

ศึกมหาเวทย์ : อภินิหารคัมภีร์เทพศักดิ์สิทธิ์

 

ศึกมหาเวทย์ : อภินิหารคัมภีร์เทพศักดิ์สิทธิ์

คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์

"อย๊ากกกกกกกกกก"

เสียงร้องของเด็กชายหน้าตามอมแมมกำลังวิ่งหนีจากพ่อค้าอาวุธที่ดูโหดเหี้ยม

"เอาคืนมาเดี๋ยวนี้นะไอหัวขโมย"

"ถ้าจะคืนให้แล้วจะหนีแกทำไม"

เด็กน้อยเร่งฝีเท้าวิ่งอย่างรวดเร็ดเพื่อหนีจากตลาดชุนมุน เข้าไปในป่าลึกกับเหล็กชั้นดีถุงเท่าฝ่ามือถุงหนึ่ง

"เอ๊ะ วันนี้เอาปลาไปฝากดอนนี่ดีกว่า"

เด็กน้อยมุ่งหน้าไปยังน้ำตกต่อเพื่อหาปลา

"ทำไมวันนี้ปลาน้อยจังนะ"

ที่ชายแดนใต้สุดของเมืองทีนีทแห่งสัตตบรรณทวีป

คณะเดินทางของผู้วิเศษลัทธิบูชาลมของรีเพียน่าแห่งพายะทวีปได้เข้าใกล้เมือง มีทหารม้าอารักขารายล้อมรถม้าราวๆ 30 นาย

ณ พระราชวังบงกชแดง

"เรื่องต้อนรับผู้วิเศษต่างทวีป ท่านต้องการสิ่งใดกันแน่ แต่เดิมเราไม่เคยยุ่งเกี่ยวกันกับรีเพียน่ายิ่งเรื่องสานสัมพันธ์ดูแล้วคงเป็นไปได้ยาก"

-รอน เจ้าชายองค์ที่4 แห่งทีนีท-

"เรื่องนั้นคงไม่ต้องขอความเห็นจากเจ้าและแน่ล่ะ

นี่คือการต้อนพวกมัน"

-เรน เจ้าชายองค์ที่3 รัชทายาทแห่งทีนีท-

"ท่านพี่ใช้เรื่องส่งมอบคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์แห่งชีวิตที่นี่เป็นของล่อพวกนั้นมางั้นสิ"

"พวกมันจะไม่ได้ทั้งคัมภีร์ทั้งชีวิตที่เหลือของมัน"

"นี่ท่านกำลังเรียกร้องสงครามข้ามทวีปงั้นรึ"

"ข้าแค่จะคอยดูเจ้าพวกลมโลเลพวกนั้นว่าจะทำอะไรได้"

เรนแห่งทีนีทแสยะยิ้ม

ขณะที่ขบวนกำลังจะเคลื่อนผ่านท่าเรือบุชาติ

เกิดมีเสียงของการต่อสู้ภายนอกของรถม้าของผู้วิเศษ

"ชั่งกล้ามาก พวกบัวเน่า" ผู้วิเศษคิดในใจ

เสียงการต่อสู้สงบลง เขาก็แอบมองรอบๆแล้วก็ตัดสินใจออกมาจากรถม้า

"ว่ายังไง เจ้าทาสของเรน"

-ชายสวมชุดคลุมดำ ผู้วิเศษลัทธิแห่งลม-

ทหารเกราะเงินลายดอกบัวก็มารายล้อมเขา

"เสียใจด้วยนะ พวกลัทธิส่งข้ามาคนเดียว เคลื่อนพลมาเป็นร้อยนายเพื่อข้า เรื่องคงจะต้องบานปลายแล้ว"

เหล่าทหารตั้งท่าเตรียมสู้

"ถ้าต้องการชีวิตข้า ก็เข้ามาสิ"

ทหารกว่าร้อยนายเข้าสู้กับผู้วิเศษ

"มหาวาโยภัยยยยยยยย"

เขาสำแดงพลังแห่งลมสร้างพายุใหญ่พัดทหารเหล่านั้นรวมถึงข้าวของขบวนทั้งหลายหายสาบสูญไปทางท่าเรือออกสู่ทะเล

"เหลือข้าคนเดียวอีกแล้วสิ"

เขาตัดสินใจเดินทางเพื่อไปเข้าเฝ้ากษัตริย์แห่งทรีนีท

ระหว่างเดินทางในเมืองก็พบกับร้านอาหารที่มีสัญลักษณ์ลับของรีเพียน่าที่นี่

"สายลับฝ่ายเรา....หวังว่าจะเป็นของจริงนะ"

เขาเดินเข้าไปในร้าน

"เอาน้ำ กับอาหารให้ข้าที" เขากล่าว

"เงินล่ะ" พ่อค้าตอบ

"ขอจ่ายเป็นสมบัติล่องหนละกัน"

เขาสร้างลมเย็นบริสุทธิ์เข้าไปภายในลมหายใจของพ่อค้า

พ่อค้าก็ทราบทันทีนั่นหมายถึงอะไร

พ่อค้า: "ผู้วิเศษลม!! ท่านมาที่นี่จริงๆสินะ"

แซค: "ใช่ ทั้งๆที่รู้"

พ่อค้า: "ทั้งๆที่รู้ คำๆนี้เล่นงานได้หลายคนแล้วนะ"

แซค: "ไม่ต้องห่วง ด้วยตำแหน่งของข้าแล้ว..."

พ่อค้า: "เก่งกล้าไม่แพ้ผู้ใด!?"

พ่อค้าหัวหน้าสายลับรีเพียน่ายิ้มยอ

แซค: "ตัวล่อแห่งอาณาจักร!! ต่อให้ตายคงแทบไม่มีใครสน"

พ่อค้า: "เอ่อ...คือ ข้าได้ยินมาว่าทหารเป็นร้อย ขบวนทั้งขบวนหายสาบสูญ นี่คือความสามารถของตัวล่องั้นเชียวรึ"

แซค: "แน่ล่ะ ถึงแม้รู้ดีทางการตั้งใจส่งข้ามาตายแต่นั่นคงให้พวกนั้นฝันไปก่อน ข้ายังเล่นไม่พอหรอก"

พ่อค้า: "พวกทางการงั้นหรอ พวกนั้นเป็นผู้ควบคุมของรีเพียน่าแล้ว ดูเหมือนเป็นพวกไร้จิตใจสินะ"

แซค: "จะว่าไร้สามารถด้วยก็คงได้ ภารกิจหลายอย่างทั้งถูกระงับทั้งผิดพลาดก็เพราะการตัดสินใจห่วยๆทั้งนั้น ทั้งที่บรรดาผู้วิเศษเก่งๆของเรามีมากมายแต่ก็ยังต้องถูกพวกนั้นควบคุม"

เขากล่าวด้วยความโกรธ

พ่อค้า: "ท่านจะทำยังไงต่อกับภารกิจรับมอบคัมภีร์"

แซค: "เปลี่ยนเป็นภารกิจชิงคำภีร์"

พ่อค้ายิ้มอย่างไม่มั่นใจ

พ่อค้า: "ตอนนี้ทางเราสืบรู้ที่เก็บคำภีร์คร่าวๆ"

แซค: "ว่ามา"

พ่อค้า: "ที่ตำหนักบัวหลวง ซักที่ในนั้น"

แซค: "ช่างเป็นตำแหน่งที่แม่นยำมาก"

เขาทำหน้าตาประชดประชัน

พ่อค้า: "เรารู้แค่นี้จริงๆ"

แซค: "ขอเส้นทางให้ข้าด้วยละกัน"

พ่อค้า: "ดีใจที่ท่านไม่เลือกเข้าเฝ้ากษัตริย์"