ผม(ฉัน)กลายเป็นองค์หญิงเเวมไพร์งั้นหรอ

สงคราม

...“สวัสดีเหล่าพวกท่าน วันนี้กะผมนั้นเป็นเพียงผู้ประกาศ เพราะนี้คือ สิ่งที่พวกท่านจะได้เห็นคือผู้ที่รับเลือดจากกองทัพ จะเป็นฮีโร่ในสงครามเเล้วจะหยุดสงครามครั้งนี้เอาไว้ได้ ทุกท่านโปรดไว้ใจ”...

...“เอาละ ผมจะไปเเล้วนะ คุณเอลิเซีย เธอคงรู้สึกอยู่สินะ ว่าชั้นจะได้เป็นฮีโร่หยุดสงครามด้วยนะ ชั้นหวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ”...

...ไคลน์(27)...

...เเละหญิงสาวผมสีทองที่อยู่ในคริสตัล เอลิเซีย(17) เธอนั้นอยู่ในคริสตัลได้อย่างไรยังไม่มีการเปิดเผยใดๆ...

...“นี่ก็ผ่านมาเป็นสิบเเล้วที่ผมนั้นคอยดูเเลเธอในขณะที่อยู่ในคริสตัลมาตลอด ผมนั้นหวังว่าจะสามารถเอาตัวเธอออกมาได้นะเเต่ว่านี่คงจะได้เห็นสินะ ว่าผมเนี้ยจะได้ดูเป็นฮีโร่หยุดสงครามที่มีชื่อเสียงเเล้วละ เเต่ถึงตอนนี้สงครามยังไม่เกิดก็เถอะ เเต่ว่าผมก็ดีใจเเล้วละที่ผมสามารถมาถึงขนาดนี้”...

...“เซนเซย์ได้เวลาเเล้วนะคะ”...

...อลิซ (17)...

...“เข้าใจเเล้ว เข้าใจเเล้ว ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้เเหละ”...

...ไคลน์ได้เดินไปกับอลิซเพื่อที่จะไปที่ข้างหน้าเพื่อเเสดงตัวให้ได้เห็น ผู้คนจำนวนมากมายที่รอดูตัวของไคลน์...

...“นี่มัน!?”...

...“ฮีโร่!”...

...“ฮีโร่”...

...จู่ๆภาพนั้นได้จางหายไป...

...หลังจากนั้นไม่นานสงครามก็ได้เกิดขึ้น สาเหตุที่ยังไม่สามารถหาได้...

...ไคลน์ที่มีผู้คนมากมายที่คิดว่าเขานั้นจะเป็นฮีโร่เเละจะหยุดสงครามได้นั้นเขานั้นกำลังที่จะสิ้นหวังกับสงครามที่ไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่ ไคลน์ได้อยู่ในทามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนักเเละตึกราบ้านช่องได้เสียหายไปหมด...

...“นี่ผมกำลังจะตายงั้นหรอ ผมไม่สามารถทำสิ่งที่ทุกคนคาดหวังได้ ผมกำลังจะล้มเลิกงั้นหรอ ผมกำลังจะตายงั้นหรอ”...

...“นั้นสินะ คนเราก็ใช่ว่ามันจะทำได้สำเร็จได้ทุกครั้งมันก็ต้องมีการล้มเหลวเเละนี่การล้มเหลวที่เลวร้ายที่สุด”...

...“เซนเซย์คะ เซนเซย์!”...

..."นั้นมันเสียงอะไร ทำให้ชั้นรู้สึกคุ้นเคย"...

...“อ...อลิซ!!!”...

...ไคลน์กลับมาได้สติอีกครั้ง...

...“อลิซหรอ นั้นใช่อลิซหรือป่าว”...

...ไคลน์พยายามจับใบหน้าของอลิซ...

...“ใช่ค่ะ เซนเซย์อลิซเองค่ะ หนูดีใจมากเลยค่ะที่เซนเซย์ปลอดภัย”...

...ไคลน์ได้สังเกตุความรู้สึกของอลิซ เเละอลิซนั้นก็นํ้าตาออกมา ไคลน์จึงเช็ดนํ้าตาให้...

...“ผมคงทำให้เธอหนักใจอีกเเล้วสินะ”...

...ไคลน์ได้ถอดหายใจเล็กๆน้อยๆ ไคลน์นั้นได้ขอให้อลิซพยุงตัวขึ้นมา เเต่ว่าพวกศัตรูก็ได้หาตัวเจอเเละมีมากเกินไป ...

...“ผมคงเป็นที่อาจารย์ที่เเย่เเล้วสินะ”...

...“เรื่องเเบบนั้น ไม่ใช่อย่างเเน่นอนค่ะ เซนเซย์คือดีที่สุดเท่าที่ชีวิตหนูนั้นเจอมาเเล้ว”...

...เเต่ในขณะนั้นทหารได้วิ่งเข้ามาทางที่ไคลน์เเละยิงเข้ามาที่ไคลน์...

...“ยิงได้!!!”...

...คําสั่งของใครสักคนได้ออกคำสั่งให้ยิง...

...“เซนเซย์ทางนี้หนูจะจัดการเองค่ะ เซนเซย์สามารถขยับได้ไหมคะ ถ้าไม่ได้หลบข้างหลังหนูค่ะ”...

...ได้ตลาดลูกธนูมาที่ไคลน์เป็นจำนวนมาก เเต่อลิซนั้นสามารถปัดลูกธนูทุกดอกออกไปได้...

...“เซนเซย์คะ รีบไปได้เลยค่ะ”...

...หลังจากที่ไคลน์วิ่งมาสักพักไคลน์ก็นั่งลงพักทันที ดูเหมือนว่าจะไปต่อไม่ไหวเเล้ว ไคลน์นั้นก็หยุดลง กับเลือดที่ไหลออกมาเเทบไม่หยุดไคลน์นั้นเเทบจะนั่งลงเเทบชิดกับกำเเพงอยู่เเล้ว ดูเหมือนว่าจะบาดเจ็บหนัก ไคลน์นั้นได้หลับตาลงไปสักพัก...

...“ไม่เลวเลยนี่ที่ยังสามารถรอดมาได้ขนาดนี้”...

...คนนั้นได้เดินเข้ามาที่ไคลน์ เเละได้ปรกมือไปด้วยในเวลาเดียวกัน เเต่นั้นเวลานั้นอลิซนั้นก็ได้ตามมาได้ทัน...

...“ชั้นไม่ปล่อยให้ทำอะไรกับเซนเซย์หรอกค่ะ”...

...อลิซนั้นหยิบอาวุธออกมาเตรียมที่จะปะทะ อลิซได้สวมชุดเกราะศักดิ์สิทธิ์...

...“ไม่ให้เเตะต้องเซนเซย์หรอกค่ะ”...

...หลังจากก็ได้เปิดเเรงปะทะกันอย่างดุเดือด จู่ๆนั้นอลิซก็เกิดพลาดท่า จะโดนปิดฉากต่อสู้ในที่สุด ไคลน์นั้นได้ปกครองอลิซไว้ได้...

...“เซนเซย์!”...

...“ผมเป็นครูของเธอ ผมจะต้องทำหน้าที่ครูให้ดีที่สุด”...

... “อลิซ เรียกกำลังเสริมมาที่นี่”...

...“ไม่ต้องเรียกกำลังเสริมมาอลิซ”...

...“เเต่ว่า”...

...ไคลน์นั้นได้หยิบสร้อยคอออกมาจากกระเป๋า มอบให้อลิซ...