ทำอย่างงี้ทำไม!!

เสียงคนจากข้างนอกที่กำลังร้องครวนครานดังขึ้น

เสียงของผู้หญิงอายุราว32ปีร้องดังขึ้น.อย่า!!อย่าฆ่าฉันเลยฉันมีลูกที่จะต้องเลี้ยงนะขอร้องล่ะ

ผมจึงชะโงกหัวออกไปดูตรงหน้าต่างผมเห็นชายคนนึงสูงประมาณ192พอๆกับพี่บอสแต่พี่บอสก็นอนอยู่ข้างๆผมนิ..ทันใดนั้นชายผู้นั้นก็ได้กระหนำมีดลงบนท้องของผู้หญิงวัย32ปีอย่างไร้ความปราณีเขาไม่แยแสว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นะตายยังไงผมที่ตกใจจึงสะดุ้งถอยหลังไปโดนตัวบอสทำให้บอสตื่นมา

นี่ เป็นอะไรไปเนี่ยทำไมหน้าซีดแบบนั้นละร่างหนาถามด้วยความสงสัย

..ฆ...ฆาต..กร...

ห๊ะ?!

ตอนนั้นผมช็อกมากทำให้ผมนิ่งเงียบไปจนพี่บอสเข้ามาเขย่าตัวผมแต่ผมก็ยังนิ่งจนพี่บอสตบหน้าผมทำให้ผมหันไปตามแรงตบ..

เป็นอะไร! บอกพี่ดิ ฆาตกรอะไร!? ห๊ะ?!

และจู่ๆก็มีเสียงคนเคาะประตูอย่างบ้าคลั่งทำให้สติผมกลับมาตอนนั้นหวาดกลัวมากทันใดนั้นเหมือนกับว่าพวกฆาตกรนั้นมันพังประตูบ้านผมเข้ามาได้

แอบใต้เตียงเร็ว! .เสียงพี่บอสดังขึ้น

ผมจึงไปแอบใต้เตียงอย่างรวดเร็วแต่พี่บอสได้เดินออกไปข้างนอกห้องผมตกใจมากผมจึงพูดไปว่า พี่บอส!!อย่าออกไปนะ!! แต่พี่บอสก็ไม่สนใจคำพูดผมเลยราวกับว่าเขาไม่ได้ยินเสียงผม ผ่านไป3ชั่วโมง ทุกอย่างเงียบสงัดผมจึงค่อยๆคลานออกจากใต้เตียงและค่อยๆย่องออกจากห้องเบาๆ ตอนนั้นผมกำลังเดินลงบรรไดอย่างช้าๆแต่ทันใดนั้นเสียงบอสกับชายปริศนาดังขึ้นเหมือนกับว่าเขาได้พูดคุยกันเรื่องอะไรบางอย่างบทสนทนาที่เขาคุยกันเหมือนกับจะฆ่าใครบางคน...

เมื่อไหร่มึงจะฆ่ามันสักทีว่ะ!!จิตใต้วิญญาณของมึงยังอยู่มั้ยเนี่ยวิญญาณนักฆ่าของมึงถ้ามึงฆ่ามันไม่ได้มึงก็ต้องแลกชีวิตเพื่อมัน

เออ!!เดี๋ยวกูฆ่ามันเองแหละแค่รอเวลา!!!ออกไปได้แล้ว!!น่ารำคาญ!!

เออ ถ้ามึงยังไม่ฆ่ามันมึงได้ตายแทนมันแน่!!!

บทสนทนาที่ผมได้ยินทำให้ผมตกใจอย่างมากผมจึงรีบวิ่งกลับห้องตัวเองและล็อคประตูตอนนั้นผมไม่รู้จะทำยังไงผมคิดไว้แล้วว่าพี่บอสจะต้องเป็นฆาตกร...ตอนนั้นผมนั่งอยู่บนหัวเตียงชิดกำแพงกำมีดไว้แน่น และทันใดนั้น!!!

ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!

ซิมเปิดประตูให้พี่หน่อยซิม!!

ตอนนั้นผมหน้ามืดมากผมจึงตะโกนตอบไปว่า

อย่าเข้ามานะไอฆาตกรไอสารเลว แก!! แกเกือบฆ่าฉันวันนั้น!!! แก!! ไอสารเลว!!

อะไร?พูดเรื่องอะไร?!

ก็ที่พี่เกือบฆ่าผมไงแต่ผมรอดมาได้พี่..พี่ทำทำไมว่ะ!!!

ตอนนั้นผมพรางพูดไปเสียงสั่นไป..

อ่อ พี่ไม่ได้ฆ่าเองนั้นมันฝาแฝดพี่!!!

คนที่พี่คุยอยู่หน้าประตูใช่มั้ย!! มันใช่มั้ย!!

เออ!!ซิมเปิดประตูให้พี่เถอะพี่ขอร้อง!!

เสียงผมกับเสียงพี่บอสโต้เถียงกันเสียงดังแต่ฆาตกรข้างนอกก็ไม่ได้ยินเสียงราวกับว่าผมกับพี่บอสคุยกันเหมือนกระซิบ...

ผมจึงกล้าๆกลัวเดินไปเปิดประตูให้พี่บอสอย่างช้าๆ

ตอนนั้นผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่อีกแล้วเพราะ..ผมนึกย้อนไป...ในวันที่ผมกำลังจะถูกฆ่าน้องผมที่ยังเด็กได้มาเจอผมก่อนที่ผมกำลังจะโดนฆ่า..และใช่..น้องผมโดนฆาตกรคนนั้นแทงลงที่หัวใจพอดีทำให้น้องผมเสียชีวิตฉากที่โรงพยาบาลนั้นที่แม่อุ้มน้องผมมาและน้องกอดผมมันก็แค่..ภาพที่ผมสร้างขึ้นมา..มีแต่แม่ที่กอดผม...

พี่..แฝดพี่ทำแบบนี้ทำไม!!ผมพูดไปพรางสะอื้นไปเพราะมันทำให้ผมต้องสูญเสียน้องที่เป็นที่รักของผมไป..

พี่ขอโทษแทนฝาแฝดพี่ด้วยนะ...พี่ขอโทษ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***