ตอนที่1/3

'ว่าหนูรบกวนหรอ พี่โคตรใจร้ายอะ ฮื้อ' ยัยตัวเล็กเดินเตไปตามทางพร้อมบ่นพึมพำกับตัวเองและร้องไห้งอแง 'หนูวิ่งออกมาขนาดนี้ พี่ยังไม่คิดจะตามมาง้อเลย ฮื้อ คนเฮงซวย'

ตุบ!

'โอ้ย' ขนมปังร้องเสียงดังด้วยความเจ็บเมื่ออยู่ๆก็มีใครก็ไม่รู้เดินมาชนเธอเข้าอย่างแรงจนเธอเซล้มลงกับพื้น

'เป็นอะไรไหมครับ มาเดี๋ยวพี่ช่วย' เสียงทุ้มของชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยถามขนมปังที่นั่งร้องโอดโอยอยู่ที่พื้นและยื่นมือให้ขนมปังจับเพื่อจะช่วยพยุงให้ลุกขึ้น ขนมปังเงยมองหน้าชายที่ยื่นมือมาเพื่อช่วยเธอก่อนจะจับมือชายคนนั้นเพื่อลุกขึ้น 'ขอบคุณนะคะที่ช่วย'

'ไม่เป็นไรเลยครับ พี่ต้องขอโทษเราด้วยนะ พอดีพี่รีบไปหน่อยก็เลยไม่ได้มองทางจนชนเราเข้า' ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นทันควันและขอโทษยัยตัวจิ๋วด้วยสีหน้าที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขารู้สึกผิดขนาดไหนที่ทำเธอเจ็บ

'ไม่เป็นไรค่ะ ที่จริงหนูก็ผิดเพราะหนูก็ไม่ได้มองทางเหมือนกัน' สาวน้อยว่าพร้อมยิ้มหวานๆให้ชายหนุ่มตัวสูงไป 'ครับ แต่เอ๊ะน้องเรียนที่มหาวิทยาลัยP1ด้วยหรอครับ' ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มที่ทำเอาสาวๆที่มองเคลิ้มตามได้เลย แต่เขากลับไปสะดุดตากับชุดเสื้อช็อปคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่เขาก็คุ้นเคยดีเพราะเขาก็เรียนคณะนี้และมหาลัยนี้เช่นกันที่ร่างบางของคนตัวเล็กกำลังสวมใส่อยู่

'ค่ะ หนูเรียนที่มหาวิทยาลัยP1' ขนมปังตอบกลับชายหนุ่มตรงหน้าไปตามตรงเพราะดูเหมือนชายหนุ่มรุ่นพี่คนนี้ก็น่าจะเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเธอ

'น้องอยู่ปี.ไหนหรอครับ แล้วเรียนวิศวะสาขาอะไร' เขาเอ่ยถามขนมปัง

'ทำไมพี่อยากรู้เรื่องของหนูเยอะจังคะ' ยัยตัวเล็กเอ่ยย้อนถามคนตัวสูงที่ยืนรอฟังคำตอบจากเธอ

'พี่ต้องขอโทษด้วยนะถ้าการที่พี่ถามเยอะแล้วมันทำให้น้องลำบากใจที่จะตอบ แต่พี่ไม่ได้อยากจะอะไรหรอก พี่ก็เรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกับน้อง แล้วก็เรียนวิศวะ พี่แค่ไม่คุ้นหน้าน้องเลย แค่ถามเพราะสงสัย น้องอยู่ปี.1ใช่ไหม' เขาสาธยายยาวเยียดเพื่ออธิบายบ้างอย่างหวังให้ขนมปังเข้าใจเขาและปิดท้ายด้วยการตั้งคำถามกับขนมปัง ทำให้ยัยตัวเล็กพอจะเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้างแล้ว

'อ๋อ ใช่ค่ะ หนูอยู่ปี.1 เรียนวิศวะ สาขาวิศวกรรมสิ่งแวดล้อมค่ะ'

'ส่วนพี่เรียนวิศวะปี.4ครับ สาขาวิศวกรรมโลจิสติกส์ครับ' ชายหนุ่มร่างสูงก็เอ่ยแนะนำตัวเหมือนกัน 'ค่ะ' ยัยตัวเล็กเอ่ยตอบกลับแค่คำเดียวจบ

'น้องชื่ออะไรหรอครับ พี่ชื่อ ใต้ฝุ่น นะ' ชายหนุ่มเอ่ยถามก่อนจะแนะนำชื่อของเขาให้กับยัยตัวเล็กรู้ 'หนู ขนมปัง ค่ะ'

'ชื่อน่ารักจังนะครับ' ใต้ฝุ่นเอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มให้ขนมปังอย่างเป็นมิตรสุดๆ

'ค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ' ขนมปังเห็นว่าเธอยืนคุยกับรุ่นพี่หนุ่มนานพอสมควรแล้วจึงจะขอตัวเพื่อที่เธอจะได้ไปเตรียมตัวรับน้องตอนบ่ายสองที่ใกล้จะถึงเวลาแล้วอีกไม่กี่ชั่วโมง

'เดี๋ยวก่อนสิครับน้องขนมปัง พี่ถามอะไรอย่างสิ' ใต้ฝุ่นเอ่ยขึ้นก่อนที่ร่างของขนมปังจะเดินออกไป 'ถามอะไรคะ?'

'รุ่นน้องปี.1ที่เข้ามาใหม่ๆไม่น่าจะมีเสื้อช็อปของคณะนะครับ แล้วน้องไปเอามาจากไหน'

จะที่ไหนอีกละก็มีอยู่คนเดียวที่เธอรู้จักดีที่เรียนมหาวิทยาลัยP1และก็ยังเรียนคณะวิศวะอีกด้วยก็คือ รันเวย์ แฟนหนุ่มของขนมปังที่เธอพึ่งงอนเขามาเมื่อกี้ ถามว่าเธอใส่เสื้อช็อปของเขาได้ยังไงนะหรอ เขาเคยให้เธอไว้ตัวหนึ่งเพื่อเก็บเป็นที่ละลึก

'ว่ายังไงครับน้องขนมปัง' เขามองขนมปังเพื่อรอคำตอบอย่างคนอย่างรู้ใจจะขาด

'ของพี่ชายนะคะ...' ขนมปังตัดสินใจพูดออกไปเพื่อตัดบทสนทนาให้มันจบเร็วๆเพราะเธอก็เริ่มหิวข้าวแล้วสิ จะยืนคุยถามตอบกับรุ่นพี่หนุ่มวันนี้คงจะไม่ได้กินข้าวกันพอดี 'อ่อ ของพี่ชายน้องเนี่ยเอง นาย.พัชรดนย์ วงศ์อณโรจน์สุรินไพศาลสกุล ' ใต้ฝุ่นเอ่ยขึ้นเมื่อรู้สิ่งที่อยากรู้แล้ว และเข้าใจชัดแจ้งแล้ว แต่เขาก็ไม่วายเหลือบมองชื่อที่เสื้อช็อปที่ขนมปังสวมใส่และไล่อ่านชื่อพร้อมนามสกุลของเจ้าของเสื้อช็อปนี้ แต่มันกลับทำให้เขาคุ้นชื่อนี้แปลกๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนและได้ยินในสักที่ แต่เขาก็คิดไม่ออก

'ถ้าพี่ไม่มีอะไรจะถามต่อแล้ว หนูขอตัวก่อนนะคะ' ยัยตัวเล็กเอ่ยก่อนจะหมุนตัวเดินเข้ามหาวิทยาลัยไปแบบไม่รอคำพูดตอบกลับของรุ่นพี่หนุ่มแม้แต่น้อย

ใต้ฝุ่นก็ได้แต่มองตามร่างบางที่สวมใส่เสื้อช็อปสีแดงเลือดหมูส่วนข้างในใส่เป็นเสื้อนักศึกษาและกระโปรงทรงเอที่นักศึกษาผู้หญิงมักจะสวมใส่กัน และสวมใส่รองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาดตา ผมสีดำสลวยก็ถูกมัดขึ้นเป็นทรงผมมัดหางม้า รวมๆร่างบางที่เขากำลังมองตามหลังเธอไปนั้นสมบูรณ์แบบทุกอย่าง ตรงสเป๊คเขาไปอีก เขารู้สึกสนใจเธอขึ้นมาแล้วสิ...

'ตรงสเป๊คจัดเลย ตัวเล็กน่ารัก หมวยๆ โคตรอยากได้เป็นแฟน ต้องตามจีบน้องเขาแล้วสิ'

.........................................................

#ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกคะคุณพี่ใต้ฝุ่น คิดจะจีบเมียเขาคิดใหม่เถอะ55

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***