16

" ขอบพระคุณท่านเทพที่ช่วยเหลือ ขอรับ/เจ้าค่ะ "

ทุกคนที่คุกเข่าลงร้องตะโกนขึ้นพร้อมกัน พร้อมกับโขกหัวคำนับ จนทำให้ผมที่กำลังลอยอยู่บนอากาศถึงกับทำสีหน้าปั้นยาก

" อะไรกันฟะ คนบนโลกนี้นี่มันเป็นอะไรกันตอนอยู่แคว้นฉู่ข้าก็ได้เป็นเซียน พอมาแคว้นฉี ข้ากลับได้เป็นเทพซะงั้น แล้วแคว้นต่อไปข้าจะเป็นอะไรวะเนี่ย  "

ผมคิดออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ

" เฮ้อ พวกท่านลุกขึ้นเถอะ " ผมพูดขึ้นพร้อมกับลอยลงมายืนอยู่ที่พื้น

" ขอรับ / เจ้าค่ะ " ทุกคนเอ่ยขึ้นพร้อมกันก่อนจะลุกขึ้น

" พวกท่านมาจากที่ไหนแล้วกำลังจะไปไหน"ผมถามออกไป

คนที่เป็นเหมือนหัวหน้าครอบครัวจึงได้พูดขึ้นมาด้วยความเคารพว่า

"พวกข้าน้อยเป็นคนของแคว้นฉีขอรับแต่มาทำธุระในแคว้นฉู่ พร้อมกับเยี่ยมเยียนญาติพี่น้องด้วย

ตอนนี้พวกเราก็กำลังจะเดินทางกลับแคว้นฉีแต่ก็โดนกลุ่มโจรดักปล้นกลางทางขอรับท่านเทพ "

" ผมที่ได้ยินอย่างนั้นจึงพูดขัดขึ้นมาว่า

ข้าไม่ใช่เทพหรอกข้าชื่อไป๋ชิง ต่อไปเรียกข้าว่าไป๋ชิง"

" เเล้วพวกท่านเป็นคนของตระกูลหลิงงั้นรึ " ผมถามอีก

"ใช่ขอรับข้าน้อย หลิงฟงชิง เป็นประมุขของตระกูลหลิงแห่งแคว้นฉี ขอรับ ส่วนนี่ ซิงฮวาเป็นฮูหยินข้า และลูกชายทั้งสองคนของข้า หลี่จิ้นและเซียนฟง ขอรับ"

หลิงฟงชิงกล่าวตอบพร้อมกับถามออกไปว่า

"ข้าขอถามได้หรือไม่ขอรับท่านเทพ เอ่อ ท่านไป๋ชิง ท่านกำลังจะไปที่ใดหรือขอรับ "

"ข้ากำลังจะไปที่สำนักเทพกระบี่ " ผมตอบออกไป

" สำนักเทพกระบี่หรือขอรับ  หากท่านไม่รังเกียจข้าอยากเชิญท่านไปพักที่จวนตระกูลหลิงของพวกเราก่อนแล้วค่อยออกเดินทางไปที่สำนักเทพกระบี่ เพราะอีกไม่กี่วันสำนักเทพกระบี่จะเปิดรับลูกศิษย์เข้าสำนักขอรับ แล้วข้ายังมีลูกชายคนโตกับลูกสาวคนรองที่กำลังเรียนอยู่ในสำนักเทพกระบี่อีกด้วย "

หลิงฟงชิงกล่าวออกมาอย่างนอบน้อม  เพราะตัวเขาเพิ่งมาจากแคว้นฉู่ แล้วเขาย่อมได้ยินข่าวลือของท่านเซียนที่อยู่ในป่าเทวะทมิฬ และเขาก็มั่นใจว่าบุคคลที่อยู่ตรงหน้านี้คือท่านเซียนท่านนั้นอย่างแน่นอน

' นี่มันไม่ใช่แค่เซียนแล้วท่านผู้นี้ต้องเป็นเทพอย่างแน่นอน '

นี่คือความคิดของหลิงฟงชิง

" ก็ได้ข้าจะไปพักที่จวนของท่าน " ตอบออกไป

เมื่อได้ตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วพวกเขาทั้งหมดจึงออกเดินทางเข้าสู่เขตของแคว้นฉีทันที โดยผมได้นั่งรถม้าร่วมไปกับคนของตระกูลหลิงด้วยและด้วยเพราะว่ารถม้านั้นคันใหญ่จึงไม่ได้อึดอัดอะไรมากนัก

เมื่อมาถึงจวนตระกูลหลิง ก็ได้มีชายหนุ่มและหญิงสาวคู่หนึ่งวิ่งเข้ามาหาพร้อมร้องตะโกนมาพร้อมกันว่า

" ท่านพ่อท่านแม่พวกท่านกลับมาแล้ว พวกท่านไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่ ขอรับ/เจ้าคะ "

" พี่ใหญ่พี่รอง "  เด็กทั้งสองคนร้องเรียกด้วยความดีใจพร้อมกับวิ่งเข้าไปกอด

" พวกเจ้าทั้ง 4 คนอย่าเสียมารยาท ลี่อิง ซ่งเทียน มาคารวะท่านไป๋ชิงท่านผู้นี้คือคนที่ช่วยเหลือพวกพ่อไว้ "

หลิงฟงซิงกล่าวเอ็ดบุตรชายและบุตรสาวของตน

" คารวะท่านไป๋ชิงเจ้าค่ะ/ขอรับ ขอบพระคุณที่ช่วยเหลือท่านพ่อท่านแม่และน้องๆของข้าไว้ "

ทั้งสองคนเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

" มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอันใด มันเป็นเรื่องที่สมควรทำอยู่แล้วต่อไปไม่ต้องพูดถึงอีก "  ผมพูดออกไปยิ้มๆ

" เอาล่ะถ้างั้นพวกเราเข้าไปในจวนกันเถอะ ส่วนพวกเจ้าไปเตรียมที่พักให้ท่านไป๋ชิง "

หลิงฟงชิงเอ่ยขึ้นพร้อมกับหันไปสั่งบ่าวในจวน

" เจ้าค่ะนายท่าน " บ่าวรับใช้รับคำก่อนจะลุกออกไป

" เชิญท่านไป๋ชิงเข้าไปในจวนก่อนเถอะขอรับ "

หลิงฟงชิง พูดขึ้นก่อนจะพาผมเดินเข้าไปในจวนเมื่อเข้ามาถึงในจวนแล้วหลิงฟงชิงจึงได้ถามกับลูกทั้งสองของตนออกไปว่า

"  อิงเอ๋อเทียนเอ๋อพวกเจ้ากลับมาบ้านครั้งนี้เพราะการคัดเลือกลูกศิษย์ของสำนักเทพกระบี่ใช่หรือไม่ "

" ใช่ขอรับท่านพ่อ "  ซ่งเทียนเอ่ยตอบ

ผมที่นั่งฟังอยู่จึงได้ถามออกไปว่า

" แล้วการคัดเลือกลูกศิษย์จะจัดขึ้นวันใดหรือ "

" อีก 3 วันข้างหน้านี้เจ้าค่ะ" ลี่อิงเอ่ยตอบ

เมื่อได้คุยกันไปได้สักพักผมจึงได้ขอตัวไปพักผ่อน

เมื่อไป๋ชิงออกไปแล้วซ่งเทียนจึงได้เอ่ยขึ้นว่า

" ท่านพ่อท่านผู้นี้เป็นคนช่วยพวกท่านไว้จริงๆหรือทำไมข้าไม่สามารถสัมผัสถึงระดับการฝึกฝนและพลังธาตุของเขาได้เลย "

หลิงฟงชิงได้ยินเช่นนั้นจึงได้รีบพูดเตือนลูกชายว่า

" เจ้าอย่าได้พูดให้มากไปท่านผู้นี้ไม่ใช่คนธรรมดาที่อย่างที่พวกเจ้าคิด อย่าได้ทำให้ท่านไป๋ชิงโกรธเคืองเป็นอันขาด เอาล่ะต่อไปเดี๋ยวเจ้าก็จะรู้เอง  วันนี้พวกเจ้าไปพักเถอะ "

หลิงฟงชิงพูดตัดบท

" ขอรับ  / เจ้าค่ะท่านพ่อ"

ทั้งสองเอ่อขึ้นพร้อมกันก่อนจะเดินกลับห้องของตน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***