ยัยตัวแสบแผลงฤทธิ์

ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในฝรั่งเศส

ก๊อก!! ก๊อก!!

"ขออนุญาตครับ...." อเบลารด์เคาะประตู

"ไง....คุณหมอ ออกเวรแล้วหรอถึงมาได้" อองเดรถามลูกชายคนโตที่เป็นผู้บำบัดอยู่ที่ประเทศอังกฤษ

"สวัสดีครับบบ ป๊าม๊า.....ถึงยังไม่ออกเวรก็ต้องมาครับ"

"สวัสดียัยหมวยน้อย น่ารักจริงๆ เลยน้องสาวของเฮีย.....เป็นยังไงบ้างครับม๊า" อเบลารด์ทักทายอลิซต้าแล้วหันไปถามอาการของแม่

อลิซต้า : .........?? ทุกคนพูดคุยกันเป็นภาษาฝรั่งเศส มันทำให้เธอไม่เข้าใจ

"ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ ม๊าเก่งสบายใจได้ แล้วเราล่ะพักผ่อนบ้างหรือเปล่า" อารีเซียเอ่ยถามลูกชายด้วยความเป็นห่วง อเบลารด์หันมายิ้มให้ผู้เป็นแม่

"เรื่องนั้นก็สบายใจได้ครับบบ...เบเก่ง"

"จ้าพ่อคนเก่งงงง"

ปึ้ง!!

"สวัสดีครับทุกคน.....สุดหล่อมาแล้วครับบบบ~~" อชิลเลอะเปิดประตูเข้ามาด้วยเสียงที่ดัง อเบลารด์หันมามองน้องชาย

"เบาหน่อยสิเดี๋ยวหมวยเล็กก็ตกใจพอดี"

"โอ๋ๆ หมวยเล็กไม่ตกใจนะ....นี่เฮียชินสุดหล่อเอง จุ๊บ " อชินเลอะเข้ามาถึงก็จุ๊บแก้มอลิซต้า 

'อ้าย!!!....เจ้าชายรูปงามมาจุ๊บแก้มด้วย'

อเบลารด์เมื่อเห็นว่าน้องชายไม่ได้ฟังที่ตนพูด ก็ยกกำปั้นขึ้นมาทำท่าจะทุบ "แล้วทำไมแกไม่เคาะประตู ห่ะ!!"

"ม๊าครับ......เฮียเบขู่จะฆ่าผม" อชิลเลอะกอดอารีเซียอ่อนๆ อองเดรเห็นท่าทางของลูกชายคนเล็กก็รู้สึกหมั่นไส้

"ปล่อยเลย! ปล่อยเลย! นั่นเมียป๊านะ"

"อะไรอ่ะ......แม่ชินเหมือนกันนะ"

"ไปกอดสาวของแกโน่น"

"พอเลย พอเลย พ่อลูกคู่นี้ โตๆ กันแล้ว เล่นอะไรเป็นเด็กไปได้" เหมือนอารีเซียจะทนไม่ไหวจึงเอ่ยห้ามทั้งพ่อทั้งลูก

"แล้ว....อเดลารด์ ยังไม่มาเหรอครับ" อเบลารด์ มองบน ให้กับความขี้เล่นของพ่อและน้องชาย แล้วเอ่ยถามหาน้องชายฝาแฝดของตน

"คงจะมาไม่ได้ ลายนั้นติดงานที่กระทรวงเวทมนต์" ผู้เป็นพ่อเอ่ยตอบ อเบลารด์นึกถึงน้องชายแล้วรู้สึกเห็นใจ

"ก็นะ เป็นถึงรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนต์ฝรั่งเศส.......บุคคลสำคัญก็งี้แหละ" 

"อะไรกันผมยังมาได้เลย ผมก็เป็นบุคคลสำคัญเหมือนกันนะใครเจอก็กรี๊ด!.....โดยเฉพาะสาวๆ" อชินเลอะเอ่ยพูด

"แกน่ะนะ...บุคคลสำคัญ เฮ่อะ! เขาเห็นแกเป็นแมงสาบหรือเปล่าถึงได้กรี๊ดกันน่ะ" อเบลารด์ได้ยินแล้วเบ้ปากหมั่นไส้น้องชาย จากนั้นทุกคนก็หัวเราะ

'อลิซต้าฟังไม่รู้เรื่อง แต่ได้ยินว่า ฝรั่งเศส เวทมนต์ แสดงว่าที่นี่เป็นประเทศฝรั่งเศส อย่างนี้เธอก็จะไม่ได้เข้าเรียนโรงเรียนเวทมนตร์ฮอกวอทน่ะสิ ภาษาก็สื่อสารกันไม่เข้าใจ ทำไมมันยากตั้งแต่ก้าวแรกเลยวะ🥺🥺'

'แล้ว.....แล้วก็จะไม่ได้เจอเซเวอร์รัสน่ะสิ ไหนจะแฮรี่อีก แล้วเราจะช่วยพวกเขายังไง😭😭😭😭'

แง้!!!!!! แง่!!!!!!!

ตู้ม!!!

อองเดร 😱

อารีเซีย 😱

ตู้ม!!!!

อเบลารด์ 😱

อชิลเลอะ 😱😱😱

ไฟในห้องระเบิด พร้อมไฟทางเดิน ดับมืดสนิททั้งชั้นโรงพยาบาล

"ยัยหนูมีพลังที่สูงมาก"

"คุณพ่อ" "คุณปู่"

.

.

.

.

.

คฤหาสน์ตระกูลบัลธาซาร์

"คุณพ่อหมายความว่ายังไงครับ ที่ว่ายัยหนูอาจมีพลังเวทย์ของตระกูล" อองเดรพูดด้วยความกังวล ตนรู้ว่าตระกูลของตนเป็นผู้ปกป้องกษัตริย์และยังสืบเชื้อสายมาจากพลังของมังกร จึงมีบรรพบุรุษบางคน อาจจะมีพลังที่พิเศษแต่มันก็หายสาบสูญไปหลายชั่วคนแล้ว  

"ฉันแค่สันนิษฐานว่าอาจจะ" อาร์โนด์ คิดว่าอาจจะมีความเป็นไปได้ ถึงตนจะไม่เคยเห็นและพบเจอ แต่พ่อของตนก็เคยเล่าให้ฟังเกี่ยวกับเรื่องพลังที่พิเศษของตระกูล 

"แต่ก็น่าแปลกนะครับ เด็กแรกเกิดยังไม่น่าที่จะปรากฏพลังเวทย์ได้ อย่างน้อยๆก็ต้อง 3 ขวบขึ้นไปถึงจะปรากฏเวทมนต์ " อเบลารด์คิดในแนวหลักการของแพทย์และความน่าจะเป็นของผู้วิเศษ 

"มีพลังเวทย์สูงก็ดีแล้วนี่ครับ  เท่จะตาย ไม่ต้องกลัวแพ้ใครด้วย ว้าว!!....น้องเรานี่เจ๋งไปเลยแฮะ"  อชิลเลอะไม่เห็นว่ามันจะมีปัญหาตรงไหน

"มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกชิล มีพลังเวทย์สูงจะว่าดีก็ดี แต่ถ้ามากเกินไปอาจจะเป็นอันตรายได้นะ"  

"แล้วมันอันตรายยังไงล่ะ คุณหมอ...."

"แกนี่โง่จริงๆเลยไม่น่าเกิดเป็นลูกฉันได้ "

"เพราะว่าถ้าพลังเวทย์ที่มากเกินไปร่างกายก็อาจจะรับไม่ไหวยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยแล้ว.....เฮ้ย!" อเบลารด์ถอนหายใจเอ่ยตอบน้องชายแทนพ่อของตน

"ดูก่อน" ทุกคนเลิกคิ้วและหันมามองด้วยความสงสัย

"รอดูไปก่อน....." อเดลารด์เอ่ยพูด อเบลารด์เลิกตามองบนให้กับความนิ่งเงียบของน้องชายฝาแฝด

"ถ้าแกไม่พูดนี่....ฉันคงลืมไปแล้วว่าแกอยู่ด้วยอเดลารด์!" 

"ก็คงต้องเป็นแบบนั้น รอดูไปก่อนอย่าเพิ่งตัดสิน มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้ ฉันก็บอกอยู่ว่าแค่สันนิษฐาน" อาร์โนด์เอ่ยพูดเพื่อให้ทุกคนสบายใจ แต่ในใจของเขากับมีความกังวลอยู่มาก

.

.

.

.

.

[อลิซต้า]

อลิซต้า บัลธาซาร์ นามสกุลใหม่ของฉัน แต่อย่างน้อยก็ยังชื่อเดิม ฉันเกิดวันที่ 9 ธันวาคม 1977 อายุมากกว่าแฮรี่ 3 ปี นอกจากจะอยู่คนละประเทศแล้ว อายุยังต่างกันอีกเพราะงั้นคงไม่ได้เรียนปีเดียวกัน อุตส่าห์อยากเป็นเพื่อนกับสามเกลอกริฟฟินดอร์ซะหน่อย   

ฉันมาอยู่โลกนี้ได้หนึ่งปีแล้วและครอบครัวบัลธาซาร์ เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก การมีพ่อแม่มันอบอุ่นแบบนี้แหละนะ ฉันมีพี่ชายสามคน พี่ชายสองคนแรกเป็นฝาแฝดหน้าเหมือนกันเปี๊ยบ แต่นิสัยต่างกันคนละขั้ว ฉันมาเกิดในโลกเวทมนต์จริงๆ แต่จะเป็นโรคเวทมนต์ทางฝรั่งเศส ไม่ใช่อังกฤษ ถ้าโตขึ้น มีความเป็นไปได้ว่าฉันอาจจะได้เข้าเรียนวิทยาลัยโบซ์บาตง เป็นโรงเรียนเวทมนตร์ที่ให้การศึกษาแก่เหล่าแม่มดในฝรั่งเศส แล้วเหมือนฉันจะฟังภาษาฝรั่งเศสออกแล้วล่ะ ก็นะ......ตอนเกิดฟังไม่รู้เรื่องเลยสติแตกไปหน่อย

"อลิซ ลูกสาวคนสวยของป๊า ทำอะไรอยู่คะ.... ฟอด!" คุณพ่อที่เพิ่งกลับมาจากทำงานเดินเข้ามาหอมลูกสาว

"ป๊ะป๋า...ป๊ะป๋าหนูกินแลหลอดอยู่ค่ะ ป๊ะป๋ากินโด้ยไหม"

"แครอทค่ะ ไม่ใช่แลหลอก ไหนพูดใหม่ซิ"

"แร่หลอด....แร่หลอดดดด"

'มันไม่ได้มีปัญหาที่ภาษา แต่มันมีปัญหาที่ลิ้นค่ะป๊า'

"ช่างเถอะค่ะคุณ เดี๋ยวก็ได้เองนั่นแหละ" แม่ยิ้มให้กับภาษาของเด็กน้อยและความพยายามของคุณพ่อ

"ฮาฮาฮา นั่นสินะ"

"กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"

"เพิ่งกลับมาถึงครับ คิดถึงจัง จู๊บ!"

"จุ๊บโด้ย!!.....จุ๊บโด้ย!!"

"ได้ค่ะได้ จุ๊บ!  จุ๊บ!" คนเป็นพ่อจุ๊บแก้มลูกสาวทั้งสองข้าง อลิซต้าหัวเราะคิกคัก

"อะไรใครจุ๊บกัน ขอจุ๊บด้วยคนได้ไหมครับ"

"อ้าว! อเบลารด์ ทำไมจะกลับไม่ส่งจดหมายมาบอกก่อนล่ะลูก ม๊าจะได้ทำอาหารของโปรดไว้รอ"

"เซอร์ไพรส์ครับม๊า ฟอด!! คิดถึงครับป๊าม๊า " อเบลารด์เดินเข้ามาแล้วหอมแก้มแม่ของตนด้วยความคิดถึง

"พอเลย พอเลยนี่เมียฉัน "

"คุณพ่อนี่หวงอีกแล้ว ฟอด!  หอมหมวยเล็กก็ได้จริงไหมครับ " อเบลารด์อุ้มอลิซต้าทั้งหอมทั้งขยี้ผม 

"เหี้ยยยย..เบ"

 พ่อกับแม่ได้ยินคำเรียกของลูกสาวแล้วถึงกับต้องหัวเราะ

"ไม่ใช่ครับ ไหนเรียกใหม่ซิ เฮียเบ"

"เฮียยย....เบ"  'แล้วเมื่อกี้ฉันพูดว่าอะไรหว่า ภาษาฝรั่งเศสนี่ยากจริงๆ'

"นั่นแหละ นั่นแหละ พูดช้าๆชัดๆไม่ต้องรีบ" อเบลารด์ลูบหัวน้องสาวด้วยความเอ็นดู

"เดี๋ยวแม่จะเข้าไปทำอาหาร 3 พ่อลูกเล่นกันดีๆนะ" บนใบหน้าของอารีเซียปรากฏรอยยิ้มดูมีความสุข แล้วเธอก็เดินเข้าไปในครัวไป วันนี้คงต้องทำอาหารชุดใหญ่เพราะว่าครอบครัวจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา

"ครับ"     "ครับบบบ"

 "เดี๋ยวพ่อจะไปช่วยแม่"

"ทำอาหารนะครับป๊า ทำอาหาร" อเบลารด์พูดเพื่อแซวพ่อของตนเอง อองเดรหันมายิ้มให้ลูกแล้วเดินตามภรรยาไปทันที อเบลารด์จึงหันกลับมาสนใจหมวยเล็กประจำบ้าน

"เป็นผู้หญิง ต้องพูดว่าค่ะสิ ไม่ใช่ครับ เข้าใจไหมคะ หมวยเล็ก"

"ค่ะ~~~"

"เก่งมาก.....แล้วเฮียชิน ไปไหนครับ"

      "ทำงานมั้ง"

   "เฮียเดย์ มาหาไหม"

       "ทำงานมั้ง"

   "แล้วแฮเลน....."

       "ทำงานมั้ง"

       "อ่าาา.....เข้าใจแล้ว"

.

.

.

.

.

------------------

ฝากกดติดตาม หรือคอมเม้นต์ เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน้าาา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***