Chapter 1

...คำว่า "ปล่อยวาง" ฟังดูง่าย...

...แต่ทำยาก...

...นิติพงศ์...

ค่ายฝึกหน่วยรบพิเศษ SAS กองพันฟีนิกซ์

วันนี้เป็นอีกวันที่บรรดาเหล่าทหารและยุวชนทหาร จะต้องฝึกฝนภาคสนามตามอาวุธที่ตนเองถนัด โดยมีครูฝึกยืนคุมอย่างใกล้ชิดและหนึ่งในนั้นคือ ร้อยเอกไบรอัน กำลังคอยดูการฝึกของบรรดาทหารที่ใช้ปืนเป็นอาวุธ ในฐานะที่เขามาจากต่างถิ่นต้องยอมรับว่ายุวชนทหารของฟรอนเทียร์มีความเป็นระเบียบวินัยสูงมาก รวมทั้งพวกทหารที่ฝึกด้วยความแข็งขันไม่ย่อท้อต่ออุปสรคคใด ๆ วันนี้ร้อยเอกไบรอันมาทำหน้าที่คุมยุวชนทหารของทีมจู่โจมชื่อ ทีมดาร์คเนสส์วอริเออร์ รุ่นที่สี่ร้อยสามสิบห้า เพื่อให้พร้อมก่อนจะไปรบของจริงในอนาคต ทว่ามีอยู่คนหนึ่งที่ร้อยเอกไบรอันให้ความสนใจพอสมควร น่าแปลกทั้งที่ยุวชนทหารคนนี้มีรูปร่างที่ตัวเล็กกว่าเพื่อน แม้จะมีความกำยำแข็งแรงอยู่ก็จริงแต่ก็ยังเทียบไม่ได้กับเพื่อนที่มาฝึกด้วย อีกความน่าสนใจหนึ่งคือปืนที่อีกฝ่ายใช้ฝึกต่างหากที่น่าสนใจ

ตามปกติแล้วร้อยเอกไบรอันสังเกตว่าแต่ละคนจะมีปืนหลายหลาก เพื่อเอาไว้ใช้ตามสถานการณ์ที่เหมาะสมกับประสิทธิภาพของปืน แต่ไม่ใช่กับยุวชนทหารคนนี้เลย ปืนที่เขาใช้ฝึกมีอยู่แค่สองอย่างคือปืนลูกโม่ M1851 Wolfsbane Magnum ดูจากลักษณะของปืนดูมีความคลาสสิกพอสมควร ที่สำคัญมันยังอานุภาพทำลายสูงด้วยหากยิงในระยะเผาขน แต่ปืนรุ่นนี้ค่อนข้างโบราณและเก่าแก่มากยากที่จะหามาครอบครอง ส่วนปืนอีกชนิดที่ยุวชนทหารคนนี้ใช้ฝึกก็คือปืนลูกซอง M1897 Shotgun นี่ก็รุ่นโบราณอีกหนึ่งกระบอกอายุสามร้อยปีแล้วเห็นจะได้ ร้อยเอกไบรอันอดคิดไม่ได้ว่าอีกฝ่ายคงจะชอบความคลาสสิกของปีนมาก ผิดกับทหารและยุวชนทหารหลายคนที่นิยมชอบความล้ำสมัยของอาวุธสมัยนี้ เขายืนมองการซ้อมยิงเป้าอยู่ห่าง ๆ ทุกเป้าที่ไม่ว่าจะห่างแค่ไหน ยุวชนทหารคนนี้ก็ยิงไม่พลาดเลยสักเป้า

[ชักน่าสนใจแล้วสิ] ร้อยเอกไบรอันคิดก่อนจะเริ่มเป่านกหวีดเพื่อเป็นการส่งสัญญาณเลิกฝึก

ทั้งทหารและยุวชนทหารพากันมาต่อแถวเรียงหน้ากระดาน ภายในเวลาเพียงสองนาทีพวกเขาก็จัดแถวนิ่งสนิท ร้อยเอกไบรอันอดชื่นชมไม่ได้ว่าพวกเขาเป็นระเบียบมากกว่าเขา ในสมัยที่เป็นทหารใหม่ ๆ เสียด้วยซ้ำ เขาเดินมาอยู่ต่อหน้าทุกคนและก้มดูนาฬิข้อมือ

"พวกนายทำได้ดีมาก การฝึกสำหรับวันนี้พอแค่นี้ก่อน พวกนายไปพักเถอะ" ร้อยเอกไบรอันพูด

"ทั้งหมดเลิกแถว!" ทหารคนหนึ่งพูดเสียงอันดังก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายไปพักผ่อน

แต่ร้อยเอกไบรอันยังคงมองมาที่ยุวชนทหารผู้ถือครองปืนโบราณอายุสามร้อยปีไม่วางตา

...🔫🔫🔫🔫🔫🔫🔫🔫...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

Chapter 2

