14

ในระยะเวลาที่อยู่ในสำนักดาราทมิฬนั้น ผมได้บอกแล้วก็สอนถึงการดูลักษณะของพวกพืชผักผลไม้ที่สามารถกินได้และยังได้บอกวิธีการประกอบอาหารจากพืชผักผลไม้พวกนั้นอีกด้วยทั้งเมนูของคาว และเมนูของหวาน ให้กับฉีหมิงและคนในสำนัก

จนตอนนี้ชายป่าบริเวณใกล้กับสำนักแทบจะราบเป็นหน้ากลองเพราะผมได้ระดมคมไปเก็บผักและผลไม้ทั้งหมดมาเพื่อทำการเรียนรู้ซึ่งผมยังได้สอนวิธีการถนอมอาหารเพื่อที่จะช่วยยืดระยะเวลาของอาหารให้สามารถเก็บไว้กินนานๆได้อีกด้วย จนตอนนี้สำนักดาราทมิฬเต็มไปด้วยของกินต่างๆมากมาย

และผมยังได้บอกวิธีการเพาะปลูกผักและผลไม้ในแต่ละชนิดนั้นอีกด้วย  ซึ่งฉีหมิงเองก็ได้ให้คนในสำนักจัดเตรียมพื้นที่เพาะปลูกเอาไว้ ให้ ผมก็ได้สอนทุกอย่างตั้งแต่การเตรียมดิน เตรียมเมล็ด ไปจนถึงการใส่ปุ๋ยและการดูแลรักษา  จนพวกเขาสามารถจดจำวิธีการได้ทั้งหมดและสามารถทำด้วยตนเองได้

และด้วยที่ด้านหลังสำนักดาราทมิฬมีน้ำตกสายใหญ่หนึ่งสาย ที่ไหลมาจากข้างในป่าเทวะทมิฬผมจึงได้ให้พวกเขาช่วยกันขุดร่องน้ำเพื่อจะทำคลองส่งน้ำนำน้ำเข้ามารดพืชผักผลไม้ที่ได้ปลูกเอาไว้ เพื่อที่จะไม่ต้องเหนื่อยเดินไปตักน้ำไกลๆ

พืชผักผลไม้ที่ผมเลือกให้พวกเขาปลูก ก็จะมีพวกผลไม้ยืนต้นและพืชผักสวนครัวต่างๆ ที่มีเห็นในชายป่าเทวะทมิฬรอบๆสำนัก ผมให้พวกเขาขุดเบี้ยเล็กๆของพืชผักผลไม้เหล่านั้นมาปลูก  

และด้วยว่าผมนั้นอยากจะเห็นว่าสวนผลไม้และพืชผักสวนครัวต่างๆที่ปลูกนี้เวลามันโตจนออกลูกออกผลจะเป็นยังไง ผมจึงได้ใช้พลังของหอแก้ว 9 สมบัติเร่งการเติบโตของผลไม้พวกนั้นจนโตได้ภายในคืนเดียว

เหตุการณ์นั้นสร้างความตกใจให้กับคนในสำนักดาราทมิฬเป็นอย่างมากเมื่อตื่นเช้าขึ้นมาก็โตกลับป่าผลไม้ที่มีผลออกเต็มไปหมดทั้งที่เพิ่งปลูกกันเมื่อวาน ส่วนฉีหมิงนั้นได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเอ็นดูเพราะรู้ว่านี่เป็นฝีมือของใคร

จากนั้นผมจึงได้แนะนำให้นำความรู้นี้ไปแนะนำให้แก่ชาวบ้านเพื่อที่จะได้ทำให้ชาวบ้านมีรายได้และความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นไปอีกอยู่มาวันนึงผมจึงได้พูดขึ้นกับฉีหมิงว่า

" ฉีหมิง วันนี้ข้าอยากไปสำรวจป่าแถวน้ำตกหลังสำนักท่านอะ "     ผมพูดออกไป

" ไปสิเดี๋ยวข้าพาเจ้าไปเอง "  ร่างสูงตอบพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

" จริงหรอ งั้นเราไปกันเถอะๆ "

ผมพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น สำนักดาราทมิฬนั้นตั้งอยู่ฝั่งซ้ายของป่าเทวะทมิฬ

เมื่อเดินมาถึงน้ำตก ก็เจอกับพืชพรรณชนิดต่างไปขึ้นอยู่เรียงรายเต็มไปหมด แถวๆบริเวณน้ำตกนั้น

" นั้นมันสตอเบอร์รี่! "

" นั้นมันลูกพลับ! "

" นั้นมันองุ่น! "

นั้นมัน นั้นมัน นั้นมัน!เสียงของผมดังขึ้นตลอดเวลาที่เดินผ่านต้นผลไม้ที่กินได้

" นี้มันจะอุดมสมบูรณ์เกินไปแล้ว "

ผมร้องอุทานขึ้นอย่างตกใจ เมื่อเดินมาได้อีกซักพัก ผมจึงมองลงไปใน

ลำธารที่อยู่ใกล้ๆ ก็เห็นว่าภายในน้ำนั้นเต็มไปด้วยกุ้งหอยปูปลามากมายชนิดที่แบบว่ามากจนน่ากลัว

" นั่นมันปลานี่ มีกุ้งด้วย หอยก็มี " ผมอุทานขึ้นมาเสียงดัง

" มีอะไรงั้นหรือชิงเอ๋อ "  ฉีหมิงร้องถามออกมาด้วยความตกใจที่อยู่ๆร่างบางก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง

" ข้าแค่เจอของดีน่ะ " ผมพูดออกมาด้วยความดีใจ

" ของดีอะไรงั้นรึ "    ร่างสูงถามคนตัวเล็ก

" นั่นไงๆ "  ผมพูดพลางชี้มือมือลงไปในลำธาร

" ตัวมีเกล็ดนั่นน่ะหรือมันกินไม่ได้หรอกนะชิงเอ๋อ  เคยมีคนนำมันไปประกอบอาหารแล้วแต่กินไม่ได้มันมีกลิ่นคาวจนไม่สามารถกินได้เลย "  ร่างสูงพูดตอบออกไป

เมื่อผมได้ยินอย่างนั้นจึงได้อธิบายว่าสิ่งที่อยู่ในนามเรียกว่าอะไรและสามารถนำไปทำอะไรได้บ้างพร้อมกับบอกวิธีการประกอบอาหารจากสัตว์น้ำพวกนี้และยังได้บอกวิธีการทำปลาที่สามารถเก็บไว้กินได้นานๆอีกด้วย

สุดท้ายก็จบลงตรงที่ผมได้ไประดมกำลังคนในสำนักมาช่วยกันจับกุ้งหอยปูปลาพวกนี้กับสำนัก พร้อมกับบอกวิธีการปรุงอาหารและวิธีการถนอมอาหารของเนื้อปลาเนื้อกุ้งพวกนี้ให้กับคนในสำนักด้วย

บอกได้เลยว่าตอนนี้สำนักดาราทมิฬไม่ต่างอะไรกับห้างสรรพสินค้า คือมีอาหารทุกอย่างทั้งผักผลไม้แล้วก็เนื้อสัตว์กุ้งหอยปูปลาครบครัน

จนตอนนี้ในสำนักดาราทมิฬ ไป๋ชิง เปรียบเสมือนเทพแห่งความอุดมสมบูรณ์เลยก็ว่าได้  

... ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***