ตอนที่1/5

'ป้าค่า ของหนูได้รึยังคะ' ขนมปังที่ยืนรอหน้าร้านได้สักพักใหญ่ๆเอ่ยถามป้าเจ้าของร้านเพราะตอนนี้เธอก็หิวไส้จะกิ่วแล้วนะสิ 'ถึงคิวนังหนูแล้ว รออีกหน่อยนะ แต่อึดใจเดียว'

'ค่ะ'

'ป้าค้าบ ป้าจันศรี หนูเอาก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่เหลืองสองถ้วยคะ' ร่างบางของหญิงสาวที่สูงกว่าขนมปังประมาณหนึ่งร้อยหกสิบกว่าๆเอ่ยขึ้นอย่างเป็นมิตรและดูสนิทกับป้าเจ้าของร้านเป็นอย่างมาก 'อืม รอคิวนะนังส้มลี่'

'ค้าบป้า~' ร่างบางที่มีชื่อว่าส้มลี่พูดตอบตกลงป้าเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวไปก่อนที่เธอจะยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูอะไรบ้างอย่าง

ขนมปังที่ยืนรอก๋วยเตี๋ยวของเธออยู่หน้าร้านก็มองส้มลี่อย่างแปลกใจ ก็เห็นคนแปลกๆเขาก็ต้องมองกันแหละเนาะ

'โว้ ข่าวเด็ดใหม่เวอร์อ่า..หะ อะไรนะ เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก หมวยๆ เรียนคณะวิศวะปี.1 ยืนคุยกับพี่ใต้ฝุ่นหนุ่มหล่อแบบโอ้ปป้าอยู่หน้ามอ. ' ส้มลี่อยู่ๆเธอก็พูดขึ้นและไล่อ่านข่าวเด็ดที่เธอว่า เธอดูเหมือนจะเเปลกใจไม่น้อย เพราะรุ่นพี่ใต้ฝุ่นไม่เคยมีข่าวคุยกับสาวที่ไหนมาก่อนเลย ตั้งแต่เธอเข้ามาเรียนที่นี่

ขนมปังที่ยืนอยู่หน้าร้านป้าคนขายก๋วยเตี๋ยวและยังยืนใกล้ๆกับส้มลี่อีก ได้ยินสิ่งที่เธอพูด นั้นจึงทำให้ขนมปังเข้าใจอะไรขึ้นมาแบบชัดแจ้งแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นคือเธอเองยังไงละ เธอไม่คิดเลยว่าการที่เธอไปยืนคุยกับหนุ่มรุ่นพี่อย่างใต้ฝุ่น จะทำให้เธอโดนเอาไปเมาส์กันให้สนุกปากในโซเชียล

'เอ๊ะ จะว่าไปเธอหน้าเหมือนคนในรูปเลยนะ' นางส้มลี่เอ่ยขึ้นพร้อมมองไปที่ใบหน้าของขนมปัง

ห๊ะอะไรนะ ขนมปังแทบเป็นประสาทนี้มันอะไรเอาเธอไปเมาส์มั่วแล้วยังจะแอบถ่ายเธอไปอีกหรอ

'ต้องใช่แน่ๆเลยอะ เธอตอบฉันมาสิ ว่าในข่าวเป็นเรื่องจริงไหม' นางส้มลี่จ้องเอาคำตอบจากยัยตัวเล็ก

'ไม่จริงหรอก เมื่อเช้าฉันแค่บังเอิญเดินชนกับพี่เขาเฉยๆ' ขนมปังตัดสินใจตอบกลับไปอย่างมั่นหน้ามั่นใจ

'อ๋อเป็นงี้เองสินะ ก็ว่าอยู่มันแปลกๆ พวกนี้ก็ชอบเมาส์ไปเรื่อยแหละ เธออย่าไปสนใจเลย' ส้มลี่เอ่ยขึ้นอย่างผิดคาดที่ขนมปังคิดไว้ ดูเหมือนนางส้มลี่คนนี้จะดูเป็นคนดีไม่น้อย นางแค่ติดมั่นหน้าเฉยๆ

'อืม ขอบคุณนะ ที่เธอเข้าใจ' ขนมปังเอ่ย

'ไม่เป็นไรเลย แล้วเธอชื่ออะไรหรอ เราส้มลี่นะ' เธอเอ่ยแนะนำตัวกับขนมปังไปพร้อมยื่นมือให้ขนมปังจับ

'เราขนมปังนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะส้มลี่' ขนมปังยิ้มพร้อมจับมือกับส้มลี่อย่างเป็นมิตร

'อือแล้วเธอเรียนคณะวิศวะใช่ไหม เรียนสาขาอะไรหรอ อยู่ปี.ไหน' หลังจากทักทายแนะนำตัวกันไปแล้ว นางส้มลี่ก็เปิดประเด็นถามขนมปังไปชุดใหญ่

'ใจเย็นเธอ เราเรียนวิศวะ สาขาวิศวกรรมสิงแวดล้อม อยู่ปี.1' ขนมปังตอบเพื่อนใหม่ไป

'พอดีเลย เราก็เรียนสาขานั้นพอดี แถมเรายังอยู่ปี.1เหมือนกันอีกด้วย ทีแรกเราคิดว่าเธอจะเป็นรุ่นพี่เราเสียอีก' ส้มลี่เอ่ยยาวเยียดอย่างดีใจฉบับนาง

'ทำไมคิดว่าเราเป็นรุ่นพี่เธอละ เราออกจะตัวเล็กกว่าเธอเสียอีก' ขนมปังเอ่ยถามอย่างสงสัย

'แหม่ ก็ดูเธอใส่เสื้อช็อปนั้นสิ รุ่นน้องปี.1ที่ขึ้นมาใหม่ๆไม่มีกันหรอกนะจ๊ะ' ส้มลี่เอ่ยอธิบายให้เพื่อนใหม่เข้าใจ แต่ในใจส้มลี่กับสงสัยไม่น้อยว่าเพื่อนใหม่ทำไมมีเสื้อช็อปใส่

'อ๋อ อย่างงี้นี้เอง เข้าใจแล้ว' ขนมปังว่า

'แต่เราก็สงสัยนะ ว่าทำไมเธอมีเสื้อช็อปใส่อะ เดี๋ยวๆ นาย.พัชรดนย์ วงศ์อณโรจน์สุรินไพศาลสกุล ' ส้มลี่ว่าก่อนที่ตาเธอจะเหลือบไปเห็นชื่อของเจ้าของเสื้อช็อปนี้ 'ทำไมหรอ' เป็นขนมปังที่แย้งถามขึ้น

'ทำไมเสื้อช็อปมีชื่อเป็นนายนำหน้าอะ นี่มันเสื้อช็อปผู้ชายชัดๆเลยอะ หรือว่าเธอมีแฟนเป็นหนุ่มคณะวิศวะ' ยัยส้มลี่สาธยายยาวเยียดก่อนจะเอ่ยปิดท้ายเหมือนรู้อะ

'อาหะ' ขนมปังครางรับ

'OMG! จริงจังอะสาว' ส้มลี่ถามซ้ำเพราะนางก็ตกใจไม่น้อยที่นางทายถูก และขนมปังก็พยักหน้าเป็นคำตอบให้ส้มลี่

'โว้ ไม่อยากเชื่อว่าฉันจะเดาถูก แต่สาวใครเป็นแฟนเธอ' ส้มลี่เอ่ยขึ้นอีกครั้งแต่ไม่วายอยากรู้ว่าใครเป็นแฟนของขนมปัง

'ขอไม่บอกนะ' ขนมปังตอบกลับไป

'ไม่เป็นไรๆ เราเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ ถ้างั้นเธอมีเพื่อนหรือเปล่า?' ส้มลี่ว่า

'no เพื่อนจ้า' ยัยตัวเล็กเอ่ยตอบกลับไป

'พอดีเลย เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะนะขนมปัง' ส้มลี่เอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น

'ตกลง!' ขนมปังเอ่ยตกลงอย่างตื่นเต้นและดีใจไม่น้อยที่เธอได้มีเพื่อนเหมือนคนอื่นเขาแล้ว

'แต่เรามีเพื่อนอีกสองคนแต่พวกนางอยู่กันคนละคณะกับเราอะ งั้นไปนั่งกินข้าวด้วยกันสิ เดี๋ยวเราแนะนำให้รู้จักเอง' ส้มลี่ว่า

'อืม' ขนมปังพยักหน้าตกลงไป

'ป้าค่า ก๋วยเตี๋ยวหนูกับเพื่อนหนูได้รึยัง หนูหิวแล้วนะป้าจันศรี' ส้มลี่หันไปถามป้าเจ้าของร้าน 'เสร็จแล้วๆ ของนังหนู 40 บาท ของเอ็ง 80 นางส้มลี่'

'นี่ค่ะป้า' ขนมปังจ่ายเงินสดป้าจันศรีไป