่แววของเงาเด็กหญิงที่เขาเจอก่อนหน้านี้ยิ่งสร้างความฉงนใจให้กับเขามากขึ้น ไม่นานจอร์จรีบวิ่งมาหาแฝดของตนในทันทีด้วยความเป็นห่วง "เฮ้ เจเอฟเป็นอะไรหรือเปล่า" 

"เด็กผู้หญิงล่ะ" แจ็คสันหันมาถาม

"อะไรนะ" จอร์จถามกลับ

"ฉันเห็นเด็กผู้หญิงอยู่ตรงนี้ เธอหายไปไหนแล้ว" แจ็คสันพูด

จอร์จมองหน้าพี่ชายของตน "ออ... เจเอฟ ฉันคิดว่าหัวนายน่าจะมึน ๆ นะ ตรงนี้ไม่มีเด็กผู้หญิงหรอก ไม่งั้นคงพรุนด้วยบอลหิมะแล้ว" แจ็คสันทำท่าจะเถียงแต่ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น มันเป็นเสียงของครูฝึกที่มาเรียกให้เหล่ายุวชนทหารไปรับประทานอาหารเช้า ส่งผลให้คนอื่น ๆ พากันทยอยออกจากสนามหญ้ากันหมด ยกเว้นแจ็คสันที่ยังไม่ละสายตาจากบริเวณที่เขาเห็นเด็กหญิงปริศนาคนนั่นเป็นครั้งสุดท้าย จนกระทั่งจอร์จและลีต้องช่วยกันลากเขาออกจากตรงนั้น

...❄️❄️❄️❄️❄️❄️...

สหราชอาณาจักรเอเรนเดล

เอลซ่า และ อันนา สองพระราชธิดาของ พระราชาแอคนาร์ และ ราชินีอิดูน่า ทั้งสองนอนหลับในห้องนอนด้วยความสบายใจ จนกระทั่งเอลซ่าพระราชธิดาองค์โตสะดุ้งตื่นขึ้น เธอหันมาทางอันนาที่นอนอยู่ข้าง ๆ และเริ่มมองไปรอบห้องนอนของตนเอง เอลซ่าขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะสิ่งที่ทำให้เธอสะดุ้งตื่น คือเสียงของใครบางคนดังขึ้นในห้องซึ่งตอนแรกเอลซ่าคิดว่าเป็นเสียงของน้องสาว ทว่าถ้าอันนายังนอนอยู่แล้วเสียงนั้นเป็นเสียงของใครกันล่ะ ครู่ต่อมาเอลซ่าก็ได้ยินเสียงจี้ดแล่นเข้าหูทั้งสองและลากยาวกว่าสามนาทีก่อนจะสงบลง เอลซ่าที่หลับตาปี๋ขนาดที่ปิดหูอยู่ได้ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งพบว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไปในห้อง เธอเห็นควันหมอกสีขาวจาง ๆ ปกคลุมทั่วห้องแต่ก็ไม่ได้หนามากจนมองไม่เห็น ตามด้วยเสียงของใครบางคนดังมาจากมุมห้องด้านซ้ายมือ "ใครน่ะ" เอลซ่าร้องถามแต่ก็ไม่มีใครตอบ เด็กหญิงพยายามปลุกอันนาแต่อีกฝ่ายกลับยังนอนหลับสนิทไม่ตื่น สุดท้ายเอลซ่าตัดสินใจลงจากเตียงและเดินฝ่าหมอกตรงมาตามเสียง

เจ้าหญิงแห่งเอเรนเดลต้องตกใจเมื่อพบว่ามีเงาของเด็กผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ เอลซ่าตั้งใจจะเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายแต่แล้วเด็กชายปริศนาก็ลุกขึ้นพรวดพราด ทำเอาเอลซ่าหงายหลังด้วยความตกใจ "เจบี ! นายอยู่ไหน.... ฉันจะไปตามหาน้องชายฉัน" พูดจบร่างเด็กชายคนนั่นก็วิ่งหายไปตรงหลังบานประตู ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เอลซ่าตัดสินใจลุกขึ้นและวิ่งตามไปดู เธอเปิดประตูและวิ่งไล่ตามเงาเด็กชายที่กำลังวิ่งอย่างร้อนรน แม้จะยังไม่เข้าใจว่าอะไรเป็นอะไรแต่เธอคิดว่า อีกฝ่ายน่าจะกำลังตามหาน้องชายของตนเองด้านเด็กชายก็ร้องตะโกนไปทั่ว "เจบี นายอยู่ไหน !" เอลซ่ารู้สึกฉงนกับชื่อที่อีกฝ่ายเรียก เจบี... ฟังดูไม่เหมือนชื่อคนเลย สักพักหลังจากที่วิ่งตามกันมาจู่ ๆ เสียงของเด็กชายก็เหมือนกับคนตื่นตระหนกระคนเดือดดาล "เฮ้ย ! พวกมึงจะทำอะไรน้องกู" พริบตานั้นเอลซ่าก็เห็นมือขวาของเด็กชายปรากฏหอกน้ำแข็งออกมา เธอเบิกตาโตด้วยความตกใจไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะมีพลังพิเศษเหมือนกัน แถมยังเป็นพลังคล้ายคลึงกับเธอ... พลังน้ำแข็ง

"เอลซ่า !"

เด็กหญิงสะดุ้งได้สติอีกครั้งและเหลียวหลังหันมาพบว่า เจ้าของเสียงคือราชินีอิดูน่าผู้เป็นแม่ของเธอเอง สีหน้าอันตื่นตระหนกบนใบหน้าของราชินีอิดูน่าแสดงให้ชัดว่าต้องเกิดเรื่องแน่ ครู่ต่อมาเหล่าคนรับใช้ในวังและราชาแอคนาร์ที่อุ้มอันนาก็ตามมาสมทบ

"แม่... เกิดอะไรขึ้นคะ" เอลซ่าถามด้วยความสงสัย

"ฝ่ายแม่ต่างหากที่ต้องถาม" ราชินีอิดูน่าถามด้วยความเป็นห่วง "ทำไมลูกถึงออกมาจากห้องในยามวิกาลแบบนี้ รู้ไหมว่าอันนาขวัญเสียแค่ไหนที่ไม่เห็นลูก" 

เอลซ่าที่ได้ยินก็มองไปรอบตัวเองอีกครั้งจึงพบว่าหมอกจาง ๆ ที่ปกคลุมภายในปราสาท บัดนี้ได้มลายหายไปราวกับมันไม่เคยมีหมอกตั้งแต่และมันก็หายไปพร้อมกับร่างเด็กชายปริศนาที่เธอไม่รู้ว่าตาหน้าอีกฝ่ายเป็นอย่างไร ที่สำคัญบริเวณที่เธออยู่คือห้องพระโรงที่ใช้จัดงานเลี้ยงสร้างความฉงนอย่างมาก เอลซ่าตัดสินใจเล่าเรื่องต่าง ๆ ให้ราชาแอคนาร์และราชินีอิดูน่าฟัง ซึ่ง เกอร์ด้า หัวหน้าแม่บ้านแห่งปราสาทเอเรนเดลยืนยันหนักแน่นว่าไม่มีใครเจอเด็กผู้ชายที่มีลักษณะตามที่เอลซ่าบอกเลย สร้างความฉงนใจและคำถามมากมายแก่เอลซ่าอย่างมาก อย่างไรก็ตามราชาแอคนาร์ตัดสินใจปล่อยให้ทั้งสองเข้านอน เนื่องจากวันพรุ่งนี้ทั้งสองต้องเข้าเรียนกับครูพี่เลี้ยงที่ทางวังจัดให้ อันนาแสดงสีหน้าเบื่อหน่ายออกมาแต่กับเอลซ่าที่ตอนนี้แทบไม่สนใจเสียงบ่นของน้องสาวแม้แต่น้อย

คำถามเดียวที่คาค้างอยู่ในใจคือ เด็กชายในม่านหมอกคนนั้นคือใครกันแน่

...❄️❄️❄️❄️❄️❄️...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***