เพียงสตรีคนเดียว1

เฟิง: อาอร่อยดีแหะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาข้ามักจะต้องติดตามเจ้านายไปนู้นนี้ตลอดเวลา ดูท่าว่าการได้ลาออกก็ดีไม่น้อย เฮ้อ ร้อนนิดๆแฮะ

ชิน อี้หยาน: อ้าวเฟิง เจ้าทานอาหารอยู่หรือ ข้าขอนั่งด้วยคนสิ

จู่ๆในสถานการณ์คนพลุพลาน ชิน อี้หยาน นางบังเอิญผ่านมาพอดีจึงแวะคุยทักทายและคุยกันเล็กน้อยก่อนจะยื่นกล่องบางอย่างให้เฟิงและเดินจากไป

ข้าเองก็ควรกลับแล้วสิ ยังต้องหาร้านตีดาบเพื่อซ่อมดาบกับทำฝักดาบใหม่ด้วย แล้วก็อะไรอีกนะ เฮ้อ

หลังจากเดินมาถึงหน้าบ้านของตน เฟิงก็พบกับเด็กสาวคนหนึ่งที่ทำตัวลุกลี้ลุกลน

เจ้ามีเรื่องอะไรหรือจึงทำตัวมีพิรุจที่หน้าบ้านข้า เฟิงเพียงเดินมาข้างหลังแบะถามออกไปอย่างเรียบง่าย

นายท่านเจ้าคะ ได้โปรดช่วยนายหญิงของข้าด้วยเจ้าคะ นางถูกคนแปลกหน้ากลุ่มหนึ่งลักพาตัว เจ้าคะ

เด็กสาวสะดุ้งโยงพูดออกมารวดเดียวจนกมดประโยค พลันดวงตาน้อยๆของนางก็เเดงระเรื่อ

เจ้ารู้หรือว่าข้าเป็นใครจึงมาขอความช่วยเหลือ หากข้าปฏิเสธเล่า เจ้าจะทำเช่นไร

เฟิงก้มหน้ามองเด็กสาวที่ฝืนกำชายเสื้อไว้แน่นแม้นางจะสั่นกลัวอยู่มากทว่า นางก็ยังคงฝืนเงยหน้ามองเฟิงด้วยใบหน้าที่กล้าหาญ

ท่านต้องการเงินใช่หรือไม่เจ้าคะ ตอนนี้ข้ามีเพียงเท่านี้ ในอนาคตข้าจะค่อยๆทยอยจ่ายท่านเจ้าคะ เด็กสาวกล่าวพลางก้มหยิบเงินออกมาสองเหรียญเงินด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน เจ้านายของข้านางชื่อฝูไป๋เจ้าคะได้โปรดช่วยนางด้วยเจ้าคะ

พลัน ใบหน้าของเฟิงก็มืดลง ด้วงตาส่องประกายสีแดง และก้มมองเด็กสาวเบื่องหน้าก่อนจะอุ้มนางเข้าไปบ้านของตน

เจ้ารออยู่ที่นี้ แล้วก็ค่าจ้างข้าจะเก็บจากนายของเจ้า รออยู่ที่นี้ละอย่าไปไหน ก่อนฟ้ามืดข้าจะกลับมา

เฟิงกล่าวพลางเดินออกไปข้างนอก ร่างกายของเฟิงเกิดเส้นเลือดปูดนูนขึ้นมาตามร่างกาย ลมหายใจเริ่มถูกสะกดลงเป็นจังกวะ ดวงตาที่ค่อยๆปิดลงและเมื่อลืมตาอีกครั้ง ดวงตาที่แดงระเรื่อราวกับประกายไฟก็ส่องประกาย

เฟิงเริ่มใช้พลังปราณเพียงเพื้อสรีคนเดียว ฉับพลันเฟิงหยิบป้ายไม้ ป้ายหยก ป้ายทอง มีดสั้นที่มีอักษรสลักออกมา ก่อนจะกระโดนขึ้นไปบนหลังคาและออกตัววิ่งไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง

ขณะเดียวกันที่ภูเขา

ฝูไป่นางถุกกลุ่โจรจับมัดมือมัดเท้าไว้ในกระต๊อบหลังเล็กในภูเขานอกเมือง

ต้องขอบคุณคำสั่งว่าจ้างที่ห้ามทำสินค้าแปดเปื้อนนางจึงยังคงปลอดภัย

เวลาเดียวกันที่เมือง ในย่านเริงรม ตำหนักแห่งหนึ่ง สิ่งปลูกสร้างใหญ่ชลู่ อาคารไม้แกสลักลวดลายประดับด้วยทองคำ เพียงเฟิงเดินเข้าไปเยือนหน้าประตูและชูป้ายไม้ขึ้นความโกลาหนพลันบังเกิดขึ้น

เสียงเพลงที่คึกคะนองก็พลันเงียบลง ไม่มีใครกล้าหายใจ และไม่มีใครกล้าแม้แต่จะส่งเสียง เพราะจิดสังหารที่แผ่ออกมามันเย็นยะเยือก เฟิงที่สวมหน้ากากนกอีกาเดินตรงไปนั่งเก้าอี้กลางโถง พลันโยนป้ายคำสั่งหยกและคำสั่งทองลงที่พื้น

ผู้คนที่ไม่เกี่ยวข้องทั้งหมดถูกเชิญออกทันที และกลุ่มหน่วยลาดตระเวน ทหารรับจ้าง หน่วยสืบสวนทั้งหมดออกมาคุกเข่าต่อหน้าเฟิง

พวกเจ้าทั้งหมดจงไปสืบหาตำแห่งของพวกที่ลักพาตัว สตรีผู้นี้ซะ และหาผู้ที่ข้องเกี่ยวกับงานนี้ทั้งหมดและรวบรวมมาให้ข้าภายใน หนึ่งชั่วโมง ไป พลันเฟิงโยนมีดสลักลงพื้นพร้อมกับป้ายที่มีรูปของฝูไป๋

พลัน หลังจากสิ้นประโยค เฟิงก็ลุกขึ้นเดินไปยังกลางโถงและมองไปยังชั้นบนสุดก่อนจะก้มลงหยิบป้ายไม้สีดำให้กับพนักงานข้างๆ

เพียงรอครึ่งชั่วโมง ข้อมูลก็ถูกส่งมายังเฟิง พร้อมลายละเอียด แน่นอนว่าภาระกิจย่อมไม่มีสิ่งใดฟรี เฟิงจึงหยิบตราที่สร้างขึ้นมาจากหยกสีแดง ที่ข้างในมีการแกะสลักเพียงสามประโยค ของสิ่งนี้ชิ้นเดียวนับว่าสามารถซื้อเมืองได้ทั้งเมือง และเมื่อคำขอสิ้นสุดประวัติของ

เฟิงก็ถูกลบทันที

เฟิงเดินออกไปข้างนอกและพุ่งตัววิ่งไปยังนอกเมืองโดยในมือถือดาบที่ซื้อมาชั่วคราว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***