ใยรัก-01

เด็กเล็กวัยห้าขวบเพศชายคนหนึ่งกำลังนั่งจุ้มปุ้กพยายามใช้สีไม้แท่งสั้นกุดระบายลงบนกระดาษกับรูปที่ตนตั้งใจวาดอย่างขะมักเขม้น  เด็กชายใยรัก  หรือ น้องรัก   เด็กน้อยผู้มีหน้าตาจิ้มลิ้มปากนิดจมูกหน่อย  แก้มกลมป่อง พร้อมกับดวงตากลมโต ขนตาที่งอนยาวเป็นแพนั้นหากใครมาเห็นก็ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าได้เชื้อแม่มาแบบพันเปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว

พันวา ผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งร้อยพวงมาลัยเพื่อเตรียมไปขายในเช้าของวันพรุ่งนี้กลางสี่แยกก็คอยแอบมองลูกชายของตนเป็นระยะ  กล่องสีไม้อันเล็กที่มีแท่งสีอันสั้นมิหนำซ้ำยังมีเพียงแค่สี่สีในกล่องก็ถูกมือจิ๋วคว้าหยิบสลับกันเพื่อระบายลงกระดาษแผ่นเดิม   มุมปากของเด็กเล็กฉีกยิ้มกว้างพร้อมเสียงหัวเราะชอบใจเมื่อรูปที่วาดนั้นได้เสร็จสิ้น  

"คิคิ แม่จ๋า ดูนี่ ๆ "

เด็กพุงกลมหยิบกระดาษที่วางอยู่ตรงหน้าแล้วหยัดตัวยืนก่อนจะเดินเตาะแตะไปหาผู้เป็นแม่เจ้าของใบหน้างามในห้องเช่าเล็ก ๆ  นั้นด้วยความอารมณ์ดี  ผลการศิลปะที่เจ้าตัวจิ๋วตั้งใจวาดในกระดาษมันทำให้ชายหนุ่มใบหน้าสวยนั้นยิ้มกว้างก่อนจะยื่นหน้าเพื่อฝังปลายจมูกลงแก้มกลมเด็กคนนี้แล้วสูดกลิ่นเด็กเล็กดัง ฟอด จนเต็มปอด

"วาดสวยมากครับ  น้องรักของแม่เก่งที่สุดเลย"

" หนูเก่งแบบนี้หนูจะได้เข้าโยงเยียนหรือยังน้าา"

"...."

คำถามของผู้เป็นกล่องดวงใจทำคนเป็นแม่จุกอก  ปีนี้น้องใยรักก็อายุได้ห้าขวบแล้ว ซึ่งอายุควรที่จะเริ่มเข้าโรงเรียนได้แล้ว แต่ด้วยชีวิตที่แสนลำบากและยากจนคงต้องทำให้น้องใยรักต้องเข้าเรียนช้ากว่าเกณฑ์สักปี  แต่ยังไงพันวาก็จะปากกัดตีนถีบส่งลูกเรียนให้ได้  

พันวาคิดอย่างนั้น....

"หนูนับเลขได้ด้วยน้า หนุ่ง ฉอง ฉาม ฉี่ ห้าาา"

".."

"แบบนี้หนูเก่งพอที่จะไปโยงเยียนได้ไหมแม่จ๋า"

"ได้ครับ ยังไงเดี๋ยวปีหน้าแม่จะให้หนูไปโรงเรียนนะ"

"เย้ หนูดีใจมากเยย รักแม่จ๋าน้าาา"

เด็กน้อยที่เป็นดั่งผ้าขาว จิตใจบริสุทธิ์ได้ยินคำสัญญาดังกล่าวก็กระโดดโลดเต้นดีใจพร้อมกับเดินโหยงเหยงเข้าไปกอดแม่แล้วหอมแก้มงามไปฟอดใหญ่ก่อนจะยิ้มร่าจนเห็นฟันน้ำนมซี่เล็กพร้อมดวงตากลมนั้นมันหยีจากรอยยิ้มจนกลายเป็นสระอิอย่างน่าหยิกน่าหยอก 

"แม่ก็รักหนูครับ ดึกแล้วไปนอนนะลูก"

พันวาวางเข็มที่ร้อยพวงมาลัยลงก่อนจะเอื้อมมือจุ่มกะละมังเล็กที่บรรจุน้ำเปล่าเพื่อล้างมือให้สะอาด  คนเป็นแม่จับลูกตัวน้อยเข้าอ้อมอกแล้วอุ้มกระเตงขึ้นพลางหอมแก้มนุ่มเจ้าน้องรักซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความรู้สึกมันเขี้ยว   สองแม่ลูกในห้องเช่าราคาถูกต่างส่งเสียงหัวเราะคิกคักจากความสุขเล็ก ๆ  เมื่อพันวาวางเด็กจิ๋วนั้นลงบนฟูกบางก่อนจะหยอกล้อด้วยการมุดใบหน้าลงซุกพุงกลมของน้องใยรักจนเกิดเสียงขำอีกครั้งของทั้งคู่   การส่งเข้านอนด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของสองแม่ลูกเป็นดั่งชีวิตประจำวัน แม้สภาพแวดล้อมหรือคุณภาพชีวิตจะย่ำแย่ขนาดไหนแต่พันวาก็มีแรงใช้ชีวิตเพียงเพราะแก้วตาดวงใจของเขาคนนี้คือจุดหมายในการดิ้นรนบนเส้นทางชีวิตที่มีแต่ขวากหนาม  

"รีบนอนนะลูก ดึกแล้วครับ"

"ได้เยย แม่จ๋าอย่านอนดึกน้า  หนูอยากนอนกอดแม่จ๋า"

"เดี๋ยวแม่ก็จะนอนแล้ว ขอร้อยมาลัยต่ออีกสิบพวงนะครับ ถ้าพรุ่งนี้ขายหมดหนูจะได้กินนมพี่หมีที่หนูชอบนะ"

"จริงหยอ หนูจะรีบนอนเยย พรุ่งนี้แม่จ๋าต้องขายพวงมาลัยหมดแน่ ๆ "

พันวายกยิ้มกับคำพูดเจื้อยแจ้วของลูกชายก่อนจะจัดแจงท่านอนพร้อมหยิบตุ๊กตาเน่ารูปหมีสีน้ำตาลเก่า ๆ  ให้ใยรักได้กอด  ผ้าห่มผืนบางสีชมพูซีดที่ถูกพับอย่างเรียบร้อยบนที่นอนถูกคลี่ออกแล้วปกคลุมให้เจ้าเด็กพุงกลมที่กำลังเตรียมตัวนอน  พันวาลูบหัวกลมเด็กจิ๋วตรงหน้าอย่างเบามือก่อนจะโน้มใบหน้างามเพื่อหอมแก้มลูกรักเป็นการส่งท้าย จากนั้นมุ้งสีน้ำเงินที่มีรอยขาดถูกเย็บปะด้วยเศษผ้าก็ถูกกางออกแล้วเกาะตามมุมห้องทั้งสี่มุม  พัดลมตัวเล็กเมื่อเริ่มเปิดเสียงดังเหมือนเครื่องบินเนือง ๆ  นั้นกำลังส่ายหน้าไปมาเพื่อเป่าให้ความเย็นเจ้าเด็กจิ๋วที่กำลังคล้อยหลับอยากว่าง่าย   พันวายกยิ้มกับภาพตรงหน้าของเด็กที่เสียงแจ๋วเมื่อครู่ตอนนี้กลับเงียบกริบเมื่อหัวถึงหมอนก่อนจะเดินไปนั่งร้อยพวงมาลัยต่อจนดึกดื่น  

เช้าวันต่อมากับสิ่งที่เป็นเหมือนโลกคู่ขนาน หนุ่มหล่อร่างสูงเจ้าของเรือนผมหนาสีดำขลับ  ใบหน้าที่หล่อเหลาคมคายเหมือนพระเอกละครช่องดังกำลังส่องกระจกตรวจสอบความเรียบร้อยการแต่งกายของตนในห้องนอนที่กว้างหรู  

ภูทัต  ศิลป์โสทร  ประธานบริษัทยักษ์ใหญ่เจ้าของแบรนด์เครื่องสำอางที่กำลังเป็นที่นิยมแถมยังเป็นหนุ่มเนื้อหอมสำหรับเหล่าไฮโซและตัวท็อปของวงการบันเทิงที่หลายคนต่างหมายปอง  แต่ก็ทำได้แค่หมายปองเท่านั้น เพราะดูทีว่าหนุ่มโสดคนนี้จะไม่สนใจใครแม้แต่น้อย  ต่อให้มีใครมาขายขนมจีบแบบลดแลกแจกแถมหรือยื่นข้อเสนอต่าง ๆ  นานาเขาก็ไม่สนใจแม้แต่น้อย  

"คุณภูทัตคะ  ทานข้าวเช้าที่นี่หรือที่ออฟฟิศคะ"

ลินดาเลขาคนสวยที่ทำงานในตำแหน่งนี้มาเกือบเจ็ดปีได้เดินเข้ามาในห้องนอนเจ้านายของตนอย่างถือวิสาสะ  แต่นั่นภูทัตก็ดูชินชาเพราะนอกเวลางานหรือช่วงไหนกรึ่มเมาบางครั้งทั้งสองคนก็แอบมีความสัมพันธ์กันอย่างฉาบฉวยตามประสาคนเหงา   

"ที่ออฟฟิศ"

"ได้ค่ะ งั้นลินรอที่รถนะคะ"

หญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยเฉี่ยวทว่ามองผิวเผินทรงใบหน้าของเธอนั้นราวกับนางร้ายในละครกำลังเอ่ยยกยิ้มแล้วหมุนตัวออกจากห้องไปทันที   เห็นว่าเลขาผู้ทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่องมารอเขาแต่เช้าตรู่ท่านประธานเองก็รีบจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อยเพื่อรีบไปทำงานให้เร็วที่สุด  

ยานยนต์คันหรูแล่นอย่างเชื่องช้าบนท้องถนนเมืองกรุงเส้นเดิมในทุกเช้าแต่วันนี้จราจรกลับแออัดเป็นพิเศษ  แม้จะเตรียมตัวออกจากบ้านเผื่อเวลาเข้างานเป็นชั่วโมงแต่ดูทีก็เหมือนว่าท่านประธานจะเข้าบริษัทสายเสียแล้วในวันนี้   ภูทัตมองเส้นถนนข้างหน้าที่คับแน่นไปด้วยรถชนิดต่าง ๆ  พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยอารมณ์เบื่อหน่าย  เลขาสาวผู้ทำหน้าที่เป็นคนขับรถมองกระจกหลังเพื่อสังเกตสีหน้าเจ้านายของตนก่อนจะยกยิ้มหวานขึ้น  

"ต้องชินนะคะ"

"มันติดมากกว่าทุกวัน"

"งั้นเดี๋ยวลินพาอ้อมไปอีกเส้นค่ะ"

ลินดาเอ่ยก่อนจะเปิดไฟเลี้ยวเปลี่ยนเส้นทางเพื่อตรงไปยังจุดหมายเดิม  แม้จะใช้เวลาเท่ากันในการถึงบริษัทแต่เธอก็รู้ว่าการที่รถแล่นบนท้องถนนมันทำให้เจ้านายขอเธอหงุดหงิดน้อยกว่าการที่รถจอดอยู่ที่เดิมเป็นเวลานาน  การทำงานด้วยกันมาสิบกว่าปีทำให้ลินดารู้ใจภูทัตแทบจะทุกอย่าง จนคนในบริษัทต่างเม้ามอยกันว่าทั้งคู่แอบคบหาดูใจกันเสียนี่  

"กรี๊ดดดดด "  เสียงกรีดร้องจากคนด้านนอกที่อยู่บนท้องถนนดังขึ้น

เอี๊ยดดด!!

ความประมาทเลินเล่อของลินดาเมื่อสัญญาณไฟจราจรขึ้นสีเหลืองแต่เลขาคนดีนั้นกลับไม่มีการแตะเบรก ในทางกลับกันเธอเตรียมตัวจะเหยียบคันเร่งให้พ้นแยกนี้ไปโดยเร็ว  ทว่าเมื่อมีชายคนหนึ่งเดินผ่านหน้ารถอย่างกะทันหันเมื่อเห็นไฟสีแดงขึ้น เสียงเบรกจนล้อลากบนท้องถนนก็ดังสนั่นจนชวนแตกตื่น   ผู้โดยสารในรถทั้งเลขาและท่านประธานต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนขวัญแทบหายและไม่วายที่จะรีบลงไปดูว่ามีใครได้รับบาดเจ็บหรือไม่

"ลินดา!!"

"ขอโทษค่ะ"

ชายหนุ่มวัยสามสิบพลันลงจากรถก็เห็นชายตัวเล็กกำลังนั่งจับแผลที่ถลอกจนเลือดซึมบริเวรหัวเข่าและข้อศอก   ส่วนพวงมาลัยที่คล้องใส่ท่อพลาสติกสีฟ้าขนาดเล็กนั้นกระจัดกระจายไปบนพื้นถนน แม้จะไม่ได้เป็นอุบัติเหตุใหญ่แต่ชายคนนั้นก็เสียหายและได้รับบาดเจ็บอย่างปฏิเสธไม่ได้ว่าเลขาของภูทัตเป็นคนผิด  

"คุณ เป็นอะไรมากไหมครับผมขอโทษแทนเลขาผมด้วย"  ท่านประธานเอ่ยน้ำเสียงนุ่มทุ้มอย่างรู้สึกผิดพลันย่อตัวรีบพยุงชายตัวเล็กกว่าตนแม้จะยังไม่ได้เห็นใบหน้าก็ตาม  

"ไม่เป็นไร....ครับ"

ผู้บาดเจ็บเอ่ยน้ำเสียงหวานพร้อมท่าทีไม่เอาความก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองคู่สนทนาด้วยสีหน้าตกใจไปชั่วขณะ  อดีตคนรักของพันวาปรากฏตัวให้เห็นอีกครั้งในรอบหกปี   เจ้าของใบหน้าหล่อใช้ดวงตาคมกริบทอดมองใบหน้าสวยตรงหน้าอย่างจรดจ้องก่อนจะรีบปล่อยแขนเล็กที่ตนจับอยู่ออกราวกับรังเกียจ  

"หากินง่ายมากนะ จงใจให้รถฉันชนล่ะสิ"  ประโยคเชือดเฉือนเริ่มขึ้นทันทีที่ภูทัตเห็นใบหน้าของพันวาผู้เป็นอดีตรักแรกของเขา

"คุณภูทัต"  พันวาเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มตรงหน้าอย่างแผ่วเบา

"ลินดา"

"ค่ะ  ท่านประธาน"

"เอาเงินมาให้เขา จะได้จบ คนแบบนี้ต้องการแค่เงินเท่านั้น  เงินคือพระเจ้าสำหรับเขา"  

เมื่อเอ่ยจบชายหนุ่มก็หันหลังให้ชายตัวเล็กที่คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี แม้จะไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้วก็ตาม  ใบหน้าหล่อเก็บอาการและความรู้สึกที่ตีกันอย่างแปรปรวนในใจตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นใบหน้าสวยนั้น   ฝั่งพันวาเองกลับยืนนิ่งพร้อมหน้าชากับคำพูดที่ดูถูกดูแคลนตนเองอย่างจุกอก  

คนขายพวงมาลัยจากที่ยืนก้มหน้าอยู่ก็ต้องเงยขึ้นพร้อมน้ำตานองเมื่อหญิงสาวตำแหน่งเลขาของอดีตคนรักยื่นธนบัตรสีเทาให้สองใบพร้อมเบะปากใส่ด้วยท่าทีเหยียดหยาม  ดาลินมองพันวาตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะยกยิ้มอย่างเย้ยหยันเมื่อชายหนุ่มตัวเล็กยอมรับเงินนั้นอย่างจำใจ จะว่าไปเมื่อมองโดยภาพรวมแล้วลินดาก็เป็นเหมือนนางร้ายดี ๆ  นี่เอง  

"ได้เงินแล้วก็หลบ  สองพันเนี่ยมันเยอะยิ่งกว่าเธอขายพวงมาลัยทั้งวันด้วยซ้ำ"  

พลางว่าจบลินดาก็หมุนตัวกลับแล้วเดินไปเปิดประตูรถให้เจ้านายตนอย่างรู้งาน  แต่เมื่อภูทัตที่ทำทีไม่สนใจและกำลังจะก้าวขาขึ้นรถฝีเท้าของชายหนุ่มต้องชะงักขึ้น  

"แม่จ๋า แม่จ๋าเป็นไรมากไหม แม่จ๋าาาา"

เด็กตัวเล็กวิ่งหอบตุ๊กตาหมีเน่าตะโกนเรียกพันวาเสียงดังลั่นจนทำให้ร่างสูงต้องหันไปมองตามเสียงเจื้อยแจ้วนั้น  ภาพตรงหน้าเป็นเด็กตาแป๋วกำลังวิ่งดุ้กดิ้กเข้าหาพันวาเรื่อยจนผู้ที่ถูกเรียกว่า 'แม่' ต้องรีบเก็บของที่เกลื่อนกลาดวางไว้ริมฟุตบาทแล้วรีบวิ่งไปอุ้มเจ้าเด็กพุงกลมมากระเตงเข้าเอว

"ลูกของเธอกับผัวสันดานหมาสินะ"

เอ่ยจบประโยคภูทัตก็รีบขึ้นรถอย่างไม่สบอารมณ์  อดีตคนรักของเขาอย่างพันวาก็อุ้มลูกมองตามรถหรูที่แล่นผ่านหน้าไปพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลอาบหน้างาม 

"แม่จ๋าเจ็บมากไหม หนูโอ๋เอ๋น้า โอ๋เอ๋แม่จ๋า"

...น้องใยรักเอ่ยเสียงใสก่อนจะใช้มือจิ๋วของตนเช็ดน้ำตาให้แม่ผู้เป็นที่รักอย่างเบามือ  ...

...TBC...

...เดี๋ยวรู้กัน ว่าผัวสันดานหมามันคือใคร!!!...

...#ใยรักของภูทัต...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***