พรสามข้อ

"ข้อแรกขอเกี่ยวกับ ตัวตนแล้วกันนะคะ ขอเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย เป็นเลือดบริสุทธิ์ แต่เป็นตระกูลที่ไม่ได้เคร่งเรื่องสายเลือด" อย่างแรกก็ต้องรวยไว้ก่อน ชีวิตจนๆไม่เอาอีกแล้ว

ท่านเทพ : ได้ๆ( จดลงกระดานสีดำ )

"ข้อที่สอง เกี่ยวกับความสามารถแล้วกันค่ะ ขอมีพลังเวทย์ที่แข็งแกร่ง มีความสามารถพิเศษคือการหยั่งรู้ จดจำและเรียนรู้ได้ว่องไว" ไปเกิดในโลกเวทมนต์ไม่มีความสามารถก็ตายอย่างเดียวสิ 

ท่านเทพ : หยั่งรู้นี่คือยังไงเจ้าอยากมองเห็นอนาคตได้อย่างนั้นหรือ 

"ไม่ใช่แค่อนาคตนะค่ะ แต่สามารถเห็นอดีตของแต่ละคนได้ อ้อและที่สำคัญขอความจำในโลกเก่าด้วยนะคะ" อริซต้า ยิ้มให้ท่านเทพ ท่านเทพกรอกตามองบน 

ท่านเทพ : ได้ ข้าจะให้เจ้าเห็นอดีต เพียงเจ้าสัมผัสบุคคลนั้นแล้วปรารถนาที่จะเห็นแต่เจ้าจะไม่ได้เพียงแค่เห็น แต่จะรู้สึกถึง ความทุกข์เจ็บปวดของคนผู้นั้นด้วย แต่เรื่องเห็นอนาคตข้าคงให้เจ้าไม่ได้มันมากเกินไป 

"แต่...ก-ก็ได้ค่ะ" อลิซต้ากำลังจะเอ่ยแย้ง แต่เมื่อหันไปเห็นสีหน้าท่านเทพ 

ท่านเทพ : ยังไงเจ้าก็จำเหตุการณ์เนื้อเรื่องได้อยู่แล้วนี่ แล้วอีกอย่างการรู้ทุกอย่างมันจะสนุกตรงไหน...จริงไหม(ท่านเทพยกยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์)

'อ๋อ...มันเป็นแบบนี้นี่เอง คิดจะแกล้งกันสินะ..ชิ ช่างเถอะ'

ท่านเทพ : ข้าได้ยินนะ

"ข้อสุดท้าย ขอเป็นคนสวยค่ะ สวยและสง่างาม ชายหญิงที่ได้เห็นรอยยิ้มของฉันก็จะรู้สึกรักและเอ็นดู"

ท่านเทพ : .....(มองอลิซต้า ตั้งแต่หัวจรดเท้า)

"ทำไมคะอยากเป็นคนสวยมันผิดตรงไหน" อลิซต้าถามขึ้นเมื่อเห็นปฏิกิริยาของท่านเทพ

ท่านเทพ : คนเรามักจะขอในสิ่งที่ตัวเอง...ไม่มี

"มันแปลกตรง-- เอ๊ะ!...คุณจะบอกว่าฉันไม่สวยหรอ!"

ท่านเทพ : เจ้าเป็นคนพูดนะ(ท่านเทพทำหน้าสะใจนิดหน่อย)

ท่านเทพ : เอาล่ะพรของเจ้าครบสามข้อแล้ว

"เดี๋ยวก่อนค่ะ ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ คือว่า...ยายของฉัน"อลิซต้าทำหน้าเศร้า เธออยู่กับยายแค่สองคนเธอมาตายแบบนี้ ยายคงจะเสียใจมากไม่มีเธอแล้วยายจะอยู่ยังไง

ท่านเทพ : เจ้าอย่ากังวลไปเลย การสูญเสียคนที่รัก ย่อมนำพาซึ่งเจ็บปวดและโศกเศร้า ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ย่อมพบเจอกับความเจ็บปวดของการสูญเสียเรื่อยไป 

อลีซต้า : ......🥺🥺🥺

ท่านเทพ : เอาเถอะๆ....ยายของเจ้าบวช นั่นเป็นการดีแล้วจิตใจของยายเจ้าจะได้สงบ การบวชเป็นการช่วยเยียวยาจิตใจ แล้วก็ยังเป็นบุญกุศล อีกด้วย 

อลิซต้าได้ฟังก็รู้สึกสบายใจขึ้นอย่างน้อยยายก็ไม่ได้เศร้าเสียใจมากเกินไป มันคงเป็นทางที่ดีที่สุดแล้ว

ท่านเทพ : เอาละข้ามีดวงวิญญาณอีกมากมายที่ต้องนำทาง มันคงถึงเวลาที่เจ้าต้องไปแล้ว ขอให้เจ้าโชคดี

ว้ายยย! 

อลีซต้าเหมือนถูกดูดเหวี่ยงด้วยความเร็วเหมือนอยู่บนรถไฟเหาะ

ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

"อีกนิดเดียวค่ะ ใกล้แล้วค่ะ อดทนอีกหน่อยนะคะคุณแม่" นางพยาบาลพูดให้กำลังใจหญิงสาวที่กำลังคลอดลูก

"อื๊ดดดด!" หญิงสาวส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด 

"อดทนอีกหน่อยนะที่รัก ไม่เป็นไรนะ ผมอยู่ข้างๆ คุณ" ผู้เป็นสามีให้กำลังใจภรรยาด้วยน้ำตา นึกสงสารภรรยาจับใจ

"เบ่งอีกรอบนึงนะคะคุณแม่ ใกล้แล้วค่ะ"

"อื๊ดดดด!" ผู้เป็นแม่เบ่งด้วยแรงเฮือกสุดท้าย ในที่สุดเด็กก็คลอดออกมา

"ออกแล้วค่ะ ดีใจด้วยนะคะ คุณพ่อคุณแม่ พวกคุณได้ลูกสาว" นางพยาบาลเอ่ยแสดงความยินดี

"เก่งมากเลยที่รัก คุณเก่งมาก" ผู้เป็นสามี จูบไปที่หน้าผาก ปลอบภรรยาด้วยความรัก

 "ทำไมลูกถึงไม่ส่งเสียงล่ะคะคุณ?"

 "คุณพยาบาลครับมีปัญหาอะไรหรือเปล่าทำไมลูกผมถึงไม่ร้อง?"

ในระหว่างที่ทุกคนกำลังสนทนากันด้วยความกังวล อลิซต้ากำลังงงว่าเกิดอะไรขึ้น??

"ปกติดีค่ะ รอสักครู่นะคะ"  จากนั้นนางพยาบาลจับอลิซต้าห้อยหัวแล้วฟาดไปที่ก้น

         เพี๊ยะ!

" โอ๊ย!!!.....ตีกันทำไมวะ"  'เจอหน้ากันครั้งแรกก็ตีกันเลยหรอ กูจะรอดไหมเนี่ย'

         เพี้ยะ!

" โอ๊ย!!....กูเจ็บบบบ...อุแว้!!...อุแว้!!....พูดอะไรกันก็ไม่รู้ตีกูอย่างเดียว😭😭 "

 "ร้องแล้วค่ะ ปกติดีแข็งแรงดีทุกอย่างค่ะคุณพ่อคุณแม่" จากนั้นพยาบาลก็อุ้มอลิซต้ามาให้คุณแม่

คุณพ่อคุณแม่ก็น้ำตาไหลเพราะได้ลูกสาวสมใจ

 "ได้ลูกสาวสมใจแล้วนะคะ ดีใจไหมคะคุณ" คุณแม่ยิ้มทั้งน้ำตา

"ขอบคุณนะครับที่รักที่มอบสิ่งที่พิเศษให้กับผม ผมรักคุณนะ สัญญาว่าคนนี้จะเป็นคนสุดท้ายแล้ว ผมเห็นคุณเจ็บอีกไม่ไหวแล้วล่ะ"  น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาไม่ใช่เพราะความอ่อนแอ แต่เพราะความรัก ความรักที่มีต่อลูกและภรรยา

อลิซต้ากำลังงงในสิ่งที่ชายหญิงคู่นี้กำลังพูดกันเธอฟังไม่รู้เรื่อง แต่ที่รู้แน่ๆคือทั้งสองเป็นพ่อแม่ของเธอ

"เจ้าตัวเล็ก นี่พ่อนะคะ พ่อชื่อ อองเดร ส่วนแม่ชื่ออารีเซีย พวกเราเป็นตระกูลบัลธาซาร์ "

อลิซต้า .................?? 

.

.

.

.

.

.

.

อย่าลืมคอมเม้นต์เพื่อเป็นกำลังใจในการแต่งตอนต่อไปด้วยน้าาา😘

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***