การเตรียมตัว /คนโง่ก็ต้องดูแล

เวลาตีสามกว่าเพียงขวัญกำลังง่วนอยู่กับการเตรียมของใช้ส่วนตัวของธามตามที่ฟางได้ส่งมาให้ ซึ่งของแต่ละอย่างกว่าจะหามาได้ครบก็ทำเอาเพียงเพราะขวัญอดหลับอดนอนไปไม่น้อย ไหนจะของใช้ส่วนตัวที่ต้องไปเอาจากห้องของคนขี้โมโหนั้นอีก

"เสร็จสักทีเว้ย เห้ย! เหลือเวลาอีกชั่วโมงเดียวต้องไปบริษัทแล้ว"

เพียงขวัญบ่นอุบ ท้ายที่สุดเธอก็ไม่ได้นอนจนได้ เธอหันมองกระเป๋าใบโตที่เต็มไปด้วยอาหารสำหรับธามอัดอยู่จนแน่นด้วยความสงสัยว่านายแบบเขาไม่สามารถกินอะไรเหมือนชาวบ้านได้หรือยังไงถึงต้องจัดเตรียมไปเองขนาดนี้

"บ่นไปก็เท่านั้น เพื่อเงิน!"

หลังจากเรียกขวัญกำลังใจให้ตัวเองเรียบร้อย หญิงสาวก็รีบไปจัดการอาบน้ำแต่งตัวและเตรียมของใช้ของตัวเองสำหรับการไปถ่ายงานที่ทะเลวันพรุ่งนี้เพราะจะต้องนอนค้างหนึ่งคืนซึ่งข่าวร้ายก็คือเธอต้องไปกับธามแค่สองคน!

เธอแอบคิดไปว่าฟางมั่นใจอะไรในตัวเธอถึงกล้าปล่อยเด็กใหม่ไปดูแลนายแบบเบอร์หนึ่งเพียงคนเดียวแบบนี้ ทั้งที่เธอก็ยังไม่รู้อะไรด้วยซ้ำพอถามก็ได้คำตอบมาว่าเดี๋ยวธามจะบอกความต้องการของเขาเอง ซึ่งเธอคิดว่าเขาคงไม่บอกธรรมดาแต่คงตะโกนบอกนั่นแหละ \=_\=

กึก...กึก

"เห... ทำไมประตูเปิดไม่ออก ทั้งที่ใส่รหัสถูกแล้วนี่ หรือว่า..."

ธามคงตั้งใจเปลี่ยนรหัสแน่นอน โชคดีนะที่เธอคิดไว้แล้วว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นเลยขอกุญแจจากทางบริษัทไว้ด้วย คงกลัวเธอเข้าไปทำอะไรบ้าๆ อีกละมั้ง

เมื่อไขประตูเข้าไปได้เพียงขวัญก็รีบเดินสำรวจเก็บของใช้ส่วนตัวธามตามที่ทางฟางได้ส่งมาให้ใส่ในกระเป๋าให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินบุกรุกเข้าไปในห้องนอนของตัวสูงอย่างถือวิสาสะ

สายตาก็อดแอบชำเลืองมองชายหนุ่มผมฟูที่กำลังนอนเปลือยกายท่อนบนอย่างอดไม่ได้ ก็เขาทั้งล่ำทั้งหล่อเป็นใครก็ต้องหยุดมองทั้งนั้นราวถึงตัวเธอด้วย

ตืด ตืด 

"แย่ละ..."

เสียงนาฬิกาปลุกในกระเป๋าของหญิงสาวดังขึ้นเรียกสติให้เธอหยุดสนใจรูปลักษณ์ของชายหนุ่มตรงหน้า เธอกดปิดมันก่อนจะดึงหมอนข้างกายชายหนุ่มขึ้นมาง้างสุดแขนหวังจะฟาดลงที่ตัวเขาเป็นการปลุก แต่เธอต้องหยุดชะงักเมื่อสายตาไปสะดุดกับน้ำใสที่ค่อยๆ ไหลออกมาจากปลายหางตาคมนั้นเป็นทาง

เขา...เป็นอะไร หรือว่ากำลังฝันร้าย?

เธอวางหมอนลงแล้วหย่อนตัวนั่งลงข้างกายของเขาก่อนที่จะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาใสนั้นเบาๆ ด้วยความเป็นกังวล ที่ฟางบอกว่าเขามักจะฝันร้ายคงเป็นเรื่องจริง แต่เมื่อนิ้วเรียวสัมผัสโดนแก้มเนียนของชายหนุ่มทำให้คนที่กำลังหลับลืมตาตื่นขึ้นทันที เขามองเธอด้วยความตกตะลึงสายตาของทั้งคู่กำลังมองสอดประสานกันท่ามกลางแสงจันทร์ที่สอดส่องลอดม่านเข้ามาทำให้ทั้งสองคนหยุดชะงักไป

พรืบ!

ทว่าแทนที่เขาจะตกใจจนผลักตัวเธอออกกลับใช้แขนแกร่งโอบรัดเข้าที่เอวของเธอทำให้ตัวเธอต้องเซลงไปนอนทับร่างกายล่ำนั้นอย่างเสียไม่ได้ ยิ่งเพียงขวัญออกแรงดันแผงอกกว่านั้นมากแค่ไหนเขาก็ยิ่งออกแรงกอดรัดตัวเธอให้แนบชิดเข้าไปอีกราวกับตั้งใจจะแกล้งเธอ

"คุณ! ปล่อย!"

"เช้าๆ ได้กอดอะไรนุ่มๆ มันก็รู้สึกดีเหมือนกัน"เสียงแหบพร่ากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูอดทำให้เพียงขวัญหน้าแดงอย่างเสียไม่ได้ 

"ทะ ทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยเราต้องไปทำงานกันแล้ว"

"หืม? เขินงั้นเหรอ ไหนตอนนั้นยังบีบกล้ามฉันเล่นอยู่เลยนิ"ธามแซวหญิงสาวไปอีกหนึ่งรอบ ทำเอาคนตัวเล็กดิ้นพล่านพยายามเด้งตัวออกห่างจากเขาแต่คนเจ้าเล่ห์กลับไม่มีที่ท่าจะปล่อยเธอเลย

"คุณธาม คุณอย่ามาแกล้งแบบนี้นะมันไม่ถูกต้อง!"

"เอ้าๆ โมโหสะแล้ว หึ หึ"

"ก็ต้องโมโหสิ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น๊าาา"

เพียงขวัญดิ้นพล่านอย่างสุดแรงอีกครั้งก่อนที่ธามจะใช้ความเร็วแสงกดตัวเพียงขวัญในนอนราบลงกับเตียงก่อนที่ตัวเขาจะพลิกตัวขึ้นมาคร่อมเธอไว้แล้วใช้มือหนารวบทั้งสองมือของเธอชูขึ้นเหนือหัวอย่างรวดเร็วและยังโน้มใบหน้าคมลงมาใกล้จนเพียงขวัญตกใจ

เธอมองเขาโดยไม่กล้าพูดอะไรออกมาเพราะตอนนี้ใบหน้าของทั้งคู่ใกล้กันมากเหลือเกิน เธอกลัวว่าถ้าขืนขยับปากพูดแม้แต่นิดเดียวริมฝีปากของทั้งคู่คงแตะกันแน่นอน

"ยัยเด็กน้อย...เธอมานั่งบนเตียงฉันทำไมถ้าไม่ได้อยากอ่อยฉัน"

"ฉันเปล่านะ"เพียงขวัญพูดเบาๆ 

"หมายความว่าไงพูดเบาขนาดนี้...หืม"

"คุณเอาหน้าออกไปก่อนสิ ถ้าขยับเยอะ...ปากมันจะ"

"โดนกัน? นั้นไม่ใช่เหตุผลที่เธออ่อยฉันเหรอ"

"ก็บอกว่าไม่ใช่!" 

แตะ... จนได้

เพียงขวัญที่หงุดหงิดจากข้อกล่าวหาของชายหนุ่มจึงตะคอกออกมาเต็มเสียงทำให้ริมฝีปากของทั้งคู่แตะกันเบาๆ ธามเองเมื่อเห็นหญิงสาวนิ่งไปทันทีก็อดจะขำออกมาไม่ได้ ตัวเขาน่ะการจูบหรือสัมผัสกับเพศตรงข้ามมันเป็นเรื่องธรรมดาแต่สำหรับเด็กคนนี้คงจะไม่ใช่เพราะเท่าที่ดูตอนนี้เธอทำหน้าเหมือนกำลังจะร้องไห้ก็ไม่ปาน

พรืบ...

ธามปล่อยเพียงขวัญให้เป็นอิสระก่อนจะลุกขึ้นเพื่อไปอาบน้ำ เพียงขวัญที่เห็นเขาไม่สนใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่แถมยังมโนไปเองว่าตัวเธอหลงเสน่ห์เขาไปเสียแบบนั้นจึงรีบอธิบาย

"ฉันนั่งลงเช็ดน้ำตาให้ต่างหาก"

"หึ ครั้งหน้าไม่ต้อง"

"เอ้า..."

เขาพูดเหมือนไม่ค่อยพอใจนักแต่น้ำเสียงนั้นมันกลับฟังดูเศร้าชอบกลจนเธอแอบรู้สึกแปลกใจกับคนคนนี้ว่านิสัยแบบไหนกันแน่ที่เป็นตัวตนจริงๆ ของเขา

"รอตรงนี้เตรียมตัวให้พร้อมแล้วเปลี่ยนชุดด้วย จะไปทำงานนอกสถานที่ ใส่ชุดบ้าอะไรของเธอ"เขาพลางเหล่ตามองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า 

"ก็ไปทะเล ใส่กางเกงยีนขาสั้นกับเสื้อคอปกมันผิดตรงไหนหรือฉันต้องใส่แว่นตาด้วย มันไม่ครบเหรอ"

"ยัยบ้า...แล้วมันจำเป็นต้องเป็นเสื้อสีส้มสะท้อนแสงลายนกแก้วเต็มเสื้อขนาดนี้ไหม สีอ่อนมีลายหรือไม่ก็เสื้อสีพื้นไม่มีลายสิมันถึงเข้ากัน"ธามพูดอย่างอดไม่ได้จนต้องเดินหนีเข้าไปในห้องน้ำ 

เพียงขวัญที่เพิ่งสังเกตว่าชุดของเธอมันออกจะไม่เหมาะเท่าไหร่จึงพยายามนึกถึงเสื้อผ้าที่อยู่ในห้องว่าพอจะมีชุดไหนเปลี่ยนได้บ้างไหม แต่คิดไปคิดมาแล้วมันก็มีแต่แบบที่เธอใส่อยู่ทั้งนั้น 

หลายนาทีผ่านไปธามออกมาในชุดคลุมอาบน้ำแล้วต้องแปลกใจที่เพียงขวัญยังนั่งรอเขาอยู่ในห้องนอนเหมือนเดิมแถมยังอยู่ในสภาพเดิมจนเขาต้องเท้าเอวมองใบหน้าหวานที่กำลังส่งยิ้มแห้งๆ มายังเขา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีเสื้อผ้าที่ดีกว่านี้แน่นอน เขาถอนหายใจยาวก่อนที่จะเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าของตัวเองแล้วเปิดลิ้นชักออกมาก่อนจะหยิบเสื้อยืดสีขาวไซซ์เอสของผู้หญิงส่งให้หญิงสาวตรงหน้า 

"เสื้อผู้หญิงนี่?"

"ฉันมีไว้เผื่อฉุกเฉิน"

คำว่าฉุกเฉินของเขาทำให้เพียงขวัญรู้ทันทีว่าเขามีมันเพื่ออะไร เขาก็คงเหมือนผู้ชายทั่วไปที่มีผู้หญิงเข้าหาและคงทำเรื่องแบบนั้นกันแบบไม่ได้เตรียมตัวแต่มันจะต้องเกิดขึ้นบ่อยขนาดไหนกันถึงต้องมีเสื้อผ้าผู้หญิงสำรองไว้ในห้องแบบนี้

"รับไปสิ"

"คะ? อ่อ"

หญิงสาวมองเสื้อในมืออย่างพินิจว่าเธอควรจะใส่มันหรือไม่เพราะไม่รู้ว่าผ่านมากี่คนแล้วที่ได้ใส่เสื้อตัวนี้

"เสื้อใหม่ ปกติฉันให้ผู้หญิงพวกนั้นกลับไปเลยไม่ต้องกลัว"

"คุณนี่ร้ายนะ...ไม่กลัวชื่อเสียงเสียหายหรือยังไง?"

"ฉันไม่ใช่ดารา ไม่จำเป็นต้องระวังขนาดนั้น"

"แต่คุณก็มีแฟนคลับตั้งเยอะ แถมมีคู่หมั้นแล้วไม่กลัวเธอเสียใจหรือไง?"

โป๊ก! นิ้วเรียวดีดเข้าที่หน้าผากเพียงขวัญเพื่อหยุดความปากมากของหญิงสาว จริงๆ แล้วชายหนุ่มอยากจะต่อว่าเธอด้วยซ้ำที่ยุ่งเรื่องของเขาไม่เข้าท่าแต่รู้ว่าจะต้องทำงานด้วยกันอีกจึงต้องเก็บอารมณ์ไว้ เพราะเขาคิดจะไล่เธอออกทันทีที่จบงานถ่ายแบบที่ทะเลไงละ เรียกว่าขอใช้งานสักสองสามวันแล้วก่อนจะเลิกจ้างก็แล้วกัน

"ออกไปรอด้านนอกได้แล้ว รีบไม่ใช่หรือไง"

"ใช่ คุณก็ไปเร็วๆ สิ"

เพียงขวัญนึกขึ้นได้จึงยกมือขึ้นดันแผงอกกว้างให้เดินถอยออกห่างก่อนจะรีบวิ่งออกไปรอนอกห้อง เหนือไว้เพียงแต่ชายหนุ่มที่ยกมือขึ้นมาลูบบริเวณที่ถูกมือน้อยนั้นสัมผัสแล้วอดจะเลื่อนขึ้นมาลูบเบาๆ ที่ริมฝีปากไม่ได้ 

เขาไม่เคยสัมผัสเนื้อตัวของเธอสาววัยแรกรุ่นมาก่อนที่ผ่านมาก็จะเป็นคนวัยเดียวกันหรือรุ่นน้องไม่กี่ปีแต่กับเธอคนนี้ห่างกับเขาถึงหกปีทำเอาความรู้สึกข้างในปั่นป่วนไม่น้อยจนต้องสะกดกันอารมณ์เลยทีเดียว เพราะตัวของเด็กนั้นทั้งนุ่มและหอม ยิ่งเจ้าตัวก็เป็นประเภทสัมผัสคนอื่นโดยไม่กลัวอะไรแบบนั้นช่างไม่รู้เลยว่ามันอันตรายต่อตัวเองแค่ไหน

: ธาม

: กองถ่าย

"ถึงแล้ว..."ผมพูดพร้อมกับหันไปบอกผู้ช่วยที่นั่งมาข้างคนขับ แต่กลับพบว่าเธอกำลังนอนหลับตาพริ้มอย่างสบายใจจนผมต้องเก็บคำพูดลงคอ เมื่อวานเธอคงเตรียมทุกอย่างสำหรับผมจนไม่ได้นอนถึงได้สภาพเป็นแบบนี้เพราะผมค่อนข้างเลือกกินเลยทำให้ต้องเตรียมของเยอะเสียหน่อยคงจะทำให้เธอวุ่นวายไม่น้อย

ตอนแรกเธอบอกผมว่าจะอาสาเป็นคนขับรถให้ผมด้วยซ้ำ แต่พอถามไปถามมาเธอกลับยังไม่มีใบขับขี่เสียแบบนั้น

แล้วอย่างนี้ใครจะกล้าให้ขับกัน แต่ก็ดีแล้วที่ผมตัดสินใจขับเอง ดูสิคนอาสาขับรถสิหลับมาตลอดทางขนาดนี้ โชคดีที่สถานที่ไม่ไกลมาทำให้พอมาถึงผมยังมีเวลาเข้าไปบรีฟงานได้ก่อนเริ่มถ่าย 

"เอาไงกับยัยนี่ดีละ?..."

ผมมองสำรวจใบหน้าเล็กที่หลับพริ้มก่อนจะตัดสินใจทิ้งให้เธอนอนพักอยู่ในรถแล้วรอถ่ายเสร็จสักเซตค่อยมาดูเธออีกทีก็แล้วกัน พี่ฟางก็ใจร้ายเหมือนกันนะเนี่ยที่นอกจากไม่สอนงานยังปล่อยให้เธอมาออกงานนอกสถานที่ตั้งแต่เริ่มงานแบบนี้ เป็นใครก็ต้องสลบเป็นธรรมดา

"ทนหน่อยแล้วกันนะยัยเด็กน้อย เสร็จงานนี้ฉันก็ไล่เธอออกแล้ว"

ผมพูดเบาราวกับกระซิบเพื่อไม่ใช้เด็กสาวตื่นจากภวังค์ก่อนจะเอื้อมมือไปกดปรับเบาะให้เธอได้นอนในท่าที่สบายกว่านี่หน่อย และดูเหมือนคนตัวเล็กจะชอบใจไม่น้อยถึงได้ระบายยิ้มออกมาทั้งๆ ที่ดวงตายังหลับ 

"หึ..."

ทำผมอดขำไม่ได้จริงๆ กับท่าทางของเธอ พี่ฟางคิดอะไรของเขานะถึงให้เด็กไม่มีประสบการณ์แบบนี้มาทำงานแทนยิ่งช่วงนี้สภาพจิตใจผมไม่ค่อยดียังต้องมาคอยกังวลกับยัยนี่อีกเนี่ยนะ บ้าจริงเชียว

"อืมม หิวน้ำ"

"หะ?"

เสียงอูอี้ดังขึ้น เธอพูดว่าหิวน้ำทั้งๆ ที่ยังหลับละเมอหรือยังไงกัน แต่ถึงอย่างนั้นผมก็หันไปหยิบขวดน้ำด้านข้างตัวใส่หลอดแล้วยื่นไปใกล้ปากอวบอิ่มนั้นก่อนที่เธอจะดูดมันเข้าไปเฉยเลย ฮ่าๆ คนบ้าอะไรละเมอกินน้ำได้ด้วย

"ยัยบ้าปากเลอะหมด"

ผมวางขวดน้ำไว้ข้างกายก่อนจะยื่นมือไปเช็ดน้ำที่เลอะปากนุ่มๆ ของเธอเบาๆ สัมผัสที่ปลายนิ้วนี่ทำผมร้อนรนแปลกๆ ราวกับว่าร่างกายมันกำลังสั่งให้ผมลองสัมผัสมันดูอีกสักครั้ง 

"เฮ้อ เกลียดสัญชาตญาณตัวเองจริงๆ"

ผมบ่นอุบก่อนจะรีบพาตัวเองออกไปจากสถานการณ์อันตราย(ต่อเพียงขวัญ) เพราะถ้าผมเครื่องติดเรื่องแบบนั้นแล้วต่อให้ห้ามเท่าไหร่ผมก็คงหยุดไม่อยู่อย่างแน่นอน

....

หาววววว\~

มอง ( --) ?

ทะเล

"เอ้ย!"

เพียงขวัญสะดุ้งตื่นเมื่อสายตามองเห็นทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตาอยู่ไม่ไกล และเมื่อหันมองอีกทางก็พบว่าธามกำลังเริ่มถ่ายแบบกับนายแบบและนางแบบอีกสองคน! 

นั้นหมายความว่า เธอหลับจนลืมว่าต้องทำงาน!!

"โดนเขาด่าแน่เลยยัยเพียง!"

เพียงขวัญรีบเก็บของเข้าที่ก่อนจะหันไปหยิบตะกร้าของกินสำหรับนายแบบคนดังแล้วก็ต้องตกใจเมื่อทุกอย่างถูกขนลงไปหมดแล้ว 

"เขาขนมันลงหมดแล้ว...ตายแล้วฉัน งือออ"

หญิงสาวดิ้นพล่านด้วยความหงุดหงิดตัวเองก่อนจะรีบลงจากรถแล้วเดินตรงมายังกองถ่ายทันที ทำให้ทุกคนหันมองเธอเป็นตาเดียวก่อนจะมีพนักงานคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาเธอ

"น้องคะ เข้าไม่ได้นะคะเขาถ่ายงานกันอยู่"

"เอิ่ม หนูเป็นผู้ช่วยคุณธามค่ะ"

"เอะ? ใช่เหรอ?"

"ใช่ครับพี่เฟิร์นเด็กใหม่น่ะ พี่ฟางส่งมาเรียนรู้งาน"

ธามที่มองอยู่นานรีบขอตัวพักแล้วเดินตรงเข้ามาช่วยพูดกับพนักงานให้เพียงขวัญ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังดึงข้อมือเธอให้เข้าไปยืนใกล้อีกด้วย ทำให้เฟิร์นได้แต่พยักหน้าเออออตาม ก่อนที่นายแบบอีกคนจะเดินตามมารวมวง

"เด็กใหม่อีกแล้วเหรอวะ รอบนี้ทำไมเป็นผู้หญิง?"

"ไม่รู้พี่ฟางคิดอะไรเหมือนกัน ภาระชัดๆ"

ธามบ่นอุบนั้นทำให้เพียงขวัญอดจะแยกเขี้ยวใส่เขาไม่ได้ทำเอาเพื่อนนายแบบถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางของเธอ 

"สวัสดีเด็กใหม่ พี่ชื่อไนท์นายแบบเบอร์ 2 ลองจากไอ้ธาม"

ไนท์พูดแซวเพื่อนตัวเองไปเป็นการหยอกล้อตามประสาแต่นั้นทำให้เพียงขวัญรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่ค่อนข้างเข้ากับคนได้ง่าย

"สวัสดีค่ะเพียงขวัญค่ะ เพิ่งมาทำงานกับคุณธามได้ไม่ถึงอาทิตย์เองค่ะ"

เพียงขวัญยื่นมือไปจะจับมือของไนท์ที่ยื่นมาทำความรู้จักแต่กลับถูกธามดึงกลับมากุมไว้ก่อน ทำเอาทั้งเพียงขวัญไนท์และเฟิร์นแปลกใจไปพร้อมๆ กัน

"เอิ่ม ...พี่ไปทำงานก่อนละกัน พวกเราก็ซับหน้าซับเหงื่อแล้วเข้าเซตได้แล้วนะ"เฟิร์นที่รู้สึกแปลกๆ กับเหตุการณ์ชวนอึดอัดจึงรีบหนีออกมาก่อน

ไนท์ขำออกมานิดหน่อยก่อนคิดจะแกล้งเพื่อนรักเล่นสักหน่อย 

"ผู้จัดการพี่หายไปไหนไม่รู้ นี่ก็ต้องซับเหงื่อแล้วดูสิเหงื่อไหลเต็มเลย"

เพียงขวัญมองตามนิ้วเรียวที่ชี้เข้าหากล้ามล่ำที่เปลือยเปล่าจนอดจะมองสำรวจตามไม่ได้ เนื่องจากเซตที่ถ่ายวันนี้เป็นเซตต้อนรับหน้าร้อนทำให้ชุดของนายแบบเป็นเพียงกางเกงขาสั้นสบายๆ กับท่อนบนเปลือยเปล่าส่วนของนางแบบผู้หญิงก็เป็นชุดว่ายน้ำสุดเซ็กซี่

เซ็กซี่\~

โปก!

ธามมองหญิงสาวจ้องกล้ามเนื้อชายตรงหน้าไม่วางตาแล้วเกิดอารมณ์หมั่นไส้จึงใช้นิ้วเรียวดีดเข้าที่หน้าผากเพียงขวัญเสียงดังทำเอาเจ้าตัวมึนไปชั่วขณะ

"คุณธามมันเจ็บ!"

"แล้วสายตาเธอมองอะไรละ สมควร"

"นี่มันสายตาฉันไม่เกี่ยวกับคุณเลย"

"ดูจะหวงจังเลยน๊าา คุณธาม"ไนท์แซวเพื่อนตัวเอง

"คนโง่ก็ต้องดูแลเยอะหน่อย"

"ไม่ได้โง่นะ"เพียงขวัญโวย

"ไม่ต้องพูดมาก เช็ดเหงื่อให้ฉัน ส่วนแกก็กลับไปหาผู้จัดการแกได้ละ"

ธามไล่เพื่อนก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูที่วางอยู่แถวนั้นส่งให้เพียงขวัญเธอหยิบมันขึ้นมาสองสามแผ่นก่อนจะเช็ดเข้าที่เนื้อตัวชายหนุ่มแรงๆ ด้วยความหมั่นไส้

"ฉันให้เพียงขวัญเช็ดให้ด้วยได้ไหม"

"ได้ค่ะ/ไม่ได้"เพียงขวัญและธามพูดขึ้นพร้อมกัน

"กลับไปก่อนฉันจะอารมณ์ไม่ดี"ธามขู่

"โอๆ เข้าใจแล้วๆ"ไนท์ที่แกล้งปั่นเพื่อนได้สำเร็จเดินกลับไปเตรียมตัวด้วยท่าทางมีความสุข แกล้งใครก็ไม่เท่าแกล้งเพื่อนรักอีกแล้วยิ่งอาการออกขนาดนี้เขายิ่งสนุกใหญ่ 

ไนท์สนิทกับธามมาตั้งแต่ช่วงเข้าวงการใหม่ๆ จนตอนนี้ทั้งคู่โด่งดังพอๆ กันแต่ด้วยความผ่านความลำบากและอยู่ในสังกัดบริษัทเดียวกันทำให้ไม่ได้รู้สึกอิจฉากันและกันแม้แต่น้อย 

มากไปกว่านั้นไนท์ยังเข้าใจและรู้เรื่องของธามทุกเรื่องมากกว่าฟางด้วยซ้ำ ร่วมถึงเรื่องความสัมพันธ์ของธามและคู่หมั้นที่ยังค้างคาใจธามจนไม่สามารถถอนหมั้นได้

พอธามเห็นไนท์เดินไปจนลับสายตา มือหนาก็จับเข้าที่ข้อมือของหญิงสาวก่อนที่เขาจะกระชากมันเข้าหาตัวจนเธอต้องใช้มือข้างนั้นดันแผงอกกว้างล่ำไว้ด้วยความตกใจ

"ให้มันน้อยๆ หน่อยเพียงขวัญ เธอเป็นคนของฉันนะ จะไปดูแลคนอื่นทั้งที่เจ้านายต้องมาทำงานเองแถมเธอยังเอาแต่นอนเนี่ยนะ"

"ปล่อยนะ คุณนี่เป็นอะไรชอบกระชากคนอื่นเข้าหาตลอด"

"ก็ดูเธอทำสิ ออกหน้าขนาดนั้น"

"บ่นทำไมฉันก็ดูแลคุณอยู่นี่ไง"

"รู้นิว่าต้องดูแลฉันอย่าให้เห็นไปดูแลมันละ เช็ดดีๆ"

ธามสั่งอีกครั้งก่อนที่จับเข้าที่มือของเพียงขวัญให้ไล่เช็ดตามเนื้อตัวของเขาไปมาเบาๆ ทำเอาเพียงขวัญรู้สึกเขินจนใบหน้าแดงก่ำ ยิ่งตอนที่อุ้งมือเล็กสัมผัสโดนเนื้อตัวของชายหนุ่มมันยิ่งทำให้ใจของเธอเต้นแรงจนกลัวว่าคนตรงหน้าจะได้ยิน

พริบ

"อ่า" 

เพียงขวัญตกใจที่อยู่ๆ ธามก็ดันกระชากเอวเธอให้เข้าไปแนบชิดกว่าเดิมหลากเท่า ก่อนสายตาเจ้าเล่ห์นั้นจะจ้องเข้ามาในดวงตาหวานลึก

ใบหน้าคมค่อยๆ โน้มเข้ามาใกล้ซอกคอขวาจนคนตัวเล็กยืนตัวเกร็งใจอยากจะผลักเขาออกแต่เหมือนกับว่าเรี่ยวแรงของเธอถูกกลิ่นเหงื่อหอมๆ ของชายตรงหน้ากลืนกินไปจนหมดเสียแล้ว

"มีสมาธิหน่อย...แค่นี้ยังเขินจนหน้าแดง ถ้ายังปากดีอยากจะไปดูแลคนอื่นฉันจะลงโทษเธอแล้วนะ"

"หะ? เดี๋ยว..."

เพียงขวัญยังไม่ทันได้ถามธามก็ผละออกจากตัวเธอแล้วเดินตรงไปทำงานต่อทันทีโดยไม่หันกลับมามอง โชคยังดีที่ไม่มีใครมองมาที่พวกเขาจึงไม่เห็นเหตุการณ์ล่อแหลมเมื่อครู่ สิ่งที่ชายหนุ่มทำมันทำให้เพียงขวัญไม่เข้าใจเลยสักนิดกับอีแค่เธอจะไปช่วยเช็ดเหงื่อให้เพื่อเขาจำเป็นต้องไม่พอใจขนาดนั้นเลยหรือไง? แต่ที่เขาพูดเมื่อกี้นี้มันไม่ต่างจากคำขู่เลยนะ!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***