หวง!

: ธาม

หงุดหงิดจังวะ\~

ผมคิดในใจเมื่อมองตรงไปยังเพียงขวัญที่กำลังถูกพนักงานหนุ่มในกองเข้ารุมล้อม จริงอยู่ที่เธอไม่ค่อยมีรสนิยมในการแต่งตัวแต่ใบหน้านั้นกลับสวยหวานจนสามารถดึงดูดหนุ่มๆ เข้าหาได้ไม่น้อย 

รู้แบบนี้ปล่อยให้ใส่ชุดเชยๆ นั้นมาก็คงไม่ต้องมานั่งหงุดหงิดแบบนี้ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงหงุดหงิดแบบนี้เหมือนกันอาจจะเป็นเพราะเธอมากับผมแต่สนใจผมน้อยกว่าคนรอบข้างละมั้ง

"ธาม...เป็นอะไรหรือเปล่า มองลิลลี่หน่อยสิ"

เสียงตากล้องเรียกสติผมให้หันกลับมาสนใจนางแบบข้างกาย 

"ขอโทษด้วยครับพี่ ผมรู้สึกร้อนนิดหน่อยขอดื่มน้ำได้ไหมครับ"

"ได้ๆ พักก่อนๆ เดี๋ยวเป็นลมเอาวันนี้ยิ่งร้อนมากกว่าทุกวันด้วยพี่ก็ว่าปกติธามไม่เป็นแบบนี้"ตากล้องพูด

"พี่ธามโอเคไหมคะ?"

ลิลลี่นางแบบสาวเอื้อมมือมาจับเข้าที่แก้มผมเบาๆ ก่อนจะส่งสายตาเชิญชวนมาให้ ผมเองก็เป็นผู้ชายทำให้รับรู้ได้เลยว่าเธอกำลังสนใจตัวผมอยู่ไม่น้อยซึ่งก็ยอมรับเลยว่าผมเองก็มีใจให้เธอถึงผมจะมีคู่หมั้นแล้วก็เถอะ แต่หมั้นกันทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วมันก็ไม่ต่างจากการไม่มี

"พี่ปวดหัวจังครับ"

ผมพูดพลางก้มตัวลงต่ำจนใบหน้าเราเกือบชิดกันนั้นทำให้หญิงสาวตรงหน้าเกิดอาการเขินไม่น้อย ถ้าไม่ติดว่าอายผมคงจะจูบริมฝีปากนี่ไปแล้ว

"ปะ น้องเพียงขวัญกินข้าว ยืนรอไอ้ธามเจ้าชู้คงอีกนาน"

เสียงไนท์ดังขึ้นเรียกสติทำให้ผมต้องหันไปมอง มันกำลังคล้องแขนของเพียงขวัญที่ยืนถือกล่องอาหารรอผมอยู่ไม่ไกลเธอคงยืนรอตั้งแต่ตากล้องสั่งพักแล้ว เห็นเพียงเท่านั้นร่างกายผมก็รีบสาวเท้าตรงเข้าไปจับเข้าที่แขนอีกข้างของเธอทันที

"ปล่อยเพียงขวัญ"ผมพูดเสียงนิ่งเรียบเพื่อข่มอารมณ์

"อะไร? จะพาน้องไปกินข้าว เอา! นี่ข้าวแกไปนั่งกินกับคู่ขาแกเลยเดี๋ยวฉันดูและน้องให้”

ไนท์พูดพร้อมแย่งกล่องข้าวในมือเพียงขวัญมายัดใส่มือของผมแทนแล้วยังดึงมือผมออกจากแขนเล็กนั้นอีก ทั้งๆ ที่ยัยนั้นเป็นคนของผมแท้ๆ ทำไมเพื่อนผมมันถึงได้กวนตีนขนาดนี้วะ

"เพียงขวัญ..."ผมหันไปกดดันเพียงขวัญแทน เธอมองผมนิดหน่อยก่อนจะมองไปยังลิลลี่ที่เดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างๆ ผม

"ไปกับพี่ไนท์ก็ได้ค่ะ"

"อุ้ย! เรียกพี่ว่าพี่เหรอ? ดีจัง"ไนท์ดีใจจนออกนอกหน้าทำให้อารมณ์ที่กำลังขุ่นของผมยิ่งปะทุขึ้นมากไปอีก ยิ่งเห็นใบหน้าหวานนั้นยิ้มจนตาหยีมันยิ่งทำให้ผม ...หวง! 

บ้าจริง! ผมว่าผมกำลังอยากครอบครองยัยนี่เสียแล้ว!

.....

พริบ!

แขนของเพียงขวัญถูกธามที่กำลังโมโหจนเลือดขึ้นหน้ากระชากอย่างแรงจนตัวเธอปลิวไปติดกับแผงอกกว้างต่อหน้าไนท์และนางแบบสาวคู่ขาของเขา

"คุณเจ็บนะ!!"

"เงียบ!!"

เพียงขวัญเงียบไปทันทีที่ธามตะคอกออกมา นั้นทำให้ลิลลี่ที่เองก็อึ้งไปไม่ใช่น้อยเพราะภายนอกธามดูเป็นหนุ่มยิ้มเก่งพอเขาดุออกมาแบบนี้ลิลลี่เองก็ยิ่งรู้สึกว่าคนคนนี้น่าค้นหา

"เฮ ไอ้ธามดุน้องทำไมเนี่ย"ไนท์ร้องห้ามเมื่อดูท่าเพื่อนตัวดีจะโมโหขึ้นมาจริงๆ

"หิวข้าว!"

"ก็ไปกินกับคุณลิลลี่สิ ปล่อยเพียงนะ!"

เพียงขวัญดิ้นร้องจนธามต้องโอบเข้าที่เอวเล็กแล้วกระชากเข้าหาตัวก่อนจะอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าเดินหนีไนท์และลิลลี่ออกมาอย่างไม่สนใจ

เขาพาเธอเดินตรงไปยังบ้านพักโดยไม่สนคนที่กำลังทุบตีกล้ามเนื้อหลังของเขาอยู่ตลอดทางที่เดินมา

กึก 

เสียงล็อกประตูทำให้เพียงขวัญรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเสียดื้อๆ ธามทิ้งตัวเธอลงบนโซฟาก่อนจะวางกล่องข้าวลงบนโต๊ะเสียงดังบ่งบอกถึงอารมณ์ขุ่นมัวในใจทำเอาเพียงขวัญจอมปากไว้ต้องนั่งเงียบนิ่ง

"ที่พูดไปก่อนหน้านี้ไม่ได้ฟังเลยใช่ไหม?"

ธามพูดขึ้นในขณะที่ยังไม่หันมองเธอ 

"พะ พูดอะไรคะ?"

"บอกว่าอย่าไปกับคนอื่นไง!"

"ก็ไม่ได้ไปไหน คุณไม่ต้องห่วงหรอกพี่ไนท์เขาไม่ทำร้ายฉันหรอกค่ะ เขาก็เพื่อนคุณนี่"

พี่ไนท์...

พรืบ!

"ว๊าย!"

ร่างของเพียงขวัญถูกดันให้นอนราบไปกลับโซฟาตามมาด้วยร่างสูงที่ตามมาคร่อมเธอไว้ แถมยังโน้มหน้าลงต่ำจนจมูกของทั้งคู่แตะกัน 

...เขาทำแบบนี้อีกแล้ว!

เพียงขวัญบ่นในใจขณะที่มือทั้งสองข้างยังอยู่ในการเกาะกุมของมือหนา เธอมองสบตาคมนั้นอย่างไม่เข้าใจในการกระทำก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายพูดออกมา

"ตอนแรกฉันกะจะไล่เธอออก แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วเพราะเธอมันอวดดี"

"อะ อะไรกัน?"

"ทำไมตัวสั่นจังเลยละ ไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชายแบบนี้หรือยังไง"เสียงกะเซ่าดังขึ้นใกล้หูทำเอาเพียงขวัญรู้สึกกลัวคนตรงหน้าขึ้นมาจนอยากจะร้องไห้

"อะ อย่า ฉันจะลาออก!"

"หึ คิดว่าฉันยอมไหมล่ะ? ในเมื่อไม่เชื่อฟังฉันเธอก็ต้องถูกทำโทษ"

ริมฝีปากร้อนจูบลงเบาๆ ที่ซอกคอขาวก่อนจะไล่จูบร้อนขึ้นไปถึงใบหู ทำเอาเพียงขวัญตัวสั่นน้ำตาไหลซึมเพราะไม่คิดว่าเธอจะต้องมาเจอสถานการณ์แบบนี้

"เพื่อนฉันบอกว่าคุณเป็นคนใจดี สดใส"เธอเอ่ยน้ำตาคลอ

"งั้นเหรอ? ฉันดูเป็นแบบนั้นสินะ"

เขาพูดโดยที่ยังไม่ละริมฝีปากออกจากซอกคอของเพียงขวัญ ยิ่งเธอดิ้นรนเขายิ่งชอบใจถึงภายนอกกับคนไม่สนิทเขาจะแสดงออกว่าเป็นคนแบบนั้นแต่ใช่ว่าเขาจะไม่มีด้านอื่นเสียหน่อย

"เพราะอย่างนี้ใช่ไหมถึงไม่รับผู้หญิงเพราะคุณมันเป็นพวกบ้ากาม!"

"คงใช่ละมั้ง..."เขาตอบโดยไม่สะทกสะท้านแถวยังคงไล่จูบมาจนถึงแก้มเนียนของหญิงสาวอีกด้วย ไม่ว่าเธอจะพยายามเบื้องหน้าหลบริมฝีปากนั้นแค่ไหนเขาก็ยังคงตามมาขโมยหอมเธอจนได้

"อย่านะ!! ฉันขอลาออก ขอลาออก!"

"ไม่อนุญาต เข้าใจไหมว่าไม่อนุญาต"

พูดจบริมฝีปากร้อนก็ทาบลงมาจูบปิดริมฝีปากเพียงขวัญทันที่ ริมฝีปากของเขามันครอบคลุมและกำลังคุกคามหญิงสาวอย่างเร่าร้อนจนเธอแทบจะขาดหายใจลงตรงนี้เสียให้ได้ ลิ้นเรียวกำลังสอดเข้ามาภายในช่องปากเพื่อตวัดเกี่ยวปลายลิ้นเรียวของเธอไปมาราวกับว่ากำลังหยอกล้อจนเพียงขวัญต้องร้องครางห้ามในลำคอ

"ยิ่งดิ้นยิ่งเซ็กซี่นะเรา"แต่มันกลับกลายเป็นความสนุกสำหรับเขา

"หยุดนะ ฮึกๆ ฮึกๆ"

ก๊อกๆ 

ทุกอย่างหยุดชะงักเมื่อมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นด้านนอกห้องทำเอาธามถึงขั้นต้องถอนหายใจทิ้งก่อนจะยอมปล่อยเด็กน้อยที่กำลังร้องไห้ให้เป็นอิสระ เขามองเธอนิดหน่อยก่อนจะนั่งลงข้างๆ เธอแล้วหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวเพียงขวัญไม่เพียงแต่ขยับหนีเธอยังปัดมือหนานั้นออกแรงๆ จนธามต้องใช้มืออีกข้างรวบข้อมือเล็กของคนที่กำลังร้องไห้ไว้ ก่อนจะเช็ดน้ำตาใส่ให้เธอจนหมด

"คุณมันโรคจิต"

"ก็บอกแล้วว่าอย่าขัดคำสั่ง"

"คุณไม่เหมือนที่เพื่อนฉันพูดเลยสักนิด"

"คิดว่าฉันจะให้ทุกคนรู้จักตัวตนของฉันจริงๆ งั้นเหรอ"

ทั้งสองสบตากันนิ่งจนเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกธามละความสนใจจากเพียงขวัญแล้วตรงไปที่ประตู ก่อนที่เขาจะหัวเราะในลำคอ

"คงเป็นพี่ไนท์ของเธอ"รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้น

"..."

แอด 

ประตูเปิดออกกว้างเผยให้เห็นไนท์ที่ยืนอยู่หน้าประตู ด้านหลังมีผู้หญิงรูปร่างสูงโปร่งอีกคนยืนหลบอยู่นั้นทำให้ธามหน้าเสียทันทีที่เห็นเธอคนนั้น

"ธาม! แกดุอะไรเพียงขวัญ"

ไนท์ที่เห็นเพียงขวัญนั่งร้องไห้กอดหมอนอิงอยู่เลยรีบตรงเข้าไปดูเธอ เขาลูบผมหญิงสาวเบาๆ ก่อนที่สายตาจะหันไปสะดุดกับรอยแดงสองสามจุดที่ต้นคอ เท่านั้นเขาก็รับรู้ได้ทันทีว่าเพื่อนของเขากำลังสนใจผู้หญิงนี้มาก มากสะจนเผลอใช้อารมณ์กับเธอ

"ธาม โรสกลับมาแล้ว"

"อือ"

ธามตอบหญิงสาวที่กระโดดเข้ามากอดแขนเขาเพียงสั้นๆ ก่อนที่เขาจะหันมาสนใจไนท์ที่กำลังลูบผมปลอบใจเพียงขวัญอยู่ 

"คุณไม่รับโทรศัพท์โรสเลย...แล้วเด็กที่ร้องไห้อยู่นั้นใคร"

"ไนท์ ฉันว่าแกพาโรสออกไปก่อนดีกว่าฉันยังต้องคุยกับเพียงขวัญ"

"หึ ฉันว่าคนที่ฉันควรพาออกไปควรจะเป็นเพียงขวัญไม่ใช่โรส ครั้งนี้แกทำฉันโกรธนะธาม"

ไนท์พูดก่อนจะประคองเพียงขวัญให้เดินออกมาจากห้องผ่านสายตาคมอำมหิตของธามและสายตามึนงงของโรส ธามไม่พูดอะไรเขาทำเพียงแค่ถอนหายใจยาวแล้วปล่อยให้เพื่อนพาหญิงสาวที่กำลังร้องไห้ออกไป

….พอได้เห็นเธอร้องไห้ไม่หยุดแบบนั้นแล้ว เขาก็รับรู้ได้ทันทีว่าเขาคงทำเกินไป....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***