รอยยิ้มและน้ำเสียงที่อ่อนหวานทำให้ใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมาอีกครั้ง เห็นสีหน้าของเธอผ่อนคลายซ้ำยังยิ้มให้เขา หวังโม่หยวนตระหนักได้ว่าชิงชิงคงรับมือกับคนคนนี้ได้ พลางเอ่ย" ข้าหวังว่าเจ้าจะมาเป็นพระชายาของข้าผู้นี้ในอนาคต "
ทั้งสองมองตายิ้มให้กัน
ทว่าไม่ทันไรบุคคลปริศนาก็กลายเป็นเงาสายหนึ่งพุ่งโฉบไปยังหวังโม่หยวน ไม่ให้เขาได้ตั้งตัว
ดวงตางามเเปรเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด หันกลับไปหาเงาที่พุ่งมา ฝ่ามือของเธอรวบรวมไอพลังขุมหนึ่งอย่างรวดเร็ว เข้าประทะกับคนผู้นั้น
ปึ้ง! ปึ้ง! ปึ้ง! ปึ้ง! ปึ้ง!
ทว่าเมื่อเธอประทะกับเขา ก็ต้านไว้ได้ไม่นาน ร่างเยว่ชิงก็ต้องถอยร่นออกมา
เมื่อได้เห็นใบหน้าของคนผู้นั้นอย่างชัดเจนแล้ว เธอถึงกับหน้าซีด มือที่ปะทะกันเมื่อครู่ยังคงสั่นเทา ไม่หยุด รีบหันไปตะโกนกับหวังโม่หยวนที่ยืนอยู่ข้างหลัง
" องค์รัชทายาท รีบไปรอช้าที่นิกายแสงสุริยันต์! "
จากนั้นจึงใส่พลังวิญญาณลงบนกระบี่แล้วพุ่งตัวออกไปปะทะอีกครั้ง เธอใช้สติปัญญากลั่นกรองกลยุทธ์ที่รู้ออกมาทั้งหมดเพื่อ ต่อกรกับผู้เป็นอาจารย์ ถึงเอาชนะไม่ได้อย่างน้อยก็คงถ่วงเวลาได้
หวังโม่หยวนตกตะลึงกับท่าทีเด็ดขาดของเธอ น้ำเสียงแข็งกร้าวนั้นอีกทั้งยังมีออร่าสั่งการของผู้นำ ยามนี้เขารู้สึกราวกับตนกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอ เมื่อมองพิจารณาพละกำลังของบุคคลปริศนาครู่หนึ่งสัมผัสได้ชัดเจน ว่าคนคนนี้เเข็งแกร่งมาก และดูเหมือนจะมากกว่าบิดาของเขาที่เป็นจักรพรรดิ
แล้วเช่นนี้ ชิงชิงจะเอาชนะคนคนนี้ได้จริงหรือ?
"ข้าสั่งให้ท่านรีบไป เขาคือเพื่อนร่วมฝึกของข้าเองท่านไม่ต้องห่วง ข้าเอาชนะเขาได้ ไปซะ" เสียงตะโกนของเยว่ชิงดังออกมา ในขณะที่ใช้กระบี่ในมือฟาดฟันศัตรู
ได้ยินดังนั้นเขาก็โล่งใจและแอบชื่นชม ที่แท้นางก็แข็งแกร่งเพียงนี้
"ได้ ข้าจะทำตามคำสั่งเจ้าทุกอย่าง ข้าจะไปรอเจ้าอยู่ที่นั่น" เขาพูดจบมองเยว่ชิงที่ยิ้มให้แล้วเคลื่อนตัวจากไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments