2

หลายคนอาจสงสัยว่าหลังจากที่ผมมาอยู่ที่นี่หน้าตาผมเป็นยังไงต้องบอกไว้ก่อนเลยนะครับว่าผมเป็นคนที่หน้าตาดีอยู่แล้ว พอมาอยู่ที่นี่หน้าตาของผมยิ่งดูดีไปกันใหญ่บวกกับผมที่ยาวสลวยเหมือนคนจีนโบราณในซีรีย์กับชุดที่ผู้ชายในซีรีย์จีนโบราณใส่กันบวกกับหน้าหวานๆสดใสของผมจึงเสริมทำให้ผมดูสวยมีเสน่ห์ราวกับนางเซียน (ผมไม่ได้อวยตัวเองนะจิงจิ๊งง) ใครได้เห็นหน้าผมคงมีตกตะลึงกันบ้างแหละขนาดผมเห็นตัวเองผมยังรู้สึกเขินเองเลย ฮ่าๆ

เพราะว่าเป็นอย่างนี้ ผมเลยได้สร้างหน้ากากมาใส่ไว้เพื่อป้องกันเรื่องวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นตามมา ก่อนเดินทางออกจากป่า ในวันพรุ่งนี้

และในระหว่างทางที่ผมกำลังนอนพักผ่อนหย่อนใจกับธรรมชาติภายนอกมิติแล้วกำลังจะเคลิ้มหลับอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงการต่อสู้ดังแว่วมาเหมือนว่ามันอยู่ใกล้ๆ

"เสียงอะไรอ่ะ คนจะนอน งึ่มๆ "

ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียและด้วยความสงสัย

ผม จึงใช้พลังเหาะไปดูทันที  

เมื่อไปถึงผมก็ได้แอบสังเกตการณ์ดูอยู่บนต้นไม้ใกล้ๆแถวนั้นจึงทำให้เห็นว่ามีกลุ่มชายชุดดำกลุ่มนึงประมาณ 10 คนกำลังรุมทำร้ายเด็กหนุ่มหน้าสวยคนหนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะเหลืออยู่คนเดียวและศพที่นอนข้างๆ 5- 6 ศพน่าจะเป็นศพของผู้ติดตามของเด็กหนุ่มคนนั้นแต่โดนฆ่าตายทั้งหมด และดูเหมือนคุณชายคนนั้นก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นเดียวกัน

คุณชายคนนั้นก็คือ จางเย่ชิง เป็นบุตรคนที่สามของประมุขตระกูลจาง ที่เกิดกับฮูหยินเอก และจางเยว่ชิงนั้น

เป็นเกอ หรือก็คือ ผู้ชายที่สามารถท้องได้ ซึ่งในโลก นี้ มีอยู่3เพศ คือ เพศชาย เพศหญิง และ เกอ  

และเกอนั้นไม่เป็นที่ยอมรับกันสักเท่าไหร่ในโลกนี้ถึงขั้น ไม่ยอมรับเลยก็ว่าได้ เพราะอย่างนี้ จางเย่ชิง จึงไม่เป็นที่ยอมรับในตระกูลซักเท่าไหร่ ยิ่งไม่สามารถปลุกพลังธาตุได้ สถานนะในตระกูลของ จางเยว่ชิง ยิ่งแย่ลงไปอีก เพราะ ตระกูลจางเป็นหนึ่งใน 5 ตระกูลใหญ่ของเเคว้นฉู่ การที่ จางเย่ชิง เป็นเกอ และไม่สามารถปลุกพลังธาตุได้นั้น ถือวันเป็นความอัปยศของตระกูลเลยก็ว่าได้

ชายชุดดำคนหนึ่งในกลุ่มนั้นพูดขึ้นมาว่า

"อย่าพยายามหนีอีกเลยคุณชาย มาให้ข้าฆ่าเจ้าซะดีๆ ขัดขืนไปก็ไร้ประโยชน์"

"พวกเจ้าเป็นใครทำไมต้องมาทำร้ายข้า" เย่ชิงถามออกไป

"เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ รู้แต่ว่าวันนี้เป็นวันตายของเจ้าก็พอ"

ชายชุดดำคนเดิมพูด

"ใช่ขยะยังเจ้าทำให้พวกข้าเสียเวลามามากเเล้วแค่คุณชายไร้ประโยชน์ที่ไม่มีพลังธาตุคนเดียวแท้ๆ น่าเสียดายหน้าตาที่งดงามของเจ้า"  ชายชุดดำอีกคนพูดขึ้น

"ฮูหยินรองเป็นคนจ้างพวกเจ้ามาใช่หรือไม่ พวกเจ้าทำอย่างนี้ไม่กลัวท่านพ่อข้าจะจัดการพวกเจ้างั้นหรอ"  จางเย่ชิงพูดขึ้น

"ถ้าข้าบอกว่าใช่เจ้าจะทำอะไรได้งั้นรึ เจ้าคิดว่าถ้าขยะไร้ประโยชน์ที่ไม่สามารถปลุกพลังธาตุได้อย่างเจ้าแถมยังเป็นเกออีก หายไป เจ้าคิดว่าพ่อของเจ้าจะรับรู้อะไรงั้นหรอทุกวันนี้เจ้าก็ไม่มีที่ยืนอยู่ในตระกูลจางของเจ้าแล้ว ฮ่าๆ" ชายชุดดำ

"อย่าพูดมากรีบจัดการให้มันเสร็จๆจะได้กลับซะทีเสียเวลามามากแล้ว " หัวหน้าของกลุ่มชายชุดดำสั่ง

ขอรับหัวหน้า

ผมที่เห็นแบบนั้นจึงได้ใช้พลังลอยเข้าไปหากลุ่มของชายชุดดำ และใช้พลังวิญญาณซัดออกไปทันที ในขณะที่หนึ่งในพวกคนชุดดำกำลังใช้จากฟันไปที่คุณชายตระกูลจาง

ฟิ้ววว ตูมมม  " อ้ากก "

" เจ้าเป็นใครกล้าดียังไงมายุ่งเรื่องของข้าไสหัวออกมา "

หัวหน้าของกลุ่มชายชุดดำคำรามขึ้นพร้อมกับหันมองไปรอบๆบริเวณ

"พวกเจ้านั่นแหละเป็นใครกล้าดียังไงมาทำร้ายคนต่อหน้าข้ามารบกวนเวลานอนของข้า"

ผมที่ลอยอยู่บนอากาศพูดออกไปอย่างหงุดหงิด

เมื่อกลุ่มชายชุดดำและเย่ชิงมองไปตามเสียงเรียก ก็ต้องตกใจและตกตะลึง

บุรุษหนุ่มน้อยในชุดอาภรณ์ สีขาวอายุราวๆไม่ถึง20 สวมหน้ากากปิดบังครึ่งใบหน้า รูปร่างผอมเพรียว ริมฝีปากอวบอิ่ม สองเเก้มแดงระเรื่อ น่าสัมผัส สองคิ้วยาวเรียวงาม มองโดยรวมราวกับนางเซียนลงมาท่องเเดนมนุษย์ ขนาดมีหน้ากากปิดบังใบหน้าอยู่ยังไม่อาจปิดบังความงามได้

" จะเจ้า  เป็นใคร "  หัวหน้ากลุ่มชายชุดดำกล่าวขึ้นด้วยความหวาดกลัว

"ข้าคือคนที่มาจัดการพวกเจ้าอย่างไรละ" ผมพูดเสียงเย็นด้วยความหงุดหงิดว่าแล้วก็เรียกใช้ทักษะวิณญาณยุทธทันที

"ทักษะที่ 6 หมื่นกระบี่หวนตระกูล"

พอผมพูดจบก็เกิดมีกระบี่ขึ้นมากลางอากาศเป็นจำนวนมากแล้วพุ่งลงไปหากลุ่มชายชุดดำเหมือนฝนตก

"ฟิ้ววๆๆๆ ชิ้งงๆๆๆ"

"อ้ากกๆ อ้ากกกๆๆ"

เสียงกระบี่กระทบกันและเสียงร้องโหนหวนของชายชุดดำดังก้องไปทั่วทั้งป่าแล้วก็เงียบหายไป

เมื่อจัดการกลุ่มชายชุดดำเสร็จแล้วผมจึงมองไปหาคุณชายหน้าสวยที่กำลังได้รับบาดเจ็บอยู่ ซึ่งดูจากหน้าตาแล้วน่าจะอายุเท่าๆกันกับเขาเป็นแน่

ผมจึง ได้ใช้ทักษะหอแก้ว9สมบัติรักษา

"9 สมบัติเลื่องชื่อ หอแก้ว9สมบัติ เรียกรักษา"

เมื่อเมื่อผมพูดจบก็เกิดเป็นแสง 9 สีและปรากฏเป็นรูปหอคอยแก้ว 9 ชั้นลอยอยู่เหนือหัวของคุณชายตระกูลจาง ทำให้ อาการบาดเจ็บ ทั้งหมดที่เคยมีก็หายดีเป็นปลิดทิ้ง เหมือนกับว่าไม่ได้มีอาการบาดเจ็บมาก่อน เหตุการณ์นี้สร้างความตกใจให้กับเย่ชิงเป็นอย่างมาก

"ขอบคุณท่านเซียนที่ช่วยข้าขอรับ  ชื่อว่าจางเย่ชิง เป็นบุตรชายคนเล็กของตระกูลจาง แห่งแคว้นฉู่ โปรดรับการคำนับจากข้าด้วยขอรับ"

เย่ชิงพูดพร้อมโค้งคำนับไป๋ชิง

" อาการบาดเจ็บเจ้าหายดีแล้ว แต่ข้าดูจากร่างกายของเจ้าเเล้ว เจ้าคงโดนพิษมาน่ะสินะ "

ผมพูดขึ้น  โดยไม่ได้สนใจว่าเย่ชิงจะคารวะผมอยู่

"โดนพิษ ?ข้าโดนพิษอะไรงั้นหรอ  "

"ข้าหมายถึงพิษที่ทำให้เจ้าปลุกพลังธาตุไม่ได้ "

"พิษที่ทำให้ข้าปลุกพลังธาตุไม่ได้งั้นหรอ "เย่ชิงถามขึ้นอย่างตกใจ

"ใช่ ถ้าให้เดาเจ้าคงยังไม่สามารถปลุกพลังธาตุได้สินะ"

"ใช่ ขอรับ"  จางเย่ชิงก้มหน้าตอบเสียงเศร้า

เมื่อผมได้ยินแบบนั้นผมจึงได้พูดว่า

" งั้นข้าช่วยเจ้าเอง "

ว่าแล้วผมก็เรียกหอแก้ว9สมบัติออกมา

" 9 สมบัติกระจายแก้ว หอแก้ว 9 สมบัติ 1 เรียกรักษา 2 เรียกฟื้นฟู "

เมื่อผมพูดจบก็เกิดเป็นหอแก้ว9สีลอยขึ้นมาเหนือหัวของเย่ชิง พร้อมกับทำการรักษาและฟื้นฟูพลังธาตุของเย่ชิงในทันทีทำให้ร่างกายของเย่ชิง มีเมือกสีดำๆไหลออกมาตามรูขุมขนจากนั้น พลังธาตุในกายของเยาชิงก็ปรากฏขึ้นทำให้พื้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยเกล็ดน้ำแข็งปกคลุมอยู่

ทำให้เย่ชิงได้รู้ว่าตนนั้นมีพลังธาตุเหมันต์ ซึ่งเป็นธาตุหายาก และระดับพลังการฝึกฝนของเขาเองก็เพิ่มขึ้นมาอย่างมากจากรวบรวมลมปรานขั้น 1จนถึงรวบรวมลมปราณขั้น 10และทะลวงเข้าสู่สร้างรากฐานขั้น 1 ได้สำเร็จ

" เอาล่ะในเมื่อข้าช่วยเจ้าแล้วเจ้าควรรีบออกไปจากป่าแห่งนี้ซะอย่าอยู่รบกวนข้า "

ว่าแล้วผมก็หายตัวไปทันทีโดยไม่ทันได้ให้เย่ชิงกล่าวสิ่งใดอีก ก็คนมัน ง่วง! อ่ะ

นั่นสร้างความดีใจให้กับเย่ชิงเป็นอย่างมาก เขาจึงหันไปทางที่ได้เห็นท่านเซียนออกมาแล้วก็คุกเข่าลงแล้วคำนับไปทางนั้นพร้อมพูดว่า

"ขอบคุณท่านเซียนที่เมตตาขอรับ"

ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินหาทางออกจากป่าทันทีโดยไม่รู้ตัวเลยว่าหน้าตาของตนเองนั้นได้เปลี่ยนไป

ฝากติดตามกันด้วยนะค้าบบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***