กระเป๋า

...“เป็นสิ่งที่โชคดีจริงๆ ที่ชั้นยังสามารถเปลี่ยนร่างให้กลายเป็นเเบบนี้ได้”...

..."ยังไงชั้นก็ไม่ต้องการร่างที่เป็นเเวมไพร์อยู่เเล้ว"...

...อะๆ ย้อนๆ...

...“ฉันคงจะไม่ด้วยอะไรใช่ไหม”...

...เฟร์ยนั้นกำลังเปิดดูTVอยู่เเละกำลังกินขนมไปด้วย...

...“ทำไมรูัสึกพลังงานบางอย่างจัง”...

...เฟร์ยได้หันมองที่ข้างหลัง...

...“กริ๊ดดดด!!”...

...ไคลน์นั้นได้อยู่ตรงหน้าของเฟร์ย...

...“ขออภัยด้วยค่ะ ที่ฉันไม่ได้อ่านค่ะ ขออภัยด้วยค่ะ...

...อย่าทำอะไรกับฉันเลยนะคะ”...

...เฟร์ยนั้นได้ก้มลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว...

...“เป็นที่นั่งให้ชั้นซะ”...

...“ได้ค่ะ ได้ค่ะ”...

...ไคลน์นั้นได้นั่งบนตัวของเฟร์ย...

...“ทำได้ดี”...

...“ขออภัยเป็นอย่างสูงด้วยค่าาาา”...

..."หึได้นั่งบนตัวของเทพธิดาที่ชั้นสร้างขึ้นมาเอง นี่มันดีจริงๆเลย"...

...ฟราเรน่านั้นได้เปิดประตูเข้ามา...

...“คุณเฟร์ยฉันได้...”...

...ฟราเรน่าได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเเล้ว...

...“นี่มันอะไรกันคะเนี้ย!”...

...“ฉันได้ทำให้เขาโกรธเเล้วอ่าา😭”...

...“โย่ว ฟราเรน่า ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”...

...“ทำไมท่านพ่อถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้คะเนี้ย?”...

...ไคลน์ไม่ใช่พ่อเเท้ๆของฟราเรน่าไคลน์เเค่เป็นสร้างตัวเธอขึ้นมาฟราเรน่าให้ความเคารพเเบบเหมือนพ่อตัวเอง...

...“เรื่องนั้น ก็เพราะยัยนี้มันส่งชั้นเกิดไปอยู่ร่างขององค์หญิงน่ะสิ”...

...“เอ๋!? ก็ดีไม่ใช่หรอคะ”...

...“มันดีตรงไหนเว้ยยย”...

...ไคลน์นั้นกำมัดเเล้วตาลุกเป็นไฟ...

...“การที่ชั้นเกิดใหม่เป็นเเบบนี้ก็เป็นเพราะฝีมือของยัยนี่ที่ไม่คำอธิบายก่อนส่งชั้นไปก่อน ถ้าได้อ่านก่อนก็เปลี่ยนได้ไง เข้าใจไหม”...

...“ค่ะ เข้าใจค่ะ”...

...“เกิดที่โลกเดิมใช่ไหมคะ”...

...“ใช่ เเล้วมีอะไร”...

...“คือว่าฉันอยากจะให้ท่านพ่อเป็นคุณเเม่ให้โคฮารุจังเเทนฉันได้ไหมคะ คือว่าฉันไม่สามารถกลับไปที่โลกมนุษย์ได้เเล้วค่ะ”...

...“ได้เลยไม่มีปัญหา”...

...ไคลน์ยังไม่รู้ตัวว่าฟราเรน่าพูดอะไร เพราะเอาเเต่มัวสนใจทางเฟร์ย...

...“ชั้นกลับละ ชั้นมาเเค่นี้เเหละ”...

...ตัดมาๆ...

...ไคลน์ได้เดินอยู่ที่เมือง...

..."นี่ก็ผ่านมาสามปีเเล้วสินะที่ชั้นได้ตายไป ไม่คิดว่ามันจะผ่านไปเร็วขนาดนี้"...

...ไคลน์ได้เดินถึงจุดที่ตั้งรูปปั้นวีรบุรุษไว้อยู่ ไคลน์ได้มองขึ้นไปมอง...

..."รูปปั้นนี้ตัวชั้นในอดีต น่าคิดถึงจริงๆในอดีตของชั้น"...

...ไคลน์ได้ยื่นมือไปจับที่รูปปั้นนั้น จู่ก็มีดาบเล็งที่คอของไคลน์...

...“ใจเย็นๆ ทุกคน ชั้นไม่ได้ทำอะไรกับรูปปั้นนี้หรอก เอาดาบลงเถอะ”...

...ดาบที่เล็งคอของไคลน์นั้นได้ลงดาบเเล้วเก็บอาวุธลง...

...“เฮ้ออ สมัยนี้อัศวินเป็นอะไรกันไปหมดเเล้วละเนี้ย”...

..."ชั้นคิดว่าอัศวินมันไม่เหมือนเดิม ชั้นจะต้องรับรู้ให้ได้ ชั้นมั่นใจว่าตัวเองเก่งที่สุดเเล้ว เเม้เเต่พระเอกที่มีสกิลสั่งตาย หรือ ไม่ก็พระเอกตัวโล้นๆผ้าคลุม ไม่ขนามือชั้นหรอก"...

..."ถึงชั้นจะไม่เคยเป็นอัศวินก็เถอะ เเต่ว่าก่อนที่ชั้นจะตายชั้นกับยศที่สูงที่สุดเเล้ว มีอำนาจสูงกว่าราชาอีก เเฮะๆ ก็ราชาเป็นเพื่อนของชั้นเองนี่หว่า ลืมไป"...

...จู่ๆนั้นก็คนวิ่งชนไคลน์ไป ไคลน์นั้นได้ล้มลง...

...“ทำบ้าอะไรฟะ ไม่มีตารึไง”...

...“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยค่ะ ฉันโดนขโฆยกระเป๋าไปค่ะ”...

...โจรคนนั้นได้รับความรู้สึกเหมือนว่าตัวเองนั้นโดนตัดขาขาด โจรคนนั้นหยุดนิ่งเลยทันที เเละไม่สามารถขยับได้...

...“ส่งกระเป๋านั้นมา”...

...“นี่กระเป๋าของคุณ”...

...“ขอบคุณมากเลยค่ะ นึกว่าจะไม่ได้ซะเเล้ว”...

...“ขอบคุณนะ”...

...“เลน่า!?”...

...เธอคนนั้นก็ได้ทำหน้าเเบบสงสัย...

...“ขอโทษด้วยนะคะคิดว่าฉันจำคุณไม่ได้เลยละค่ะ คุณกับฉันเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่าคะ? ขอโทษนะคือว่าฉันจำไม่ได้”...

...เลน่า หนึ่งในฝาเเฝดทั้ง33ฝาเเฝด เเละยังเป็นคู่หมั้นของไคลน์ก่อนที่ไคลน์จะเสียชีวิต....

...“คือว่าขอเสียมารยาทถาม คือว่ากระเป๋าใบนี้มันสำคัญยังไงหรอ”...

..."ก็กระเป๋าที่ชั้นซื้อให้นั่นเเหละ"...

...“เป็นกระเป๋าที่คนรักของชั้นมอบให้เป็นของขวัญค่ะ มันเลยสำคัญกับฉันมากๆเลยค่ะ เวลาฉันได้มึกระเป๋าไปด้วยตลอด ทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าเหมือนมีเขาอยู่ข้างๆฉันค่ะ”...

...“เข้าใจเเล้ว”...

...ไคลน์นั้นได้เกาหัวเล็กๆน้อยๆ...

...“อึก”...

...“อัก”...

...“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”...

...“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”...

...เลน่าได้เเสดงสีหน้าที่เป็นห่วง...

...ไคลน์ได้มองเห็นเส้นเลือดบนตัวของเลน่า...

...“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”...

...พลังเเวมไพร์ได้ไหลออกมาจากไคลน์ ไคลน์นั้นได้รีบหนีออกมาเลยทันที...

...“ได้กลับร่างเเล้ว คงไม่มีใครเห็นนะ”...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***