chapter 16

บุรุษหล่อเหลาในอาภรณ์ลายมังกรสีทองอร่ามตรงกลาง สวมมงกุฎจักรพรรดิ ซ้ายมือเขา คือบุรุษอีกผู้หนึ่งในอารณ์ขาวพิสุทธิ์ดูสง่างามปราศจากมลทินทำให้คนมองรู้สึกว่าเขาสูงส่งดุจเทพ และถัดมาฝั่งขวาสุด บุรุษร่างสูงสง่าชุดดำสวมหน้ากากสีเงิน เกศาดกดำสยายยาวกว่าปกติ ริมฝีปากได้รูปที่โผล่มาแค่ครึ่งหน้า ทว่ากลับมีแรงดึงดูดมหาศาลต่อใจผู้คน

ร่างทั้งสามเดินเข้ามาในโถงประลอง แม้จะเป็นแค่การเดินผ่าน ทว่ารัศมีรอบกายกลับทำให้ศิษย์ที่นั่งอยู่บริเวณนั้นจิตใจปั่นป่วน รีบก้มศีรษะลง

แต่เยว่ชิงที่อยู่ท้ายสุดมองเห็นบางอย่าง และตัวแข็งทื่อขึ้นมา มองไม่ละสายตาไปที่บุรุษชุดดำ

โดยที่ตัวเองไม่รู้สึกตัว จากนั้นได้ยินเสียงตะคอกของชายวัยกลางคนที่เดินตามสามคนนั้น

"บังอาจ! ศิษย์เดน เจ้ากล้ามองท่านทั้งสามอย่างไม่เคารพได้อย่างไร! ยังไม่ก้มหัวอีก!"

ผู้อาวุโสด้านข้าง กล่าวอย่างเดือดดาล พลางชี้นิ้วมาทางเยว่ชิง

เยว่ชิงได้สติขึ้น รีบก้มหัวยื่นมือทำความเคารพเหมือนศิษย์คนอื่นๆ

บุรุษทั้งสาม ทั้งจักพรรดิจง และท่านทูตทั้งสองเหลือบมองเธอครู่หนึ่ง มองดูเธอก้มหนาก้มตาทุลักทุเลอยู่ ก่อนจะเดินผ่านไป และนั่งลงยังที่นั่งทรงเกียรติที่อยู่เหนือลานประลอง

เมื่อสถานการณ์กลับเข้าสู่ความปกติ ทุกคนก็นั่งลงที่เดิมของตน และให้ความสำคัญกับการต่อสู้ตรงหน้า

เยว่ชิงแน่นิ่ง รู้สึกเหลือเชื่อ นั่นคือใบหน้าของอาจารย์ของเธอ ชายชุดดำคนนั้น หรือนั่งจะเป็นเขา?

แม้ว่าบุรุษชุดดำผู้นั้นจะสวมหน้ากากอยู่ ทว่าเธอกลับจดจำริมฝีปากนั้นได้

ไม่ใช่แค่นั้น เยว่ชิงยังสัมผัสได้ถึงไอชั่วร้ายจากตัวของเขา ซึ่งคล้ายคลึงกับอาจารย์ของเธอ

เมื่อหันไปมองจนแน่ใจแล้วเยว่ชิงก็ใช้สมองพิจารณาเหตุการณ์ทั้งหมด

นี่คือยุคไหนกัน? เหตุใดเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้? ในที่ที่เธอจากมา เห็นได้ชัดว่าแตกต่างจากที่นี่โดยสิ้นเชิง ที่นี้อุดมไปด้วยพลังวิญญาณทั่วทุกหนแห่ง

แต่โลกเดิม พลังวิญญาณนั้นหายากยิ่ง เห็นได้ว่าเป็นคนละมิติกัน

หรือว่านี่จะเป็นดินแดนอีกทวีปที่เธอไม่รู้จัก ? ไม่สิ แต่ความทรงจำของเยว่ชิงคนเดิมก็บอกเธอแล้วว่านี่คือยุคสหัสวรรษที่4 ห่างจากช่วงเวลาในโลกนั้นถึง4พันปี

หรือจะเป็นแค่คนหน้าเหมือน

เมื่อพิจารณาดูแล้วเธอก็ได้ข้อสรุป

ใช่ ดูเหมือนข้อสันนิษฐานนี้จะดูสมจริงที่สุด เขาเป็นแค่คนหน้าเหมือน ที่คล้ายกับอาจารย์เธอ

ในขณะที่เยว่ชิงกำลังคิด

เสียงโห่ร้องรอบข้างก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงปรบมือ

ของทุกคน

ตามมาด้วยเสียงประกาศของผู้คุมสนาม

ดังกึกก้องทั่วลานประลอง

" ศิษย์จากสำนัก ซีฮั่น จะเป็นฝ่ายชนะ และ สำนักเจ๋อซิงเป็นฝ่ายพ่ายแพ้"

เยว่ชิงละสายตาเหม่อลอย หันมองบนเวที

เห็นชายหนุ่มหน้าอ่อนดูสะอาดสะอ้านผู้นั้น

เครื่องหน้าหล่อเหลารูปร่างสมส่วนกิริยาสงบเยือกเย็น

เธอรู้สึกว่าคนผู้นี้จะน่าสนใจกว่าคนอื่นๆ

บางที เขาอาจจะเป็นศิษย์เอกของสำนักใดสำนักหนึ่ง ทว่าต้องไม่ใช่สำนักเจินหนานของเธอแน่นอน

เพราะในความทรงจำเธอไม่เคยพบเขามาก่อน

เสียดายที่เธอไม่ได้สนใจชมการต่อสู้ของเขา เยว่ชิงได้แต่ถอนหายใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***