สวัดดีผมทอม เพรียสเป็นนักเรียนอายุ19ผมเป็นคนที่เรียนไม่ค่อยเก่งส่วนเรื่องกีฬาอย่าถามเลยดีกว่าผมมักจะโดนรังแกโดนเคนเสมอแม้จะขอให้ครูช่วยมันก็ไม่หยุดจนกลายเป็นนรกที่วนไปในทุกครั้งๆผมก็ทำได้แค่ยอมรับและยอมแพ้แต่เรื่องก็เปลี่ยนไปตั้งแต่เขาย้ายมาชายในฝันผมคามิล เบอล์เป็นเหมือนกิ่งไม้ที่พยายามมาบังพายุที่กระหนำแบบไม่หยุดยั้งแต่มันก็คือกิ่งไม้เพราะฝนที่สุดมันก็จะโดนลมพัดหายไปหรือไม่ก็ค่อยๆทำให้ตัวเองโตขึ้นและจะกลายเป็นต้นไม้แต่ก่อนที่จะวันนั้นจะมาถึงก็คงเป็นได้แค่กิ่งไม้ต่อไปเหมือนกับวันนี้ที่ผมก็ถูกใช้ให้ไปซื้อของเช่นเคยแต่ที่ไม่เหมือนเคยคือผมได้พบกับคามิลที่รอมผอยู่แถวหน้าห้องผมประหม่ามากและรีบเดินผ่านไปแต่เขาก็จับไหล่ผมไว้และถามผมว่า"นายถูกพวกนั้นรังแกมานานแค่ใหนแล้ว"ผมที่ได้ยินก็หลบสายตาของเขาแต่เขาก็พยายามที่จะให้ผมมองไปที่ตาของเขาผมที่กลัวก็รีบวิ่งหนีไปที่ห้องเรียนและนำของที่ไปซื้อมาให้พวกเคนแต่ผมก็พลาดที่หยิบน้ำมาผิดเคนที่โกรธก็ด่าผมด้วยน้ำเสียงโมโหว่า"เรื่องง่ายๆแค่นี้แกยังทำไม่ได้!"พร้อมกับเดินมาเพื่อต่อยผมแต่ผมที่กลัวก็ยกแขนขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวโดนไม่ได้ตั้งใจนั้นเองที่ทำให้เคนยิ่งไม่พอใจและพูดว่า"นี่แกคิดว่าไอ้เด็กใหม่จะช่วยแกได้ตลอดหรอวะไอ้ขยะไร้ค่า!"และก็กำลังจะต่อยลงมาที่ผมแต่คนที่เข้ามาขัดก็คือคามิลถึงเขาจะตัวเล็กแต่แรงเขาก็เยอะพอตัวเขาใช้กระเป๋าขึ้นมากันหมัดของเคนและเตะไปที่หัวเข่าของเคนจนเคนต้องคุกเข่าลงด้วยความเจ็บปวดและพูดออกมาว่า"นี่แก!ไอ้เด็กใหม่เรื่องนี้ไม่เดี่ยวกับแก!!"พร้อมกับเพื่อนๆของเคนก็รีบพุ่งเข้าใส่ผมกับคามิลแต่คามิลก็พอจะสู้เป็นทำให้ผมเป็นตัวถ่วงและยังช่วยอะไรไม่ได้แต่ผมก็พยายามช่วยสุดความสามารถโดยการพยายามบังหมัดของพวกเคนที่พุ่งมาที่คามิลแต่นั้นเองที่ทำให้ตัวผมเต็มไปด้วยลอยแผลแต่นั้นเองที่ทำให้ผมกับคามิลได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น
....โปรดติดตามตอนต่อไป....
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments