chapter 7

เยว่ชิงเบิกตากว้าง สมองอื้ออึงไปแล้ว จากนั้น เธอก็รู้สึกได้เธอความนุ่มนวลจากสัมผัสที่อ่อนโยนนี้ทำให้เธอรู้สึกคันยุบยิบในใจ สติสัมปชัญญะบอกว่านี่ไม่ถูกต้องเธอกำลังจะปฏิเสธ ทว่า มือหนาของเขาประคองศีรษะของเธอไว้ พร้อมดันร่างบางลงนอนลงบนพื้นหญ้า ตัวของเขากดทับลงมาราวกับถูกบรรพตทั้งลูกกดทับไว้ ยัดเยียดสัมผัสร้อนแรงให้กับเธอโดยไม่เปิดโอกาสให้ขัดขืน

ท่ามกลางนภาแห่งรัตติกาล หมู่ดวงดาราเจิดจรัส เช่นเดียวกับความคิดของเยว่ชิงในยามนี้ ที่อลเวงไปหมด ราวกับทุกอย่างอยู่ในความฝันเธอไม่รู้ว่าจะมีรสสัมผัสที่เยี่ยมยอดเช่นนี้ด้วย นี่คือการจูบครั้งแรกของเยว่ชิง ทำเอาเด็กสาววัย18เปิดโลกทัศน์จริงๆ

หวังโม่หยวนเห็นสาวน้อยโอนอ่อนตามเขา ก็รู้สึกปิติในใจ การกระทำของเขาในยามนี้จึงเป็นไปตามอารมณ์อย่างห้ามไว้ไม่อยู่ การรุกล้ำของเขากอบโกยเอารสหอมหวานจากปากเธอไม่หยุด เป็นเวลานานกว่าเขาจะพึงพอใจจึงยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน

"เจ้ารู้ไหม ตั้งแต่เจ้าหายตัวไป ข้าก็ไม่ได้ใกล้ชิดสตรีใดอีกเลย เพราะชายาของรัชทายาท ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่ห้าปีก่อนแล้ว ใจของข้าถูกเจ้าขโมยไปตั้งนานแล้ว เพราะฉะนั้น..." เขาหยุดมองเธออย่างลึกซึ้ง "เพราะฉะนั้น แต่งงานกับเปิ่นกงได้หรือไม่ "

ราวกับเสียงระเบิดดังขึ้นในหัว เยว่ชิงไม่คิดว่าเขาจะขอเธออภิเษกในเวลานี้ ซ้ำยังเป็นตำแหน่งชายาเอก นั่นไม่ใช่มารดาของแผ่นดินในอนาคตเลยรึไงกัน

"!!! องค์ รัชทายาท หม่อมฉันไร้คุณสมบัติเป็นเพียงสตรีบ้านป่าคนหนึ่ง แม้แต่พ่อแม่ก็ยังไม่เคยเห็นหน้า ข้าเติบโตด้วยความป่าเถื่อน ชีวิตนี้ไม่กล้าทำให้ผู้มีพระคุณเยี่ยงท่านต้องอับอาย หม่อมฉันมิกล้า!"

" เพียงแต่ เปิ่นกงพึงพอใจสตรีบ้านป่าคนนี้มาก หากกล่าวว่าต้องอับอาย มิสู้กล่าวว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งจะดีกว่า ชิงชิง ข้ารู้จักเจ้าดี สตรีที่อ่อนโยนทว่ากล้าหาญ งดงามทว่าไม่อ่อนแอ สตรีเยี่ยงนี้มีหรือจะไร้คุณสมบัติเป็นชายาเอกของข้า อีกทั้ง.." เสียงของเขาหยุดครู่หนึ่งมองเธอด้วยสายตาหลงใหล"จูบเมื่อครู่เจ้าจะไม่รับผิดชอบเลยหรือ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

chapter 6

บทต่อไป

chapter 8

