ข้าคือพรหมยุทธ์กระบี่
ย้อน กลับไปเมื่อ 1 เดือนก่อน ผมชื่อ บอส อายุ23ปี ผม เป็นเด็กกำพร้า และด้วยเพราะว่าเป็นเด็กกำพร้า และอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เด็ก
พอเรียน จบม.6 ผมจึงตัดสินใจ ออกจากบ้านเด็กกำพร้า ออกมาหาห้องเช่าอยู่ และ ตัดสินใจ ไม่เรียนต่อ แต่ไปสมัครงาน หางานทำตั้งแต่อายุ 19 ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เป็น ร้านอาหาร 2 ชั้น จนผมอายุ23ปี
ผมนั้นชอบอ่านนิยายและดูอนิเมะหรือซีรีย์ที่เกี่ยวกับแฟนตาซีกำลังภายใน มากๆ มากถึงขนาดที่ว่าเข้าขั้นออกไปทางบ้าเลยเเหละ และนิยายที่ผมติดมากคือ จอมยุทธ์ภูติถังซาน ซึ่งผมมักจะมานั่งดูหลังเลิกงานเป็นประจำ
แต่วันนั้นหลังเลิกงานพอกลับมาถึงห้องก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นพอผมกลับมาถึงห้องและเปิดประตูห้องเข้ามาจู่ๆก็มีหลุมดำขนาดใหญ่ดูดผมเข้าไปข้างในข้างในหลุมดำนั้นมีแรงกดดันมหาศาลจนทำให้ผมนั้นสลบไป และพอตื่นขึ้นมาผมก็อยู่ที่นี่แล้ว
" ที่นี่ คือที่ไหน ?"
คือคำพูดแรกที่ผมพูดขึ้นมา หลังจากที่ ตื่นขึ้นมา และผมตกใจมาก ที่มองเห็น สภาพแวดล้อมรอบข้าง ที่ มีแต่ป่าเต็มไปหมด ใกล้ๆจุดที่ผมนอนอยู่มีน้ำตกเล็กๆห่างออกไปไม่ไกลเท่าไหร่ ความรู้สึกในตอนนั้นคือผมทั้งตกใจทั้งกลัวจนอยากจะร้องไห้เพราะผมไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน และไม่รู้ว่าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ หรือมันเป็นเพราะหลุมดำนั้นที่ดูดผมมา ตอนนั้นผมรู้สึกมืดแปดด้านไปหมด
แล้วอยู่ๆ ความรู้ต่างๆเกี่ยวกับโลกนี้ก็ได้ไหลเข้ามาในหัวของผมจนผมรู้สึกปวดหัวและนั้นทำให้ผมได้รู้ว่าในโลกนี้มีการใช้พลังที่เรียกว่าพลังธาตุ ทุกคนบนโลกนี้ สามารถปลุกพลังธาตุได้ ตั้งแต่อายุ 6 ปี แต่ผม นั้นไม่มีพลังธาตุ
โลกแห่งนี้ เรียกว่า ทวีปเทียนหลง ทวีปนี้แบ่งออกเป็น 5 แคว้น ได้เเก่ แคว้นฉู่ แคว้นฉี แคว้นอี้ แคว้นหวง และแคว้นหู่ ในโลกนี้คนที่ไม่มีพลังธาตุ จะไม่สามารถฝึกฝนได้และถูกเรียก ว่าเป็นขยะ
ในขณะที่ผมกำลังคิดอยู่นั้นภายในตัวของผมก็เกิดมีพลังงานบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้น ในขณะที่ผมกำลังงุนงงอยู่นั้น จู่ๆ สิ่งแวดล้อมรอบข้างผมก็เปลี่ยนไป
ผมได้เข้าไปยังที่ ที่หนึ่ง ที่นั่น มีทุ่งหญ้าและมีป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์ และมีอากาศที่บริสุทธิ์กว่าป่าที่ผมตื่นขึ้นมาตอนแรกเป็นอย่างมาก บริเวณใกล้ๆนั้น มีบ้าน1หลังตั้งอยู่ และตรงข้างบ้านมีบ่อน้ำที่เป็นบ่อน้ำขนาดไม่ใหญ่มาก ตั้งอยู่ข้างๆและถัดออกไป ก็จะมีแปลงพืชผักผลไม้ต่างๆ ปลูกขึ้นอยู่เรียงราย ด้านหลังบ้านที่เป็นบ้านก็มีต้นผลไม้มากมายหลายชนิด พร้อมทั้งสมุนไพรต่างไปขึ้นอยู่กันเต็มไปหมด
" นี้มันที่ไหนกัน ! "
ผมร้องอุทานออกมาอีกครั้ง ด้วยความตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น พอหายตกตะลึงผมก็เลยได้สำรวจดูว่าที่นี่คือที่ไหนมีใครอยู่หรือเปล่าก็ปรากฏว่าที่นี่ไม่มีใครอยู่เลยนอกจากผมคนเดียว
พอเข้าไปดูในตัวบ้านก็พบกับสิ่งของต่างๆเหมือนกับบ้านปกติทั่งไปในโลกที่ผมจากมา ทุกอย่างในบ้านสามารถใช้ได้ตามปกติ ต่างกันที่เวลาผมหยิบของอะไรขึ้นมา ก็จะมีอันใหม่โผล่ขึ้นมาแทนอันเก่า พวกพืชผักผลไม้ที่ปลูกอยู่นอกบ้านก็เช่นเดียวกัน
และนั้นทำให้ผมรู้ว่าที่ที่ผมอยู่นี้คือมิติส่วนตัวของผมเอง เหมือนในนิยายแฟนตาซีหลายๆเรื่องที่ผมเคยอ่านมา
" นี่เรามาอยู่ในโลกแฟนตาซีเหรอเนี่ย! "
ผมอุทานขึ้นในใจเมื่อได้สำรวจที่นี่ทั้งหมดแล้ว
และจากการที่ผมได้ทดลองอะไรหลายอย่างในระยะ1เดือนมานี้ทำให้ผมได้รู้ว่า 1วันของโลกภายนอก เท่ากับ1วันในมิติ และผมก็ยังได้รู้ว่าผมก็สามารถใช้พลังได้เหมือนกันแต่พลังของผมนั้นเป็นพลังวิญญาณยุทธไม่ใช่พลังธาตุ ซึ่งคนในโลกนี้ก็ไม่รู้จักวิญญาณยุทธ
ซึ่งวิญญาณยุทธของผมนั้นเป็นวิญญาณยุทธคู่ นั้นก็คือ วิญญาณยุทธ กระบี่เฉินซิน และ วิญญาณยุทธหอแก้ว 9 สมบัติเหมือนในเรื่องถังซาน ในตอนที่ผมรู้นั้นผมดีใจเป็นอย่างมากที่ผมสามารถใช้พลังได้ แถมใช้ได้โดยไม่ต้องฝึกอีกด้วย เเค่พูดทักษะออกมาเหมือนในอนิเมะ ก็ใช้งานได้แล้ว แต่ดูเหมือนว่าจะใช้งานได้ตามใจผมสะมากกว่า
ส่วนระดับพลังของผมนั้นผมว่าน่าจะอยู่ในระดับ99ไม่ก็ระดับ100 โคตรจะแฟนตาซี
นี้ก็ผ่านมา1เดือนแล้วที่ผม ได้มาอยู่ในโลกแห่งนี้ ผมก็ได้แต่นั่งๆนอนๆอยู่ในมิติจนผมรู้สึกเบื่อคิดอยากจะออกไปข้างนอกบ้าง
ผมคงยังไม่ได้บอกสินะครับว่า เมื่อผมมาอยู่ในโลกนี้แล้วผมจึงได้เปลี่ยนชื่อเพื่อให้เข้ากับโลกใบนี้ว่า ไป๋ชิง
เเละตอนนี้ก็ใกล้จะถึงแล้ว ที่ผมควรที่จะออกไปจากป่าแห่งนี้ แล้ว เพื่อที่จะเข้าไปสำรวจในเมือง ในวันพรุ่งนี้
ซึ่งต้องบอกให้รู้ก่อนว่าป่าที่ผมอยู่นี้ เรียกว่าป่าเทวะทมิฬ ที่อยู่ในแคว้นฉู่ และแคว้นฉู่เป็นแคว้นใหญ่ที่อยู่ตรงกลางระหว่างทั้ง 4 แคว้น ซึ่งป่าเทวะทมิฬเป็นป่าที่มีสัตว์อสูรที่ดุร้ายอาศัยอยู่มากมายคนธรรมดาจึงไม่กล้าเข้ามาอยู่ในป่าแห่งนี้
จะได้เวลาสำรวจโลกใบนี้แล้วววว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 68
Comments