18

กลับมาทางด้านของไป๋ชิง

ในวันรุ่งเช้าขึ้นมาอีกวันเมื่อผมได้จัดแจงตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงได้เดินออกจากเรือนรับรอง ก็เห็นบ่าวที่หลิงฟงชิง สั่งให้มาดูแลเขายืนอยู่ด้านนอก

" ท่านไป๋ชิงจะไปที่ใดหรือเจ้าคะ "

" ข้าว่าจะไปเดินเล่นสักหน่อยน่ะไม่ต้องตามเข้ามานะ "

ผมพูดตอบออกไป เมื่อผมพูดจบก็เดินออกมาทันที

ในระหว่างทางที่ผมเดินออกมานั้นก็ได้ยินเสียงเหมือนกับการฝึกซ้อมอะไรบางอย่างจึงได้เดินเข้าไปดูแล้วก็พบว่าซ่งเทียนและลี่อิงกำลังฝึกซ้อมเพลงกระบี่กันอยู่ผมจึงได้ไปยืนแอบดู  หลังจากที่แอบดูได้สักพักทำให้ผมรู้สึกว่าเพลงกระบี่ของสำนักเทพกระบี่ก็ไม่เท่าไหร่

" หรือว่าเราจะลองโชว์เพลงกระบี่ที่มีในนิยายมังกรหยกให้ทั้งสองคนนั้นได้ดูกัน  "

อยู่ๆผมก็คิดขึ้นมาในใจเพราะนอกจากอนิเมะเรื่องถังซานแล้วยังมีนิยายมังกรหยกที่เป็นอีกเรื่องที่ผมชื่นชอบเป็นอย่างมาก

เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงได้เดินเข้าไปหาทั้งสองคนกำลังซ้อมอยู่ทันที

" ท่านไป๋ชิงอรุณสวัสดิ์ ขอรับ /เจ้าค่ะ "

ทั้งสองคนที่กำลังซ้อมกระบี่อยู่เห็นไป๋ชิงเดินเข้ามาจึงได้กล่าวทักทายขึ้น

" อื่ม อรุณสวัสดิ์เช่นกัน "  ผมตอบออกไป

" พวกเจ้ากำลังทำอะไรกันอยู่หรือ "  ผมถามออกไปอีก

" พวกข้ากำลังซ้อมกระบี่อยู่ขอรับ "  ซ่งเทียนตอบแทนน้องสาว

" ซ้อมกระบี่งั้นรึข้าขอซ้อมด้วยได้หรือไม่ ข้าเองก็มีเพลงกระบี่ที่ข้าคิดค้นขึ้นและอยากจะทดสอบอยู่เหมือนกันว่ามันจะเป็นยังไง "

ผมพูดแสดงความต้องการออกไป

"เพลงกระบี่ที่ท่านคิดค้นขึ้นเองหรือขอรับ "  

ซ่งเทียนถามออกไปยังไม่อยากเชื่อ เขายอมรับว่าเขาไม่ค่อยเชื่อว่าคนตรงหน้าคือคนที่ช่วยท่านพ่อท่านแม่และน้องๆของเขา ในเมื่อท่านพ่อท่านแม่เขาพูดเขาก็ต้องยอมรับฟัง  แล้วมาตอนนี้คนผู้นี้กลับมาบอกว่ามีวิชากระบี่ที่คิดค้นขึ้นเองอยากจะมาทดสอบกับพวกเราสองพี่น้อง ทั้งที่ดูอายุแล้วก็น่าจะไม่ต่างอะไรกับพวกเราน่าจะเท่ากันด้วยซ้ำ

" เจ้าคงกำลังคิดว่าข้ากำลังพูดโอ้อวดอยู่สินะเพราะดูจากภายนอกแล้วข้าก็อายุเท่ากันกับเจ้า "

ผมพูดออกไปอยากรู้ความคิดของคนตรงหน้า

" งั้นเจ้าอยากเป็นคนที่จะได้ทดสอบวิชากระบี่ที่ข้าคิดค้นขึ้นเองหรือไม่เล่า ข้าก็อยากรู้เช่นกันว่าเจ้าที่เป็นถึงลูกศิษย์ฝ่ายในของสำนักเทพกระบี่จะเรียนรู้อะไรมาบ้าง "

ผมพูดออกไปอย่างยีญวน

" ได้พวกเราสองคนรับคำท่านแต่อย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน "

ซ่งเทียนพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชาที่ได้ยินคนท้าทายสำนักเทพกระบี่ของตน

เมื่อผมได้ยินดังนั้นจึงเรียกกระบี่ธรรมดาออกมาจากในมิติทันที จากนั้นก็กระโดดเข้าไปหาทั้งสองคนพร้อมกับใช้ออกด้วยเพลงกระบี่ง้อไบ๊เป็นอันดับแรกผมจึงเอาท่าทางของเพลงกระบี่ของเจ้าสำนักง้อไบ๊แต่ละรุ่นมารวมกันแล้วใช้ออกรวมเป็นวิชาเดียว  โดยไม่ได้ใช้พลังวิญญาณยุทธอะไรเลยอะไรเลย

ฟิ้วว ชิ้งง ชิง  ชิ้ง  ชิง  พรึบ พรึบ

ชิ้ง พรึ่บ ชิงง ชิ้งง เคร็ง!

ชิ้งง

ทางด้านของซ่งเทียนและลี่อิง

" นะ นี้มันเพลงกระบี่อะไรกัน เหตุใดถึงได้ร้ายกาจนักแทบจะไม่มีโอกาสตอบโต้เลย "  ทั้งสองคนคิดขึ้นในใจ

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังคิดอยู่นั้นจึงทำให้ ทั้งสองคนไม่มีสมาธิจึงได้ถูกไป๋ชิงตีกระบี่จนหลุดออกจากมือ คุณทั้งสองคนตกใจ

ชิ้วว เพลิง เคร้งง

" มือถือกระบี่ใจห้ามวอกแวก " ผมพูดขึ้นมาเสียงเรียบ

" ดูเหมือนพวกเจ้าไม่ค่อยมีสมาธินะ "  ผมพูดออกไปอีก

" นี่มันเพลงกระบี่อะไรกันทำไมถึงได้ร้ายกาจเช่นนี้ "

เป็นซ่งเทียนที่ถามออกมา

" เพลงกระบี่นี้ข้ายังไม่ได้คิดชื่อพวกเจ้าคิดว่าควรใช้ชื่อว่าอะไรดี แต่ก่อนที่พวกเจ้าจะตั้งชื่อเพลงกระบี่ชุดนี้ดูสิ่งนี้ซะก่อน "

ว่าแล้วผมก็ออกกระบวนท่าเพลงกระบี่ง้อไบ๊อีกส่วนหนึ่งทันทีพร้อมกับพูดชื่อกระบวนท่าออกมา แล้วฟันกระบี่ลงไปที่หุ่นฝึกซ้อมแต่ละตัวทันทีจนหุ่นฝึกซ้อมทุกตัวขาดเป็น 2 ท่อน

" พริ้วไหวดั่งขมิ้นบินผ่านหลิว

ดาบตามติดแต่วิญญาณไม่ห่างคน

หน้าศัตรูเพียงแค่เอื้อมมาครึ่งมือ

กระบี่นางพญายังสิ้นลม "

" พวกเจ้าคิดว่าเป็นไงบ้าง "

ผมหันไปถามทั้งสองคนหลังจากที่แสดงกระบวนท่าของเพลงกระบี่จบ

" เพลงกระบี่ที่ร้ายกาจมากสามารถฆ่าคนได้ภายในดาบเดียว "  ลี่อิงรองอุทานขึ้นด้วยความตกใจ

ตั้งแต่ตอนแรกที่มีเสียงการประลองฝีมือดังขึ้นทำให้ทุกคนในบ้านมารวมตัวกันที่ลานฝึกซ้อม เมื่อมาถึงแล้วเห็นว่าไป๋ชิงกำลังต่อสู้กับเด็กทั้งสองคนอยู่หลิงฟ่งชิงก็ถึงกับตกใจเพราะคิดว่าเด็กทั้งสองคนไปยั่วโทสะของไป๋ชิงแต่พอดูๆไปก็รู้ว่าเป็นเพียงแค่การประลองเท่านั้นจึงได้วางใจ

แต่เมื่อเขาได้เห็นกระบวนท่าเพลงกระบี่ที่ไป๋ชิงได้แสดงออกมาก็ถึงกับตกใจจนอ้าปากค้าง

นี่มันเพลงกระบี่อันใดกัน!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***