หงส์คู่บัลลังก์ตอนที่ 2 เกิดใหม่อีกครั้ง(2)

แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างทำให้หญิงสาวผู้มีใบหน้างดงามยากหาผู้ใดเปรียบรู้สึกตัวตื่นขึ้นจากการหลับใหลอันยาวนาน หนานกงชิงลืมตาขึ้นความแปลกใจถาโถมเข้ามาเมื่อพบว่าตนเองกำลังนอนอยู่ในเรือนที่ตนอาศัยอยู่ในตอนที่ยังไม่ได้แต่งงาน

"นี่มันเกิดอันใดขึ้น"หนานกงชิงเอ่ยอย่างสับสนพลางหันมองรอบกาย ไม่นานนักก็มีหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มนางหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมเอ่ยว่า

"ตื่นแล้วรึเจ้าคะคุณหนู"หนานกงชิงที่กำลังสับสนมิได้ตอบกลับในทันทีแต่กลับเอ่ยถามว่า

"เจ้า..คือ..เซียงหลันรึ" 'หากเป็นเซียงหลันจริงๆ มันเกิดอันใดขึ้นกันแน่ ข้า..ย้อนเวลากลับมาหรือ'

"เจ้าค่ะคุณหนู บ่าวคือเซียงหลัน คุณหนูเป็นอันใดไปรึเจ้าคะไม่สบายตรงที่ใดหรือ"พูดพลางนางก็ทำหน้าตาฉงนเพราะสงสัยว่าคุณหนูของตนเป็นอันใดไป

"ข้ามิเป็นอันใด เพียงแต่ฝันร้ายเท่านั้น"

"ฝันอันใดรึเจ้าคะ ใยจึงตื่นตระหนกเพียงนั้น"

"ช่างมันเถิด ตอนนี้ข้าก็ตื่นแล้วมิใช่รึ ออ..ใช่ เซียงอวิ๋นเล่า"

"ออกไปข้างนอกตามคำสั่งคุณหนูอย่างไรเล่าเจ้าคะ"

"คำสั่งข้ารึ"หนานกงชิงทวนคำตอบนั้นอีกครั้งและพยายามคิดว่าตนเองสั่งอันใดให้นางไปทำ

"ก็คำสั่งให้ขอเข้าพบรัชทายาทอย่างไรเล่าเจ้าคะ"เซียงหลันน้อยตอบอย่างใสซื่อ และไม่เข้าใจว่าคุณหนูของตนลืมไปได้เช่นไร เพราะหากติไม่ว่าจะเป็นเรื่องอันใดที่เกี่ยวกับรัชทายาท นางจะให้ความสำคัญและไม่มีทางลืม

"เข้าพบรัชทายาทงั้นรึ" 'เช่นนี้ก็ดี ข้าจะได้จัดการความสัมพันธ์ระหว่างข้าและเขาให้มันสิ้นสุดลงเสียที'

"คุณหนูเจ้าคะ"หน้าประตูมีเสียงสงบเสียงหนึ่งเอื้อนเอ่ยขึ้นพร้อมฝีเท้าที่ก้าวเข้ามา หากฟังให้ดีก็จะพบว่าหญิงนางนี้วรยุทธ์มิด้อยไปกว่ายอดฝีมือเลย

"คุณหนูเจ้าคะ บ่าวทำตามที่คุณหนูสั่งเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ รัชทายาทตรัสว่า ยามซวีให้คุณหนูเข้าพบที่วังบูรพาเจ้าค่ะ"นางรายงานอย่างละเอียดรอบคอบไม่ตกหล่นแม้ครึ่งคำ

"ยามซวี วังบูรพางั้นรึ หึ..เขาคิดจะทำอันใดกัน ข้ากับเขามิได้หมั้นหมายกัน ใยจึงต้องไปพบเข้าดึกดื่นป่านนั้นด้วยเล่า เขาคิดจะทำลายชื่อเสียงข้าหรือไร"บัดนี้ตัวนางถึงพึ่งเข้าใจว่าชายผู้นี้หาได้เป็นคนดีดังที่ตนเข้าใจและมองเห็นมาตลอดเช่นนั้นไม่

'แต่ก่อนข้าตาบอดหรือไรกัน จึงได้เห็นชายผู้นี้ดีเสียเต็มประดา น่าโมโหนัก หนานกงชิงนะหนานกงชิงใยข้าจึงไม่รู่เล่าว่าแต่ก่อนเจ้าโง่ถึงเพียงนี้'นางอดคิดไม่ได้ว่าตนโง่เพียงนั้นได้เช่นไร

"บ่าวรู้สึกว่ามิควร แต่ก็มิกล้าพูดเจ้าค่ะ"เซียงอวิ๋นเอ่ยด้วยความรู้สึกผิด

"เอาเถิด มิใช่ความผิดของเจ้า"

"แต่วันนี้ยามที่บ่าวเข้าพบ รัชทายาทดูร้อนใจเป็นพิเศษนะเจ้าคะ"

'หึ..ไม่ร้อนใจได้รึ ดูท่าฉินอ๋องซย่าโหวซื่อจวินจะสั่นคลอนรัชทายาทได้ไม่น้อยเลยทีเดียว'

"เปลี่ยนชุด ข้าจะไปพบฉินอ๋อง"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

หงส์คู่บัลลังก์ตอนที่ 1 เกิดใหม่อีกครั้ง