3

" ท่านพี่ มีข่าวของชิงเอ๋อบ้างหรือไม่เจ้าคะ "

เสียงของ จางลี่เหม่ย ฮูหยินเอกเอ่ยถามสามีด้วยความโศกเศร้า ที่ลูกชายคนเล็กของนางที่โดนลอบทำร้ายเเละหายเข้าไปในป่าทมิฬ จนถึงตอนนี้ ยังไม่มีใครพบเจอเลย แม้ว่าจะส่ง องครักษ์เงาไปตามหาตลอดก็ไม่พบแม้แต่เงาของลูกชายคนเล็กของตนเลย จนตอนนี้ข่าวการหายตัวไปของคุณชายเกอ ตระกูลจางได้เเพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวงแล้ว

"ลู่เอ๋อ เทียนเอ๋อ พวกเจ้าสองคนเล่าเจอน้องบ้างหรือไม่"

เมื่อเห็นสามีนางยังไม่ตอบถึงหันไปถามลูกชายทั้งสองของนาง

"ยังไม่เจอเลยขอรับท่านเเม่ "

จางเย่ลู่ ลูกชายคนโตตอบมารดาของตน

"ท่านไม่ต้องห่วงนะขอรับท่านเเม่ พวกข้าสัญญาว่าจะต้องพาน้องกลับมาอย่างปล่อยภัยขอรับ  ท่านแม่อย่าได้กังวลมากเกินไปเลยนะขอรับ เดียวอาการป่วยท่านจะทรุดลงไปอีก"

จางเย่เทียน เอ่ยกับมารดาของตน

"ถ้าน้องข้าเป็นอะไรไปข้าไม่เอาพวกมันไว้แน่"

จางเย่ลู่ กล่าวออกมาด้วยความเคียดเเค้น ตั้งแต่วันที่เขาได้รู้เรื่องที่ฮูหยินรองทำ ทำให้เขาได้พยามสืบหาหลักฐานต่างๆเพื่อนำมาจัดการกับฮูหยินรอง  แต่เขาก็ไม่สามารถหาหลักฐานใดมาได้ เหมือนกับว่า เรื่องต่างๆที่นางเคยทำหายไปอย่างไร้เบาะเเส นี้อาจเป็นเพราะตระกูลเฟยก็เป็นได้

ฮูหยินรอง จางจิวเหริน นั้นเมื่อก่อนก็คือ เฟยจิวเหริน ลูกสาวคนรองของตระกูลเฟย ซึ่งตระกูลเฟย เป็น1ใน5ตระกูลใหญ่ของแคว้นฉู่ เหมือนกันกับตระกูลจาง

ที่ท่านพ่อต้องรับนางมาเป็นฮูหยินรองนั้นเพราะมีเหตุจำเป็นบางอย่าง

"เรื่องของตระกูลเฟย และรองฮูหยิน พ่อกำลังตามสืบอยู่อีกไม่นานคงได้ความอะไรบ้าง พวกเจ้าอย่าได้กังวลไปเลย"

จางหย่งป๋อ ประมุขของตระกูลจางเอ่ยกับลูกชายทั้งสองและฮูหยินเอกของตน เขาเองก็กังวลกับเรื่องของลูกชายคนเล็กของเขาเหมือนกัน พร้อมทั้งรู้สึกผิดที่เขาได้รับเอาอสรพิษเข้ามาไว้ในบ้านจนกระทั้งมันเเว้งกัดลูกของเขาเอง

เขายอมรับว่าโกรธเป็นอย่างมากเมือได้ยินสิ่งที่ลูกชายทั้งสองคนของเขาเล่าให้ฟัง แต่เขายังไม่สามารถทำอะไรได้มนตอนนี้เพราะไม่มีหลักฐาน และเกรงใจตระกูลเฟย

แต่เขาเองก็ไม่ได้กลัวตระกูลเฟยแต่อย่างใด ถ้าตระกูลเฟยกล้าเเตะต้องลูกชายของเขา เขานี้ล่ะจะจัดการกับตระกูลเฟยเอง

"ขอรับท่านพ่อ"

ในขณะที่ทั้งสี่คนกำลังคุยกันอยู่นั้น พ่อบ้านจางก็ได้เข้ามารายงานว่าฮูหยินรองกับบุตรสาว มาขอเข้าพบ

"หึ ยังจะมีหน้ามาอีกรึ "จางลี่เหม่ยพูดอย่างเคียดเเค้น

" ใจเย็นก่อนขอรับท่านเเม่ ให้พวกนางเข้ามาก่อนขอรับ ข้าอยากรู้ว่าพวกนางจะมาทำไม "

จางเย่ลู่ เอ่ยขึ้น

" หึ ก็ได้ แม่จะเชื่อเจ้า "

" ให้นางเข้ามา "  

ประมุขตระกูลจาง ออกคำสั่งกับท่านพ่อบ้าน

"คาระวะเจ้าคะท่านพี่  ท่านพี่หญิง"   

ฮูหยินรองพูดขึ้นก่อนที่ลูกสาวของนางทั้งสองคนจะพูดตาม

"คารวะเจ้าคะท่านพ่อ พี่ใหญ่ พี่รอง"   

"พวกเจ้าตามสบายเถอะ" จางหย่งป๋อพูดขึ้น

"ขอบคุณเจ้าคะ "

เมื่อนั่งลง ฮูหยินรองจึงเอ่ยปากถามออกไป และเเสร้งเป็นตีหน้าเศร้าทันที

"กำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่รึเจ้าคะพี่หญิง ทำไมถึงได้ทำหน้าเศร้าเช่นนั้น   แล้วเรื่องของชิงเอ๋อเป็นอย่างไรกันบ้างแล้วเจ้าคะ หาตัวพบหรือยังเจ้าค่ะท่านพี่ น้องและลูกละเป็นห่วงชิงเอ่อจริงๆเลยเจ้าค่ะ"

นางถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อย ประมาณว่าเป็นห่วงเสียเต็มประดา หากแต่ว่าภายในใจนั้น กลับรู้สึกสะใจเป็นอย่างมากที่ได้เห็นใบหน้าของจางลี่เหม่ย ฮูหยินเอกนั้นตอบซูบเพราะตรอมใจเรื่องลูกชายคนเล็กที่หายตัวไป

ตายๆไปซะได้ก็ดีทั้งแม่ทั้งลูก 

นี้คือความคิดของฮูหยินรอง

จางลี่เหม่ยนางไม่ตอบคำถามของฮูหยินรองด้วยว่ากำลังควบคุมตัวเองไม่ให้โกรธ ทั้งที่นางนั้นอยากจะลงขึ้นไปตบหน้านางอสรพิษตัวนี้ตั้งเเต่ที่เห็นหน้านางเดินเข้ามาในห้องเเล้ว ด้วยว่านางรู้มาจากลูกชายทั้งสองว่า นางอสรพิษนี้คือคนที่จ้างนักฆ่า ไปฆ่าลูกของนาง

ในขณะที่ จะได้มีใครเอ่ยตอบคำถามของฮูหยินรองนั้น ก็มีเสียงดังมาจากทางด้านหน้าประตูจวนว่า

"ท่านพ่อ ท่านเเม่ พี่ใหญ่ พี่รอง ข้ากลับมาเเล้วขอรับ"

ทำให้คนในจวนตกใจเป็นอย่างมาก ทุกคนจำเสียงนั้นได้นั้นเป็นเสียงของคนที่เขากำลังตามหา

"ชิงเอ๋อ !"

ทั้งสี่คนร้องขึ้นพร้อมกัน ก่อนพากันวิ่งออกมาทางหน้าจวนด้วยความรวดเร็ว ยกเว้นอีกสามคนที่นั่งอยู่ในนั้น

"ทำไมมันยังไม่ตาย " 

ฮูหยินรองกล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจ

"ใช่เจ้าค่ะท่านแม่ ทำไมมันยังไม่ตาย"

หลานหลิง เอ่ยออกมาเช่นกัน

"เราออกไปดูกันเถอะเจ้าคะ"

หลานฮวาบอกแม่กับน้องสาว

ตัดมาทางหน้าจวน ทั้งสี่คนที่วิ่งออกมาถึงหน้าจวนก็เจอกับ บุรุษรูปร่างบาง ใบหน้างดงาม  ผิวขาวบริสุทธิ์ยืนอยู่หน้าจวน ทั้งสี่คนทำหน้างุนงงเพราะไม่รู้จักคนที่อยู่ตรงหน้า แต่สายตาของทั้งสี่คนก็ได้สอดส่ายหายเจ้าของเสียงที่พวกเขาได้ยินแต่ก็ไม่เจอพอเห็นเป็นเช่นนี้ จางลี่เหม่ยนางจึงทรุดลงได้ร้องให้ออกมาทันที

"ชิงเอ๋อ ฮือ สวรรค์ เหตุใดถึงทำให้ข้าได้ยินเสียงชิงเอ๋อเเล้วแต่เหตุใดไม่ทำให้ข้าได้เจอชิงเอ๋อของข้าบ้าง ฮือ"

"ฮูหยิน / ท่านแม่!"

ประมุขจางและลูกชายทั้งสองต่างวิ่งเข้ามาหา ฮูหยินและท่านเเม่ของตนจางเย่ชิงที่เห็นแบบนั้นจึงวิ่งเข้าไปหาเช่นกัน

"ท่านเเม่ ท่านพี่ ท่านพ่อข้า กลับมาเเล้วทำไมถึงทำเหมือนไม่รู้จักข้ากัน ท่านแม่ ข้าจางเย่ชิง ไงขอรับ ชิงเอ๋อของท่านแม่ไงขอรับ" 

จางเย่ชิงรีบบอก มารดา ท่านพี่ และท่าพ่อของตน

"เจ้าคือชิงเอ๋องั้นรึ"  

จางฮูหยินเงยหน้าถาม

"ใช่ขอรับ เป็นข้าเอง ท่านแม่ลองดูดีๆสิขอรับ"

เมื่อทั้งสี่คนเมื่อได้เห็นใบหน้าของคนตรงหน้า ก็ตกตะลึงทันที

"จะ เจ้า ชิงเอ๋อ จริงๆรึ เหตุใดเจ้าถึงได้"

จางลี่เหม่ยพูดออกมาอย่าติดๆขัดๆ ด้วยความตกตะลึงเเละความดีใจ ซึ่งอีกสามคนก็เช่นเดียวกัน  ทั้งสี่ได้ดึงเย่ชิงเข้าไปกอดด้วยความดีใจ จนลืมไปว่านี้มันยังอยู่หน้าจวนจนกระทั้งจางหย่งป๋อเป็นคนเเรกที่ได้สติ จึงบอกกับทุกคนว่า

"อะแฮ่ม ข้าว่าเราเข้าไปคุยกันด้านในกันดีกว่า ชิงเอ๋อของเราก็กลับมาอย่างปลอดภัยเเล้ว"

"ขอรับ /เจ้าคะ "

ทั้งหมดนับคำอย่างเขินอายก่อนที่จะพากันเข้าข้างในจวนทั้งหมด

ทางฝั่งของชาวบ้านที่อยู่บริเวณ ต่างก็ยังตกตะลึงในความงามของเย่ชิงอยู่

"นั้นมันคุณชายน้อยขยะ จางเย่ชิง จริงๆรึ เขายังไม่ตายรึนี้แถมกลับแล้วมายังงด งดงาม มากอีกด้วย ข้าขอถอนคำพูดที่ข้าเคยว่าเขาหน้าตาอัปลักษณ์ " 

"ถ้านี้เรียกว่า อัปลักษณ์ แล้วอย่างสตรีเช่นข้าเรียกว่าอะไรกัน" 

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ของเหล่าชาวบ้านดังขึ้นมาไม่ขาดสาย และเเล้วข่าวลือ เรื่องของคุณชายสามตระกูลจาง ก็กล่าวเป็นข่าวดังไปทั่วเเคว้นทันที ว่าคุณชายสาม ตระกูลจาง จางเย่ชิง ที่ได้หายตัวไปในป่าเทวะทมิฬ ได้รอดกลับมาเเล้ว และยังมีหน้าตาที่งดงาม จดหญิงงามอันดับหนึ่งในเเค้วนนี้เทียบไม่ติด

ถ้าจางเย่ชิงได้ยินข่าวลือนี้ คงจะพูดว่า หน้าตาข้าแค่นี้บอกว่างามที่สุดในแคว้น ถ้าพวกเจ้าได้เจอกับท่านเซียน พวกเจ้าจะพูดว่าอย่างไร

ในทางของฮูหยินรองและลูกสาวที่เเอบดูอยู่ ก็ยังตกใจกับการเปลี่ยนแปลงไปของหน้าตาของเย่ชิง และเป็นที่แน่ชัดแล้วว่า เย่ชิง มันยังมีชีวิตอยู่ แถมมันยังงดงามขึ้นด้วยซ้ำ ยิ่งเพิ่มความโกรธ เกลียด ในใจของทั้งสามมากขึ้นไปอีก

"มันยังไม่ตายจริงด้วยท่านแม่"  

หลานฮวาพูดขึ้น

"ท่านแม่ข้าไม่ยอมนะเจ้าคะ มันจะงดงามกว่าข้าไม่ได้นะเจ้าคะ ข้าไม่ยอม แค่มันเมื่อก่อน ท่านพี่ทั้งสองคนก็หลงมันหัวปักหัวปำแล้วนี้มันยังดงามขึ้นมากว่าเเต่ก่อนอีกท่านพี่ทั้งสองคนคงจะรักมันมากว่าข้าแน่เจ้าค่ะ"

หลานหลิงเอ่ยขึ้นอย่างริษยา

"ใจเย็นๆก่อนลูกตอนนี้มันอาจดวงดีรอดมาได้ แต่คราวหน้าแม่สัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้มันรอดไปได้เเน่"

ฮูหยินรองเอ่ยบอกกับลูกๆของตน

"แต่ตอนนี้แม่ว่าเราเข้าไปข้างในกันดีกว่า แม่อยากรู้ว่ามันรอดตายออกมาได้ยัง รึว่ามีคนคอยช่วยเหลือมันไว้ "

"เจ้าค่ะท่านเเม่" 

สองพูดขึ้นพร้อมกัน

ว่าแล้วสามเเม่ลูกก็จึงพากันรีบเดินเข้าไปในจวนทันที

ตัดมาที่ห้องโถงจวนตระกูลจาง

เมื่อทั้ง 5 คนเดินเข้ามานั้งในห้องโถงเรียบร้อยเเล้วก็มีฮูหยินรอง และ ลูกสาวเดินเข้ามา พอมาถึงฮูหยินรองจึงแสร้งร้องถามเย่ชิงออกไปด้วยสีหน้าตกใจระคนดีใจว่า

" ชิงเอ๋อของน้า ชิงเอ๋อของน้าจริงๆด้วย น้าดีใจยิ่งนักที่เจ้ารอดกลับมาได้  เจ้ารู้หรือไม่ว่าตอนที่น้าได้ยินข่าวว่าเจ้าโดนทำร้ายแล้วหายตัวไป น้ากับลูกเป็นห่วงเจ้าจนไม่เป็นอันทำอะไรเลย ตอนนี้เจ้าไม่เป็นอะไรแล้วใช่หรือไม่ "

ฮูหยินรองพูดอย่างกับว่าดีใจเสียเต็มประดาที่เห็นเย่ชิงนั้นรอดกลับมาได้ แต่ภายในใจนั้นมีแต่คำก่นด่าสาปเเช่งเต็มไปหมด

" ข้าไม่เป็นอะไรเเล้วขอรับแม่รอง ขอบคุณแม่รองที่เป็นห่วง "

เย่ชิงพูดตอบ แล้วไม่ได้สนใจอีก ด้วยรู้อยู่ว่านั้นคือการแสดงละครของฮูหยินรอง

" ชิงเอ๋อลูกพ่อ เรื่องมันเป็นมายังไงไหนลองเล่าให้พ่อฟังหน่อยได้หรือไม่ลูก "

จางหย่งป๋อถามลูกชายคนเล็กของตนพร้อมลูบหัว 

ตอนนี้เขารู้สึกดีใจและโล่งใจมากที่เห็นว่าลูกเขานั้นยังปลอดภัยดี แต่เขาก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าเรื่องมันเป็นมายังไงกันแน่ ลูกเขารอดมาได้ยังไง หรือว่ามีใครมาช่วยลูกของเขาไว้ แล้วทำไมลูกชายคนเล็กของเขาจึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้

" ได้ขอรับท่านพ่อที่ลูกรอดตายมาได้เพราะว่ามีท่านเซียนช่วยไว้ขอรับ "

" ท่านเซียน !"  

ทุกคนร้องขึ้นพร้อมกัน

"ขอรับท่านเซียนเป็นคนจัดการกลุ่มชายชุดดำนั้นทั้งหมดและยังได้รักษาข้าจนหาย จนตอนนี้ข้าสามารถปลุกพลังธาตุได้แล้วขอรับท่านพ่อท่านแม่ ข้าสามารถใช้พลังธาตุได้แล้วขอรับ "

เย่ชิง ว่าแล้วก็ปลดปล่อยพลังธาตุของตัวเองออกมาให้ทุกคนได้ดู จนอุณหภูมิในห้องนั้นลดลงเเละเกิดมีเกล็ดน้ำแข็งเกิดขึ้นอยู่เต็มห้อง

"พลังธาตุเหมันต์ ! " 

ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกันเสียงดัง

" แล้วตอนนี้ท่านเซียนนั้นอยู่ที่ใดหรือ " 

จางหย่งป๋อถามบุตรชาย

" ตอนนี้ท่านเซียนอยู่ที่ป่าทมิฬขอรับท่านพ่อ " 

เย่ชิงตอบ

"สวรรค์คงเห็นใจลูกข้าแล้วเป็นแน่ถึงได้ส่งท่านเซียนมาช่วยให้ลูกข้าไม่ได้เป็นขยะอีกต่อไป" จางลี่เหม่ยพูดขึ้นอย่างดีใจ

และแล้วข่าวลือเรื่องที่คุณชายสามตระกูลจางที่ถูกนักฆ่ารอบทำร้ายและได้รอดตายกลับมาและยังมีหน้าตาที่งดงามขึ้นกว่าแต่ก่อนและยังสามารถปลุกพลังธาตุได้เพราะมีท่านเซียนในป่าเทวะทมิฬช่วยไว้ก็ได้กระจายไปทั่วแคว้นทันทีโดยที่เจ้าตัวต้นเรื่องไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***